B-Real live @ Athens - Full Report

Την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου, το κοινό της Αθήνας καλωσόρισε τον B-Real και τους Psycho Realm, σε μια συναυλία που μας σηματοδότησε εκρηκτικά την έναρξη του Φθινοπώρου. Πιστεύω ότι κάπου μέσα μας, όλοι εκείνο το βράδυ σκεφτόμασταν το ίδιο… αν όλος ο χειμώνας κυλήσει με τόσο δυνατά live, μάλλον θα καταφέρουμε να γκρεμίσουμε τον χρόνο!

Για μένα, αν δεν υπήρχαν οι Cypress Hill, δε θα είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου hip hop. Όλα ξεκίνησαν όταν εντελώς τυχαία αγόρασα κάποτε το Temples of Boom σαν ανίδεο πιτσιρίκι, καθαρά και μόνο επειδή μου κέντρισε το ενδιαφέρον το εξώφυλλο. Μέσα σε λίγο καιρό ρίμαρα γρήγορα και ξεκάθαρα στα ισπανικά μαζί με τον Capitan Pingaloca του Killa Hill Niggaz και λάτρευα τα περίεργα τριξίματα στον ήχο τους. Από τότε περίμενα…

2009, και ο B-Real μας επισκέπτεται για το τελευταίο live του Smoke n’ Mirrors tour. Τελευταίο και καλύτερο. Και αν δεν ήταν καλύτερο, σίγουρα εμείς έτσι το νιώσαμε. Η αλήθεια είναι πως ταλαιπωρηθήκαμε. Για πολλές μέρες οι πληροφορίες που είχαμε για το event ήταν λίγες. Πολύς κόσμος αναρωτιόταν αν θα μάθουμε ποτέ που θα γίνει η συναυλία ή αν τελικά όλο το γεγονός θα συμβεί undercover κι εμείς θα το μάθουμε αργότερα. Τελικά το μέρος ορίστηκε, αλλά η γκρίνια συνεχίστηκε και ταλαιπωρηθήκαμε λίγο ακόμα. Ο κόσμος παραπονιόταν για τα λεφτά των εισιτηρίων και για το γεγονός ότι το live θα γινόταν μεσοβδόμαδα. Και με την τοποθεσία είχαμε πρόβλημα. Στην Πειραιώς στα φανάρια, κατέβαιναν παράθυρα και ρωτούσαμε ο ένας τον άλλο που πρέπει να πάμε. Τελικά δεν ήταν δύσκολο, αν και κάπου άκουσα ότι τελικά το stage ήταν άλλο από αυτό που είχε οριστεί εξ αρχής. Δεν ξέρω. Εμείς απλά ακολουθήσαμε τον όχλο και βρεθήκαμε στο σωστό σημείο.

Ο χώρος ήταν ιδανικός για τη συναυλία από άποψη άνεσης και parking. Η ακουστική όμως δε βοηθούσε καθόλου. Στα πρώτα acts, σχεδόν δεν καταλαβαίναμε λέξη από τους στίχους, ενώ αν καθόσουν λίγο πιο απόμερα, υπήρχε ένας ενοχλητικός αντίλαλος που αλλοίωνε τη μουσική.

Μετά ταλαιπωρηθήκαμε λίγο ακόμα. Ήδη η συναυλία ξεκίνησε με πάνω από μια ώρα καθυστέρηση, και τα opening acts ήταν πολλά και μάλλον παρατραβηγμένα. Δε θέλω να θίξω κανένα. Τα παιδιά κάνανε πολύ καλή δουλειά. Αλλά ο κόσμος περίμενε ώρες και είχε κουραστεί. Οι περισσότεροι αποχωρούσαν από το μπροστινό μέρος της σκηνής για να αράξουν κάπου πίσω, να κάτσουν κάτω και να τα πουν με τη παρέα τους. Άλλοι προσπαθούσαν να βγουν έξω, αλλά η ασφάλεια δεν το επέτρεπε. Όσοι περίμεναν να δουν τον Εισβολέα να ανοίγει για τον B-Real και τους Psycho Realm, σίγουρα απογοητεύτηκαν. Ο 12ος Πίθηκος βέβαια ξεσήκωσε. Συγκεκριμένα ξεσήκωσε ακόμα και τον Hatemost και τον Άσαρκο, οι οποίοι ανέβηκαν στη σκηνή μαζί του για να πουν κάποια κομμάτια. Μπράβο του και για την εμφάνιση που έκανε με την χορογραφία, ήταν κάτι διαφορετικό από όσα έχουμε συνηθίσει.

Κάπου εδώ θα ήθελα να θέσω και μια πολύ προσωπική άποψη στην οποία πολλοί ίσως διαφωνήσετε. Θεωρώ ότι το όλο σκηνικό που το κοινό ξεσηκώθηκε και φώναζε ‘μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι’ δεν ήταν καθόλου απαραίτητο. Θα μου πείτε, γιατί όχι; στο κάτω κάτω και οι Psycho Realm είναι ένα πολιτικοποιημένο συγκρότημα. Εμένα όμως δεν μου άρεσε το όλο σκηνικό. Ήμουν σε συναυλία και ήθελα να περάσω καλά. Δεν ήμουν σε πορεία, δεν ήθελα ν ασχοληθώ με μίση, ακόμα κι αν δικαίως ο κόσμος φουντώνει με τη λέξη μπάτσος. Εκείνο το βράδυ ήταν για τη μουσική, τα υπόλοιπα απλά με ξενερώσανε.

Τελικά όμως η αναμονή άξιζε. Με το που πάτησαν το πόδι τους οι Psycho Realm ο κόσμος έγινε ένα κεντρικά της σκηνής. όλοι χτυπιόντουσαν και χοροπηδούσαν. Μερικοί κατάφεραν να σκαρφαλώσουν στη σκηνή για stage diving. Ο Young D, το νεότερο μέλος των Psycho Realm τόλμησε να βουτήξει στο κοινό και να ραπάρει ξαπλωμένος στα χέρια τους. Τίποτα όμως δε συγκρινόταν με τη στιγμή που το μικρόφωνο βρέθηκε στα χέρια του B-Real. Εκείνη τη στιγμή χάθηκε κάθε γκρίνια, κάθε ταλαιπωρία, κάθε κούραση. Όλα. Άξιζε το κόπο από την αρχή μέχρι το τέλος.

Η πιο χαρακτηριστική φωνή του κόσμου, με την πιο ιδιαίτερη χροιά και το πιο μοναδικό στυλ, ήταν εκεί μπροστά μας και τα έχωνε για μας. Ο κόσμος είχε αφηνιάσει. Δε ξέρω σε πιο κομμάτι παίχτηκε πιο πολύ ξύλο. I wanna get high; Lowrider; Dr. Greenthumb; Και ο ίδιος ο B-Real γουστάρει τέρμα. ‘Let’s take a brake to smoke a joint’ λέει άνετος και το κοινό γελάει και αράζει. Λίγο πριν το τέλος σκάει κομμάτι θρύλος των Cypress Hill, Insane in the membrane. Και τώρα που το σκέφτομαι νιώθω το ίδιο σκάλωμα με εκείνο το βράδυ. Είναι σα να θέλω να κλάψω. Η ένταση που είχα κι εγώ και όλοι μέσα μας νομίζω ότι δεν εξωτερικεύτηκε ποτέ, όσο κι αν κοντεύαμε να ρίξουμε το κτήριο.

Η έξοδος έγινε με το Rock Superstar, μεγάλη επιτυχία από εκείνη την εποχή που το Mtv είχε ήδη ανθίσει και μας καθήλωνε μπροστά από τη τηλεόραση. Από τότε που η mainstream μουσική δεν ήταν mainstream, από τότε που το hip hop μας τρέλαινε τα κεφάλια ίσως και περισσότερο απ’ ότι τώρα. Πως το περίμενα εκείνο το κομμάτι τότε. Η υπερένταση τεράστια και ο B-Real λέει το ευχαριστώ του δηλώνοντας πως μέσα στο χειμώνα οι Cypress Hill θα κυκλοφορήσουν το νέο τους δίσκο με τίτλο ‘Rise Up’, ένα δίσκο που περιμέναμε μια 5ετία.

Έτσι θέλουμε λοιπόν να κυλήσει όλος ο χειμώνας, γιατί εκείνο το βράδυ ήταν μεγάλη εμπειρία. Πάρτε τώρα και τo παρακάτω γιατί τo θέλατε πολύ…!!!

‘I guarantee you… the next time Ι come in Greece… I’m gonna have Cypress Hill with me!!!’ – Β-Real.