The Roots - Game Theory

Εισαγωγή

....ήμουνα σχεδόν βέβαιος ότι το τέλος είχε έρθει εδώ και δύο albums, όταν μάλιστα πληροφορήθηκα ότι υπέγραψαν με την, αμφιβόλου προθέσεων επί Jay Z, Def Jam είπα σε φίλους και γνωστούς πως οι τύποι ξόφλησαν. Μπήκα μια Τετάρτη μετά την δουλειά στο δισκοπωλείο και μόλις είχε κυκλοφορήσει το “Game Theory” και εφόσον δεν υπήρχε τίποτα καλύτερο στα ράφια, είπα να το αγοράσω.

Ο δίσκος

Έπαθα την πλάκα μου - ας μου επιτραπεί η έκφραση. Ανέκαθεν ήταν πολυτάλαντοι με την φαντασία τους να πλάθει το μέλλον μουσικά, όμως αυτή την φορά τα κατάφεραν ίσως καλύτερα από την εποχή των “Illadelph Halflife” και “Things fall apart”, χωρίς να το προσδοκά κανείς. Γιατί; Διότι πέρα απο το πολύ καλό μουσικό αποτέλεσμα, φτιάχνουν πραγματικά rap του 21ου αιώνα, χωρίς ηλεκτρονικές φανφάρες και περιττές λεκτικές πινελιές. This is what rap is meant to be in the future...λατρεύω την ελληνική γλώσσα, αλλά μόνο στα αγγλικά εκφράζεται αυτό που ακούς ενώ το δισκάκι παίζει.

Πρέπει να πω επίσης, ότι σίγουρα είναι μία από τις καλύτερες δουλειές που κυκλοφόρησαν φέτος και η μοναδική που πραγματικά δεν περιέχει το τραγούδι εκείνο που “τα σπάει” ,αλλά μπήκε στο top list μου εξαιτίας του αξιοζήλευτου δεσίματος του. Κάθε track έρχεται ως αρμονική συνέχεια του προηγούμενου και εξαίρετο πρελούδιο του επόμενου. Σπάω το κεφάλι μου να βρω κάτι αντίστοιχο στην ραπ δισκογραφία και πέρα από τα albums των Cunninlynguists και το “Let’s get free” των Dead Prez πρέπει να πάω τόσο πίσω μέχρι την εποχή που δισκογραφούσαν οι Run Dmc και εγώ φορούσα σορτς και addidas νούμερο 36. Σε παρασύρουν οι άτιμοι και ενώ θες ας πούμε να βάλεις να ακούσεις μόνο το “Ιn the music” ή το “False media”, ακολουθούν τόσο όμορφα “Game Theory” ή το “Take it there” που καταλήγεις να ακούσεις το υπόλοιπο album μέχρι τέλους.

Πολιτικός Λόγος. Το ραπ εν τη γενέσει του αυτό κάνει. Πολιτικός Λόγος, διότι πολλοί δεν γνωρίζουν τι πρεσβεύει αυτή η μουσική. Οι Roots κάνουν αυτό που πολλά groups στις Η.Π.Α. (και όχι μόνο) αποφεύγουν ‘ εκφράζουν έμμετρο και τεκμηριωμένο κοινωνικοπολιτικό αντίλογο σε έναν κόσμο που έχει για τα καλά πειστεί πως δεν μπορεί τίποτα να αλλάξει. Εντάξει, ο Black Thought είναι και γαμώ τους rappers επειδή το flow του είναι απαράμιλλο, όμως ο στίχος του είναι πιο αιχμηρός και από λαμαρινόφυλλο ή μαχαίρι shogun.

Mιλώντας για rapping, σχεδόν σε κάθε κομμάτι κάποιος συμμετέχει και αισθάνεσαι ότι μόνο καλό κάνει στο σχήμα αυτό... αφού βέβαια οι Malik B και Dice Raw διατηρούν μια σχέση “εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε” με το πρώην group τους. Και συνεχίζοντας την παράγραφο του gossip, θα πω ότι στους Roots αυτός που κάνει κουμάντο είναι ο ?uesto, και όποιος από τους συμμετέχοντες πει κουβέντα, παίρνει την άγουσα, π.χ. Razhell.

Επιστρέφοντας σε αυτά που ένα φυσιολογικό review θα έπρεπε να τονίζει, αναφέρω ότι τα string arrangements και οι ενορχηστρώσεις του album είναι αντάξιες αντικείμενου διδασκαλίας σε σχολές μουσικής παραγωγής. Aπόδειξη αυτού tracks όπως το “Long time” και “Atonement” που είναι πραγματικά πάρα πολύ όμορφα, χάρις στην πρόσφορη συνεργασία με τον Larry Gold και ενός επιτελείου έξι εκτελεστών εγχόρδων.

Τελικά

Εν κατακλείδι, οι Roots κάνουν ράπ που τιμά τον τίτλο μαύρη μουσική που λάμπει και κρατά στο πέρασμα του χρόνου, με σεβασμό στην παιδεία ενός Marvin Gaye, ενός Stevie Wonder και ενός Ray Charles. Aς μιλήσει η μουσική τους που ξανάγινε υπέροχη.

Tracklist

1. Dilltastic Von Won(derful)
2. False media
3. Game Theory ft. Malik B
4. Don’t feel right ft. Maimouna Youssef
5. In the music ft. Malik B & Porn
6. Take it there ft. Wadud Ahmad
7. Baby ft. John-John of Nouveau Riche
8. Here I come ft. Dice Raw & Malik B
9. Long Time ft. Peedi Peedi & Bunny Sigler
10. Livin’ in a new world ft. John-John
11. Clock with no hands ft. Mercedes Martinez
12. Atonement ft. Jack Davey
13. Can’t stop this ft. Jay Dee

Εξώφυλλο

LINKS

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ