Ανδρείκελος - Τι έχουμε πια για να χάσουμε;

Εισαγωγή

Ανδρείκελος είναι ο άνθρωπος ο οποίος δεν έχει δικιά του θέληση και τον ελέγχουν οι άλλοι. Κάτι σαν την μαριονέτα. Το ψευδώνυμο αυτό είναι ειρωνικό γιατί ο Ανδρείκελος όχι μόνο δεν ελέγχεται από άλλους αλλά έχει δικιά του θέληση και με τα κομμάτια του προσπαθεί να πετύχει μια επανάσταση. Από τον τίτλο του δίσκου «Τι έχουμε πια για να χάσουμε;» φαίνεται αμέσως το επαναστατικό μήνυμα που θέλει να περάσει με τα τραγούδια αυτού του δίσκου που δόθηκε δωρεάν στο internet.

DOWNLOAD FULL ALBUM (by: grenadeoffensivemusic.com)

Ο Δίσκος

Πολύ περίεργο εξώφυλλο, ένας άντρας, μια γυναίκα που ίσως να πηγαίνουν να φιληθούν αλλά κάτι από πίσω τους τραβάει. Ίσως να είναι ανδρείκελοι. Παρ’ όλα αυτά δεν ταιριάζει με τον τίτλο του δίσκου αλλά ταιριάζει με το ψευδώνυμο του Ανδρείκελου.

Το intro είναι ένα beat. Περίμενα κάτι τέτοιο από τον Ανδρείκελο γιατί κάνει πολύ ωραία beats και το εκμεταλεύεται. Έχει τίτλο «Ρεκβιέμ για το ανθρώπινο είδος». Από beats δεν ξέρω και πολλά αλλά το sample κάτι μου θυμίζει έντονα. Είναι alternative style όπως και όλος ο δίσκος άλλωστε. Καλή επιλογή για intro. Το 2ο κομμάτι έχει τίτλο «Δεν υπάρχει τίποτα». Το κομμάτι απευθύνεται σε όλους τους έλληνες και τους προτρέπει να αλλάξουν κάτι, επισημάνει τα λάθη τους και επίσης μέσα στους ανθρώπους βάζει και τον εαυτό του. Συγκλονιστικός στίχος που σε καθηλώνει και ο τρόπος που ο Ανδρείκελος μιλάει πάνω σε αυτό το beat είναι υπέρχος. «Γράφω απλά γιατί οι βόμβες κοστίζουν και εγώ είμαι απλά χαμηλόμισθος». Το 3ο κομμάτι είναι ερωτικό. Ομολογώ πως δεν περίμενα ερωτικό κομμάτι μέσα στον δίσκο. Πολύ ωραίο beat αλλά τα ερωτικά κομμάτια δεν μου αρέσουν και τόσο. Παρ’ όλα αυτά είναι πολύ εκφραστικός και σίγουρα αν η γυναίκα για την οποία γράφτηκε το κομμάτι θα συγκινήθηκε.

Το επόμενο λέγεται «Χειροβομβίδα στο λαιμό» και συμμετέχει ο Gadfly. Καταπληκτικό ρεφρέν και πολύ καλός στίχος ειδικά από τον Gadfly που το κουπλέ του με μαγεύει. Τελειώνοντας με τον στίχο «Ορκίζομαι ότι προτιμώ να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μέσα στο σπίτι παρά να αντιμετωπίσω άλλη μία μετριότητα» αποδεικνύει το στιχουργικό του ταλέντο. Πάω στο 5ο, σε ένα μικρής διάρκειας instrumental για να κάνει μία παύση το μυαλό μου. Στο 6ο κομμάτι ο Ανδρείκελος αλλάζει στυλ και μιλάει για την φύση, την εξοχή σε ένα κομμάτι που ταξιδεύει τον ακροατή. Επίσης οι συμμετοχές από Αστέρι και Μέγα είναι υπέροχες και ό, τι πρέπει για ένα τέτοιο κομμάτι. Το 7ο κομμάτι είναι ένα remix από τον Fleck που είναι γνωστός κυρίως για τα dubstep δημιουργήματα του. Παρ’ όλα αυτά αυτό το remix δεν είναι dubstep. Το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό.

Το 8ο είναι το επόμενο με συμμετοχή του Gadfly. Τίτλος «Μπορεί να ζεις, μα δεν υπάρχεις» Σίγουρα το αγαπημένο μου του δίσκου από τώρα. Ξεχωρίζει ο στίχος και το beat. Πάλι ο Gadfly όπως πάντα κλέβει την παράσταση με τον στίχο του. «Όσο κάνεις τους ήρωες σου ομορφότεροι απ’ ότι είναι δεν πρόκειται ποτέ να τους μοιάσεις». Το 9ο είναι το τελευταίο instrumental του δίσκου. Ξεκουράζω το μυαλό μου και προχωράω στο τελευταίο κομμάτι. Είναι το ομώνυμο του δίσκου. Παραγωγάρα όπως πάντα και το δεύτερο αγαπημένο μου. Το rap είναι μικρής διάρκειας. Όλο το υπόλοιπο λίγο πριν το 3ο λεπτό είναι το instrumental.

Τελικά

Ο Ανδρείκελος έδωσε βάση στον στίχο και στα beats. Όποτε θέλει βγάζει flow, όποτε δεν θέλει δεν βγάζει. Παρ’ όλα αυτά σίγουρα ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους και περιμένω να τυπωθεί σε γνήσιο. Ο ήχος είναι σε hip-hop και electro στυλ. Αν όλοι οι hip-hop fans άκουγαν αυτόν τον δίσκο ίσως οι rappers να άλλαζαν και μαζί τους ο κόσμος όλος.

Αγαπημένα κομμάτια: Μπορεί να ζεις μα δεν υπάρχεις, Τι έχουμε πια για να χάσουμε