Ugly Duckling - Bang for the buck

Ugly Duckling - Bang for the buck

Καλλιτέχνες σαν τους Ugly Duckling σπάνια συναντάς,μάλλον για να το θέσω καλύτερα ανθρώπους σαν τους εν λόγω κύριους (Andy,Dizzy & Young Einstein) δεν βρίσκεις στο διάβα σου αρκετά συχνά.Και όλα αυτά για έναν και μόνο λόγο,ώντας εκτός τόπου και χρόνου κάνουν αυτό που γουστάρουν και γουστάρουν,με αποτέλεσμα ένω η ακρόαση ενός album τους μπορεί να μην σε ενθουσιάζει καθόλου,σε συναρπάζει το πόσο έκδηλα αγαπάνε αυτό που κάνουνε.Μοναδικοί με τον ιδιόμορφο τρόπο τους οι μάγκες,ναι μεν από άλλη εποχή ο ήχος τους,αλλά με απίστευτα ψυχικά αποθέματα και όρεξη για δημιουργία...Πιστέψτε με..αν το γνήσιο ταλέντο συναντάται μία στις χίλιες,η αστείρευτη δύναμη που μεταμορφώνει τις σκέψεις σε πράξεις με ενδεχόμενο συνδυασμό το να περνάς καλά είναι μία πιθανότητα στο εκατομύριο ..και πολύ λέω!!

Bang for the buck,ίσως να μην σημαίνει ήρθαμε για την αρπαχτή μας,όπως υπέθεσα αρχικά,αλλά κάνουμε την μουσική μας και την πλάκα μας ‘ σε αντίθεση με άλλους που η μουσική τους είναι της πλάκας.Αδυσώπητο χιούμορ στις ρίμες που σημαίνει σκέψη,ευφυία και λιγάκι φιλοσοφία.Όμως μην θαρείτε ο,τι οι φλεγματικοί τους στίχοι δεν έχουν αποδωθεί με τρόπο πρέποντα.Οld school χώσιμο με κάθε μέσο,σε κάθε κουπλέ,κάθε στιγμή ώστε και ο πλέον αχόρταγος hip hop ακροατής δεν θα ξέρει από που του έρχεται.Αναφέροντας τον όρο old school σε εναν album review των Ugly Duckling έπειτα απο 10 φράσεις σημαίνει ότι μάλλον η πολύ δουλειά,σε καθημερινή βάση,έχει κάψει περισσότερα κύτταρα του εγκεφάλου μου από όσα το χόρτο τον αντίστοιχο εγκέφαλο του Snoop Dogg.

Λοιπόν,όσοι είστε θιασώτες του old school και δεν έχετε αγοράσει το συγκεκριμένο ή κάποιο απο τα προηγούμενα τους,χάνετε αρκετά πολύ όμορφα τραγούδια,γιατί η αλήθεια είναι ότι έχουν βγάλει και αρκετές μαλακίες...π.χ. στο προκείμενο album σε ένα-δύο κομμάτια αισθάνθηκα οτι άκουγα Beastie boys made in Taiwan,πράγμα το οποίο ,η αλήθεια είναι πως με ενόχλησε.Άλλο ένα πράγμα που μου φάνηκε παράταιρο είναι ότι η μουσική έχει επιμεληθεί σε αρκετά σημεία ώστε να φέρνει με τον ήχο προ 20ετίας με αποτέλεσμα εν μέρει αντιαισθητικό και σίγουρα μακριά απο τον στόχο.

Τραγούδια που πολύ τα γούσταρα είναι το “Smack”,το “The breakdown” και το “The end of time” που είναι αρκετά διαφορετικό,όσον αφορά το ύφος,σε σχέση με τα υπόλοιπα.Επίσης, είναι προς τιμήν τους που ο Dj πέραν του οτι συμμετέχει ενεργά,έχει και το δικό του track.Mπράβο τους,διότι έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα πιο μεγάλο ρόλο για έναν ράπερ παίζουν τα ξέκωλα που θα βάλει στο εξώφυλο του δίσκου,παρά ο Dj που ως μουσικός θα συνεργαστεί μαζί του.

Στην τελική,εγώ προσωπικά πιο πολύ γούσταρα τους τύπους με τον όλο χαβαλέ που συνθέτουν και παράλληλα αποπνέουν,παρά το άλμπουμ τους.Βέβαια και για τις προηγούμενες δουλειές τους την ίδια άποψη είχα.Όμως,επειδή διανύουμε μια περίοδο που το ρετρό ακούγεται πιο όμορφο απο τους ανιαρούς και ρηχούς νεωτερισμούς που μας προσφέρουνε οι δισκογραφικές,αφιέρωσα αρκετό χρόνο ακρόασης και ένιωσα καλά.

LINKS

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.5 /10

Εξώφυλλο & Τracklist