Αποκάλυψη: το Hip-Hop στην Ελλάδα
Το αυτοκίνητο χρειάζεται βενζίνη και το hip-hop λεφτά.Αυτή είναι μια διαπίστωση που έχω καταλήξει τελευταία. Ναι, το hip-hop στην Ελλάδα χρειάζεται λεφτά. Όχι για να κάνει τους καλλιτέχνες του πλούσιους, αλλά για να επιβιώσει.
Δεχόμαστε δεκάδες e-mails κάθε βδομάδα με παράπονα. Σχετικά με τις αργοπορημένες κυκλοφορίες δίσκων, για τα λιγοστά live, για την ξεχασμένη επαρχία, για για για-
Ο λόγος που το hip-hop άνθισε έστω και λίγο από το 95 μέχρι το 97-98, ήταν γιατί μπήκε στα σαλόνια των δισκογραφικών. Δεν ξεπουλήθηκε, απλά βρήκε τρόπο να ακουστεί σε μεγάλη κλίμακα. Πως ήταν δυνατόν οι Terror-X-Crew να φτάσουν στα αυτιά ενός παιδιού στην Κοζάνη; Έπρεπε να βγάλουν δίσκο και ο δίσκος να φτάσει στο δισκοπωλείο της περιοχής του. Αλλά επίσης ΕΠΡΕΠΕ το παιδί αυτό απ' την Κοζάνη να ΑΓΟΡΑΣΕΙ αυτόν τον δίσκο και αν δε του αρέσει, δεν υπάρχει πρόβλημα, τον ξεχνάει. Αλλά αν πραγματικά του αρέσει και τον ευχαριστήσει, ΕΠΡΕΠΕ να τον προτείνει και στους φίλους του να τον ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ. Οι 2 χρυσοί δίσκοι των TXC ήταν μόνο η εξαίρεση δυστυχώς γιατί τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Οι φίλοι αντέγραφαν μεταξύ τους τον δίσκο και συνέχιζαν να πωρώνονται μόνοι τους. Χωρίς σεβασμό στον καλλιτέχνη, χωρίς σεβασμό προς το hip-hop.
Χάρη σ' αυτούς τους δύο δίσκους και στα ΗΜΙΖ, που και αυτοί έκαναν χρυσές πωλήσεις, άνθισε το hip-hop στην Ελλάδα, είτε το παραδέχεστε είτε όχι. Χάρη σ' αυτούς η FM Records εμπιστεύτηκε τόσους νέους ραπερς να βγάλουν δίσκο, έστω και αν μερικοί δεν το άξιζαν. Χάρη σ' αυτούς ζήλεψαν και οι άλλες εταιρείες και έσπευσαν να αποκτήσουν όλες το δικό τους ελληνικό hip-hop group, έτσι για να λένε ότι έχουν. Απ' αυτό ωφελήθηκαν οι εταιρείες, αλλά πιο πολύ ωφελήθηκε η σκηνή που γνώρισε τον κόσμο και ο κόσμος την γνώρισε.
Και ως εδώ καλά. Μετά όμως άρχισαν οι απαιτήσεις:
- Θέλουμε να έρθετε να παίξετε συναυλία στην μικρή μας πόλη.
- Να έρθουμε.
- Λεφτά δεν παίζουν όμως, ελάτε να παίξετε για τη φάση.
- Θα έρθουμε, γιατί αγαπάμε τη φάση.
- Και ότι βγει απ'τη συναυλία δικό σας.
- Εντάξει.
Έλα όμως που δεν βγήκε τίποτα από το live. Με 70 έως 100 άτομα το πολύ, τι να μαζέψεις; Έγινε αρκετές φορές το ίδιο σκηνικό, ώσπου άρχισε να διαδίδεται το "μυστικό" και σε άλλες πόλεις, που καλούσαν συνέχεια τα groups. Μέχρι που κουράστηκαν και τα συγκροτήματα μ' αυτή την υπόθεση, απογοητεύτηκαν και άρχισαν να έχουν (δικαιολογημένα) και αυτοί απαιτήσεις.
Κάποιος πρέπει να πληρώσει τους καλλιτέχνες μας. Οι περισσότεροι λένε ότι δεν αγοράζουν δίσκο γιατί τα παίρνουν όλα οι εταιρείες. Η αλήθεια είναι ότι οι εταιρίες δεν δίνουν καλά ποσοστά. Αλλά με καλές πωλήσεις έρχονται άλλα καλά. Περισσότερες ώρες για studio, δηλαδή καλύτερες παραγωγές, καλύτερα ραπς και γενικά πιο προσεγμένη δουλειά. Επίσης μετά από ένα πετυχημένο live (εννοώ με πολύ κόσμο) το group θα έρθει πολύ εύκολα ξανά και ξανά αφού βλέπει ανταπόκριση. Πώς να αισθάνθηκαν άραγε TXC και FFC όταν έπαιξαν στον Μύλο της Θεσσαλονίκης με μόνο 150 άτομα κοινό; Ντροπή και απογοήτευση μαντεύω. Δύο από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα ΜΑΖΙ στην επαρχία και κοινό 150 άτομα είναι μεγάλη απογοήτευση. Τόσο ισχυρή που μπορεί να οδηγήσει τα άτομα σε παραίτηση. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να έρθουν.
Οι καλλιτέχνες είναι και αυτοί άνθρωποι με υποχρεώσεις. Συνήθως αυτό το ξεχνάμε και νομίζουμε ότι δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να γράφουν στο studio. Αυτό θα ήταν το ιδανικό, αλλά κανείς rapper δεν κατάφερε να ζει αποκλειστικά απ' αυτό που κάνει στην δισκογραφία. Έτσι αναγκάζονται να κάνουν άλλες δουλιές που δεν τους εκφράζουν, δε τους αρέσουν και αναλώνουν τον χρόνο τους στα καθημερινά, στο προς το ζήν. Άρα είναι εύλογο γιατί έχουμε αυτές τις καθυστερήσεις, που συνεχώς μεγαλώνουν.
Η FM Records όπως όλοι λένε, δεν τα πάει καλά. Τα hip-hop groups που ανήκουν σ' αυτή δυσκολεύονται να γράψουν studio και να κυκλοφορήσουν δίσκο. Γιατί; Γιατί απέτυχαν παταγωδώς οι τελευταίοι δίσκοι (λόγω αντιγραφής) και η εταιρεία πιστεύει ότι το hip-hop δεν έχει μέλλον. Γιατί λοιπόν διαμαρτύρεστε που αργούν τα Τιγρέ Σποράκια; Γιατί διαμαρτύρεστε που οι Razastarr έχουν να βγάλουν δίσκο 2 χρόνια; Είναι αποτελέσματα των χαμηλών πωλήσεων. Και όλοι στρέφονται προς τις ανεξάρτητες παραγωγές, που για μένα είναι μια γενναία κίνηση αλλά όχι λύση.
Επίσης διαμαρτύρεστε που δεν έρχεται κανένα μεγάλο Αμερικάνικο hip-hop συγκρότημα στην Ελλάδα για live. Γιατί; Ήρθαν 2-3 groups, είδαν τα χάλια μας και έριξαν σήμα πίσω στις USA ότι εδώ μαζεύονται μόλις 150 άτομα στο μαγαζί. Μ' αυτά τα νούμερα βγαίνει κακή φήμη και τα συγκροτήματα δεν χαλούν τον χρόνο τους για την Ελλάδα. Επίσης, βλέπουν τις πωλήσεις των albums τους. Π.χ. Wu-Tang έχουν 2000 πωλήσεις (στην καλύτερη περίπτωση), γιατί να μπουν στο κόπο να ταξιδέψουν τόσα χιλιόμετρα για τόσους λίγους φίλους; Υπάρχουν και αλλού fans που τρελαίνονται γι' αυτούς, δε χρειάζεται να χαραμίζονται. Και να φανταστείτε ότι οι Wu-Tang είναι και καλά ευρέως γνωστοί στο ελληνικό κοινό!
Ακόμα και στην Αθήνα, η διοργάνωση ενός μεγάλου hip-hop festival παραμένει προς το παρών όνειρο! Και πάλι μπαίνει μέσα ο οικονομικός παράγοντας που βάζει ανυπέρβλητα εμπόδια. Η αναζήτηση χορηγών είναι πλέον πολύ δύσκολη υπόθεση γιατί οι χορηγοί κινούνται με στατιστικά. Όταν βλέπουν ότι οι hip-hop δίσκοι όλοι μαζί πουλάνε σαν ένα λαϊκό CD, τότε φυσικά και δε θα ενδιαφερθεί να ρισκάρει μια κίνηση. Ακόμα όμως και να πάρει κάποιος το ρίσκο, μάλλον χαμένος θα βγει γιατί όταν οι περισσότεροι ακούσουν 20 ευρώ είσοδο για ένα μεγάλο hip-hop festival, τότε θα κάνουν πίσω και θα μείνουν το πολύ 100 άτομα. Και τρέχα μετά να γεμίσεις τις τρύπες-
Το άρθρο αυτό δεν έχει σκοπό να αυξήσει τις πωλήσεις κανενός. Άλλωστε εμείς δεν πρόκειται να ωφεληθούμε από κάτι τέτοιο. Ο στόχος του είναι να προειδοποιήσει και να δείξει πως έχουν τα πράγματα. Δεν μπορείς να απαιτείς από ανθρώπους που έχουν πετύχει μερικά πράγματα να σε προσέξουν όταν εσύ δεν τους σέβεσαι καν. Όσοι θέλουν το hip-hop να γυρίσει ολοκληρωτικά στο underground, τότε τουλάχιστον να σταματήσουν να απαιτούν από τα συγκροτήματα δίσκους και συναυλίες. Θα υπάρχουν πολλοί ακόμοι σαν τον Εισβολέα να βγάζουν δωρεάν κομμάτια απ' το Internet; Και αυτός ακόμα ο Εισβολέας πόσο ακόμα θα αντέξει αυτή την ιστορία;
"ο παραγωγός πεθαίνει / με τρεις και μια που παίρνει"