Στο Ημίφως - Απρόσκλητος
Η συγκεκριμένη στήλη φτιάχτηκε για να ρίχνει φως στους καλλιτέχνες οι οποίοι βρίσκουν δυσκολίες στην εξάπλωση της μουσικής τους. Και ναι, έχει μια ιδιαίτερη αδυναμία σε όσους βρίσκονται στο ξεκίνημα τους καθώς και σε όσους βρίσκονται μακριά από την Αθήνα. Τέτοια είναι και η περίπτωση του Κυριάκου ή αλλιώς Απρόσκλητου.
Η ιστορία μου / πώς έφτασα ως εδώ
H ιστορία μου ξεκινά στις 17 Δεκέβρη 1988, οταν γεννήθηκα! Πλάκα κάνω! Η ιστορία μου με το Ηιp-Hop ξεκινάει γύρω στο 2001-2002 στην ηλικια των 13ών όταν αγόρασα το πρώτο μου Discman και άρχισα και αγόραζα ό,τι cd έβλεπα μπροστά μου, κυριολεκτικά, είχα ακούσει στο ράδιο κάποια κομμάτια από Ημίζ και γούσταρα και μια μέρα έπεσα πάνω στο "Η Ηχοκρατορία Παρουσιάζει Live" και στο "Συμβόλαιο Τιμής" των Goin' Through και κάπως έτσι μου μπήκε το "μικρόβιο". Απόπειρα να γράψω δεν έκανα μέχρι το 2005, αλλά και αφού άρχισα να γράφω ποτέ μου δεν το είδα "ζεστά" το θέμα, ξεκίνησα αυτό το EP το 2009 και το τελείωσα το 2012 με 9 κομμάτια και μόνο, 2-3 ακυκλοφόρητα, οπότε καταλαβαίνεις, ούτε επαγγελματικά το βλέπω, ούτε θα βιαστώ να βγάλω δουλειές για να χτίσω κοινό κλπ, γράφω μόνο όταν έχω κάτι να πω και αυτό γίνεται με αργούς ρυθμούς, και ΟΠΟΤΕ βγει η κάθε δουλειά, γενικά δηλαδή στην μουσική δεν είμαι ιδιαίτερα παραγωγικός, στίχους γράφω κάθε μέρα, αλλά για να ηχογραφήσω πρέπει να μου αρέσει πολύ και να είμαι και σε φάση που θέλω να βγάλω κομμάτι, σε φάση, πρώτα όλα τα άλλα και στο τέλος οι ηχογραφήσεις, όσοι με νιώθουν θα είναι εκεί όσο και αν αργήσω.
Η μουσική μου / τι πιστεύω, τι πρεσβεύω
Η μουσική μου είναι πρώτα απ' όλα εγώ, όσα νιώθω, όσα σκέφτομαι, αν ήθελα να συστηθώ σε κάποιον, ο πιο άμεσος τρόπος θα 'ταν να του βάλω ένα κομμάτι μου, όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται αυτό, δεν έχω γράψει ποτέ ούτε μια μπάρα για να πλάσω εντυπώσεις, μόνο για να περάσω όσα έχω στο κεφάλι μου μέσα, πρεσβεύω το δίκαιο και την ειλικρίνεια, σιχαίνομαι το ψέμμα και την ασυνέπεια, παρόλο που δεν είμαι ιδιαίτερα team player και η συλλογικότητα ώρες-ώρες με εκνευρίζει διότι διαφωνώ με πολλές συμπεριφορές που βλέπω στον συνάνθρωπο, πιστεύω πως μόνο ενωμένοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους καιρούς και όπως μας τα έχουν φέρει! Έχω μονο 3-4 φίλους, τους γονείς μου, και μια κοπέλα, που θα έπεφτα στην φωτιά για αυτούς, και δεν πιστεύω πως χρειάζομαι άλλους, γιατι πιστεύω πως όποιος έχει πάνω από 3-4 "φίλους" στην ουσία δεν έχει κανένα, και όταν έρθει η στιγμή να το ανακαλύψει είναι με τον χειρότερο τρόπο.
Το παρόν και το αύριο
Το παρόν ειναι μέτριο, θέλω να πω, δεν παίζει ιδιαίτερα πολύ δουλειά, αλλά παρ' όλα αυτά κατάφερα και πέρασα έναν χειμώνα όπως τον ήθελα χωρίς γεμάτη τσέπη αλλά με γεμάτη καρδιά, το αύριο το θέλω στην ίδια φάση. Παραπανω δουλειές να υπάρχουν για να μπορώ να περνάω εύκολα, πολύ μουσική, και τους ανθρώπους μου, και με το καλό το 2015.! Να τελειώσω και ένα demo που έχω ξεκινήσει με το συγκρότημα μου, τους Indigo Project (Απρόσκλητος, Sporos, Tex). Σιγά σιγά, ήδη ετοιμάζω και το πρώτο μου videoclip. Θα κυκλφορήσει στο μέλλον και ένα κομμάτι με ένα γνωστό καλλιτέχνη που εκτιμώ ιδιαίτερα.
Αγαπημένοι μου καλλιτέχνες / επιρροές
Οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες είναι πάρα πολλοί αλλά επειδή δεν νομίζω να υπάρχει λόγος να αρχίσω να αραδιάζω ονόματα, θα πω μόνο τα απολύτως βασικά, από Ελλάδα σίγουρα θα πω το πρώτο συγκρότημα που "κόλλησα" μαζί του, τους Άλφα Γάμα, και ο πρώτος δίσκος που κυριολεκτικά με "σκάλωσε", την "Αγνωστοφοβία". Από εξωτερικό τώρα: Vinnie Peaz, Immortal Technique, R.A The Rugged Man, και λίγο Big Pun (αν και δεν είμαι του Battle ιδιαίτερα).
Αγαπημένος μου στίχος
Και μην μου δείξεις ποτέ, δρόμο να μάθω //
Δεν είμαι αυτό που φαίνομαι, αλλά είμαι αυτό που γράφω
Τους χαιρετισμούς μου σε
Στην παρέα μου (Γιάννη Φραντζούλη, Πάνο Νικολακόπουλο, Αντώνη Μαγδάκη), στην Χριστίνα, στον Τζόκερ, στον Γιάννη Καββαδά, στον Obnoksious Kas, στο Μέγα, σε εσένα φυσικά που μου έδωσες αυτό το βήμα, σε όλη την σκηνή της Πάτρας και της Ελλάδας, σε όσους με έχουν νιώσει σε κάποιο live ή σε κάποιο κομμάτι μου, και πάνω απ' όλα στην οικογένειά μου.