Fullface - Λίγο πριν
Judging the book by its cover
Δε μπορώ να πω πως το εξώφυλλο με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα. Είναι οι δύο MCs που θα αναλύσουμε, Tiny Jackal και Iratus, ζωγραφισμένοι σε καρικατούρα να φοράνε caps και jackets από jocks αμερικάνικου λυκείου με τα αρχικά τους πάνω και ο ένας να έχει μια κλεψύδρα στο λαιμό κι ο άλλος τη βίβλο στο χέρι. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν κάποια inside jokes εδώ που δεν αντιλαμβανόμαστε, και ενώ είμαι υπέρμαχος του αποκρυφισμού και τον βαθύτερων νοημάτων στα εξώφυλλα, το συγκεκριμένο μου βγάζει κάτι το πολύ παιδικό και δε με κάνει να θέλω να εμβαθύνω. Δεν νιώθω πως υπάρχει κάτι άλλο να πω για το εξώφυλλο, ας περάσουμε στα δια ταύτα...
Λίγο πριν
Το Ξεκλείδωμα είναι το παραδοσιακό πλέον ατάκες-από-ταινία-πάνω-σε-beat σκηνικό με κάποια σκρατς του DJ Twelve στο τέλος. Ενώ αυτό είναι μια τυποποιημένη συνταγή για intro πιστεύω ότι τα τρία λεπτά που διαρκεί κουράζουν και έκανα λίγο fast forward στις ατάκες μέχρι το scratch στο οποίο ο Twelve παίζει με τη φράση «Το παν είναι να σέβεσαι και να κοιτάς στα μάτια», που το group αναφέρει ως πυρήνα της έμπνευσης τους για το όνομα FullFace. To 1000 Προβλήματα ασκεί κοινωνική κριτική και εκφράζει παράπονα για την άσκοπη σπατάλη και την παγερή στάση των ανθρώπων μεταξύ τους. Δεν με εντυπωσιάζει, αλλά δεν είναι άσχημο. Το Μια Κυριακή απ’ την άλλη είναι από τα πιο έξυπνα metaphors που έχω ακούσει πρόσφατα. Ξεκινά με τον Iratus να περιγράφει μια μικρή πόλη στην οποία ενώ οι άνθρωποι στην αρχή βοηθούσαν ο ένας τον άλλο στην ανάγκη και είχαν μπει τα γερά θεμέλια της «κοινωνίας» αυτής, όταν η πόλη μεγάλωσε ξεκίνησαν οι τσακωμοί για την ηγεσία. Όταν μπήκε το κουπλέ του Tiny Jackal είχα μείνει με την απορία στο πρόσωπο γιατί αρχίζει να κράζει ραπάδες και αναρωτήθηκα πως δένουν αυτά τα δύο μαζί. Αφού άκουσα λοιπόν το κουπλέ του και γύρισα στην αρχή, με έπιασα να χαμογελάω γιατί κατάλαβα πράγματα που λέει ο Iratus και δεν γίνονται αντιληπτά εξ αρχής με αποκορύφωμα την ατάκα «...και εκτός από τον χοντρούλη που ‘χε φύγει όλοι είχαν μείνει». Το Δε σε μισώ είναι battle προς γκόμενα του ύφους «δε σε μισώ γιατί δεν αξίζεις ούτε να σε μισήσω». Δεν είναι ιδιαίτερα άσχημο, απλά δεν μου κάνει κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Το πρώτο feat του δίσκου είναι ο 12ος πίθηκος στο κομμάτι Εφιάλτες. Όλο το κομμάτι έχει ανατριχιαστική υφή και οι τραχείες φωνές του Jackal και του Πίθηκου δένουν απίστευτα με το όλο concept, ιδιαίτερα στο κουπλέ του Winte, που νιώθεις να σε χτυπούν εικόνες ενός εφιάλτη και να βρίσκεσαι εκεί δίπλα του όσο περνάει αυτά που εξιστορεί. Το λάθος είναι ήρεμο ραπ από τον Tiny σε απαλό beat φυσαρμόνικας και κιθάρας το οποίο στην πορεία γίνεται double time και σου δίνει την αίσθηση του άγχους που σου μένει όταν ξέρεις ότι έχεις κάνει ένα λάθος και απλά δεν το έχει συνειδητοποίησει κανείς άλλος, οπότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περιμένεις. Σίγουρο αγαπημένο αυτό. Νούμερο 1, όπως θα περιμένατε, battle, είμαστε καλύτεροι απ’ τους άλλους και λοιπά. Εντάξει χρειαζόταν κι αυτό και ο Iratus έχει σημεία που δίνει ρέστα, όπως με την ατάκα «το κρατάτε ψηλά κι έχω υψοφοβία». Μικρό και κύλησε γρήγορα.
Το Η καλοσύνη πέθανε το έχουμε ακούσει από το promo και το κομμάτι πραγματικά είναι κορυφαίο και instant αγαπημένο. Πραγματικό πάθος και μεγάλες αλήθειες σε ένα πολύ συγκινητικό beat. To δεύτερο feat είναι ο Killah P στο κομμάτι Όλα τα λεφτά με πολύ laid back ρυθμό το οποίο αφήνει ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου και μια γλυκιά γεύση αφού τελειώσει οπότε το περνάω στα αγαπημένα, αν και το κουπλέ του Killah P παραείναι προσωπικό κατά την άποψη μου. Η μικρή αγαπή είναι ένα κομμάτι του Iratus πραγματικά ανατριχιαστικό. Λέει την ιστορία μιας μικρής κοπέλας της Αγάπης η οποία ζει με τον μ*λάκα, καταχρηστικό και επιθετικό πατέρα της τον οποίον αγαπά παρά τα όσα της έχει κάνει και περνά το μήνυμα της πραγματικής ανιδιοτελούς αγάπης που έχει εκλείψει στις μέρες μας. Δεν έχουν, όλοι είναι wannabes εμείς είμαστε καλοί κλπ, οπότε για να μη χαλάμε τις παραδόσεις είναι το S to the K to the I to the P. Α, για όσους ψάχνουν κόντρες το κομμάτι έχει ατάκα για Kid. Το Άκρως ερωτικό είναι καφρίλα σκέτη και πραγματικά μ’ αρέσει το όλο στυλάκι που κρατάει προς τον έρωτα. Καλό θα ήταν να το ακούσει ο MeizFour αυτό το κομμάτι πριν αρχίσει να ετοιμάζει νέο CD. Η κλίκα εκπροσωπεί στο Κάνω Μπαμ με Mistah Rude και Θανάσιμο και ενώ βλέπετε την αρνητική μου στάση προς το battle του δίσκου, το συγκεκριμένο κομμάτι είναι πολύ καλό. Δε θα το βάλω αγαπημένα όμως γιατί τα feats δε στάθηκαν στο ύψος του group κατά τη γνώμη μου. Για το κλείσιμο λοιπόν, περνάμε στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου. Το Λίγο πριν έχει μια αρρωστημένη υφή αλλά το double time χάνει το νόημα όταν δεν μπορείς να καταλάβεις τι λέει και ο Jackal ακροβατεί στο μέτρο, ίσως επιτηδευμένα, πάντως δε με ξετρελένει. Τελετουργικά, αφήνω να περάσουν πέντε λεπτά, πάω να κατουρήσω κι έρχομαι να γράψω επίλογο.Tracklist
1. Ξεκλείδωμα
2. 1000 προβλήματα
3. Μια Κυριακή
4. Δεν σε μισώ
5. Εφιάλτες ft. 12ος πίθηκος
6. Το λάθος
7. Νούμερο 1
8. Η καλοσύνη πέθανε
9. Όλα τα λεφτά ft. Killah P
10. Η μικρή αγάπη
11. Δεν έχουν
12. Άκρως ερωτικό
13. Κάνω μπαμ ft. Mistah rude & Θανάσιμος
14. Λίγο πριν
Αγαπημένα: Μια Κυριακή, Εφιάλτες, Το λάθος, Η καλοσύνη πέθανε, Όλα τα λεφτά
Λίγο Μετά
Το CD από κάθε άποψη είναι καλοδουλεμένο. Τα beats περνάνε συναίσθημα και οι δύο MCs στιχουργικά δίνουν ρεσιτάλ σε πολλές περιπτώσεις είτε σε θέμα ατάκας, εικονοποιίας ή μεταφορών. Ο δίσκος είναι δεμένος χωρίς να γίνεται μονότονος καθώς σπάει το συναισθηματικό στυλ με battle, καφρίλα, κοινωνική κριτική, διατηρώντας έτσι την προσοχή του ακροατή από το intro μέχρι το τέλος. Αν μπορώ να πω ότι ο δίσκος υστερεί κάπου, εκτός απ’ το εξώφυλλο, είναι στις λεπτομέρειες. Δε χάνει το παιχνίδι, δε σε φτάνει στο σημείο να θες να το κλείσεις ή να κάνεις skip, παρά το ένα που έκανα έτσι για το γαμώτο, αλλά σε κάποια κομμάτια ο ένας εκ τω δύο μπορεί να ακούγεται να χάνει τη φόρμα του. Ευτυχώς όμως η χημεία μεταξύ των δύο ακόμα και σε εκείνες τις περιπτώσεις σώζει το αποτέλεσμα και δημιουργεί ένα δίσκο του οποίου η ακρόαση είναι must!
