Παράνομη Διακίνηση VS Voodoo

Ringside tickets

Φίλες και φίλοι έχουμε εισιτήρια πρώτης τάξης σε αυτό το θέατρο καταστροφής. Δύο από τα πιο αναμενόμενα EPs του μήνα που μας πέρασε το ένα απέναντι στο άλλο για μια head-to-head αναμέτρηση με μοναδικό επιζών τον καλύτερο. Στην κόκκινη γωνία, ο MVP του MPC, ο Major League Gorilla, Eversor, με το EP του «Παράνομη Διακίνηση» και στην μπλε γωνία, η Drink Team, οι ανώριμοι αλκοολικοί, Απέχεις, με το ΕΡ τους «Voodoο». This, ladies and gentlemen, is survival of the fittest.

Judging the book by its cover

Και τα δύο CD έχουν όμορφα εξώφυλλα, διαφορετικού βεβαίως ύφους. Από τη μία στο εξώφυλλο του Eversor βλέπουμε την παράνομη διακίνηση υλικού όπως αυτή συναντάται σήμερα, μέσω του internet δηλαδή, αποτυπωμένη πολύ πεζά, με μερικά παράθυρα ανοιχτά. Το εξώφυλλο των Απέχεις από την άλλη δημιουργεί μια πιο μυστικιστική ατμόσφαιρα και μπλέκει μερικά από τα κλισέ στοιχεία που έχουμε συνυφάνει με τη μαύρη μαγεία, όπως το κρανίο ή το κουκλάκι με τις πινέζες, με το ραπ καθώς ένα μικρόφωνο φαίνεται ξεπροβάλει πίσω από αυτά. Ο QB Mix για άλλη μια φορά συνθέτει ένα εξώφυλλο που μας προδιαθέτει θετικά για το δίσκο και από το οποίο δε λείπουν φυσικά οι προσωπικές του πινελιές όπως η ομίχλη και το glow. Ας μην καθυστερούμε άλλο όμως στα εξώφυλλα, ας περάσουμε στα δια ταύτα.

Round 1: Παράνομη Διακίνηση

Μπαίνει το intro, έχω αρχίσει να κουνάω το κεφάλι μου πριν καν μπουν τα drums. Σοβαρό headbangin’ καθώς μπαίνουν συνοδευόμενα από samples από ξένα acapellas. Μικρό και περιεκτικό το intro με προετοίμασε για έναν δίσκο που φέρει πάνω του τη στάμπα του Eversor, bangin’ boom bap. Ξεκινήσαμε πολύ καλά! Το «Αντάρτες πόλεως» ξεκινά με τηλεοπτικούς βομβαρδισμούς πάνω από το bassline και ύστερα ο mr. Bangers μας σπηκάρει στο θέμα του κομματιού. Όλο το κομμάτι είναι ένα μεγάλο metaphor για το πως το hiphop αποτελεί ανταρτική ενέργεια από πολλές απόψεις και πως ο ίδιος ο MC είναι κομμάτι της δικής του τρομοκρατικής οργάνωσης. Το flow του Eversor ποτέ δε με ξετρέλανε ιδιαίτερα αλλά τουλάχιστον το ξεπληρώνει σε beat. Μπήκε το ομώνυμο. “Long as I’m alive, I’ma live illegal” λέει το sample, το ίδιο κι εγώ αφού το EP το κατέβασα παράνομα. Κυρίως επειδή δεν εμπιστεύομαι τα ταχυδρομεία μετά τα τρία τελευταία σπασμένα CD, αλλά πάντοτε illegal. Ολίγον επαναλαμβανόμενος εδώ ο MVP του MPC τόσο σε θεματολογία, αλλά και στα σημεία, συγκεκριμένα επαναλαμβάνει την ατάκα «τσακάλι σαν τον Κάρλος». Στο «Απ’ το βράδυ ως το πρωί» συμμετέχει και ο JK1, το έτερον στιχουργικό ήμισυ των Phase3 (μετά την αποχώρηση του Detro). Στο κομμάτι οι δύο MCs περιγράφουν την καθημερινότητα τους μέσα στην Αθήνα και πιστεύω πως ο JK1 κάνει μια καλή πρώτη εμφάνιση συμμετοχής στο CD. Η παραγωγή είναι τζαζάτη και laid-back οπότε δίνει την αίσθηση του χαλαρού της καθημερινότητας των δύο και από μόνη της. «Η μέρα της μεγάλης φυγής» είναι instant classic και μπαίνει από τώρα στα αγαπημένα. Ο Ever εδώ δίνει ρέστα στιχουργικά και το μήνυμα του «ελεύθερος πεθαίνεις μα φυλακισμένος ζεις» μου σηκώνει την τρίχα. Μη διαβάζεις το κείμενο, άκου το κομμάτι. Το δείγμα στο τέλος του κομματιού το βρίσκω λίγο φτηνό, αλλά το προσπερνώ και περνάω στο πολυαγαπημένο από όλους «Για κάθε μέρα που πεθαίνω». Για το συγκεκριμένο κομμάτι τα λόγια είναι λίγα «βλέπω την ώρα σαν αιώνα, τη ζωή σαν αγώνα, τα παιδικά μου χρόνια σα ξεθωριασμένη εικόνα». Άλλο ένα στιχουργικό ρεσιτάλ κι εδώ και εννοείται πως το κομμάτι έχει ήδη καταχωρηθεί στα αγαπημένα. Περνάμε στο μέρος 2 του «Έχουμε και λέμε», κομματιού αγαπημένου από το mixtape του Detro όσο ήταν ακόμα Phase3. Προτιμώ τον Eversor σε αυτό ενώ στο πρώτο ο Detro είχε κερδίσει τις εντυπώσεις μου, εν πάση περιπτώσει πάει αγαπημένα. «Έχω εσένα», άλλη μια ερωτική ιστορία ενός MC και της μουσικής που ακούει. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά δεν είναι άσχημο κομμάτι, κυρίως λόγω του πραγματικού συναισθήματος που βγάζει ο Sor. Δεν μπαίνω στον κόπο να ξαναμιλήσω για το int’l remix του «Παράνομη Διακίνηση», το πρώτο και πιθανότατα το μόνο skip του δίσκου είναι γεγονός. Το «2x16» έχει beat που σκοτώνει. 12-Bit samples και από πάνω ένα από τα καλύτερα κουπ... όπα αλλάζει τελείως μετά! Χμμ, το πρώτο μισό μου άρεσε πολύ. To opening line του «Κανένας πουθενά» το ξέρουμε απ’ το trailer της ταινίας «Open Mics» του Νίκου Σκαρέντζου, που ασχολείται με το πολιτικοποιημένο ραπ και δικαίως βρίσκεται εκεί αφού είναι ένα πολύ καλό κομμάτι και με πολύ χύμα λόγια περνά το νόημα του. Με αυτή την προσθήκη στα αγαπημένα τελειώνει το CD. Αφήνω πέντε λεπτά να κατακαθίσει και περνάω στο Voodoo.

Round 2: Voodoo

To Voodoo δεν έχει όρεξη για intro, μπαίνει κατευθείαν στο θέμα με το ομώνυμο. Έχει κάπως creepy beatάκι αλλά ο στίχος «Κάνουμε Voodoo, σε MCs κι έπειτα τους κάνουμε ντου» είναι επιεικώς απαράδεκτος με βάση αυτό που περίμενα μετά το «Σέρνοντας Μόλυνση». Δεν πάει στο Rivone το να σφίγγεται όταν χώνει και γίνεται εμφανές. «Το εκπροσωπώ»... Γουάου, πρωτότυπο. Φλερτάρω το skip αλλά το beat με κρατάει. «Γιατί είναι όσα έχω, με το χιπχοπ αντέχω»? Σοβαρά? Ω Θεέ, άμα βασίζεται κι ο Λ. Απειλή στο να δανείζεται ατάκες για tribute καταλήγουμε στο ότι στέρεψε με τόσα κομμάτια αυτό τον καιρό. Τίποτα το ιδιαίτερο, «εγώ το βρίσκω γιατί I AM HIPHOP» ιστορίες, απλά χωρίς ξένο MC στο άλλο verse. Κρίμα το beat. «Λόγια τρυφερά» απ’ την Κοζάνη. Χμμ, εδώ είμαστε, αυτό θυμίζει Απέχεις και πάει αγαπημένα! Ευτυχώς, γιατί κόντευα να χάσω πάσα ιδέα. ΤΙ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΜΙΛΑΩ? CLUB ΤΡΑΓΟΥΔΙ? ΕΙΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ? «Εθισμένα μεθυσμένοι» λέει. Δεν έχω λόγια που να μπορούν να χαρακτηρίσουν το πόσο πέφτουν στα μάτια μου. «Έχασα όσο μου ‘χε μείνει μυαλό»... Σώπα... Το κουπλε του Rivone λέει για «γλουτιαίους από κούκλες» που κουνιούνται, ήμαρτον. Δεν μπορώ να το πιστέψω, skip, delete, format στο δίσκο που το είχα και μετά συνεχίζω το review. Πω, τώρα ότι και να ακούσω δεν μπορεί να το πάρει πίσω. Το «Αν ακούς εμάς» δεν είναι τίποτα παραπάνω από γκραφίτι, ποτά και battle. «Τι ήρθες να μας πεις, πως γ*μάτε και πως πίνετε, φέρε μου την π**τανα σου να της δείξω πως γίνεται», εσείς δεν το λέγατε αυτό? Τι γίνεται, πέσαμε στο δίσκο των μεγάλων αντιφάσεων? Το «Σαν αγρίμι» τρώγεται, αν και ο Σπο χώνει σα να τον ξύπνησαν για να ηχογραφήσει. Το «Αυτόματο» επίσης μου αρέσει, αν εξαιρέσεις το ότι ο Rivone έχει το θράσος να πει «Αφού το θέλετε σε clubs κι εγώ το θέλω σε αλάνες» και ότι φροντίζουν να μας θυμίσουν πάλι ότι πίνουν. Το «Έχουμε πρόβλημα» ακούγεται ωραία και είναι και σκοτεινό οπότε ταιριάζει με τη Voodoo νοοτροπία που το CD δεν έχει ακολουθήσει σχεδόν καθόλου. Το «Άλλο τόσο» αρχίζει με επικά πνευστά, χμμ για να δούμε! «Δεν είμαστε αλκοολικοί απλά οι άλλοι δεν πίνουν τόσο», α ωραία, πίνετε αλκοόλ? Δεν μπορώ να το πιστέψω, χάνω πάσα ιδέα, δεν το περίμενα ποτέ.

Trackists

01. E-ntroduction (Who I Be)
02. Αντάρτες πόλεως
03. Παράνομη διακίνηση
04. Απτό βράδυ ως το πρωί ft. JK1
05. Η μέρα της μεγάλης φυγής
06. Για κάθε μέρα που πεθαίνω
07. Έχουμε και λέμε Μέρος 2ο ft. Detro
08. Έχω εσένα
09. Παράνομη διακίνηση International RMX ft. Rival & Lord Lhus
10. 2x16
11. Κανένας πουθενά ft. JK1

Αγαπημένα: Η μέρα της μεγάλης φυγής, Για κάθε μέρα που πεθαίνω, Έχουμε και λέμε, Κανένας πουθενά

01. Voodoo
02. Το Εκπροσωπω
03. Λογια Τρυφερα
04. Εθισμενα Μεθυσμενοι
05. Αν Ακους Εμας
06. Σαν Αγριμι
07. Αυτοματα
08. Εχουμε Προβλημα
09. Αλλο Τοσο

Αγαπημένα: Λόγια Τρυφερά

Final blow

Βρισκόμαστε ήδη σε μια εποχή που το μεγαλύτερο μέρος του κοινού έχει φτάσει στο σημείο να λέει «Όχι άλλο Λόγο Απειλή» και το Voodoo δεν κάνει τίποτα για να το σταματήσει. Πέραν της εμφανέστατης αντίφασης ανάμεσα στα όσα έλεγαν και όσα κάνουν ακόμα και από τραγούδι σε τραγούδι, ο τίτλος έχει μηδαμινή σχέση νοηματικά με το περιεχόμενο, το περιεχόμενο από πλευράς του είναι επαναλαμβανόμενο και τέλος τα beats ενώ δεν είναι άσχημα παίζουν ενάντια στον heavy weight champion του τομέα. Έτσι ένα κροσέ από τα ανώτερα beats, ένα ντιρέκτ από το πραγματικό συναίσθημα που βγάζει ο δίσκος του Eversor και ένα τελικό άπερκατ από την μεγαλύτερη περιεκτικότητα της διακίνησης σε classics είναι αρκετά για να ξαπλώσουν τους Απέχεις στο καναβάτσο.

Νικητής με knockout είναι ο Eversor και η Παράνομη Διακίνηση.

Υ.Γ. Φυσικά ο δίσκος των Απέχεις δεν είναι για πέταμα, ούτε όσο χάλια όσο τον παρουσιάζω, με εξαίρεση το «Εθισμένα μεθυσμένοι», απλά δε φτάνει το ύψος του «Σέρνοντας Μόλυνση» και βρέθηκε ενάντια σε έναν πολύ καλά προετοιμασμένο αντίπαλο.