The Game - R.E.D. Album
Σαν χθες θυμάμαι που καθόμασταν με κάτι φίλους σε ένα καφέ πέρυσι το καλοκαίρι και συζητούσαμε την κυκλοφορία του R.E.D Album του The Game. Αν τους έλεγα στα σοβαρά ότι φέτος όντως θα το ακούσουμε το πιθανότερο ήταν να με κοροϊδέψουν. Και όμως μετά από ένα serial με τα push back που κατάντησε "δίαιτα από Δευτέρα" το CD είναι στην διάθεση μας και ανήμερα της κυκλοφορίας του το hiphop.gr σας το παρουσιάζει.
Μετά από αλλεπάλληλα leaks και κακές επιλογές για single για την προώθηση του δίσκου, το "Red Nation" ήρθε ως σωτήρας για τον Game που εκμεταλλεύτηκε την φασαρία και τα κουτσομπολιά της απαγόρευσης του video clip. Στο κομμάτι που συμμετέχει ο Lil Wayne η Interscope βρήκε αυτό που έψαχνε ώστε να δώσει το "Go Ahead" στον Game. Δεν άργησε να έρθει και το "Pot Of Gold" μαζί με τον Chris Brown σε ένα ήρεμο κομμάτι το οποίο έκανε αρκετό θόρυβο.
Κανένα από τα single δεν με έπεισε,αν και τα δυο είχαν κάτι το ωραίο. Ήμουν κάπως διστακτικός για τον δίσκο. Έχοντας ακούσει πολλά κομμάτια στο παρελθόν για τον δίσκο δεν είχα και την καλύτερη προδιάθεση. Όταν το cd άρχιζε να παίζει άρχισε να αλλάζει η διάθεση μου. Είχε μπει δυνατά με το καλημέρα.Το πρώτο μισό του δίσκου ήταν πολύ καλό. Πολλά στοιχεία west δίνοντας ο Game τις πινελιές του μαζί με κάποια feats όπως αυτό του Kendrick Lamar στο "The City" ή και το "Drug Test" στο οποίο μάζεψε δύο παλιούς του φίλους. Ο Dre και ο Snoop δώσανε στον Game έναν καθαρά δυτικό αέρα υπό τους ήχους του DJ Khalil.
Όσο περνούσε όμως ο δίσκος άρχιζε και η λεγόμενη κοιλιά. Λογικό άλλωστε έχοντας 21 κομμάτια. Αριθμός αρκετά μεγάλος και πόσο μάλλον για τον Game που τα τελευταία χρόνια έχει κουράσει, για διάφορους λόγους. Το στυλ με το οποίο ξεκίνησε άρχισε να αποχωρεί σιγά σιγά πηγαίνοντας σε πιο soft καταστάσεις σαν το "Hello" με τον Lloyd στα φωνητικά. Οι 3 συνεχόμενες παραγωγές του Mars δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το cd στο επίπεδο που θα έπρεπε.Προς το τέλος του δίσκου τα πράγματα κάπως αλλάζουν με μερικά κομμάτια. Το "Born In The Trap" σε παραγωγή του Premier αλλά και το "Mama Knows" με την Nelly Furtado να δίνει λίγο ακόμα χρώμα στον δίσκο. Το CD ουσιαστικά κλείνει με το "California Dream" όπου ο Mars διορθώνει την κατάσταση που δημιούργησε πιο πριν.
Αλλά τι ήταν αυτό που χαλάει την εικόνα του δίσκου; Πριν το ακούσω θα έλεγα ότι είναι οι παραγωγές. Τελικά έκανα λάθος. Ο ίδιος ο Game είναι αυτός που ρίχνει τον δίσκο επίπεδα. Ο ράππερ από το Compton πλέον πάσχει από έλλειψη προσωπικότητας. Σε όλα τα κομμάτια δεν ενσωματώνει τους guest σε αυτόν, αλλά αυτός χάνεται κατά κάποιον τρόπο πίσω από τους καλλιτέχνες που κάνουν το feature. Κλασσικό παράδειγμα το "Paramedics" που θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί κομμάτι του Jeezy αντί του Game. Πέρα αυτού ο Game δεν μας λέει τίποτα καινούργιο. Γνωστές θεματολογίες, name dropping που πλέον είναι ρουτίνα για τον ίδιο, ανακοίνωση στίχων και σε συνδυασμό με τα πολλά κομμάτια κατάφερε τελικά να κάνει χειρότερο το cd από ό,τι θα έπρεπε.
