Styles P - Time Is Money
Eισαγωγή
Ο Styles P ήταν πάντα ο αγαπημένος μου MC από τους D-Block και κατά την γνώμη μου τον τελευταίο καιρο είναι ένας από τους πιο underrated raper εκεί έξω. Μετά τον πλατινένιο του δίσκο «A Gangsta & A Gentleman», που ήταν αρκετά καλός, επιστρέφει με τον δεύτερο σόλο δίσκο του Time Is Money. Στην δική του περίπτωση θα έλεγα, πως ο τίτλος είναι ιδιαίτερα ειρωνικός, αν αναλογιστούμε ότι λόγω της διαμάχης του με τον 50 Cent και την Interscope, το άλμπουμ αυτό καθυστέρησε να βγει δύο χρόνια. Άραγε, πόσο μπορεί να έχει βλάψει μια τέτοια καθυστέρηση έναν δίσκο με έναν ικανό ράπερ σαν τον Styles?
Ο Δίσκος
Από το πρώτο κομμάτι, ο The Ghost μπαίνει δυνατά, με εντυπωσιακές και σκληρές ρίμες, όπως τον έχουν συνηθίσει και οι περισσότεροι που έχουν ακούσει διάφορες δουλειές από εκείνον. Αυτό που διακρίνει τον Styles σε σχεδόν όλο το άλμπουμ, είναι οι σοβαροί του στίχοι, που τους συνδυάζει πάντα με έξυπνο wordplay. Το flow του είναι πάντα καλό και σταθερό, κάτι το οποίο κάνει πολύ ευχάριστο το άκουσμα του δίσκου και πολύ εύκολη την παρακολούθηση όσων έχει να πει o rapper του D-block . Και αυτά είναι πολλά και αρκετά «τσουχτερά» θα έλεγα σε αρκετές περιπτώσεις, όπως rhymes του τύπου: «Even tho' my skin is kinda light/ That just means my ancestors were raped by somebody white», στο κομμάτι «I’m Black» που είχε ξεσηκώσει αρκετές συζητήσεις το καλοκαίρι του 2005!
Βέβαια ο Ghost δεν έχει μόνο σκληρά τραγούδια, έχει ένα κομμάτι όπως λέμε « for the ladies» και ένα - δυο πιο radio-friendly τραγούδια, το ένα απ’αυτά μαζί με τον Akon (που ακόμα και σε αυτά, οι στίχοι του είναι δυνατοί και δεν χάνει το σκληρό του στυλ). Μια και ανέφερα τον Akon, αρκετοί είναι οι καλεσμένοι που δίνουν hooks και ραπάρουν στον δίσκο: Jadakiss, Sheek Louch, J-Hood, Talib Kweli, Jagged Edge, Sizzla και η Marsha από τις Floetry, που όμως πολύ λίγοι θα έλεγα πως εντυπωσιάζουν. Με αυτόν τον τρόπο φτάνει κανείς κάποια στιγμή να θέλει να ακούσει μόνο τον Styles P, γιατί όσον αφορά τις παραγωγές:
Οι παραγωγοί είναι αρκετοί και επίσης ανάμεσα τους και εκλεκτά ονόματα: Hi-Tec, Havoc, Lil Jon, Scott Storch, Vinny Idol και The Alchemist. Οι παραγωγές δεν είναι κακές, αλλά ούτε και θα μου μείνουν αξέχαστες. Όπως ανέφερα και λίγο πιο πάνω, έχουμε απ’όλα σε αυτόν τον δίσκο: Χαλαρά κομμάτια, πιο street , πιο mainstream, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως χάνει ο δίσκος σαν σύνολο. Γενικά δεν έχουμε άσχημα beats, ίσως μια– δυο εξαιρέσεις που κατά την προσωπική μου άποψη δεν ταιριάζουν καθόλου στον The Ghost, αλλά και κάποια κομμάτια που θα τα έχετε στο playlist σας αρκετό καιρό. Ίσως θα μπορούσε να είχε γίνει μια πιο προσεγμένη δουλειά στην παραγωγή του δίσκου.
Τελικά
Τελικώς, από αυτόν τον δίσκο θα έλεγα πως έμειναν δύο πράγματα: Πρώτον, ο Styles P είναι ένας πάρα πολύ καλός ράπερ που σε έναν ακόμα δίσκο δείχνει για το πώς πρέπει να είναι ένας σύγχρονος MC. Ο δίσκος κερδίζει καθαρά χάρη σε αυτόν, «μπαλώνοντας» τις υπόλοιπες αδυναμίες. Δεύτερον, τα beefs τελικά δεν κάνουν σε κανέναν καλό, και στην περίπτωση του Styles P και της G-Unit, ο Styles ήταν αυτός που βγήκε χαμένος. Είναι λυπηρό το ότι αυτός ο δίσκος δεν θα ακουστεί από πολύ κόσμο και ο 32χρονος ράπερ θα βρεθεί σε κάποιο μικρό label για να τελειώσει την καριέρα του. Όχι, οι συνεχείς καθυστερήσεις δεν έκαναν κακό στον δίσκο, δεν ακούγεται «ξεπερασμένος» ή κάτι τέτοιο, αλλά όπως είχε πει ο Ghost σε μία συνέντευξη, έκαναν κακό σε αυτό που κάνει, το οποίο το αγαπάει και από το οποίο προσπαθεί να ζήσει. Το άλμπουμ αυτό το συνιστώ σε όλους, γιατί έχει καλούτσικες παραγωγές, πολύ καλά rhymes και ασχολείται με θέματα που πιστεύω ότι αξίζουν να ακουστούν.Links
www.stylesp.netwww.ruffryders.com
myspace.com/stylesp
Εξώφυλλο & Τracklist
1. G. Joint2. Testify
3. How We Live
4. Real Shit
5. Who Want A Problem
6. Favorite Drug
7. Can You Believe It
8. Kick It Like That
9. I'm Black
10. Fire and Pain
11. Burn One Down
12. Leave A Message
Βest Tracks: I’m Black Leave A Message
