Nights in the Underground

NIGHTS IN THE UNDERGROUND
Ακούγονται πολλά για το hip-hop. Πέφτει, ξέφτισε, το παραμύθι τελείωσε, ή όπως είπε και ο Snoop “Da Game is to be sold, not to be told”. Σε ένα βαθμό ισχύει φυσικά. Σίγουρα δε ζούμε τις μέρες της δεκαετίας του ’80, ούτε καν τα μέσα του ’90. Όμως, πρέπει να ομολογήσουμε ότι σε μεγάλο βαθμό δημιουργούμε hype και εμείς, οι ίδιοι οι hip-hop ακροατές. Καλομάθαμε, χαλαρώσαμε, βάζουμε το ένα πόδι παν στ’ άλλο και περιμένουμε από το MTV να μας παρουσιάσει το καινούργιο underground sensation ή την πιο πρόσφατη πειραματική δουλειά από το Bronx…

Είμαστε όμως οπαδοί του hip-hop, και όχι της pop. Και όποιος ψάχνει βρίσκει. Το hiphop.gr λοιπόν ξεκινά μια νέα προσπάθεια, να σας φέρει σε επαφή με τον (πραγματικά αχανή) κόσμο του underground hip-hop. Αυτή είναι το πρώτο τεύχος από μια νέα στήλη που σκοπό θα έχει να παρουσιάζει καλλιτέχνες που δεν τυγχάνουν ευρείας προβολής. Το θέμα θα περιλαμβάνει παρουσίαση του καλλιτέχνη και (ανάλογα με την περίπτωση), δισκοκριτική, συνέντευξη, ακόμα και MP3s που θα μπορείτε να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας και να σχηματίσετε οι ίδιοι άποψη.

Λόγω του μεγάλου φόρτου εργασίας που απαιτεί μια τέτοια προσπάθεια, και των πρακτικών δυσκολιών στην επικοινωνία με καλλιτέχνες του εξωτερικού, αυτή η στήλη δε θα έχει μόνιμη ημερομηνία εμφάνισης (αντίθετα με το εβδομαδιαίο Think Big). Κάθε νέο αφιέρωμα θα «ανεβαίνει» όποτε υπάρχει υλικό για μια σωστή και ολοκληρωμένη δουλειά.

Για αυτή την πρώτη underground παρουσίαση επιλέξαμε τους Antifiction.

ANTIFICTION
Λίγες περιοχές είναι τόσο γόνιμες για ελεύθερη σκέψη στις Η.Π.Α. όσο η Βόρεια Καλιφόρνια. Από τη δεκαετία του ’60 ακόμα είναι γνωστή ως λίκνο ενός «εναλλακτικού» τρόπου ζωής. Το hip-hop, ως κατεξοχήν αστική φόρμα έκφρασης, δε βρήκε ποτέ ιδιαίτερα γόνιμο έδαφος εκεί, καθώς τα γκέτο των μεγαλουπόλεων αποδείχτηκαν πολύ πιο «εύφορα». Τα τελευταία χρόνια όμως παρατηρούμε μια αύξηση της κινητικότητας, ιδιαίτερα στο χώρο του underground. Χαρακτηριστική περίπτωση οι Antifiction. Υποθέτω δε θα τους έχετε ακούσει. Η αλήθεια είναι πως και εμείς τυχαία πέσαμε πάνω τους. Οι φιλοσοφημένοι στίχοι τους όμως μας τραβήξανε την προσοχή. Ήρθαμε σε επαφή μαζί τους και βρήκαμε ανθρώπους «ψαγμένους», συνειδητοποιημένους, που κινούνται σε έναν ευρύτερο χώρο από τον αυστηρά μουσικό. Και αποφασίσαμε να τους αφιερώσουμε την πρώτη έκδοση αυτής της νέας στήλης…

Δεν πρόκειται για το συγκρότημα που θα δείτε σε δύο χρόνια εξώφυλλο στο XXL. Είναι όμως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της γονιμότητας της «υπόγειας» σκηνής, που σε πείσμα των πολλών είναι ζωντανή ως σήμερα…

Αλλά ας αφήσουμε καλύτερα να πουν την ιστορία τους με δικά τους λόγια. Τα παρακάτω είναι η συνέντευξη που πήραμε από το βασικό μέλος των Antifiction, Blaise Taddune.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ο ΔΙΣΚΟΣ
Υπάρχουν αρκετά εμπόδια όταν ξεκινάς να στήσεις μια δική σου δουλειά. Ένα από τα βασικότερα το αντιμετωπίζεις όταν έρθει η ώρα της παραγωγής του CD. Το να μην έχεις την υποστήριξη μιας πολυεθνικής συνεπάγεται να μην έχεις στη διάθεση σου το δημιουργικό team να δημιουργήσει το «πιασάρικο» booklet, τις καλογυαλισμένες παραγωγές κλπ κλπ. Οι Antifiction επιλέξανε το δρόμο του μινιμαλισμού. Ένα απλό λευκό δισκάκι με το σήμα τους, χωρίς καν τίτλους τραγουδιών, και αφήνουν τη μουσική τους να μιλήσει γι’ αυτούς.

Θα είμαστε ειλικρινείς μαζί σας. Δε θα τρελαθείτε μόλις βάλετε στο CD player το δίσκο. Η έλλειψη μεγάλων επαγγελματιών είναι συχνά εμφανής. Μερικές παραγωγές είναι απλοϊκές ή κουραστικές, η ποιότητα της ηχογράφησης συχνά δεν μπορεί να ανταγωνιστεί της δουλειά που γίνεται στα studios των «μεγάλων».

Αν όμως ξανακούσετε το CD μια φορά θα αρχίσετε να ανακαλύπτετε τα κρυμμένα «διαμαντάκια».

Πρώτοι και καλύτεροι οι στίχοι. Για μια φορά μετά από καιρό δε θ’ ακούτε για “money, drugs, hoes”. Και η ποιότητα του rapping είναι ικανοποιητικότατη. Μπορώ να σκεφτώ πολλά μεγάλα ονόματα με πολύ χειρότερο MCing στον πρώτο τους δίσκο. Και πολλές φορές θα βρείτε τον εαυτό σας να «κολλάει» με μια παραγωγή. Μια έξυπνη ιδέα εδώ, ένα ωραίο γύρισμα εκεί. Το αποτέλεσμα δένει αρμονικά. Αν μη τι άλλο έχεις την αίσθηση ότι πρόκειται για ανθρώπους που αγαπάνε αυτό που κάνουνε και βάζουν τη ψυχή τους σε αυτό. Και χωρίς μια στρατιά «ειδικών» από πίσω.

Μια και ο δίσκος δεν περιλαμβάνει τίτλους κομματιών, θα αρκεστώ να παραθέσω μερικούς αριθμούς, όπως το 5 και το 19 που δείχνουν τις ικανότητες των Antifiction στο MCing. Κατά την ταπεινή άποψη του συντάκτη, καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το 14 (ίσως έτσι να ήταν οι Neptunes αν ασχολούταν με το underground…), ενώ προσωπική αδυναμία έχω και στο jazzy instrumental του δίσκου.

Δε θα πάθετε πλάκα, δε θα μείνετε με το στόμα ανοιχτό. Θα ακούσετε όμως καλή μουσικούλα και θα χαρείτε που κάποιοι (πολλοί) ασχολούνται ακόμα αφιλοκερδώς με το hip-hop.



Eπιμέλεια: GreenB