MC Yinka - Συνέντευξη

— Ας αρχίσουμε με το πως ήταν η ζωή σου εδώ μεγαλώνοντας…

Ευχάριστα θα έλεγα. Ανέμελα. Γεννήθηκα στην Ελλάδα και μεγάλωσα στα Πατήσια. Ήταν όμορφα. Έκανα αθλητισμό, ποδόσφαιρο και μπάσκετ, ήμουν χαβαλές και σκανδαλιάρης. Και στο σπίτι επικρατούσε ευχάριστη κατάσταση. Είχαμε καλές αρχές από τους γονείς μας. Στην εφηβεία άρχισα να ψάχνομαι μουσικά. Πριν απ’ αυτό δεν με ενδιέφερε τόσο. Στο λύκειο ξεκίνησα να δίνω σημασία στη hip hop. Σαν mc, άρχισα να χώνω πάνω από drum n bass κομμάτια. Στη συνέχεια ψαχνόμουν και για jam sessions και για freestyle sessions και επειδή είχα ανοίξει και τα ακούσματά μου σε jazz, funk, soul, reggae, έψαχνα και διάφορες μπάντες. Πιτσιρικάς ήμουνα πολύ φαντασιόπληκτος, και γενικά νιώθω ότι έζησα τη ζωή μου θετικά και πέρασα καλά. Έχω καλούς φίλους και έκατσα και δίπλα σε άτομα που είχαν να μου μάθουν πάρα πολλά και μου έδωσαν εφόδια που τα χρησιμοποιώ και τώρα στη ζωή μου.

— Με τη μουσική δηλαδή ξεκίνησες από μικρός να ασχολείσαι;

Σχετικά μεγάλος θα έλεγα. Πάντα άκουγα μουσική, από παραδοσιακά Νιγηριανά στο σπίτι μέχρι pop. Πιτσιρικάς ήμουν και πολύ πωρωμένος με Michael Jackson. Μετά στο γυμνάσιο πάλι παρακολουθούσα αλλά δεν είχα ενταχθεί σε κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής. Στο λύκειο πήρα και κάποια ερεθίσματα από τον αδερφό μου που είχε ένα γκρουπ, και άρχισα να ακούω ελληνόφωνο hip hop και στη συνέχεια ξένο και γενικά drum n bass.

Δηλαδή με ποια συγκροτήματα του ελληνικού hip hop ξεκίνησες;

TXC μόνο. Είμαι κι απ’ αυτούς τους mc που δίνουν πολύ βάρος στη τεχνική, αν έχεις ένα γρήγορο flow. Οπότε γούσταρα αντίστοιχα τέτοιους mcs όπως Busta Rhymes. Τότε που άρχισα να ακούω, ο Busta Rhymes ήταν ο πατέρας ας πούμε. Έπειτα συνδύασα τη hip hop με τα μουσικά μου ακούσματα που είχαν ανοιχτεί. Παίρνοντας την ενέργεια από αυτά που άκουγα και θέλοντας κάπως να εκφραστώ, έμπλεξα τα στυλ που φυσικά είχαν με βάση το groove. Έτσι μπήκα και σε funk μπάντες, είχα ξεκινήσει μάλιστα με μια electro-ethnic που τα έβαζε όλα. Όσο περνούσαν τα χρόνια γνώριζα και περισσότερους μουσικούς που με ώθησαν στο να μελετήσω μουσική και να μάθω μπάσο και να κάνω και φωνητικά.

— Πότε ξεκίνησες να ριμάρεις;

Το 1998! Γύρω στα 17 μου, με ένα φίλο που έπαιζε drum n bass και ξεκίνησα με αγγλικό στοίχο. Μετά έγραψα στη 3η λυκείου το πρώτο μου rap. Αργότερα όπου έπαιζε μικρόφωνο ήμουν κι εγώ εκεί, σε freestyle sessions σε bar, club. Σιγά σιγά, γνώρισα άτομα που κάναμε κάποια συγκροτηματάκια, εγώ συνέχισα να γράφω στοίχους κ γνώρισα και τον Κώστα τον Παράξενο, που κάναμε τους Παράγοντες.

— Οι Αντίξοες Παραγωγές;

Ήταν μετά. Ο Σκηνοθέτης μου είχε πει ότι ήθελε να κάνει μια κολεκτίβα από mcs και ήμασταν εμείς οι Παράγοντες, οι Ανάφλεξη και οι FF.C. Μετά από κάποιο καιρό δεν ταιριάζαμε και το αφήσαμε, αλλά βγήκε εκείνος ο δίσκος που γενικά είχε και καλή απήχηση στο κόσμο.

— Όλα αυτά ήταν που σε φέρανε στο να κάνεις κι άλλου είδους συνεργασίες όπως με τον Πλιάτσικα ή τη Γαλάνη;

Αυτό σίγουρα ήταν αποτέλεσμα του γενικού ψαξίματος που έκανα όλη την ώρα, και που θέλω να έχω διαφορετικές εμπειρίες από διαφορετικούς μουσικούς τομείς, που θα με κάνουν καλύτερο σ’ αυτό που κάνω. Η συνεργασίες αυτές ήταν φυσική ροή.
Η συνεργασία με τον Πλιάτσικα έγινε μέσω των Locomondo, που με είχανε δει σε ένα κλαμπ να παίζω και με ξέρανε. Με τη Γαλάνη μέσω των Ιμάμ Μπαιλντί που παίζω μαζί τους αυτό τον καιρό. Κάνουν ένα mix από παλιά καλή λαϊκή μουσική και hip hop, samba beats. Αυτοί ξέρανε τη Γαλάνη και κάνανε τα remix στο νέο της δίσκο. Έτσι μου πρότειναν να κάνω ένα rap. Το ένα πράγμα φέρνει το άλλο. Στη πορεία μου, που είμαι 10 χρόνια στη κίνηση, θα με έβλεπες παντού.

— Η μουσική δηλαδή είναι η ζωή σου. Ακόμα και με στην έντεχνη μουσική είσαι μέσα.

Υπάρχει πάντα ένα κριτήριο. Ο Πλιάτσικας έχει μια μεγάλη πορεία και μια τεράστια αναγνώριση, και η Γαλάνη αν μη τι άλλο είναι από τις 3-4 κορυφαίες σύγχρονες ελληνίδες τραγουδίστριες. Έχουν κύρος. Νιώθω περήφανος γιατί έχουμε ζήσει και πάρα πολλά. Με τον Πλιάτσικα έχουμε κάνει και μεγάλες συναυλίες όπως στο Λυκαβηττό. Και όσο να ναι, σε μια τόσο μεγάλη μουσική σκηνή, όπως της ροκ, είναι σημαντικό να σε αναγνωρίζουν τόσο μεγάλοι καλλιτέχνες.

— Πότε ξεκίνησε η ιδέα για τον δίσκο σου;

Το Αλάνα ξεκίνησε πριν ενάμισι χρόνο. Ήθελα να συλλέξω πρώτα μουσικές και ιδέες για να μπορέσω να βγάλω θέματα. Γιατί το hip hop για μένα πρώτα απ’ όλα θέλει τεχνική ευρηματικότητα και μετά θεματολογία και groove. Και πιστεύω πως έπρεπε να θίξω κάποια θέματα στιχουργικά, προσωπικά και μη. Γιατί από τη μουσική προβάλλονται οι άνθρωποι, το μίσος ή τη χαρά ή το χαβαλέ ή το προβληματισμό.

— Και ειδικά στο hip hop χρειάζεσαι έντονα ερεθίσματα από το περιβάλλον σου.

Σίγουρα. Το hip hop έχει ένα τόνο και μια διάθεση ανταγωνιστική. Έχει ένα εγώ, στα πλαίσια βέβαια μιας ευγενούς άμιλλας. Βγαίναν δηλαδή τα crews και λέγανε εμείς είμαστε αυτό ή είμαστε καλύτεροι. Αυτό είναι από τις ρίζες του και έχει περάσει και στη σύγχρονη εποχή που πάντα ο mc ξεκινάει να λέει για τον εαυτό του. Αλλά για να έχεις αυθεντικότητα πρέπει να έχεις ψάξει πάρα πολλά πράγματα, να τα έχεις φιλτράρει και να τα έχεις παρουσιάσει με ένα δικό σου τρόπο. Αν βρεις το κατάλληλο μηχανισμό για να το κάνεις όλο αυτό, το περνάς και στο κόσμο. Αυτό επιδιώκω κι εγώ.

— Την παραγωγή της μουσικής τη κάνεις εσύ;

Δουλεύω με πολλούς παραγωγούς, και με μπάντες και με ιδέες δικές μου. Ο δίσκος είναι hip hop αλλά θέλω να βγαίνει ότι έχουμε ακούσει και πολλά περισσότερα πράγματα. Πήρα και beats από παραγωγούς, αλλά συνεργάστηκα και με συνθέτες. Από τη μουσική έβγαλα και τα θέματά μου.

— Στη μουσική του δίσκου έχεις βάλει και jazz, funk, soul, που είναι ουσιαστικά η παράδοση του hip hop.

Θέλω να υπάρχει αναφορά στις ρίζες. Και ο ήχος πρέπει να εξελίσσεται, αλλά με ένα τρόπο αυθεντικό και όχι στιλιζαρισμένο. Άμα μένεις στάσιμο, συνήθως είναι από φόβο μήπως χάσεις μια εικόνα που μπορεί να έχεις.

— Εσύ δηλαδή θα άλλαζες το στυλ σου σε κάποιον επόμενο δίσκο;

Στιχουργικά θα κινιόμουν στα ίδια επίπεδα, αλλά μουσικά θα το πήγαινα κάπου αλλού, ίσως έκανα πιο μελωδικά κομμάτια, πιο τραγουδιστά. Να τα ακούς και κάθε φορά να βρίσκεις κάποιον νέο ήχο που δεν είχες προσέξει. Έξυπνη μουσική, αυτό θέλω να κάνω. Και όλα αυτά να συνθέτουν ένα πράγμα το οποίο να είναι μεστό και βαθύ.

— Πες μου για τους στίχους σου.

Είναι το γύρω μου. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να ξεκινήσω να πω για τον εαυτό μου και να ασχοληθώ με το πώς θα τη πω σε κάποιον. Την εποχή που είχαν ξεκινήσει να υπάρχουν κόντρες ανάμεσα σε διάφορες κλίκες εγώ δε γούσταρα. Προτίμησα να έχω έξυπνες ιδέες και να μιλάω για πράγματα που θα αγγίζουν τον άλλο. Είναι ερεθίσματα τα οποία ο κάθε ένας μπορεί να τα έχει δει και να τα γνωρίζει, αλλά εγώ θα τα παρουσιάσω με έναν ρυθμικό τρόπο. Θέλω να προσπαθώ να βρίσκω μια λύση και να βάζω μια θετική νότα, γιατί όλα εξαρτώνται από τον άνθρωπο, από το να κάνουμε στη καθημερινότητά μας μια μικρή επανάσταση. Και αυτό θέλω να περνάω με τους στίχους μου, μια θετικότητα.

— Είναι πολύ βιωματικός ο στίχος σου, αλλά έχεις και πολλά στοιχεία που αναφέρονται σε πράγματα τα οποία σε έχουν ενοχλήσει. Αυτά είναι πράγματα που ακόμα σε ταλαιπωρούν στη ζωή σου;

Όντας μετανάστης 2ης γενιάς είχα πρόβλημα με τα χαρτιά μου πολλά χρόνια. Δεν μπορούσα να βγάλω ούτε άδεια ούτε ιθαγένεια, παρ’ όλο που έχω γεννηθεί και ζήσει εδώ. Και με είχανε στην ίδια μοίρα με κάποιον που μπορεί να βρίσκεται στην Αθήνα τα τελευταία 2-3 χρόνια. Τώρα έχει αρχίσει να φτιάχνει αυτή η κατάσταση. Οπότε αυτός ο παραλογισμός συνέχιζε για πολλά χρόνια και η ταλαιπωρία ήταν πολύ μεγάλη. Από κει και έπειτα είναι διάφορα κοινωνικά θέματα, επικαιρότητας και μη, που είναι περισσότερο για τη συμπεριφορά των ανθρώπων.

— Σε θέματα διακρίσεων;

Και πέρα από αυτό, σε θέματα κοινωνικής αντιλήψεις. Ο ρατσισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο είναι ηλιθιότητα. Εμείς πολεμάμε αυτή την προκατάληψη. Την ταμπέλα. Δε μπορεί να σε βλέπει κάποιος και να σε κρίνει επειδή έχεις άλλο χρώμα ή μιλάς διαφορετικά. Πρέπει να τους εκθέσεις όλους αυτούς και να τους απομονώσεις. Επειδή εγώ βέβαια κινούμε σε καλλιτεχνικά πλαίσια δε το βλέπω αυτό. Έξω από αυτό βλέπω τη μπίχλα και τη προκατάληψη. Μπορεί να περπατάς με μια κοπέλα Ελληνίδα και να σε κοιτάζουν περίεργα. Ένας άνθρωπος που δημιουργεί προβλήματα, θα δημιουργήσει προβλήματα, δεν έχει να κάνει με το αν είναι μετανάστης!

— Το αντιρατσιστικό φεστιβάλ πως πήγε;

Πήγε πάρα πολύ καλά και ο κόσμος ανταποκρίθηκε. Πιστεύω πως κάτι ακούστηκε. Και θα έπρεπε σιγά σιγά να βγαίνει ο κόσμος από τα στερεότυπα του hip hop και να βλέπει και άλλα πράγματα που υπάρχουν γύρω.

— Κι εσύ με το Αλάνα έκανες μεγάλη κίνηση στο να μεταφέρεις στο κόσμο κάποιους προβληματισμούς, κυρίως με κοινωνικό και αντί-ρατσιστικό περιεχόμενο, και να βγάλεις τους ακροατές από τα τρυπάκια του συνηθισμένου. Στη τελική δεν είχε ασχοληθεί ποτέ κάποιος με αυτό το θέμα.

Δεν είχανε ασχοληθεί γιατί δεν πέρναγε.

— Έκανες και ένα blog…

Ναι που λέμε για τα προβλήματα της 2ης γενιάς ρατσιστών. Το ξεκινήσαμε με αφορμή μια συνάντηση που κάναμε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, γιατί ανέφερε το θέμα στη βουλή πριν ενάμισι χρόνο. Έτσι με βοήθεια από διάφορες οργανώσεις που ασχολούνται με διάφορα νομικά θέματα των μεταναστών, κινηθήκαμε στο να βοηθήσουμε, αλλά και να επικοινωνήσουμε το πρόβλημα σε όσους ενδιαφέρονται.

— Παραπέμψατε τον κόσμο και να υπογράψει μια αίτηση.

Ναι στο site του ‘όχι ρατσισμό από τη κούνια’. Μαζεύουμε κάποιες υπογραφές και τις καταθέτουμε για να δείξουμε ότι υπάρχει μια συμπαράσταση.

— Πρέπει να έχεις νιώσει να κάνουν διακρίσεις απέναντι σου, αλλά έχει νιώσει ποτέ να βρίσκεσαι στο άλλο άκρο; Δηλαδή να υπάρχουν άτομα που να σε γουστάρουν πάρα πολύ, αλλά και πάλι όχι σαν Μανώλη, αλλά καθαρά και μόνο επειδή θεωρούν πολύ cool το γεγονός ότι είσαι μαύρος.

Ναι το έχω τσεκάρει και αυτό! Υπάρχει μια μαυρολαγνεία. Και με το θέμα της μόδας που έχει καταντήσει το hip hop lifestyle. Με βλέπουν στο δρόμο και μου κάνουνε yo. Αυτό εμένα με εκνευρίζει. Όλα αυτά βέβαια είναι μέσα στα στερεότυπα, απλά μερικοί εντυπωσιάζονται και γίνονται υπερβολικοί. Δεν είναι με την αρνητική έννοια βέβαια, ο άλλος μπορεί να είναι θετικός, αλλά καταντάει να σε κουράζει. Το έχω επισημάνει κι όλας σε μερικά κομμάτια.

— Μετά τη συνεργασία σου με τον Πλιάτσικα, και ο κόσμος έξω από το hip hop ξεσηκώθηκε αρκετά. Κέρδισες πολλές εντυπώσεις.

Ναι με αναγνώρισε πολύς κόσμος και αυτό μου δίνει πολύ ενέργεια. Στη σκηνή ειδικά θέλω πάντα να περάσω κάτι που να το εννοώ, να είμαι αγνός και ξεκάθαρος. Το live γενικότερα είναι κάτι άλλο, κάτι ιερό, και το θεωρώ προνόμιο να μπορείς να βγεις και να περάσεις κάποια μηνύματα στο κόσμο.

— Νομίζω ότι το χειρότερο πράγμα που έχω δει στην Ελλάδα, είναι πως υπάρχουν άτομα, που παρ’ όλο που ασχολούνται με το hip hop, ακόμα και σαν ενεργά μέλη –σαν mcs ας πούμε- σε μια μουσική μαύρης προέλευσης, έχουν στίχο ρατσιστικό και υπερβολικά εθνικιστικό, με μίσος. Κάτι που είναι παράλογο για το είδος αυτό.

Ναι είναι ειρωνικό αυτό. Εγώ για παράδειγμα βλέπω που με κάνουν add στο facebook ή στο myspace, και μετά μου κάνουνε post ρατσιστικά μηνύματα, ή φασιστικά. Και όλοι αυτοί βέβαια είναι πιτσιρικάδες που ζούνε σε κάτι παράλογο. Δε μπορείς να γουστάρεις το hip hop και να έχεις τέτοιες ιδεολογίες. Αλλά το χρησιμοποιούν και αυτοί σαν μέσο. Και ο B.D. Foxmoor ας πούμε το χρησιμοποίησε καθαρά σαν μέσο, όχι όπως είναι στην Αμερική, και έκανε ένα νέο είδος.

— Τις προάλλες έπεσα πάνω σε ένα βιντεάκι που ένα πιτσιρίκι ράπαρε πάνω από μπιτ των ΜΟΡ, και έλεγε ‘έξω οι ξένοι από τη χώρα’!

Δεν υπάρχει παιδεία γενικότερα. Και πολλοί λένε πως δε θέλουν να ασχοληθούν επειδή δε μπορούν να καταλάβουν το στίχο. Αλλά το hip hop έχει ιστορία. Θέλει να ψαχτείς. Αν όχι με τα πιο oldschool, έστω με τα 90s, κι εκείνοι δεν έχουν ακούσει τίποτα τέτοιο, και απλά κολλάνε με το ελληνόφωνο.

— Είναι μια κουλτούρα που αντί να την αγκαλιάσεις και να τη μάθεις, ξεκινάς να τη κράζεις χρησιμοποιώντας την ίδια της τη μουσική.

Πρέπει ο κόσμος να ανοίγει το αυτί του για περισσότερα πράγματα που υπάρχουν εκεί έξω.

— Με αυτές τις συνεργασίες που έκανες, παρατήρησες αν ο κόσμος έξω από το hip hop είναι πιο ανοιχτόμυαλος;

Είναι. Ο κόσμος έξω από το hip hop είναι μουσικός. Μιλάς με ένα ροκά και μπορεί να σου πει για δέκα διαφορετικά ακούσματα. Όχι βέβαια πως δεν υπάρχουν κολληματίες κι εκεί. Άνθρωποι που θα σου πουν ότι δεν δέχονται το hip hop σαν μουσική. Ακούνε τον mc που πιάνει τρελούς ρυθμούς ή πετάει πολλά μηνύματα ταυτόχρονα, έχει εύρημα και θέλει ταλέντο. Αυτό δε μπορούν να το κατανοήσουν όλοι.

— Μέσα στο χειμώνα τι θα κάνεις;

Θα κάνω πολλά live για να προωθήσω και το δίσκο με τη μπάντα μου, τους Urbanix. Θα παίξουμε και κάποιες βραδιές με τον Πλιάτσικα, πρώτα Θεσσαλονίκη και μετά Αθήνα, και γενικά με τη μπάντα θα είμαστε πολύ ευέλικτοι μουσικά σε θέματα live.