Η μουσική δε σου ανήκει

Τετάρτη βράδυ σε γνωστό μαγαζί της παραλιακής. Άλλο ένα Hip-Hop & R'n'B party σε μέρος που πριν ένα χρόνο ούτε θα φανταζόμασταν. Η ατμόσφαιρα που επικρατούσε είχε πολύ καλό feeling και όλοι μα όλοι είχαν διάθεση να χορέψουν. Από τους λαϊκούς θαμώνες του μαγαζιού, μέχρι τους τύπους με τα T-Shirt του Eminem. Όλοι χορεύουν κάτω από το beat των πιο hot hits.

Στην αρχή η αλήθεια είναι ότι ενοχλήθηκα βλέποντας γύρω μου να χορεύουν οτιδήποτε εκτός από Hip-Hop. Οι περισσότεροι μπερδεύονταν και χόρευαν τσιφτετέλι, ειδικά ορισμένες κοπέλες που ήρθαν στο "κέφι" και ανέβηκαν και στο μπαρ. Αναρωτήθηκα λοιπόν μέσα μου αν αυτή η κατάσταση είναι γελοία, αν όντως έχει χαθεί η ουσία και το νόημα της μουσικής μας.

Σκεπτόμενος όμως πιο δημοκρατικά και πιο ανοιχτόμυαλα κατέληξα σε διαφορετικά αποτελέσματα. Δηλαδή, ποιος μπορεί να κρίνει ποιοι θα χορέψουν με τη ραπ μουσική; Όσα χρόνια και αν ασχολείσαι με το είδος, όσες γνώσεις και αν έχεις, όσο ιδρώτα και αν έχεις χύσει για να συνεισφέρεις και εσύ με τον τρόπο σου για την εξέλιξη της σκηνής, δεν έχεις κανένα μα κανένα δικαίωμα να κρίνεις ποιος είναι κατάλληλος για να χορέψει.

Η μουσική δε σου ανήκει. Δεν κρατάς τα κλειδιά από το ραπ μαγαζί για να αποφασίζεις ποιον θα αφήσεις να περάσει μέσα. Γίναμε όλοι ξαφνικά μουσικά ρατσιστές και αφήνουμε έξω τόσο κόσμο που πραγματικά γουστάρει και περνάει καλά με το Hip-Hop και ας μην είναι 100% ταυτισμένος με την κουλτούρα. "Άαα αυτός φοράει ακριβά Trendy ρουχαλάκια, πως τολμάει να χορεύει το In Da Club;". Και από πότε κρίνεις τα ρούχα του άλλου; Ξεχνάς ότι πριν 3-4 χρόνια μας έβλεπαν με φαρδυά και γελούσαν; "Ααα ο άλλος χορεύει τσιφτετέλι με τα beats του Dre". Και από πότε έχεις πάρει μαθήματα χορού Hip-Hop και κρίνεις; Σε κάθε party (είτε σε σκυλάδικο είτε σε dance party) υπάρχουν οι άσχετοι με τον χορό που απλά θέλουν να περάσουν καλά, δε χρειάζεται να τους σνομπάρεις εσύ ραπά που υποτίθεται είσαι και ανοιχτόμυαλος. Δε θέλω να πιστέψω ότι γίνεσαι σα τον σνομπ λαϊκό που κοιτάει γύρω του και δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να σχολιάζει τους γύρω του.

Ίσως πρόκειται για ένα κόμπλεξ που τόσα χρόνια το Hip-Hop ήταν στην αφάνεια και δε μπορούσαμε να το ακούσουμε παρά στα λιγοστά live και στο σπίτι μας. Τώρα που τα πράγματα έχουν αλλάξει, ορισμένοι νιώθουν ακόμα οχυρωμένοι και θέλουν να "προστατέψουν" το Hip-Hop από την "λαίλαπα" του εμπορικού και της μόδας. Πρώτον, κανείς δεν μπορεί να αναλάβει αυτό τον ρόλο του προστάτη, του παντογνώστη. Δεύτερον, όταν κάνεις διακρίσεις στη μουσική, θα καταλήξεις γραφικός και περιθωριακός γιατί όλοι αυτοί που σνομπάρεις θα σ ξενερώσουν και θα φύγουν. Και τότε θα ακούς πάλι Hip-Hop μόνο στο σπίτι σου, μόνος σου. Μπορεί και να χορεύεις μόνος σου μπροστά στον καθρέφτη...

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το Club Bo, σε ένα από τα party των Smooth Playaz