Το σενάριο του Ευθύμη-Αρτέμη
| Αρτέμης-Ευθύμης |
«Οι πρώην TXC το έκαναν για εμπορικούς λόγους». Ποιός θα το κρίνει αυτό; Πέφτουμε στο αγαπημένο μας φαύλο κύκλο. Γνώση έχει μόνο αυτός που έχει τελειώσει την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ή έχει πάρει Διδακτορικό; Κανένας άλλος; ΟΧΙ. Τότε γιατί είναι εμπορικός – ξεπουλημένος αυτός που πουλάει ή αυτός που θέλει να πουλήσει; Δηλαδή κάνεις κάτι για να μείνει στα ράφια; [ άσχετο με το θέμα αλλά σχετικό με εμάς : Και επιπλέον γιατί είναι UNDEGROUND αυτός που δεν είναι σε δισκογραφική ή που δεν πουλάει; ]. Άλλο Πουλάω άλλο Ξεπουλιέμαι.
Ακούω από κάποιους ότι οι πρώην TXC με αυτό τον τρόπο δεν σέβονται την ιστορία τους. Ξέρουμε καλύτερα εμείς; Έχει μεγαλύτερη βαρύτητα η δικιά μας γνώμη, πόσο μάλλον όταν δεν ξέρουμε τα σχέδιά τους; Δεν νομίζω γενικά (αλλά και ειδικά) να υπάρχει μεγαλύτερος και αυστηρότερος κριτής από την «πάρτη» σου. Σε μια συνέντευξή τους είχαν ρωτηθεί «Οι αλλαγές λοιπόν δεν φαίνεται να σας τρομάζουν. Δε σκέφτεστε όμως ότι μπορεί έτσι να δυσαρεστείσετε πολλούς fans και τελικά να τους χάνετε;». Η απάντηση νομίζω είναι χαρακτηριστική : «Ναι. Αλλά έτσι δεν πρόκειται να δυσαρεστήσουμε τους εαυτούς μας και έτσι δεν θα τους χάσουμε.»
Σαν ιδέα ούτε εμένα με τρελένει η «απάντηση» στον Mαζωνάκη. Από την άλλη όμως υπάρχουν «ελαφρυντικά» στην κίνηση αυτή. Όπως λένε «το τραγούδι αυτό δεν ήταν στο σενάριο». Άρα υπάρχει «σενάριο». Υπάρχει λόγος για επιστροφή. Και ο τραγουδιάρης αυτός δεν περιλαμβάνετε μέσα σε αυτό. Έτσι νομίζω και έτσι θέλω να νομίζω. Είπαμε ότι αυτό που θέλουμε από έναν MC είναι να γράφει αυτό που νιώθει και ζει και να νιώθει και να ζει αυτό που γράφει. Ο MC προσυπογράφει τους στίχους του, οι οποίοι τον χαρακτηρίζουν, τον αντιπροσωπούν και τον στιγματίζουν. Είναι τα «παιδιά» του, άρα είναι υπεύθυνος γι’αυτά. Δεν είναι ΕΡΓΑΤΗΣ, μέρος της μουσικής Βιομηχανίας άμοιρος ευθυνών για τα άλλα στάδια της «παραγωγής». Αν σήμερα τραγουδήσει «η αγάπη μας έγινε σάντουϊτς» (ο τίτλος είναι υπαρκτός δεν είναι από το μυαλό μου) αυτό θα τον ακολουθεί σε όλη τουν την καριέρα και θα πρέπει να το υπερασπίζεται.. Ε αυτό βίωσαν αυτό το καιρό, αυτό καταθέτουν οι Αρτέμης – Ευθύμης.
Ακόμα πιστεύω ότι χρονικά είναι σε σχετικά καλή στιγμή. Δηλαδή δεν θα γίνει σουξέ το κομμάτι του Μαζωνάκη ΤΩΡΑ και εξ αιτίας των Αρτέμη-Ευθύμη. Η «ζημιά» έχει γίνει καιρό τώρα.
Εμένα όμως εξακολουθεί να μην μου αρέσει σαν ιδέα. Ακούγοντάς το κιόλας ήρθε μια μικρή απογοήτευση. Μάλλον γιατί η αναμονή σε κάνει να περιμένεις ΘΑΥΜΑΤΑ. Τίποτα δεν είναι άσπρο – μαύρο. Σε όλα υπάρχουν αρνητικές και θετικές συνέπειες. Και κυρίως «αρνητικά» και «θετικά» κίνητρα. Τελικά με την «μελέτη» των δύο τραγουδιών «ψιλο-άλλαξα » γνώμη. Δεν τα χώνει, δεν κάνει battle στον Μαζωνάκη (και πολύ σωστά κάνει) . «Και πολύ του πάει αφιερωμένη ρίμα». Απλά λέει κάποια πράγματα που όλοι εμείς έχουμε στο κεφάλι μας. Και αυτό το εκλαμβάνω και από τον στίχο που είναι μεν έξυπνος και αιχμηρός αλλά τίποτα παραπάνω, αλλά κυρίως από την γενικότερη γεύση που βγάζει το εν λόγω κομμάτι. Δεν είναι η ΓΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΕΝΟΥΣ. Ακουστικά και μόνο να το πάρεις υπάρχει έντονα ο χαβαλές και ο εμπαιγμός. Έτσι δεν βγαίνει ότι προσβάλονται από τον κύριο 50 Cent-Wanna-Be ή μάλλον τον κύριο 50 Cent’s-Sales-Wanna-Be.
Κάποιος [ας με συγχωρήσει που δεν θυμάμαι ποιος ακριβώς] είπε ,πολύ εύστοχα για μένα, ότι ο άνθρωπος σταματάει να αλλάζει / να εξελίσεται μόνο όταν πεθάνει. Βέβαια μπορείς να το πάρεις και αντίστροφα. Όταν σταματάς να αλλάζεις μάλλον οδεύεις προς το άλλο άκρο της ζωής σου. Που κολλάει αυτό; Στα όσα έχουνε ακούσει οι TXC και εν προκειμένω οι Αρτέμης – Ευθύμης για την συνεχή αλλαγή στυλ, σκέψεων, αντιλήψεων. Κάθε μέρα αλλάζουμε. Αλλάζουμε φίλους, «αδέρφια», «και καλά παντοτινές αγάπες», πιστεύω, κόμματα , ομάδες. Κακό δεν είναι να αλλάζεις και να εξελίσεσαι [μέσα σε κάποια πλαίσια και με κάποια λογική πορεία.] Κακό είναι να είσαι αλλού για αλλού και χωρίς λόγο. Κάπου εκεί είναι νομίζω η περίφημη Ελληνική Hiphop σκηνή με τους 3,000 MC’s που είναι ΟΛΟΙ στην κορυφή αλλά προς το παρών δεν υπάρχει κανείς στους «πρόποδες».
Πάντως κακά τα ψέμματα, το 2004 έχει αρχίσει με πολύ καλούς οιωνούς και με πολύ καλή διάθεση από όλες τις πλευρές. Πολλά lives, αρκετός κόσμος, αρκετά σχήματα. Πάντα τέτοια. Μάλλον ξεφύγαμε, πάλι! Στο θέμα μας λοιπόν.
Το εγχείρημα των Αρτέμη - Ευθύμη θα το θεωρήσω πετυχημένο αν τα εν λόγω κομμάτια είναι ένα δείγμα. Μια εισαγωγή. Το ζέσταμα της μηχανής και όχι το κυρίως πιάτο. Και είμαι αισιόδοξος γιατί περίπου αυτό καταλαβαίνω απο το «Όπως πρώτα».
Όπως είπα και πριν «Τίποτα δεν είναι άσπρο – μαύρο.». Τίποτα δεν είναι καλό ή κακό. Τα εμπεριέχει όλα. Το θέμα είναι προς τα πού γέρνει η ζυγαριά. Επειδή σίγουρα σας έχω μπερδέψει με το θέμα [μην νομίζετε ότι εγώ το έχω διασαφηνισμένο] παρακάτω είναι η προσωπική μου άποψη. Σαν ιδέα δεν μου άρεσε και εξακολουθεί να μην μου αρέσει. Αλλά μέσω αυτής ειπώθηκαν μερικά από αυτά που όλοι «εμείς» θεωρούμε αυτονόητα για το θέμα. Για παράδειγμα το ότι στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι το θέμα είναι κοινό και μόνιμο. Η «ζουζουνέ» αγάπη και ο πόνος από αυτήν.
Ότι είναι επάγγελμα. Εργασία. Ο στιχουργός γράφει και ο τραγουστής αποδίδει. Ο γύφτος δίνει τον ρυθμό και η αρκούδα χορεύει.
Ότι τα «μαύρα ακούσματα», είτε το θέλουμε είτε όχι, έχουν μπει στα «καλύτερα» σαλόνια και εφ?’οσον αυτό πουλάει αυτό θα «παραχθεί». Μια αρπαχτή που δεν προσπαθεί να κρυφτεί. Όλα είναι θέμα Ζήτησης και Προσφοράς. Γι’αυτό θεωρώ πολύ πετυχημένο τον όρο Μουσική ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ.
Άρα το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε να παρακολουθήσουμε ολοκληρωμένο το «σενάριο» των Αρτέμη – Ευθύμη και να δούμε αν «είναι η ίδια τρέλα όπως τις πρώτες μέρες» ...
Υ.Γ. ρε παίδες, έχω την αίσθηση ότι το forum το μετατρέψαμε σε χαζο-chat. Άλλο forum άλλο chat. Δόξα το Θεό υπάρχει και το Gr-Net και το #Hip-Hop-Addicts.