Αφιέρωμα 2PAC - Machiavelli
MAKAVELI : THE DON KILLUMINATI
Ένα album που λέει πολλά, και υποδηλώνει περισσότερα.- NICCOLO MACHIAVELLI
Ο Tupac έλεγε ότι έμαθε πάρα πολλά διαβάζοντας τα βιβλία του Μακιαβέλι και ιδίως τα : “ The Prince” και “ The Art Of War”. Αφού αποφυλακίστηκε ο Tupac αλλάζει το όνομά του σε Makaveli για να αποδώσει αυτή την αλλαγή στο τρόπο σκέψης. Ποιος είναι όμως αυτός που τόσο επηρέασε τον Tupac;
Niccoló Machiavelli (1469 – 1527)
Θεωρείται ο πρώτος και κορυφαίος πολιτικός φιλόσοφος. «Ο Πρίγκιπας» ξεχωρίζει από όλες τις άλλες προσπάθειες που είχαν γίνει καθώς ασχολείται με το πώς μπορεί ένας μονάρχης να μείνει στην εξουσία. Αντίθετα με τα μέχρι τότε κείμενα που αντιμετώπιζαν το θέμα μάλλον σε θεωρητικό επίπεδο, «ο Πρίγκιπας» εμβαθύνει στα πρακτικά προβλήματα. Με άλλα λόγια βάζει το μαχαίρι στο κόκαλο και δεν αερολογεί με την θεωρητική πλευρά των πραγμάτων.
Ο Μακιαβέλι γεννήθηκε στην Φλωρεντία, σε μια περίοδο που η Ιταλία διένυε περίοδο σφοδρών πολιτικών αναταραχών. Η Ιταλία ήταν χωρισμένη σε τέσσερις ισχυρές πόλεις-κράτη, και κάθε ένα από αυτά ήταν συνεχώς στο έλεος τον δυνατότερων κυβερνήσεων της Ευρώπης. Από το 1434 η Φλωρεντία διοικούνταν από την πλούσια οικογένεια των Medici. Η κυριαρχία του διακόπηκε προσωρινά το 1494 από μια αναμορφωτική κίνηση, κατά την οποία ο νεαρός τότε Μακιαβέλι πήρε την ισχυρή θέση του διπλωμάτη. Όταν η οικογένεια Medici ξανακέρδισε την εξουσία το 1512 με την βοήθεια Ισπανικών στρατευμάτων, ο Μακιαβέλι υπέστη πολλά βασανιστήρια και απομακρύνθηκε από την κοινωνική ζωή. Για τα επόμενα δέκα χρόνια αφιερώθηκε στη συγγραφή. Ιστορία, πολιτική φιλοσοφία ακόμα και θεατρικά έργα. Τελικά κέρδισε την εύνοια της οικογένειας των Medici οι οποίοι και τον ανακάλεσαν και του ανέθεσαν κοινωνικά καθήκοντα για τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του.
Το μεγαλύτερο έργο του Μακιαβέλι , “ The Prince” , γράφτηκε το 1513 και εκδόθηκε μετά τον θάνατό του το 1532. Το έργο προκάλεσε αντιδράσεις και καταδικάστηκε από τον Πάπα Clement ton Όγδοο. Το κυρίως θέμα του είναι ότι οι πρίγκιπες [άρχοντες/ μονάρχες] πρέπει να κατέχουν τον απόλυτο έλεγχο των περιοχών τους και πρέπει να χρησιμοποιούν κάθε διαθέσιμο μέσο συμπεριλαμβανομένης και της εξαπάτησης. Οι μεταφραστές δυσκολεύτηκαν πολύ να μεταφράσουν με ακρίβεια αυτά που ήθελε να πει ο Μακιαβέλι. Υπήρχε μια μεγάλη αντιφατικότητα διάχυτη [αυτό μάλλον είχε τραβήξει και τον Tupac]. Σε αρκετά σημεία ο Μακιαβέλι επαινεί τον Caesar Borgia, έναν ισπανό αριστοκράτη που έγινε αργότερα πανίσχυρος και πολύ σκληροτράχηλος τύραννος της περιοχής της Romagna στην Βόρεια Ιταλία. Ως διπλωμάτης είχε επαφές με τον Borgia και είχε παρακολουθήσει το «έργο» του από πρώτο χέρι. Κάποιοι θεωρούσαν τα λόγια του Μακιαβέλι ειρωνικά και ότι υπονοούσε την κλίση του προς πιο δημοκρατικούς τρόπους διακυβέρνησης και όχι προς απολυταρχικούς.
Αυτή η θεωρία κατέρρευσε το 1810 όταν βρέθηκε ένα γράμμα του στο οποίο ο Μακιαβέλι αποκαλύπτει ότι έγραψε τον «Πρίγκιπα» για να γίνει αγαπητός στην άρχουσα οικογένεια των Medici . Για να απελευθερωθεί η Ιταλία από την επιρροή των ξένων κυβερνήσεων, ο Μακιαβέλι υποστηρίζει ότι είναι απαραίτητες ισχυρές ενδογενείς κυβερνήσεις, ακόμα και αν αυτές είναι απολυταρχικές. Στο «Πρίγκιπα» περιγράφει τις «αρετές» που ένας μονάρχης θα πρέπει να έχει αν θέλει να εξακολουθήσει αρχικά να ζει και μετά να κυβερνά. Ακόμα περιγράφει πράγματα που πρέπει πάση θυσία να αποφύγει. Για παράδειγμα ένας μονάρχης πρέπει να έχει την φήμη ότι είναι γενναιόδωρος [να έχει την φήμη όχι να είναι, δηλαδή να δείχνει ότι δίνει συνέχεια γιατί αν όντως δίνει θα κινδυνεύει άμεσα]. Ακόμα δηλώνει ότι πρέπει να είναι πολύ σκληρός όταν τιμωρεί κάποιον, παρά να είναι ελεήμων. Η σκληρότητα μέσω θανατικών ποινών επηρεάζει λίγους, αλλά μειώνει την εγκληματικότητα πράγμα που επηρεάζει πολλούς. Καλύτερα να σε φοβούνται παρά να σε αγαπούν. Ο μονάρχης πρέπει να αποφύγει όμως το να γίνει μισητός, πράγμα που μπορεί εύκολα να επιτύχει με το να μην κατάσχει τις περιουσίες του λαού του : « ο κόσμος ξεχνά πιο γρήγορα το θάνατο του πατέρα του παρά τον χαμό της κληρονομιάς του». Το πιο αντιφατικό κεφάλαιο είναι το δέκατο-όγδοο. Σε αυτό ο Μακιαβέλι υποστηρίζει ότι ο μονάρχης θα πρέπει να μάθει πώς να εξαπατά όταν αυτό εξυπηρετεί τους σκοπούς του. Όταν όμως πρέπει να εξαπατήσει, δεν πρέπει να φαίνεται ότι εξαπατά. Εν αντιθέσει πρέπει πάντα να επιδεικνύει [να δείχνει ότι έχει όχι απαραίτητα να έχει] πέντε συγκεκριμένες αρετές : έλεος, ειλικρίνεια, ανθρωπιά, ακεραιότητα και θρησκευτικότητα. Τέλος δηλώνει για πολλοστή φορά ότι ο μόνος τρόπος για να μην ανατραπεί από την εξουσία είναι να μην γίνει μισητός.