Μαχαιρώματα

Κυκλοθυμική συμπεριφορά

Κάθε χρόνο, θα δούμε να βγαίνει κάποιο group/MC πυροτέχνημα για τον οποίο όλοι θα μιλάνε, είτε αρνητικά είτε θετικά δεν έχει σημασία. Το group/MC λοιπόν, εκστασιασμένο από το γεγονός πως όλοι ασχολούνται με αυτούς βγάζει πολλές δουλειές επειδή θέλει να ευχαριστήσει το κοινό του και στο τέλος βγαίνει μια μεγάλη προχειρότητα επειδή δεν υπήρχε αυτοσυγκράτηση και καλή διαχείριση χρόνου. Έτσι το κοινό απογοητεύεται με αποτέλεσμα να πάψει πλέον να ασχολείται με το group/MC και σαν άμεσο αποτέλεσμα απογοητεύονται και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες. Τελικά αποχωρούν από τη φάση με τον ίδιο τρόπο που ήρθαν: ΞΑΦΝΙΚΑ! Γιατί δεν μπορούν να κάνουν τα πάντα με τον παλιομοδίτικο τρόπο; Έναρξη -> προσπάθεια -> αποτελέσματα -> προσπάθεια -> κι άλλα αποτελέσματα -> καταξίωση. Γιατί θέλετε να πηδήξετε από την έναρξη κατευθείαν στην καταξίωση; Δεν υπάρχει μυστική συνταγή για τέτοια πορεία, ξεχάστε το. Χρειάζεται σταθερή πορεία και πολύ προσπάθεια. Αν τώρα κάθε group/MC πορώνεται όποτε του καπνίσει και αρχίζει να κάνει δουλειά κάθε 2-3 χρόνια, τότε πάσχει από κυκλοθυμική συμπεριφορά, κοινώς: ότι θυμάσαι χαίρεσαι!

Παραποίηση έννοιας λέξεων

Μερικές λέξεις κακοποιούνται καθημερινά σχεδόν από όλους όσους ασχολούνται με την ελληνική hip-hop φάση. Σκεφτείτε με πόση ευκολία εκστομίζονται αυτές οι λέξεις. Θα αναφέρω μερικές μόνο για να μη σας κουράσω, αλλά είμαι σίγουρος ότι ήδη σκέφτεστε και εσείς απο μέσα σας άλλες τόσες! Πάμε λοιπόν:

Σόλο: Βλέπω MCs που ξεκίνησαν σε ένα group και έγραψαν "ιστορία" ενός χρόνου με αυτό, ξαφνικά να κάνουν σόλο. Δεν νομίζετε ότι είναι υπερβολικός ο όρος. Δεν λέω ότι για να κάνεις σόλο πρέπει να είσαι φτασμένος καλλιτέχνης που έχει 15 χρόνια στην πλάτη του, αλλά προς θεού, μην κοροϊδευόμαστε κιόλας. Όταν δεν έχεις συμπληρώσει 1-2 χρόνια με το group σου, πως μπορείς να λες ότι κάνω τώρα σόλο;

Παρουσίαση Δίσκου: Πολύ ωραίος συνδυασμός λέξεων, πολύ κακή χρήση του από τα ελληνικά hip-hop groups. Όταν κάνεις παρουσίαση δίσκου, καταρχήν δεν βάζεις είσοδο στο club όπου παίζεις. Στέλνεις προσκλήσεις στους δημοσιογράφους και τους καλείς να έρθουν, ενώ αφήνεις ανοιχτή την είσοδο για τους fans σου που υποτίθεται ότι περιμένουν πως και πως να ακούσουν την νέα σου δισκογραφική δουλειά. Πάνω απ' όλα, δεν κάνεις ποτέ την παρουσίαση του δίσκου σου με άλλα groups γιατί πρόκειται για κάτι πολύ δικό σου, μου φαίνεται πολύ παράξενο όταν γίνεται η "παρουσίαση δίσκου" στα πλαίσια ενός γενικού live που το πρόγραμμα περιλαμβάνει 5-6 διαφορετικά groups.

Υποκρισία

Η ελληνική σκηνή του hip-hop υποφέρει από υποκρισία. Το κακό είναι ότι δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Η θέση μου στο hiphop.gr (καλώς ή κακώς) μου δίνει την δυνατότητα να ακούω MCs να μιλάνε για άλλους MCs. Και να λένε κακά πραγματάκια. Και μετά από μερικούς μήνες να τους βλέπω μαζί να ραπάρουν στα ίδια κομμάτια, στην ίδια σκηνή, στο ίδιο CD. Και παράλληλα να συνεχίζουν να θάβουν ο ένας τον άλλον είτε σε μένα είτε σε άλλους. Πως γίνεται αυτό; Αν οι MCs ήταν το ίδιο καλοί rappers όσο ήταν και ηθοποιοί, τότε θα φτάναμε το hip-hop πολύ ψηλά. Τους βλέπω να κατηγορούν τον Χ που την "είδε" κάπως, ενώ ταυτόχρονα όλοι σχεδόν την έχουν "δει". Ακούω να κράζουν τον Υ που κατάφερε να ακουστεί η μουσική του και σε 5 ανθρώπους παραπάνω και μόλις βρουν μια μικρή ευκαιρία να κάνουν το ίδιο, όχι μόνο την αρπάζουν αλλά την ξεχειλώνουν κιόλας καταντώντας γελοίοι. Κάνε άνθρωπε μου την προσπάθειά σου να γίνεις γνωστός, δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σ' αυτό, αλλά τουλάχιστον μην υποκρίνεσαι.