Matisyahu - Youth

Εισαγωγή

Matisyahu….matisyahu…matisyahu? Σίγουρα αν στο οπισθόφυλλο του εν λόγω άλμπουμ δεν έβλεπα να αναγράφεται το (βαρύ όσο δέκα τόνοι βινυλίου..) όνομα του Bill Laswell ως παραγωγού, δεν θα υπήρχαν πολλές πιθανότητες αγοράς του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η πρώτη ακρόαση του με ενθουσίασε, αλλά ούτε και με απογοήτευσε. Aς πούμε όμως λίγα πράγματα για τον Matisyahu πρώτα.

Ο δίσκος

Γεννημένος ως Matthew Paul Miller το 1979 στην Πενσιλβανία των Η.Π.Α., αναθρεμμένος στην Νεά Υόρκη, όπου και μένει μέχρι σήμερα,εβραϊκής καταγωγής και μάλιστα Ασιδαίος (ορθόδοξος εβραίος), όπως μαρτυράει το ψευδώνυμο του που ουσιαστικά είναι το πραγματικό του όνομα στα Yiddish και σημαίνει «δώρο θεού», το οποίο αξιοποιήθηκε στο να γίνει ένας αξιόλογος ερμηνευτής που συνδυάζει reggae, rock και rap στοιχεία με αξιοθαύμαστο τρόπο. Πριν την συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά είχε κυκλοφορήσει δύο δίσκους το “Shake Off the Dust...Arise” (2004) και το “Live at Stubb's” (2005), με το τελευταίο να είναι δυναμίτης που φέρει φλεγόμενο φιτίλι. Επίσης, λίγες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του “Youth” στα ράφια των δισκοπωλείων βρέθηκε το “Youth Dub” το οποίο περιέχει πλείστα τα τραγούδια του “Youth” σε dub διασκευές. Σε όλες τις αναφερόμενες δουλειές καθώς και στις συχνότατες ζωντανές του εμφανίσεις τον πλαισιώνουν οι “Roots Tonic”, που έχουν την υπόσταση μιας τυπικής ρoκ μπάντας.

Το “Youth” λοιπόν ήταν το απόλυτο soundtrack του φετινού καλοκαιριού για όσους δεν γνωρίζουν καλά εγγλέζικα, διότι όσοι έχουν πάρει τουλάχιστον το Lower του Michigan μετά τα πρώτα λεπτά ακρόασης εύκολα θα αντιληφθούν ότι ο καλλιτέχνης πιστεύει ότι μιλάει στον άμβωνα της τοπικής συναγωγής και όχι στο studio απέναντι σε ένα μικρόφωνο. Και συγνώμη ρε μάγκες, αλλά ένα από τα λίγα πράγματα τα οποία πραγματικά σιχαίνομαι, είναι το κήρυγμα ... με τρελαίνουν οι άνθρωποι που μοστράρουν τον τρόπο ζωής τους ως τον μοναδικό! Βέβαια,για να μην είμαι άδικος η σύνθεση και οι ρυθμοί είναι πραγματικά αξιοζήλευτοι – τα flow και οι ερμηνείες σε παρασέρνουν για τα καλά – και ειλικρινά ο Matisyahu έχει πολύ καλύτερη φωνή από οποιονδήποτε σύγχρονο τζαμαϊκανό ερμηνευτή και ας είναι απλά ένας λευκός εβραίος. Έχει ταλέντο απίστευτο, μόνο που εκεί που σε έχει φτιάξει για τα καλά...πετάει μία μαλακία “made in κατηχητικό” και άνθρωποι σαν τον υπογράφοντα κλείνουν το στερεοφωνικό τους εκνευρισμένοι....Ένα άλλο πράγμα το οποίο μου κίνησε την περιέργεια είναι ότι πώς ο Laswell, ο οποίος είναι ένας θεμέλιος λίθος (για να μην πω Άτλαντας) της παγκόσμιας εναλλακτικής σκηνής, πρώτον συνεργάστηκε με την Sony στο εν λόγω δίσκο και δεύτερον του βγήκε τόσο mainstream το αποτέλεσμα? Εκτός και εάν η πρώτη ερώτηση απαντάει στην δεύτερη.

Τελικά

Εν κατακλείδι, ο δίσκος είναι αρκετά καλός κυρίως λόγω της ειλικρινούς προσπάθειας και της πηγαίας έμπνευσης του δημιουργού του. Το μόνο το οποίο μειώνει το αποτέλεσμα είναι ο προφανής δογματισμός στο ιδεολογικό υπόβαθρο των στίχων, τέκνον της πολιτισμικής διαφοράς λόγω κουλτούρας, που σίγουρα διχάζει αντί να ενώσει ως πνευματική και ψυχαγωγική δημιουργία. Το μόνο ελαφρυντικό που μπορεί να αποδοθεί είναι η αγνότητα προθέσεων καθώς και αυτό το πλέον σπάνιο πράγμα που λέμε μεράκι.

ΥΓ: Όσοι από εσάς απορείτε ή θέλετε να μάθετε πώς συνδέονται η «ορθόδοξη» εβραϊκή θρησκεία με τους Rastafarians και το ιδεολογικό background των reggae καλλιτεχνών, απλά ανατρέξτε σε οποιαδήποτε σύγχρονη εγκυκλοπαίδεια και ίσως εκπλαγείτε.....μετά από αυτό πιθανώς θα αναθεωρήσετε την αρχική άποψη σας όσον αφορά το κατά πόσο έχει δικαίωμα ένας Εβραίος να κάνει reggae.

Tracklist

1. Fire of heaven / altar of earth
2. Youth
3. Time of your song
4. Dispatch the troops
5. Indestructible
6. What I'm fighting for
7. Jerusalem
8. Wp
9. Shalom / saalam
10. Late night in zion
11. Unique is my dove
12. Ancient lullaby
13. King without a crown

Εξώφυλλο

LINKS

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ