R. Kelly - Double Up

Εισαγωγή

O R.Kelly είναι από μόνος του μια μεγάλη ιστορία. Μια ιστορία με πολλά ups και πολλά downs. Στα ups συγκαταλέγονται όλες οι καλές δουλειές του,τα κλασσικά του albums, οι άπειρες συνεργασίες του και όλα τα άλλα που τον ανακήρυξαν «King Of RmB». Όπως πολλοί αυτοκαταστροφικοί καλλιτέχνες έτσι κι εκείνος, πέρασε το μεγάλο down της καριέρας του στην υπόθεση που βρέθηκε εμπλεκόμενος με μια ανήλικη κοπέλα και από εκεί και πέρα, μπορεί να έκανε πάρα πολύ καλές δουλειές όπως π.χ το «Chocolate Factory» αλλά και αρκετές «πατάτες». Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν έπαψε να είναι μια μουσική ιδιοφυΐα, και μετά το προπερσινό «TP3 Reloaded», που βρήκε τις γνώμες των φανς και των κριτικών να διΐστανται σε μια κλίμακα που έφτανε από βαθμολογίες του ενός αστεριού μέχρι τους χαρακτηρισμούς ως «κλασσικό δίσκο», ο ίδιος θέλει να επιστρέψει δυναμικά με το Double Up για το οποίο είχε δηλώσει πως θα είναι 70 % hip-hop.

Ο δίσκος

Κι από αυτήν την δήλωση θα αρχίσω το review αυτό, ξεκινώντας από τα lyrics. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία του R.Kelly, θα ξέρουν πως ασχολείται πολύ με το θέμα των γυναικών και το sex, συνδυάζοντας πάντα με explicit περιεχόμενο. Καμιά φορά οι σεξιστικές του μεταφορές άγγιζαν τα όρια μεταξύ του γελοίου και του αστείου(με την καλή έννοια), κάτι που δεν άλλαξε ούτε σε αυτόν τον δίσκο.(όχι πως θα έπρεπε κιόλας, από την στιγμή που ήταν πάντα κάτι σαν σήμα κατατεθέν του). Στην θεματολογία του θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα του «κέρατου», μιας και σε κάποια στιγμή αρχίζει να είναι όντως γελοίο: Ο R.Kelly κερατώνει την κοπέλα του με μια άλλη (άλλες), η κοπέλα του τον κερατώνει με έναν φίλο του που το ανακαλύπτει μέσω μιας συζήτησης, αλλού αυτός κλέβει τις «κοπέλες» από άλλους (οπότε εκείνες τους κερατώνουν) και σε άλλο τραγούδι, ενώ βρίσκεται πίσω από τα σίδερα, καταλαβαίνει πως η κοπέλα του (προς έκπληξη όλων μας) τον κερατώνει με τον καλύτερο φίλο του. Πέρα από αυτό το σημείο και ίσως κάποιες μεταφορές και wordplay που εξαρτώνται καθαρά από την κρίση του καθενός όπως π.χ στο κομμάτι «The Zoo», ο R.Kelly βρίσκεται εκεί όπου βρισκόταν πάντα. Καλά και catchy hooks, rhymes που είναι ό,τι πρέπει για επιτυχίες στο ραδιόφωνο και, όπως πάντα, τα πότε «ρομαντικά» και πότε πιο «προκλητικά» rhymes στις μπαλάντες του που καταφέρνουν πάντα τον στόχο τους. Σε κάποια κομμάτια, τα ραπς του θα έλεγα πως είναι πολύ καλύτερα από κάτι «μέτριους» ράπερ που κυκλοφορούν τον τελευταίο καιρό, από την άλλη όμως, βρίσκονται πολύ χαμηλότερα από τους «καλούς» καλλιτέχνες της rap.

Οι συμμετοχές των Snoop Dogg, Chamillionaire, T.I., Polow Da Don, T-Pain, Keyshia Cole, Nelly, Ludacris, Kid Rock, Swizz Beatz, Huey και Usher δεν προσφέρουν κάτι τρομερό στον δίσκο(εκτός από 2 το πολύ 3), απλώς κάνουν κάποια κομμάτια λίγο πιο «hip-hop» ή κάποιο ντουέτο. Δεν χρειάζονταν τόσοι για να τον στηρίξουν, από την στιγμή που μόνος του τα καταφέρνει καλύτερα, κάτι το οποίο το αποδεικνύει και στις παραγωγές του δίσκου.

Ο δίσκος είναι εξ ολοκλήρου produced από τον ίδιο και μόνο 1 κομμάτι είναι σε παραγωγή του Polow Da Don και 4 είναι co-produced από τους: The Runners, Lil Ronnie, Mysto & Pizzi και Khao. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που, άν και περίμενα πολύ πιο «χαώδη» τον δίσκο εξ αιτίας των διαφόρων μουσικών στιλ, στην τελική μας παρουσιάζεται ένα κάπως πιο συγκροτημένο σύνολο.Είτε στα κομμάτια για τα κλαμπς, είτε στις μπαλάντες,ο R.Kelly έχει κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά και μόνο 2-3 κομμάτια είναι μέτρια. Γι' αυτό κι όταν το ακούσετε, θα καταλάβετε τον προβληματισμό μου…

Τελικά

..όσον αφορά την τελική βαθμολογία του δίσκου. Ενώ βρίσκω κάποια «κακά» στοιχεία, συγχρόνως υπάρχουν και τα άκρως θετικά του δίσκου. Αν και ο R.Kelly είναι ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, δεν μπορώ να παραβλέψω τα «λαθάκια» που εμφανίζονται εδώ και εκεί. Από την άλλη, ο ίδιος αποδεικνύει γιατί μπορεί να ανακηρύσσει τον εαυτό του ως «King Of R’N’B» και ότι σε μουσικό επίπεδο είναι ικανός να κάνει τα πάντα.. Θα συμφωνήσω με εκείνους που θα υποστηρίξουν πως η πολύ καλή και ζεστή φωνή του R.Kelly ταιριάζει καλύτερα στο να τραγουδάει παρά στο να κανει rap, από την στιγμή όμως που τα πράγματα δεν φαντάζουν τόσο τραγικά, μικρό το κακό. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι από τους καλύτερους δίσκους του, κι αυτό επειδή έχει κάνει κλασσικότατες δουλειές. Είναι όμως από τους καλύτερους RnB δίσκους που κυκλοφορούν εκεί έξω και δεν πρέπει να χαθεί από κανέναν r’n’b fan, πόσο μάλλον από τους λάτρεις του R.Kelly.

Εξώφυλλο & Τracklist