Theopsy - Interview

Πες μου κάποια πράγματα για την έκθεση στο Stigma Lab και στο President. Πως ερμηνεύεις την έκθεση αυτή;

Είναι μια έκθεση που κάνω σε δυο μέρη που είναι διαφορετικά, εντελώς αντίθετα που αρχίζει την ίδια μέρα και τελειώνει την ίδια μέρα. Δείχνω μια σειρά από posters που έφτιαξα φέτος. Τα posters παραπέμπουν σε κάτι που είναι πολύ φτηνό, το τυπώνεις και μπορείς να το βάλεις παντού. Έχουν μια αναφορά σε πολιτικά posters όπως θα ήταν στις εκλογές, υπάρχουν κάποια πρόσωπα που είναι λίγο φαντασίας και δείχνω επίσης μια δουλεία που αρχίζω τώρα που είναι σαν ένα 3D graffiti. Δηλαδή κάνω ένα wall graffiti που είναι κάτι που είχα κάνει πολύ παρόμοιο στο μουσείο Pale Tokyo στο Παρίσι και τώρα το έχω εξελίξει και δουλεύω με τους 2monochannels.com και Agathe Moynot. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτό το wall να είναι ζωντανό, με την προοπτική αν είναι όμορφο και βγει ωραίο, να προσπαθήσω να κάνουμε και σε πιο street φάση. Δηλαδή να πάμε και σε άλλα κτίρια. Αρχίζει τώρα εδώ και θα δούμε πως θα δουλέψει.

Τι σε τράβηξε στο χώρο και ήθελες να είναι το κεντρικό σημείο αναφοράς στην έκθεση;

Το Stigma έχει την αίσθηση του εργαστηρίου, είναι ένας πολύ ζωντανός και φρέσκος χώρος που μπορείς να βρεις πολύ ωραία έργα για πολύ λίγα χρήματα. Επίσης η τοποθεσία, τα Εξάρχεια είναι γεμάτα posters και τα παιδιά βεβαίως που είναι cool.

Η πηγή έμπνευσης για τα έργα σου;

Δεν το έχω σκεφτεί ακόμα, είναι ακόμα πολύ φρέσκο. Πρέπει να πάω αναδρομικά να δω πότε άρχισε όλο αυτό. Άρχισε με δουλειές που έκανα πάνω σε graffiti αλλά πάνω σε βιβλία δηλαδή αντί να το κάνω σε τοίχους δούλευα πάνω σε βιβλία και αυτό εμπεριέχει κάτι βλάσφημο γιατί δούλευα συνήθως σε παλιά βιβλία. Συνήθως αγαπώ πάρα πολύ τα βιβλία, τα προσέχω αλλά σε αυτή την περίπτωση έβλεπα εικόνες σε σελίδες που ήταν σαν παλιούς τοίχους οπότε ήθελα να δουλέψω και να δω πως μπορούσα να κινηθώ μέσα σε αυτό αρχικά. Μετά προχώρησε, το ενέταξα μέσα σε αυτό που ήθελα να δείξω που ήταν το πολιτικό poster.

Σε μια παλαιότερη συνέντευξή σου είχες πει «θεωρώ την πολιτική ως σχέση μεταξύ ατόμου με το σύνολο». Ποια είναι η πολιτική σου θέση μέσα στα πράγματα;

Πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιος που να ξέρει καλύτερα ή να έχει περισσότερο λόγο από κάποιον άλλον. Όπως θεωρώ ότι η πολιτική αυτή τη στιγμή είναι η σχέση που έχει ο καθένας με τους άλλους. Δεν είναι πια η σχέση μιας ιεραρχίας που υπάρχει, κάτι διδακτικό που πρέπει κάποιος να χειρίζεται. Τώρα από εκεί και πέρα πολιτική από μόνη της είναι η αίσθηση της πόλης του χώρου που είναι πάρα πολλά σπίτια μαζί και είναι ένα τρόπος να οργανωθεί ένα σύνολο ανθρώπων. Αλλά πιστεύω ότι η σχέση ανάμεσα στον έναν και στο σύνολο είναι βασικά το τι σημαίνει πολιτική και αυτή τη στιγμή πρέπει να περάσουμε σε βαθμό που να κατανοήσουμε ποια είναι η θέση μας αυτή και δεν υπάρχει κανείς που να μας πει τι να κάνουμε ή πως να το κάνουμε.

Ποια είναι η σχέση της πολιτικής όπως την έχεις ορίσει με την τέχνη;

Σε μια πιο θεωρητική αντιμετώπιση του έργου της τέχνης, ένας άνθρωπος φτιάχνει κάτι μόνος του και από εκεί και πέρα το βάζει στο βλέμμα των πολλών. Παρ’ ολα αυτά ο καθένας από αυτούς τους πολλούς έχει μια σχέση μοναδική με τον δημιουργό του έργου. Και το έργο είναι σαν ένα παράθυρο ανάμεσα σε αυτές τις δύο μονάδες. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί η τέχνη που είναι ουσιαστικά δύο άτομα που συναντιούνται. Πέρα από το χώρο και το χρόνο μπορείς να έχεις αυτή την επαφή, ακόμα και με κάποιον καλλιτέχνη που έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό.

Ουσιαστικά ο λόγος για τον οποίο εσύ δημιουργείς σαν καλλιτέχνης και εκθέτεις είναι ουσιαστικά για να εκθέτεις ή για να αποκτάς ουσιαστικά μια επαφή με το κοινό, να δημιουργείς ερεθίσματα προς το κοινό;

Αυτό είναι λίγο το παράδοξο, ταυτόχρονα δημιουργούμε για όλο τον κόσμο. Δηλαδή εγώ ακόμα και αν εξαφανιστώ ταυτόχρονα συνεχίζει όλος ο κόσμος . Αυτό το παράδοξο της σχέσης του ενός με το σύνολο είναι βεβαίως και το κλειδί στην τέχνη. Αλλά δεν νομίζω ότι ένας καλλιτέχνης, τουλάχιστον εγώ δεν αισθάνομαι ότι έχω την επιλογή να σκεφτώ να το κάνω για να το δει κάποιος. Πιστεύω ότι όλοι οι καλλιτέχνες αν τους ρωτήσεις έχουν μια ιδέα της ανθρωπότητας που είναι πολύ abstract. Οι περισσότεροι το κάνουν για όλους, μια έννοια πολύ abstract. Τώρα στην ρίζα του, μου αρέσει συνήθως να σκέφτομαι κάποιον πολύ συγκεκριμένα όταν κάνω ένα έργο αλλά από κει και πέρα μπορεί να το ξεχάσω μετά από χρόνια.

Τι σε εμπνέει; Ένας χαρακτήρας, ένας καλλιτέχνης που έχεις δει έργο του στο παρελθόν οπότε το κουβαλάς μέσα σου σαν βίωμα, μπορεί να είναι ο αγαπημένος σου μουσικός ή μια εικόνα ή ένας χαρακτήρα , ένα πρόσωπο μπορεί ένα αντικείμενο που έχεις δει στο δρόμο ή είναι ένα από αυτά όλα αυτά;

Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι γίνεται μια χώνεψη από τα πράγματα που βλέπεις οπότε όντως μπορεί να είναι όλα αυτά τα πράγματα που περιγράφεις και μέσα σε αυτά και η δουλειά άλλων ανθρώπων. Γενικά γίνεται μια χώνεψη και απλά τα αποκτάς και κατά κάποιο τρόπο δεν είναι κάτι που γίνεται δεν έχω δει ποτέ κάτι και απλά έχω σκεφτεί να κάνω το ίδιο ή αυτό μου αρέσει θα το εξελίξω. Άλλα όλα τα πράγματα που βλέπω γύρω μου σίγουρα επηρεάζουν πάρα πολύ τα έργα μου και αναδρομικά μπορώ να σκεφτώ αν όντως κάποιο έργο με έχει επηρεάσει. Δεν υπάρχει κάποιος ή κάτι που να θεωρώ ότι είναι πηγή έμπνευσης για μένα, όχι.

Ουσιαστικά όλα σου τα έργα με την έννοια που τα περιγράφεις ως πολιτικοποιημένα, έχουν σχέση με την κοινωνία με τον άνθρωπο έχουν σχέση με το πως θα εξέφραζες εσύ όλη αυτή την κατάσταση μέσα από τα έργα σου και τι θα ήθελες να περάσεις μέσα από αυτά;

Τώρα αυτό που λες δεν υπάρχει γατί είμαστε όλοι μπλεγμένοι βουτηγμένοι μέσα σε μια κοινωνική συνείδηση. Εγώ προσπαθώ να το αποφύγω αυτό στο συνειδητό κομμάτι. Και τώρα με αυτή την έκθεση αυτά τα έργα που είναι πολιτικές αφίσες παρόλα αυτά εγώ το βλέπω εντελώς αισθητικά ένα πρόσωπο κάποια γράμματα που δεν σημαίνει και κάτι ιδιαίτερο και όλη αυτή η χειραγώγηση που είναι τα χρώματα και οι γραμμές του. Μια άλλη δουλεία που έχει λίγο σχέση μ’ αυτό είναι ένα blog που κάνω, που συνδέει την τέχνη και την πολιτική. Όλο το blogging είναι πάνω σε αυτό και εκεί παρατηρώ ότι ναι όντως ότι οι καλλιτέχνες σήμερα θα μπορούσαν να προτείνουν ένα πολιτικό λόγο. Μπορείς να φανταστείς όμως ότι μια στιγμή θα υπάρξει ένα κίνημα καθαρά πολιτικό με την έννοια την ευρύτερη και που να είναι ένα συνειδητό κίνημα καλλιτεχνών. Έχει ξαναγίνει πολλές φορές στην ιστορία. Κάποιες στιγμές έχει στραβώσει. Ο βαρύς κομμουνισμός έχει αρχίσει από ένα σχέδιο πόλης. Αν θέλεις με την αρχιτεκτονική. Μπορείς να φανταστείς τώρα όλα αυτά που γίνονται έχουν κάνει δώσει αφορμή, έχουν ανάψει τη δυνατότητα οι καλλιτέχνες να φανταστούν ένα νέο κόσμο αύριο. Αυτό εγώ δεν το κάνω συνειδητά, δεν έχω ένα πολιτικό λόγο όταν δουλεύω αλλά θεωρώ ότι υπάρχει μια γενική ποίηση που αυτό ναι , θεωρώ ότι αυτό είναι πολιτική.

Tο ίντερνετ πόσο επηρεάζει όλη αυτή την προσπάθεια;

Είναι τεράστιο μέσο γιατί αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να ξέρει κανένας τι θα είχε γίνει μέσα στην ανθρωπότητα αν δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα. Μπορεί ο άνθρωπος μέσα στην εξέλιξη μας να είχε βρει διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας χωρίς το ίντερνετ. Το ίντερνετ αφορά ένα μικρό μέρος του πλανήτη και περισσότερο αφορά εμάς στην Δύση. Αλλά πραγματικά δεν μπορείς να πεις αν δεν είχε γίνει το ίντερνετ μήπως ήδη θα είχαμε φτάσει σε ένα επίπεδο επικοινωνίας που θα ήταν τόσο άμεσο.

Σαν τρόπο έκφρασης και παρουσίασης το internet δεν είναι ένα μέσογια να προσεγγίσεις περισσότερα άτομα;

Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο και είναι από τα πιο ωραία πράγματα που υπάρχουν στο internet είναι η έλλειψη copyright. Δηλαδή θεωρώ ότι μπορείς να ξανατυπώσει τις αφίσες μου, δεν με ενδιαφέρει. Απλά δίνεις, κάνεις input και αυτά εξελίσσονται από μόνα τους. Αυτή τη στιγμή μπορείς να πετάξεις μια φωτογραφία μέσα στο ίντερνετ και να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο δηλαδή να την μεταχειριστεί κάποιος άλλος. Επίσης έχει να κάνει με την τριβή που έχεις ξαφνικά με πάρα πολλά πράγματα και σίγουρα βελτιώνει την ποιότητα. Δηλαδή όταν βλέπεις ότι το ίδιο πράγμα που κάνεις, μπορεί κάποιος να το εξελίξει περισσότερο και το βλέπεις διαφορετικά. Η τριβή σίγουρα βελτιώνει την ποιότητα και τις σκέψεις που μπορούν να δημιουργηθούν μέσα σου.

Η τέχνη μας ενώνει, μας εμπνέει; Μια λέξη για την τέχνη;

Είναι δύσκολο για μένα αυτό γιατί η τέχνη είναι η ζωή μου. Με βοηθάει να καταλάβω, να συμφιλιωθώ με την ύλη αν θέλεις.

Υπάρχουν κανόνες του ταξιδιού στην τέχνη και αν ναι, ποιοι είναι αυτοί;

Είναι ταξίδι το ποίο μας παρασύρει και μας ανοίγει καινούργιους ορίζοντες και ίσως περιμένουμε τον επόμενο σταθμό.

Μπορείς να θέσεις κανόνες στην τέχνη ή είναι μια εξελικτική πορεία που δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει;

Οι κανόνες σπάνε, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν κάποια όρια όταν φτιάχνεις ένα έργο, υπάρχουν ισορροπίες οι οποίες δίνουν μια αρμονία και με το να σπας την αρμονία πάλι ορίζεις. Όλη η μαγεία όπως και στην μουσική είναι να μπορείς να πιάσεις κάποιον από το χέρι δηλαδή που σε ακούει, που σε βλέπει και να τον ταξιδεύεις εκεί που δεν θα πήγαινε μόνος του και να τον ταξιδεύεις όμορφα. Σε αυτή την περίπτωση πιστεύω πως όπως και στη μουσική όλα έχουν γίνει. Aν μπορεί να παρακολουθήσει κάποιος μια μουσική, ένα έργο σημαίνει ότι μέσα στο μυαλό του υπάρχει ήδη.

Πως πιστεύεις ότι θα επηρεαστεί ο κόσμος επισκέπτοντας την παράλληλη έκθεση στο Stigma Lab και στο President; Τι θα ήθελες να σκεφτεί, να αισθανθεί;

Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να πω γατί παρόλο που την έχω μέσα μου δεν ξέρω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είμαι ειλικρινής σε αυτό που κάνω. Αυτό που δεν θα ήθελα να υπάρχει είναι η απόσταση αν και στο χώρο έχουμε δημιουργήσει μια απόσταση στο έργο και στον θεατή. Αλλά αυτό είναι ένας λόγος λίγο θεατρικός γιατί όντως ζούμε σε ένα κόσμο που τα πράγματα όταν πας και τα βλέπεις τα βλέπεις λίγο θεατρικά.

Έχεις να κάνεις ατομική έκθεση στην Ελλάδα 5 χρόνια. Έχεις κάνει κάποια ατομική έκθεση στο διάστημα αυτό στο εξωτερικό;

Έκανα δυο εκθέσεις στο Palais de Tokyo που είναι το μουσείο σύγχρονης τέχνης στο Παρίσι, συμμετείχα και σε διάφορες ατομικές εκθέσεις. Δεν είναι απαραίτητο να κάνεις εκθέσεις, έκθεση κάνεις όταν υπάρχει κάποιος λόγος. Θα μπορούσαν να περάσουν και 10 χρόνια χωρίς να κάνω έκθεση, δεν δεσμεύομαι με κάποια gallery για να με υποχρεώσει να κάνω έκθεση. Υπάρχουν και πολλά πράγματα που κάνω και είναι εφήμερα τα οποία δεν θα μπορούσα να τα βάλω σε ένα χώρο.

Πιστεύεις ότι το κοινό ανταποκρίνεται στις εκθέσεις σου διαφορετικά στην Ελλάδα απ’ ότι στο εξωτερικό;

Ένα πράγμα το οποίο είναι πολύ αστείο στην Γαλλία είναι ότι οι άνθρωποι κάνουν ουρά γενικά για να πάνε να δούνε εκθέσεις. Τώρα που ήμουν στο Παρίσι έκαναν 200 μέτρα ουρά για να δούνε κάποια σκίτσα του Sempé και σκεφτόμουν πως είναι δυνατόν ένας λαός που έχει συνηθίσει τόσο την επαφή του με την τέχνη να κάθεται μέσα στο κρύο για να πάει να δει μια έκθεση. Και καταλαβαίνεις ότι είναι ένας λαός που έχει μεγαλώσει όπως και εγώ, μας το έχουν βάλει μέσα στο μυαλό αποκτά μια τεράστια σημασία. Ενώ εδώ η έκθεση είναι μια gallery που κάνει εγκαίνια και πάνε διάφοροι να αγοράσουν έργα και εκθέσεις που οι μισοί δεν πάνε γιατί έχουν μαλώσει με τους άλλους μισούς. Είναι η Biennale που δεν έχω καταλάβει γιατί δεν γίνεται για όλους και βρίσκω ότι είναι πολύ κλειστή και δεν μπορώ να το καταλάβω. Υπάρχει αυτή ειδικά τη στιγμή στην Αθήνα τόσο υλικό που μου φαίνεται αδιανόητο το να μην λειτουργεί αυτό το πράγμα και να μην είναι αυτονόητο. Σαφώς υπάρχουν πάρα πολλά βασικά πράγματα που θα πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα αλλά όλα αυτά τα κάνεις ξεπερνάς όταν καταλάβει ένα παιδί στα 12 ότι μπορεί να εκφραστεί μέσα από την τέχνη, να φτιάχνει πράγματα να τα δημιουργεί αντί να τα αγοράζει. Αυτό είναι τέχνη. Εμείς τώρα θεωρούμαστε καλλιτέχνες γιατί δημιουργούμε για τον κόσμο, αλλά είναι χαζό. Σε 10- 20 χρόνια ελπίζω όλος ο κόσμος να μπορεί να δημιουργεί πράγματα και τότε δεν θα έχει κανένα ενδιαφέρον να πας να δεις μια έκθεση. Θα φτιάχνεις τα δικά σου δημιουργήματα. Σε 2 γενιές δεν θα πηγαίνει κάποιος να δει εκθέσεις στη Γαλλία, θα δημιουργούν οι ίδιοι. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι καλύτεροι σε κάτι απλά υπάρχουν άνθρωποι που το πιστεύουν περισσότερο και δουλεύουν περισσότερο και πάνω στο αντικείμενο αυτό και είναι πιο αυστηροί με τον εαυτό τους.

Θεωρείς ότι η αισθητική είναι κάτι που μαθαίνεται, περνάει μέσα από την παιδεία;

Αρχίζει από την όρεξη. Αν έχεις όρεξη για τα πράγματα και έχεις λίγο χρόνο είναι ήδη μια καλή αρχή για να μπορείς να δεχτείς πράγματα που σε γεμίζουν. Πέρα από αυτό νομίζω ότι βοηθάει η σκέψη πως μπορεί κάποιος να σου δείξει κάτι που δεν θα μπορούσες να φανταστείς. Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν με τα αυτιά τους, ακούνε ένα όνομα και πάνε εκεί βλέπουν ένα πίνακα και νομίζουν ότι επειδή το έχουν ακούσει βλέπουν, αλλά το παράθυρο εικονίζεται χωρίς να μπορώ να σου πω ακριβώς. Γιατί εγώ βλέπω έργα και καταλαβαίνω λίγο καλύτερα πως έχουν γίνει και βλέπω άλλα πράγματα.

Αγαπημένος καλλιτέχνης και hip-hop καλλιτέχνης;

Μου αρέσει πάρα πολύ το hip-hop και ειδικότερα η αμερικάνικη σχολή. Έχω ακούσει από όλο τον κόσμο hip-hop και είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τις διαφορές στους στίχους. Αλλά είμαι πολύ French & old school. Εγώ δεν ακούω μουσική όταν δουλεύω γιατί όταν ακούς μουσική, ακούς μουσική.

Τι θα ήθελες να πεις σ΄αυτούς που αγαπούν και ασχολούνται με το graffiti;

Θυμάμαι εδώ και αιώνες την μόνιμη συζήτηση αν πρέπει να κάνουν ή να μην κάνουν έκθεση. Θα ήθελα να τους πω να κάνουν ότι και όποτε το γουστάρουν. Αυτό είναι το νόημα του graffiti, όχι να αρχίζεις και να βάζεις χαζο-όρους

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να έχει παρουσία κάποιος στο εξωτερικό. Γιατί οι περισσότεροι το φοβούνται;

Είναι όπως όταν πας σχολείο. Την πρώτη μέρα φοβόμουν και τους τοίχους πριν μπω. Μετά έδωσα εξετάσεις στην καλών τεχνών με πήραν δεν ξέρω γιατί και έγινε λιγότερο δύσκολο και μετά άρχισα να κάνω μια έκθεση και μετά την επόμενη. Προχωράς, το να κάνεις έκθεση στο εξωτερικό δεν σημαίνει πραγματικά τίποτα. Και μένα όταν μου φτιάχνουν το βιογραφικό μου γράφουν ότι έχω κάνει πολλές εκθέσεις στο εξωτερικό αλλά εγώ θεωρώ ότι οι εκθέσεις που έκανα στην Αθήνα ήταν πιο σημαντικές. Αλλά ο τρόπος να το κάνεις αυτό είναι να πηγαίνεις στα κέντρα τέχνης. Να πας στο Βερολίνο (αν και έχει μπουκώσει) και να κάνεις επαφές. Τώρα θα αρχίσει να έρχεται και κόσμος στην Αθήνα σιγά-σιγά γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος. Υπομονή, επιμονή, πολύ δουλειά και λίγο ελαφρότητα. Δεν είναι κάτι τόσο εξωπραγματικό. Είναι εφικτό και τώρα στην Ελλάδα υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι και παιδιά που ξέρω που έχουν πράγματα να πούνε. Αυτή τη στιγμή βγαίνουν από την Αθήνα πράγματα που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού και που θα επηρεάσουν και έξω. Δεν σου μιλάω όσο πολύ για καθαρό graffiti, περιμένω να δω πράγματα σ’ αυτό το χώρο. Στο Παρίσι γίνονται graffiti στα αραβικά και ο άλλος το ψάχνει. Το θέμα είναι να έχει ένα στίγμα. Για παράδειγμα στο “βασανίζομαι”είναι η απόσταση στα γράμματα, το χρώμα που είναι rough, έχει ένα στίγμα. Είναι επιμονή και δουλειά.

Υπάρχουν άνθρωποι από το κοινό σου που δεν έχουν έρθει στα Εξάρχεια. Θα ήθελες αυτή η έκθεση να γίνει γέφυρα;

Ναι και μπορεί να έρθει αλλά εγώ θα ήθελα να γίνει και το αντίθετο. Στην Ελλάδα έχω παρατηρήσει ότι αν υπάρχει μια ταξική σχέση συνήθως δεν είναι από πάνω προς τα κάτω αλλά το αντίθετο. Είναι λίγο στενάχωρο γιατί δεν υπάρχει επικοινωνία. Δεν θα πήγαινα να μείνω στο President αλλά στα Εξάρχεια θα έμενα όπως άλλωστε έχω μείνει στο παρελθόν. Η Ελλάδα έχει μεγάλες δυνατότητες στην τοπική κοινότητα και θα πρέπει η Αθήνα να αρχίσει να λειτουργεί έτσι. Να υπάρχει μεγαλύτερη συνεισφορά των πολιτών.
Το παζλ θα το τελειώσω όταν θα έχω φύγει από εδώ. Δεν έχω μια πολύ συγκεκριμένη ιδέα προσπαθώ να έχω καλή επαφή με το τι αισθάνομαι και την διαίσθηση μου. Αλλά όλοι παίζουμε ένα ρόλο. Δεν εκφραζόμαστε όλοι 100/100, συμβιβαζόμαστε. Όχι κοινωνικά, ανθρωπιστικά. Σε κάποια χρόνια θα είμαι πιο σοφός. Πάντα κοιτάω το επόμενο, ποτέ δεν έχω σκεφτεί ότι είμαι οκ. Μαζεύονται πράγματα αλλά πλέον δεν με αφορά, μαζεύονται έργα και πλέον δεν με νοιάζει, έχουν φύγει, έχουν την δική τους ζωή.

Έχεις σκεφτεί το θέμα για το επόμενο project;

Δεν έχει σχέση με τέχνη είναι ένα project για κατοικίες για μουσικούς. Τώρα οργανώνουμε μουσική ντοκιμαντέρ έκθεση στο Παρίσι που αφορά την Αθήνα. Δεν έχουν αρκετή πληροφόρηση εκεί. Είναι σε αναζήτηση για το τι πραγματικά συμβαίνει εδώ. Έχουν μείνει στο ότι υπήρχε κρίση αλλά δεν ξέρουν τι έχει γίνει. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ζήτηση για πληροφορία, κείμενα και έργα. Είναι καλή εποχή τώρα για να κάνεις κάτι στο εξωτερικό.

More Info

40 posters by Theopsy Event

Εγκαίνια Έκθεσης:
Κυριακή 1 Απριλίου 2012 (20.00-01.00) @ Stigma Lab

Links:
Facebook
Blog