Aesop Rock - None shall pass

Εισαγωγή

Ιδιοφυής Αμερικανοεβραίος rapper σε μεγάλα κέφια…όχι δεν ταιριάζει να γράψω κάτι τέτοιο, αν και είναι η αλήθεια…. Μεγάλο ταλέντο σε οριακή στιγμή αντί να καταβαραθρωθεί, βαράει Limit up…Μπα ούτε αυτό, ακούγομαι σαν τον Πάνο Σόμπολο κασκαντέρ σε ρεπορτάζ με θέμα το χρηματιστήριο…

Ο δίσκος

Λοιπόν, ο Ian Matthias Bavitz a.k.a. Aesop Rock ξεπερνάει τα πεπραγμένα του, με την καινούρια του δουλειά. Συνταγή δοκιμασμένη και τόσο απλή που πιο δύσκολη δεν γίνεται. Flow δυναμίτης, μοναδικό και ανεπανάληπτο άν με τις προηγούμενες δουλειές τους μέχρι τώρα με είχε απλά εντυπωσιάσει, τώρα με γοήτευσε. Στίχος, φωτιά και λάβρα, σκεπτόμενος σαν Ζαν Πολ Σαρτρ με δυναμική Rakim Allah. Δυσνόητος στο πρώτο άκουσμα? Μπορεί, αλλά με υπομονή στις επόμενες ακροάσεις σε αφήνει εμβρόντητο. Πολιτική η τοποθέτηση, κοινωνιολογική η προσέγγιση, black humor, σαρκασμός και αυτοκριτική ΄ ακούγεται και είναι τέλειο. Οι συμμετοχές στην ερμηνεία των EL-P, Cage, Breeze Brewin είναι ό,τι πρέπει. Ως αποτίμηση θα πω ότι ο καλλιτέχνης εδώ δεν ραπάρει απλά, με τον μαγικό του αυλό στην φωνή και στα λόγια του σαγηνεύει την σκέψη μας για να την βουτήξει σε ένα ποτάμι από συμπαντικές αναζητήσεις.

Δεύτερη συνισταμένη οι παραγωγές του άλμπουμ. Blockhead παίρνει μέχρι και το πορτοφόλι από κάθε πιθήκι στις Η.Π.Α. που θέλει να λέγεται μουσικός παραγωγός με r’n’b μπιτάκια….ο άνθρωπος ταιριάζει σαν το μέλι με το γάλα με τον Aesop και το αποτέλεσμα δεν το χορταίνεις. Με τον ογκόλιθο EL-P μαζί τραβάνε το μουσικό χαλί τους και μας ταξιδεύουν. Πιο ιδανικό ταίριασμα ήχου στίχου, δεν θα μπορούσα όχι να ζητήσω αλλά ούτε να φανταστώ..Μόνο μελανό σημείο το κομμάτι με τον Rob Sonic που είναι το λιγότερο παράταιρο, όμως τα όμορφα πράγματα που το None Shall Pass φέρει δεν του δίνουν ούτε καν πάτημα να φανεί. Η επιμέλεια της παραγωγής βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και αυτό είναι ακόμα ένα πλεονέκτημα, που δεν υπήρχε στις προηγούμενες δουλειές του, εξαιρουμένου του Labor Days.

39 Thieves, Five Fingers ,None shall pass,Catacombs kids,Gun for the whole family, No city, Citronella. Δεν βλέπω να σταματάω, είπα να γράψω τα αγαπημένα μου, αλλά θα τα γράψω όλα! Ενθουσιασμένος είμαι σίγουρα, το διαβάζετε και διαβάζεται από την πρώτη γραμμή της πρώτης παραγράφου του κειμένου. Φταίει το Bazooka Tooth, υπόλογο είναι και το Fast cars, Danges, Fire & Knives που με άφησε με την γλυκόπικρη γεύση ότι δεν αποδίδει ως θα έπρεπε ΄πως δεν με ικανοποίησε αισθητικά όπως μπορεί.

Τελικά

Το None shall pass, λαϊκιστί βουλώνει στόματα χάσκοντα και το δικό μου αν τόλμησε να συμπεριφερθεί αναλόγως στο παρελθόν. Ο Αesop είναι ένας μάγκας που τιμάει την τέχνη του, ένας διανοούμενος που αν τα παρατήσει κάποια στιγμή, καλό για την κοινωνία θα είναι να δώσει τα γραπτά του, να γίνουν ποιητικές συλλογές. Πάει το είδος μπροστά στο μέλλον και είναι κρίμα που ελάχιστοι δημιουργοί στις μέρες είναι πρωτοπόροι όσο αυτός. Και η πρωτοπορία ίσως να είναι τελικά και προς όφελος, διότι εικάζω ότι η συγκεκριμένη πρόσφατη δουλειά του θα πουλήσει πολλά περισσότερα άλμπουμ από ότι όλες οι προηγούμενες έχω μια προαίσθηση για αυτό. Στο μεταξύ αφήνει μια σημαντική παρακαταθήκη στην rap του 2007 και δεν το κρύβω πως χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό.

Βαθμολογία: 9,5/10

Εξώφυλλο & Tracklist