Jukebox #1

Jukebox #1

Γράφει ο φίλος σας ο Χρήστος ο Πακιώτης

1992...

Το κέντρο των Aθηνών βρωμάει πρέζα και οι νέες μάστιγες εισέβαλλαν στα νοικυριά μας γιά τα καλά μέσω της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Ολυμπιακοί αγώνες και εθνική υπερηφάνεια. "Γιά την Ελλάδα ρε γαμώτο..."

Τα βίντεοκλάμπς ασφυκτικά γεμάτα με ιδιωτικούς υπαλλήλους την ώρα που η νεολαία κουνιέται νωχελικά με τις αναμνήσεις της Ντίσκο και φλερτάρει στα μπαράκια υπό τους ήχους της χλιαρής ευρωπαικής ποπ.

Ναρκωτικά και Τέκνο..αγνά χρόνια..ρομαντικά...

Στις παραλιακές ντισκοτέκ παραλίγο να πιστέψουμε και στους αιώνιους έρωτες..

Τραγωδία..σακάκια με βάτες και γυρισμένα μανίκια..

Περσικός κόλπος και επεισόδια στο πολυτεχνείο..

Νεόπλουτοι μεσήλικες, βλάχοι στο επάγγελμα δράτωνται των ευκαιριών του σοσιαλιστικού ελληνικού παραδείσου και ρίχνουν μπετά στα πιάνο μπαρ του Κολωνακίου..Η πολιτική του τόπου μυρίζει ζιβάγκο, δερμάτινο μπουφάν και οι ίματζ μέικερς της εποχής στήνουν τον Έλληνα πολιτικό της διπλανής πόρτας..μπαλκόνια με λαοθάλασσες και κακοκουρεμένες ελπίδες στα βιομηχανικά τετράγωνα των Αθηνών..

αυτά θυμάμαι...

“από παιδί αναρωτιόμουν. Ποιός έχει την δύναμη?αυτός που χτυπάει ή αυτός που πονάει..?”

Κάπου εκεί η υπέροχη συμμορία των Στέρεο Νόβα παγώνει το τοπίο, ξεπετάγεται και δημιουργεί τον πρώτο hiphop ελληνικό δίσκο..τον πρώτο hiphop ελληνικό δίσκο και έναν εκ των πειραματικότερων σε τούτη την χώρα.

Ειρωνία προφανώς...ο πρώτος και ένας εκ των πειραματικότερων Hiphop δίσκων τούτης της χώρας παίρνει σάρκα και οστά, 2 δεκαετίες πριν και παρότι στιγμάτισε μιά γενιά που τώρα θα χει πατήσει τα 40, μοιάζει πιό επίκαιρος από ποτέ..

“Η οργή είναι ενα διάστημα κλεισμένο στα αυτιά..αυτές τις μέρες πρέπει να φωνάζεις δυνατά”

Τα brakes οδηγούνε τα δείγματα και οι ενορχηστρωτικές αμφιβολίες γίνονται πλήκτρα όπου επάνω τους ρέει με εξαιρετική άνεση για τα δεδομένα της εποχής ο Κωνσταντίνος Βήτα.

“Περπατώντας σε ένα επίπεδο προάστειο, συμαδεύω τους ανθρώπους με ένα κομμένο λάστιχο.”

Ένας ράπ καλλιτέχνης που περιέγραψε το αστικό τοπίο της εποχής με έναν τόσο ενοχικά γλαφυρό και ρομαντικό τρόπο, προσθέτοντας μια ερμηνεία που θύμιζε φοβισμένο ηθοποιό στην πρώτη του οντισιόν και συνάμα τον θεατράνθρωπο τον ίδιο..ποτέ μονότονος, ποτέ κουραστικά “τεχνικός”. ακροβασία μεταξύ του θεατράλ και της ωμής και ακατέργαστης εκφοράς. Μπαλάτζο μεταξύ της κλειστοφοβίας και της πρώτης πρωινής κυριακάτικής αναπνοής.

“μπορείς να δεις καθαρά τώρα...από αυτόν τον λόφο.ένα τετράγωνο αυτού του κόσμου..ένα αεροπλάνο στο χλωμό ουρανό...”

Το συνθετικό και παραγωγικό μέρος αυτού του δίσκου ένα μικρό διαμάντι γιά την εγχώρια ηλεκτρονική σκηνή..θαρρώ πως γιά πρώτη φορά γίνεται χρήση brakebeats και χρήση samples σε τέτοιο εύρος, και παρότι η ηχοληπτική αντίληψη της εποχής γιά τέτοια μουσικά εγχειρήματα ήταν τουλάχιστον σε εμβριακό στάδιο (γιά να μην πω σε υγρή μορφή) συναντάμε μία μείξη που άπτεται του συνόλου και το αναδιδυκνύει με εξαιρετική διακριτικότητα απο την πλευρά της.

Εν συνεχεία η ηλεκτρονική σκηνή (πάνω κάτω μετά την διάλυση των ΣΝ το 1997) απέκτησε την τεχνογνωσία, τον εξοπλισμό και τον πυρήνα με την διαφορά ότι οι υποτιθέμενοι συνεχιστές των Στέρεο Νόβα ήταν καρικατούρες που είχαν να επιδείξουν κρυόκωλα άλμπουμ βασισμένα σε συνθετικές κλανιές και αμφιβόλου ταλέντου “λατέρνατιβ” δεσποινίδες εμφανώς επιρρεασμένες από την βρετανική κουλτούρα..

Εν κατακλείδει...

- Στέρεο Νόβα.1992. Μιχάλης Δέλτα. Kωσταντίνος Βήτα. Aντώνης Πι.wipe out records

- hiphop που βρωμούσε Αθήνα και συμπρωτεύουσα. όπου και αν βρίσκεσαι βάστα να χειμωνιάσει. Ντύσου ζεστά και την ώρα που στα ακουστικά σου θα ηχεί ο εξώστης, θα καταλάβεις πως αυτός ο δίσκος γράφτηκε και γιά την ΔΙΚΗ ΣΟΥ πόλη..

- πολυκατοικίες, φοιτητικά δωμάτια, συντροφιές και ταράτσες..αυτό μου ξυπνάει αυτός ο δίσκος...

- Μιχάλης Δέλτα.μετά την διάλυση των ΣΝ ουσιαστικά πήρε των οματιών του και ευτυχώς στα “ξένα” τον πήραν σοβαρά.όπως είπε και ο μεγάλος δάσκαλος Νίκος Νικολαίδης “αυτή η χώρα είναι το πιό ανώμαλο ρίμα του κόσμου”.

- Αντώνης Πι.αποχωρεί από το σχήμα το 1996 αν δεν απατώμαι.τα ίχνη του χάνονται..

- Κωνσταντίνος Βήτα.συνεχίζει να φλερτάρει με την ραπ εκφορά που και που..ογκόλιθος.δεν έχουμε πολλούς τέτοιους...

- Ποπ και ροκ τεύχος τρέχα γύρευε...θα ήμουν 12-13. Έπεισα τον Πατέρα μου να μου το αγοράσει.είχε ακυκλοφόρητο κομμάτι σιδηρόπουλου σε ερμηνεία Αγγελάκα.είχε και το κλεμμένο ποδήλατο...

“Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο...”

Σας ευχαριστώ αν αντέξατε όλες αυτές τις γραμμές...πιθανολογώ πως μέσα από ένα κείμενο γραμμένο γιά τους Στέρεο νόβα και τον πρώτο δίσκο τους προσπάθησα να μιλήσω γιά τις εμμονές μου...τα λέμε σε δεκαπέντε...καλά κρύα...