Xequipo - To κουτί με τις σκέψεις
Το περιτύλιγμα του κουτιού
Καλώς ή κακώς το πρώτο πράγμα το οποίο ενστικτωδώς παρατηρούμε σε ένα δίσκο, ένα βιβλίο ή μία ταινία είναι το εξώφυλλο. Στην περίπτωση του εν λόγω δίσκου βλέπουμε τους δύο πρωταγωνιστές, τον Marco Bartoli (ή Απρόσωπο) και τον Kapa Raw, να βρίσκονται μέσα στο κουτί με τις σκέψεις το οποίο ίσως να είναι μια έξυπνη μεταφορά για το ίδιο το ραπ. Ίσως το ραπ να είναι το κουτί στο οποίο κλείνουν μέσα οι Xequipo τις σκέψεις τους, μιας και βλέπουμε μέσα μαζί με τους ίδιους ένα CD, ένα χαρτί με ρίμες, ένα μολύβι και μια γόμα, τον καπνό και τα γυαλιά λογικά του Απρόσωπου, προσωπικά αντικείμενα, όπως και η ίδια η σκέψη. Το εξώφυλλο με προδιαθέτει θετικά, παρά τα εμφανή αδύνατα σημεία του στην επεξεργασία των φωτογραφιών, αλλά και ή συμμετοχή του Απρόσωπου (συγγνώμη δυσκολεύομαι να συνηθίσω το Marco) στο ΤΗΗF με ένα πολύ διαφορετικό είδος battle, χωρίς ιδιαίτερα βρισίδια και λυρικές σεξουαλικές πράξεις, είναι σίγουρα ένδειξη για έναν όμορφο δίσκο. Ας μην φάμε όμως τα νύχια μας στις εικασίες, ας περάσουμε στα δια ταύτα.
Ανοίγοντας το κουτί
Ωραίο ατμοσφαιρικό intro με μια μυστικοπάθεια στον ήχο του και ένα trip hop ύφος. Διάφοροι περίεργοι synthesized ήχοι διατηρούν την ατμόσφαιρα. Ίσως κρατάει λίγο παραπάνω απ' όσο έπρεπε γιατί ενώ ξεκίνησα με την αγωνία του να μάθω που βρίσκεται τελικά το πρόσωπο του, τώρα απλά το περιμένω... Μπαίνει το πρώτο κομμάτι "Ποντάρισε στο Χ". Metaphors και wordplays προσπαθούν να με πείσουν να ποντάρω στο Χ. Σκοτεινιά, μ' αρέσει αλλά η ρίμα του Απρόσωπου tribute στο Crash Bandicoot ήταν που με κέρδισε. Λέω να ποντάρω στο Χ και ελπίζω να πάρω πίσω τα ρέστα μου μέχρι το τέλος του δίσκου. Μπήκε το "Παλιά Κελιά". Κάτι από dubstep στον ήχο και ρόλλες από πάνω. Μου κάθεται κάπως βαρύ στο αυτί και δεν μπορώ να παρακολουθήσω τι λέει. Χμμ, το πρώτο skip απλό και όμορφο. "Αν είσαι φυγάς" θα γουστάρεις το εν λόγω κομμάτι, βαριά drums με μια στάλα boom bap. Ουφ, ευτυχώς που μπήκε αυτό γιατί το "Παλιά Κελιά" με πάγωσε και φοβήθηκα πως κακώς έκανα hype up τόση ώρα. Ρεσιτάλ αυτό, προστέθηκε στα αγαπημένα. Περίεργο beat ο "Άρχων της τελετής"... Στρώνει παρακάτω, οπότε δώστε του μια ευκαιρία αν σας τη σπάει στην αρχή. Χάνεσαι στις ρίμες και ξεχνάς γιατί μιλάνε αλλά δεν είναι για skip γιατί έχει ωραίες ατάκες παρακάτω, που ενώ δεν μπορείς να τις βάλεις σε πλαίσιο για να καταλάβεις τι λένε είναι ευχάριστο για το αυτή. Με wobbly bass ξεκινάει το "Από το προσωπικό μου καταφύγι". Dubstep rolls σαν το "Παλιά Κελιά" κι όμως θα κάτσω να το ακούσω για να μη με πουν προκατειλημμένο. Ομολογουμένως πιο καλό από το άλλο αλλά και πάλι δεν με ξετρελαίνει αν και το beat ρεφάρει προς το τέλος. Ένα industrial instrumental στη μέση του δίσκου για interlude σπάει το δίσκο στα δύο και ενώ περιμένω να δω τη έρχεται στη συνέχεια το παρατραβάνε με το instrumental οπότε επιβάλω το νόμο του skip.
Δεύτερο μισό του δίσκου και νέα παράγραφος. Το "Πρωτάκουστο" έχει πιο ραπ feel και αυτό από μόνο του με κάνει να κάτσω να το ακούσω. Αρρώστια και στιχουργικά και μουσικά, γουστάρω, θα ήθελα λίγο πιο ζωντανή ερμηνεία από τον Απρόσωπο, αλλά θα ήθελα και μια βίλλα στη Γλυφάδα οπότε δε με βλέπω να παίρνω όσα θέλω. Το snare στο "Top of the brain" ακούγεται σαν το default του FL. Λόγω αυτού ξεκίνησα με αρνητική προδιάθεση αλλά το ραπ το έσωσε. Ωραίο κομμ.... Ω ΘΕΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΓΓΛΙΚΑ?! Παρότι η προφορά του για Έλληνας είναι καλύτερη από το μέσο όρο, δεν θα το επιχειρούσα πάλι στη θέση του. Αναρρώνοντας από το shock ακούω το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου και μου αρέσει αρκετά, αλλά το ηλεκτρονικό feel του δίσκου με έχει κουράσει. Θα εξαπολύσω ένα skip γιατί με κούρασε το beat. Ωραίο intro το "Πρωτοβρόχια", κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι φθινόπωρο. Δεν θα μπορούσε να μου το χαλάσει τίποτα... Απολύτως τιπ... Dubstep, μα φυσικά. Πέρα από την πλάκα, είναι ωραίο beat και το ραπ από πάνω δένει πάρα πολύ ωραία με πολύ ζωντανή ερμηνεία. Αγαπημένο κι αυτό. "Τα λάθη" με χαλάνε απ' την αρχή λόγω beat αλλά θα κρατήσω το φασιστικό μου skip μέχρι τη μέση. SKIP! Όπα… Ωραίο σκάσιμο το "One Take"... HipHop μετά από τόσο electronica στα beats ήταν ότι χρειαζόμουν για κλείσιμο. Θα το ακούσω δύο φορές έτσι για το καλό. Και το "Outro" μπαίνει για να κλείσει τον δίσκο. Electronica. Ουφ, ίσως τελικά δώσω στο "One Take", one more take.
Κλείνοντας το κουτί
Αφήνω πέντε λεπτά να αποβάλω ηλεκτρόνια και κάθομαι να σκεφτώ τι μου έμεινε από το album. Πολύ ωραία raps και από τους δύο Xequipo αν και υπήρχαν κάποια ζητήματα σε θέματα ερμηνείας ορισμένες φορές. Να πω την αμαρτία μου, Kapa Raw δεν είχα ακούσει, αλλά με άφησε με καλές εντυπώσεις και σκοπεύω να δοκιμάσω να ακούσω και κάποια παλιότερη του δουλειά. Από ‘κει και πέρα ο δίσκος είχε συνοχή και τα κομμάτια ήταν δεμένα μεταξύ τους απλά ο δεσμός του electronica που τα ένωνε πολλές φορές προσωπικά δε με συγκίνησε ιδιαίτερα γιατί ήθελα κάτι πιο πολύ στο ύφος του "One Take" και λιγότερο στο ύφος του "Παλιά Κελιά". Μπράβο στον Απρόσωπο για τις μουσικές παραγωγές του αφήνοντας τα μουσικά είδη στην άκρη και το τι περίμενα εγώ. Ο δίσκος είναι εν γένει καλοδουλεμένος και αξίζει έστω μία πειραματική ακρόαση.
Αγαπημένα Tracks: Αν είσαι φυγάς, Πρωτάκουστο, Πρωτοβρόχια, One take
Tracklist & ΕξώφυλλοM
1. Where is his face? (Intro)
2. Ποντάρισε στο Χ
3. Παλιά κελιά
4. Αν είσαι φυγάς
5. Ο άρχων της τελετής
6. Από το προσωπικό μου καταφύγι
7. Slowly (instrumental)
8. Πρωτάκουστο
9. Top of the brain
10. Το κουτί μου με τις σκέψεις
11. Πρωτοβρόχια
12. Τα λάθη
13. One take
14. Jungle spider (outro)
