
18 χρόνια πριν
Greatest Misses 2007
Κλείνοντας άλλη μια χρονιά, με καινούριες τύψεις αγκαλιά και ενώ ο συρμός (που ο αριθμός του τελειώνει σε 8 αυτή τη φορά) με φλερτάρει αδιάκριτα πλέον, λέω να ξεγελάσω το νεογέννητο άγχος μου ή την ενστικτώδη αδημονία με μια αναθεώρηση των παραλειπομένων. Αυτών που θα έπρεπε να έχω κάνει και αυτών που δεν έκανα ως ήθελα με πρωταγωνιστές όσα συνέβησαν εκτός προγράμματος, σαν ξαφνικές μπόρες. Κάτι παραμονές γιορτών τα βάζεις κάτω και σε ρουφάνε τα γεγονότα για να σε ξεβράσουν πάλι σε καινές ακτές. H σκέψη μου χάνεται και ο νους στο ρόλο ζυγαριάς καταστάσεων προσπαθεί να βγάλει άκρη. Μοιάζει (ενίοτε μοναδική) σανίδα σωτηρίας η μουσική, και αν όχι κάτι θα ήξεραν καλύτερα οι σειρήνες που σου φώναζαν πάλι.
Χάριν θείας δίκης λοιπόν και για να μου δώσει ελαφρυντικό το πνεύμα των Χριστουγέννων…