Snoop Dogg - The Blue Carpet Treatment

Eισαγωγή

Snoop Dogg, West Coast Legend και από τους πιο γνωστούς ράπερ σε όλο τον κόσμο! Επιστρέφει λοιπόν με τον νέο του δίσκο The Blue Carpet Treatment. Με μια δισκογραφία γεμάτη επιτυχίες, με ένα classic album (Doggystyle) και με τις δυο τελευταίες του σόλο δουλειές να έχουν πάρει θετικά σχόλια από τον κόσμο και τους κριτικούς, ετοιμάστηκα κι εγώ να ακούσω τι μας επιφυλάσσει σε αυτόν τον δίσκο ο Snoop.

Ο δίσκος

Ο Snoop Dogg μας ετοίμασε λοιπόν έναν πιο «street» δίσκο μετά το R&G (Rhythm & Gangsta) « The Masterpiece», που του είχε δώσει το πρώτο του No.1 single στην πολύχρονη καριέρα του στα αμερικανικά Billboard Top 100 με το «Drop It Like It’s Hot» τo 2004-2005. Σε αυτόν τον δίσκο, η λίστα με τους producers είναι μεγάλη και γκλαμουράτη, όπως αρμόζει στον Snoop: Pharell, Timbaland, Soopafly, Nottz, Rick Rock και Mr. Porter είναι μερικά από τα ονόματα που συνεισφέρουν στο άλμπουμ αυτό. Ένα όμως όνομα κλέβει την παράσταση:…Dr Dre! Τελευταία φορά που συνεργάστηκαν, ήταν το 2000, στο «Tha Last Meal» και 6 χρόνια μετά επιστρέφουν με ίσως ένα από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς, το «Imagine» και πλάι τους τον D’Angelo να προσφέρει ένα ωραίο hook. Γενικά ο δίσκος αυτός, περιέχει δυνατές παραγωγές και πολλούς καλεσμένους να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό: R.Kelly, Dr Dre, E-40, Akon, The Game, Damian Marley, Kurupt και άλλους πολλούς. Αυτό όμως είναι το show του Snoop Dogg, όπου κανένας δεν μπορεί να του κλέψει την παράσταση. Ακούγεται φρέσκος και ανανεωμένος, με δυνατές ρίμες, έξυπνο wordplay και τα γνωστά ξεκαρδιστικά skits του Snoop Dogg, όπου π.χ μια κοπέλα μιλάει πριν από το «That’s That Shit» και λέει: «The royal penis is clean, your highness!».

Η θεματολογία είναι μοιρασμένη σε αυτόν τον δίσκο, με τον Soop να αναφέρεται στην ενότητα της ραπ κοινότητας, στον προβληματισμό που υπάρχει ανάμεσα στους λατίνους και την μαύρη κοινότητα, στο hussle και στην West Coast. Βέβαια, δεν άφησε εκτός το pimpin, τα partys και τις γυναίκες, όπως αρμόζει άλλωστε σε εκείνον! Ο Snoop καταφέρνει να ισορροπήσει τα street κομμάτια με τα πιο ποπ και mainstream του δίσκου, δημιουργώντας ένα πολύ καλό σύνολο. Είτε στα τραγούδια που στοχεύουν τα κλαμπάκια και το ραδιόφωνο, είτε στα κομμάτια με τα οποία θέλει να περάσει κάποια σοβαρά μηνύματα, ο Snoop δεν χάνει ποτέ το στιλ του και την άνεσή του πάνω στο mic.

Οπότε θα λέγαμε ότι έχουμε έναν τέλειο δίσκο από τον μεγάλο Snoop? Όχι, ούτε τέλειο ούτε κλασσικό! Κι αυτό επειδή υπάρχουν κάποια κομμάτια που θα μπορούσε να τα αφήσει εκτός του άλμπουμ και κάποιες συνεργασίες που δεν εντυπωσιάζουν όσο θα περίμενε κανείς (π.χ. Ice Cube, Nate Dogg). Αυτά βέβαια δεν είναι πολλά. Απλά, σε έναν δίσκο με 21 κομμάτια, όπου όσο να’ναι η διάρκεια είναι αρκετά μεγάλη, θα μπορούσε να τα αφαιρέσει και να τον κρατήσει πιο compact, με λιγότερα κομμάτια. Κάτι άλλο δεν νομίζω να βρούμε να του προσάψουμε, σε έναν δίσκο όπου βρίσκει την Westcoast ενωμένη πλάι στον Snoop Dogg. Άρα, τι θα μπορούσαμε να πούμε γι’αυτόν τον δίσκο? Ένας mainstream δίσκος? Ένας πολύ street δίσκος? Αποτυχία ή επιτυχία σε σύγκριση με τους άλλους?

Τελικά

Links

Tracklist & Εξώφυλλο