Xzibit live in Athens 7/5 - Report
X to the Z to the bit, και μπαίνω κατ' ευθείαν στο ψητό, για να δώσω ένα μεγάλο respect στον Xzibit, για έναν πολύ σημαντικό λόγο. Τη στιγμή που βγήκε στη σκηνή και χαιρέτησε το κοινό του, έκανε μια μικρή παύση. Κοίταξε τριγύρω του και αμέσως μετά μας έσκασε ένα τεράστιο χαμόγελο. Ένα χαμόγελο ευγνωμοσύνης και ευτυχίας. Γιατί ήταν εκεί, γιατί ήμασταν όλοι εμείς εκεί, γιατί ήθελε να δώσει στο λαό του τον καλύτερό του εαυτό, ήθελε να είναι αληθινός, να τα σπάσει, να δημιουργήσει πανικό, και όλα αυτά για εμάς. Και όντως έτσι έγιναν τα πράγματα.
Όλα άρχισαν με τον Ill Bill και τον Slaine των La Coka Nostra να ζητάνε mosh pit και το κοινό να ανταποκρίνεται. ''A Bullet Never Lies'', ''I'm an American'', ''The Anatomy'' και το all time famous ''Jump'' από την εποχή των House of Pain ήταν μερικά από τα κομμάτια που έπαιξαν και ανέβασαν τόνους μέχρι να πάρει τα ηνία ο Xzibit. Παρ' όλα αυτά όμως δεν υπήρξε έντονος ενθουσιασμός από το κοινό, τουλάχιστον όχι όσο θα έπρεπε. Αυτό ίσως οφείλετε στο ότι ο Ill Bill και ο Slaine δεν κατάφεραν να μας κατακτήσουν με αυτό που είδαμε όσο με αυτό που ακούσαμε. Backstage, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. O Ill Bill συμπεριφέρεται απαράδεκτα στη διοργάνωση και εξαπολύει ένα τουπέ χωρίς λόγο και αιτία, όχι μόνο στον δικό μας κόσμο πίσω από τη σκηνή, αλλά ακόμα και στον ίδιο τον Xzibit. Αποκορύφωμα, η στιγμή που ο Xzibit θεώρησε σωστό να περάσει από το καμαρίνι του Ill Bill για να δώσει τους προσωπικούς τους χαιρετισμούς, και βρήκε έναν Ill Bill ο οποίος όχι μόνο δε τον δέχτηκε, αλλά μόνο που δε του έκλεισε και τη πόρτα στη μούρη. Δε ξέρω πως την είδε ο τύπος, και αν νόμιζε ότι ήρθε για μια αρπαχτή, πήρε τα λεφτά του και έφυγε (γιατί ούτε καν έκατσε να παρακολουθήσει το υπόλοιπο show από τη στιγμή που κατέβηκε offstage) Eγώ σας τα βγάζω στη φόρα για να έχουμε και λίγο υπ' όψιν μας ποιος αξίζει να έχει τον τίτλο καλλιτέχνης και ποιος όχι. Εν αντιθέσει λοιπόν με τον Xzibit ο οποίος όσο άψογος ήταν με τον κόσμο που ήρθε εκείνο το βράδυ να τον απολαύσει, τόσο σωστός επαγγελματίας φάνηκε και πίσω από το κοινό.
Έτσι λοιπόν, με φουλ ενθουσιασμό και ένα Fuzz γεμάτο από κόσμο που σταύρωνε ψηλά τα χέρια του στο σύμβολο του Χ, ακούσαμε κομματάρες που μας εκτόξευσαν, όπως το ''Beware of Us'', ''X'', ''Alcoholic'', ''Front 2 Back'' μέχρι και πιο συναισθηματικά κομμάτια όπως το ''Thank You'', το οποίο το αφιέρωσε σε όλους εμάς, ή το ''Paparazzi'', για όσους έχουν σταθεί δίπλα του από την αρχή της καριέρας του μέχρι τώρα.
Ο Xzibit έδειχνε να είναι κάτι περισσότερο από ενθουσιώδης καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Κάτι το οποίο το πέρασε και σε μάς με το δυναμισμό του, αλλά και με δηλώσεις του τύπου ''I'll give you something that'll hold you tonight'' και ''I'm gonna make you fell really fucking cool''. Δε μας άφησε λεπτό να ηρεμήσουμε, ενώ κατά την προσωπική μου άποψη, το καλύτερο highlight της βραδιάς ξεκίνησε όταν ο Xzibit είπε ''I'm gonna take you to California'' και ξεκίνησε ένα medley από κομμάτια της West Coast σκηνής, τα οποία μας έβαλαν σε ένα sound wave από τις ακτές της California, και μας θύμισαν πόσο πολύ θα θέλαμε σύντομα να δούμε live από Snoop Dogg και Dr.Dre.
Όσοι ήρθαν για να δουν τον Xzibit του Pimp My RIde, καλώς κάνανε. Αλλά δε ξέρω τι μπόρεσαν να εκτιμήσουν πραγματικά από εκείνη τη βραδιά. Είδα παρεάκια να κοιτιούνται με απορία και ν' αναρωτιούνται τι γίνετε εκεί μέσα. Όσοι ήρθαν για τον Xzibit της West coast hip hop σκηνής ξέρουνε τι έγινε εκεί μέσα!
Τέλος, ξέρω πως υπάρχει ένα θέμα μεταξύ των West siders και East siders οπαδών στην Ελλάδα. Πολύς κόσμος προσκυνάει τη μουσική που δίδαξαν τα ghettos του Brooklyn και δε συμπαθεί τους Californians οι οποίοι θεωρούν πως είναι λίγο πιο εμπορικοί, λίγο πιο χαβαλέδες, λίγο πιο bling bling. Η θέση μου είναι να βάλω στην άκρη της επιλογές και να κρίνω αμερόληπτα. Αυτό που έχω να πω είναι το εξής: πόσο εύκολα μπορεί να πει κανείς πως δεν έχουν παραγωγές, δεν έχουν στίχο, δεν έχουν τη δύναμη που πρέπει για να σταθείς σωστά απέναντι στη κοινωνία του hip hop; Και γιατί πολλοί τους βάζουνε δεύτερους; Και στο κάτω κάτω, γιατί όλοι ξεχνάνε πως μπορεί η Νέα Υόρκη να γέννησε έναν θρύλο, αλλά η Καλιφόρνια ήταν που τον ανέδειξε. Όσοι λοιπόν νιώθουν πραγματικά στο αίμα τους αυτή τη μουσική έκφραση, ξέρουν πολύ καλά ποιόν λέω...
Photos
