Τα πάντα για τα Συμβόλαια - Part 2

Ο τρόπος λειτουργίας του μάρκετινγκ

Σπάνια θα στο γράψουν στο συμβόλαιο αλλά πρέπει σαν καλλιτέχνης να ξέρεις τον λόγο που το υπογράφεις. Σίγουρα το να βγουν λεφτά από τη μουσική σου είναι σημαντικό, όμως υπάρχει κι άλλος λόγος για να υπογράψεις ένα συμβόλαιο, ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλη δισκογραφική.

Αυτό που πρέπει να αναζητάς πέραν των χρημάτων είναι η μεγαλύτερη δυνατή προώθηση. Είναι προφανές ότι όσο περισσότερη προώθηση υπάρξει, τόσο περισσότερες θα είναι οι πωλήσεις ενός δίσκου, κάτι που συμφέρει και τις δυο πλευρές. Αλλά ακόμη και με ελάχιστες πωλήσεις, η προώθηση είναι σημαντική για το συγκρότημα καθώς ακούγεται όλο και περισσότερο το όνομα του παραέξω. Μια καλή τακτική μάρκετινγκ, πέρα από το internet που μπορείς να το κάνεις και μόνος σου, περιλαμβάνει συνήθως εμφανίσεις σε μεγάλα μαγαζιά καθώς επίσης και διαφημιστικό υλικό όπως για παράδειγμα φωτογραφίες του συγκροτήματος. Επομένως, πρέπει να κυνηγήσεις μια ελάχιστη χρηματοδότηση σου για την προώθηση προτού υπογράψεις το συμβόλαιο.

Ηχογραφήσεις

Ως αντάλλαγμα για τα ποσοστά που θα λαμβάνει το συγκρότημα, συμφωνεί επίσης με την εταιρεία να τα ηχογραφήσει. Αυτό μπορεί να φαντάζει ως μια απλή διαδικασία, όμως δεν είναι. Το συμβόλαιο θα εισάγει κάποιες χρονικές συμβάσεις οι οποίες θα καθορίζουν τον αριθμό των άλμπουμ, των single, κλπ που θα βγαίνουν στη διάρκεια καθεμιάς.

Λογικά στο συμβόλαιο θα καθορίζονται με ακρίβεια οι συμβάσεις. Για κάθε σύμβαση θα ορίζεται το ποσό της προκαταβολής καθώς και μια προθεσμία δημιουργίας του άλμπουμ. Στην πρώτη σύμβαση θα δημιουργηθεί το πρώτο άλμπουμ, στη δεύτερη το δεύτερο, κλπ.

Οπότε το συγκρότημα μπαίνει στο studio και ηχογραφεί τον δίσκο. Το συμβόλαιο θα ορίζει πως, από τη στιγμή που ηχογραφηθεί, ανήκει στην εταιρεία. Επιπλέον, το συμβόλαιο θα εισάγει μια δεσμευτική πρόταση 5 έως 10 ετών, σύμφωνα με την οποία οι καλλιτέχνες δε θα μπορούν να επαναλάβουν την ηχογράφηση των κομματιών για 5 ή 10 χρόνια μετά τη λήξη του συμβολαίου.

Με πιο απλά λόγια, η εταιρεία κατέχει τα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν για πολύ-πολύ καιρό.

Εάν το άλμπουμ δεν αρέσει στην εταιρεία, έχει το δικαίωμα να το απορρίψει. Σε αυτήν την περίπτωση, η μπάντα πρέπει να ηχογραφήσει άλλο. Η άλλη εκδοχή είναι να το δεχθεί η εταιρεία αλλά να μην το κυκλοφορήσει ποτέ. Η δέσμευση ισχύει ακόμη παρά το ότι τα κομμάτια δεν κυκλοφόρησαν ποτέ.

Επιλογές

Σε φυσιολογικές συνθήκες, η εταιρεία θα δώσει μια προθεσμία ενός έτους για την ηχογράφηση και κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ. Η πρώτη σύμβαση δηλαδή είναι ενός έτους. Έπειτα, το συμβόλαιο θα περιλαμβάνει κάποιες επιλογές με τις οποίες θα μπορεί η εταιρεία να παραχωρήσει την τρίτη σύμβαση, την τέταρτη, κλπ. Για παράδειγμα ένα συμβόλαιο μπορεί να έχει 5 επιλογές. Αν η δισκογραφική μείνει ικανοποιημένη από την αρχική δουλειά του καλλιτέχνη, τότε κινεί διαδικασίες για την παραγωγή δεύτερου άλμπουμ.

Σε κάθε επιλογή η εταιρεία ζητά την παραγωγή ενός καινούριου δίσκου. Το συγκρότημα λαμβάνει άλλη μια προκαταβολή και μπαίνει ξανά στο studio για να ηχογραφήσει το επόμενο άλμπουμ. Αυτό όμως δε συμβαίνει πάντα, καθώς η εταιρεία ενδέχεται να μη κινήσει διαδικασίες για επόμενο δίσκο. Σε αυτήν την περίπτωση, το συμβόλαιο λήγει. Ή μπορεί να προβεί στις διαδικασίες αλλά η μπάντα δεν έχει επιλογή από το να υπακούσει στο υπογεγραμμένο οτιδήποτε και να τους τύχει. Για παράδειγμα, αν ο πρώτος δίσκος πάει καλά σε πωλήσεις η μπάντα δεν μπορεί να επαναδιαπραγματευθεί τα ποσοστά που συμφωνήθηκαν προηγουμένως. Τα ποσοστά που υπάρχουν στο συμβόλαιο ισχύουν για όλες τις συμβάσεις. Σε αντίθετη περίπτωση, αν το άλμπουμ πατώσει και το συγκρότημα αποφασίσει να μην κάνει άλλο, η εταιρεία δεν πρόκειται να το δεχθεί, θα αναγκάσει τους καλλιτέχνες να συνεχίσουν. Από τη στιγμή που η εταιρεία αρχίσει να κινεί τα νήματα, το συγκρότημα οφείλει υπακούσει.

Αυτές οι επιλογές είναι για να «κλειδώνουν» τη συμφωνία του συγκροτήματος με την εταιρεία για τουλάχιστον 6 ή 7 άλμπουμ (τα οποία είναι περισσότερα εάν η εταιρεία αρχίσει να τα απορρίπτει). Εάν η μουσική του συγκροτήματος έχει απήχηση, το συμβόλαιο το δεσμεύει να δημιουργήσει μια σειρά δίσκων ανάλογα με τις επιλογές που περιείχε. Η εταιρεία ωφελείται σε μεγάλο βαθμό από συγκροτήματα που υπογράφουν το πρώτο τους συμβόλαιο. Υπάρχει η δέσμευση δημιουργίας 6 ή 7 δίσκων σε χαμηλά ποσοστά εκμετάλλευσης από τους καλλιτέχνες. Εάν αποτύχουν, η εταιρεία πολύ απλά τερματίζει το συμβόλαιο κρατώντας όμως τα δικαιώματα ηχογράφησης. Δηλαδή, ακόμη κι αν η εταιρεία δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το συγκρότημα, η δισκογραφική έχει στην κατοχή της τα ηχογραφημένα τραγούδια, μη αφήνοντας την επιλογή επανακυκλοφορίας στους καλλιτέχνες.

Τα συμβόλαια θα διευκρινίζουν πολλές φορές πως οι ηχογραφήσεις των live εμφανίσεων δεν μετρούν ως ολοκληρωμένα άλμπουμ. Επομένως η κυκλοφορία ενός τέτοιου άλμπουμ είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε σύμβαση ή συμφωνία του συμβολαίου. Επίσης υπάρχει το ενδεχόμενο να πάνε καλά οι πωλήσεις του πρώτου άλμπουμ χωρίς όμως να καλύπτονται όλες οι δαπάνες. Π.χ.:
1. Η δισκογραφική πουλάει 3.000 αντίτυπα και βγάζει 30.000€
2. Το ποσοστό της μπάντας είναι 10%
3. Οι δαπάνες είναι 5.000€

Αυτό σημαίνει ότι η μπάντα «κερδίζει» 3.000€, ποσό που δεν ικανοποιεί τις δαπάνες. Οπότε η μπάντα μπαίνει μέσα για 2.000. Δεν πληρώνεται συνεπώς τίποτα και η εταιρεία βγάζει περίπου 20.000. Είναι η ώρα λοιπόν να κινηθούν διαδικασίες από την εταιρεία για τη δημιουργία του επόμενου δίσκου. Τα λεφτά αυτού του δίσκου πρέπει να καλύψουν οποιοδήποτε κενό του προηγούμενου συν τις δαπάνες του ίδιου προτού το συγκρότημα πληρωθεί. Με αυτό το σύστημα, ένα συγκρότημα πρέπει να βγάλει αρκετούς δίσκους προτού έρθουν λεφτά στα χέρια των καλλιτεχνών. Και μπορείτε να φανταστείτε πόσο θλιβερή είναι η εικόνα ενός σχήματος που «σχεδόν πέτυχε». Στην ουσία το συμβόλαιο κλειδώνει τη μπάντα μαζί με τα δικαιώματα της και τα μόνα λεφτά που πρόκειται να δουν οι καλλιτέχνες είναι η προκαταβολή για τον εκάστοτε δίσκο.

Τα παραπάνω αναδεικνύουν την ανάγκη διαπραγμάτευσης μιας μεγάλης προκαταβολής, καθώς δεν πρόκειται να βγουν χρήματα με άλλο τρόπο από την όλη υπόθεση. Καθώς λοιπόν αυτά θα είναι τα μοναδικά χρήματα που θα πάρεις από την εταιρεία για να ζήσεις, φρόντισε να είναι όσο το δυνατόν περισσότερα ώστε να καλυφθούν βασικές ανάγκες, υγεία, ασφάλιση, κλπ.

Εναλλακτικές λύσεις

Εντέλει, έχεις φτάσει ως εδώ και ψάχνεις τώρα να βρεις τους λόγους για τους οποίους θα υπέγραφε ποτέ κανείς ένα συμβόλαιο. Υπάρχουν τουλάχιστον 2 καλοί λόγοι για να προβεί ένα συγκρότημα στην υπογραφή ενός συμβολαίου:
1. Εάν πετύχει να γίνει ο δίσκος του χρυσός/πλατινένιος, τότε θα βγάλει λεφτά από τη μουσική του. Το ποσό που θα βγει δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με αυτό που θα πάρει η εταιρεία, αλλά είναι κάποια λεφτά.
2. Μια δισκογραφική συμφωνία μπορεί να εγγυηθεί μεγάλη προώθηση στα ΜΜΕ. Είναι πολύ απίθανο να βγει ένα συγκρότημα σε τηλεοπτικά κανάλια ή ραδιοφωνικούς σταθμούς χωρίς να έχει υπογράψει με μια μεγάλη εταιρεία.

Αλλά ας πούμε πως, διαβάζοντας αυτό το άρθρο, έχεις ξενερώσει με τον τρόπο λειτουργίας του συγκεκριμένου συστήματος. Οι εναλλακτικές σου έχουν ως εξής:
1. Μπορείς να τα παρατήσεις
2. Μπορείς να κρατήσεις χαμηλό προφίλ, βγάζοντας λεφτά από τις live εμφανίσεις σου, πουλώντας επίσης εκεί τους δίσκους σου
3. Μπορείς να προσλάβεις έναν μεγαλοδικηγόρο για να διαπραγματευτεί μια καλύτερη συμφωνία
4. Μπορείς να προσχωρήσεις σε μια ανεξάρτητη εταιρεία αναζητώντας μια καλή συμφωνία
5. Μπορείς να δημιουργήσεις δική σου εταιρεία

Η πρώτη επιλογή είναι αντικειμενικά η πιο εύκολη. Δεν είναι όμως ελκυστική για τους περισσότερους μουσικούς που θέλουν να ακουστούν τα κομμάτια τους παραέξω. Η τελευταία είναι η πιο δύσκολη και περίπλοκη. Απαιτεί επιχειρηματικές ικανότητες, οι οποίες τις περισσότερες φορές λειτουργούν εις βάρος των μουσικών ικανοτήτων. Παρά τη δυσκολία όμως, υπάρχουν αρκετοί που δημιούργησαν δικές τους δισκογραφικές και βγάλανε αρκετά χρήματα.

Όντας αφεντικό μιας δισκογραφικής, έχεις τον απόλυτο έλεγχο και βγάζεις περισσότερα χρήματα για κάθε δίσκο που πωλείται. Το αντίβαρο έγκειται στο ότι δεν πουλάς τον ίδιο αριθμό δίσκων.

Διαβάστε επίσης: Τα πάντα για τα Συμβόλαια - Part 1

Πηγή: howstuffworks.com