Nas - Hip Hop is Dead

Eισαγωγή

Είναι νεκρό? Έχει πεθάνει? Αν ναί απο πότε και γιατί? Υπάρχει περίπτωση να αναστηθεί? Και ποιός θα είναι αυτός που θα αναλάβει να το αναστήσει? Πόσα δολάρια πήρε ο Πηλάδης για να το περάσει στην απέναντι όχθη και πόσα θα χρειαστεί για να πειστεί να το φέρει πίσω? Μήπως δεν έχει πεθάνει, αλλά έχει γεράσει (πριν την ώρα του...) και έχει αποτραβηχτεί κρυολογημένο από το πονηρό, της νέας εποχής, αεράκι που τελικά το ρετσίνωσε μια βαρύτατη πνευμονία με αποτέλεσμα να παρακολουθεί απο το MTV τον άχαρο και ατζαμή διάδοχο του στην βιομηχανία του θεάματος να κάνει τα δικά του?

Η μουσική είναι το μέσο ή ο σκοπός? Γιατί εάν είναι το μέσο, μικρό το κακό.. αυτά που θέλει να περάσει η rock, η soul, το ρεμπέτικο ή το hip hop θα τρύπωσουν στην ψυχή του ακροατή...Απο την άλλη αν είναι ο σκοπός, πρέπει να διευκρινιστεί ποιά είναι η φύση του....διασκέδαση ή ψυχαγωγία? με τον ίδιο τρόπο που θα μονολογούσε ο Άμλετ στα σοκάκια της Νέας Υόρκης (ή στα Ταμπούρια.. ή στα Πατήσια...) to be or not to be…Προσωπική μου άποψη, η μουσική εάν δεν προσφέρεται και ως αγωγή της ψυχής μας, εκφυλίζεται και (όπως θα έλεγε και ο περιπτεράς της γειτονιάς μας...) “άστα να πάνε στο διάολο”...

Ο Δίσκος

Ο Nasir bin Olu Dara Jones, ποιά άποψη έχει επι του θέματος? Λοιπόν, δεν ξέρω εάν τα καμένα εγκεφαλικά μου κύταρρα συνωμοτήσανε πάλι, ή όντως δεν κάνει σαφή την θέση του. Αυτό που είναι πασιφανές είναι ότι όσα χρόνια και να περάσουνε αυτός θα αποτελεί σταθερή αξία. Μπορεί άπειρες φορές να συνουσιάστηκε με το mainstream , αλλά ουδέποτε έγραψε ένα τραγούδι που να μην ακούγεται ευχάριστα. Φυσικά και ποτέ ξανά δεν πρόκειται να κυκλοφορήσει ένα album σαν στον Illmatic όμως πάντα θα τα κρατά ζωντανό στα ακουστικά και τα ηχεία μας.

Το hip hop δεν είναι νεκρό, κοιμάται...το εν λόγω album δεν είναι αριστούργημα, είναι όμως αρκετά καλό...Είναι εμπορικό? Σίγουρα, αλλά και ποιό το πρόβλημα? Πάντα αυτό συνέβαινε, συμβαίνει και θα συμβαίνει όσο πλέον του εξονυχιστικού marketing και της καταιγιστικής διαφήμισης, υπάρχει και το ταλέντο και η στόφα του αληθινού καλλιτέχνη. Και ο Nas είναι ραπ καλιτέχνης 100%. Επίσης είναι φίρμα με τα αρνητικά που μια φίρμα κουβαλά, και αν ζούσε στην Ελλάδα, μπορεί και να τραγουδούσε δίπλα στην Βίσση. Μπορεί άνθρωποι σαν εμένα να μην το εγκρίνουν., αλλά και τί? Τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο, όσο μεγαλώνω αυτό καταλαβαίνω. Kαι όταν κάνεις το κέφι σου δουλειά, θα κάνεις τους συμβιβασμούς που σε κάθε δουλειά θα έκανες.

Έτσι λοιπόν μέσα στο album υπάρχουν τραγούδια που είναι πραγματικά υπέροχα και τραγούδια που είναι γαρνιτούρα και κερασάκια. Ας σταθούμε στα όμορφα..”Hip hop is dead” το ομώνυμο είναι απλά άψογο. ”Play on playa” με τον Snoop και να δίνουν ρέστα, διαδεχόμενος ο ένας τον άλλο, πολύ όμορφο.. “Not going back” ως ένας χείμαρος συναισθημάτων που ξεπλένει το παρελθόν του και του ακροατή. “Money over bullshit” το εναρκτήριο μοίρασμα ρίμας που σε ξυπνά, για να μην ξεχαστείς στα σημεία που το album θα κάνει (και κάνει...) κοιλιά... “Still dreaming” για να μην ξεχνάς να ονειρεύεσαι...όνομα και πράγμα, παρέα με τον Kanye West.

Τελικά

Aν μου ζητούσαν να περιγράψω με μία λέξη τον συγκεκριμένο δίσκο, θα έλεγα νοσταλγία. νόστος που έχει τρυπώσει σαν ποτό και έρωτας παλιός σε κάθε στιγμή και χαραμάδα, σε κάθε πρόταση και κάθε λέξη του δημιουργού του. Βέβαια, επναλαμβάνομαι για μην παρεξηγηθώ, δεν είναι ένα σπουδαίο album ούτε ένα πολύ καλό..αλλά είναι αξιοπρεπέστατο, ακούγεται ευχάριστα και σίγουρα μέχρι τώρα ο δημιουργός του παραμένει δημιουργός και όχι μαιντανός. Να’ναι καλά.

Eξώφυλλο & Tracklist

Μερικά πράγματα που ίσως δεν γνωρίζετε για τον Nas…