It's a frozen world vol.3

Ομολογώ πως όταν βάλαμε το δημοψήφισμα "Good Old Days" δεν περιμέναμε να βγάλει τέτοια αποτελέσματα. Η συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών ψήφισε ότι νοσταλγεί την περίοδο 96-97, σε ποσοστό που ανέρχεται στο 64%. Απ' την άλλη πλευρά, μόνο το 11% ψήφισε ότι προτιμά την νέα περίοδο απ' το 2004 και μετά. Λίγο πιο πάνω στο 25% φτάνει το ποσοστό των χρηστών που δεν ξεχωρίζει περιόδους αλλά διασκεδάζει και ευχαριστιέται με το ελληνικό hip-hop ανεξάρτητα από φάσεις, καταστάσεις και πρόσωπα.

Πριν πούμε οτιδήποτε άλλο, να ξεκαθαρίσουμε ότι οι περίοδοι που διαλέξαμε είναι ενδεικτικοί και δεν τους επιλέξαμε με βάση ένα σημείο ορόσημο που το θυμούνται όλοι. Απλά η περίοδος 96-97 έμεινε στην ιστορία ως η πιο παραγωγική χρονιά του ελληνικού hip-hop εν μέρη λόγω της κορύφωσης της κόντρας hip-hop & low-bap και από την άλλη επειδή οι TXC, οι FFC και οι τότε νέοι ΖΝ έκαναν τρελές συναυλίες στις οποίες γινόταν ο απίστευτος πανικός. Επίσης τα ΗΜΙΖ έκαναν κι αυτά σπουδαία δουλειά με τα χιουμοριστικά τους κομμάτια και κατάφεραν να βάλουν για πρώτη φορά το hip-hop στην ελληνική τηλεόραση, ραδιόφωνο με αποτέλεσμα να ασχοληθούν πολλά νέα άτομα. Τα πράγματα τότε ήταν πιο αγνά, πιο παρεϊστικα, χωρίς πολλούς επαγγελματίες και ψωνισμένους που νομίζουν ότι κάνουν κουμάντο στην φάση. Τότε ήταν μόνο 2 τώρα έχουμε τουλάχιστον 20 τέτοιους...

Η περίοδος του 2004 και μετά χαρακτηρίζεται από πολλούς σαν την αναγέννηση του ελλ. hip-hop. Μετά από μια μακρά περίοδο καθίζησης, βγήκε απότομα στην αντεπίθεση με δεκάδες κυκλοφορίες CDs και συναυλίες, την στιγμή που τα μετρούσαμε με το σταγονόμετρο. Αυτή η έκρηξη δεν ξέρει κανείς από που προήρθε, άλλοι λένε πως βοηθήθηκε ακούσια από την μόδα που έφερε το RnB γενικότερα, άλλοι υποστηρίζουν πως απλά έκανε τον κύκλο του και άλλοι πως το underground οργανώθηκε σε γερές βάσεις για πρώτη φορά και έδωσε μια γερή ώθηση και στα "ρετιρέ". Πολλά νέα πρόσωπα, που όμως δεν κατάφεραν να κάνουν το μεγάλο μπαμ του 96-97. Πολλές συναυλίες, που όμως δεν κατάφεραν να φτάσουν τον πανικό που γινόταν με τους Terror-X-Crew του 96. Πολλές συνεργασίες που δεν έγιναν σε επίπεδο κορυφής όπως η "Πτώση" στην οποία συνεργάστηκαν Goin' Through, ΗΜΙΖ και TXC, δηλαδή τα μόνα τρία hip-hop συγκροτήματα που έκαναν χρυσό δίσκο στην Ελλάδα! Με τον εγωισμό που τριγυρνάει στον αέρα του 2005, κάτι τέτοιο μου φαίνεται απίστευτο για τις μέρες μας. Αν και ποτέ δεν ξέρεις, γιατί αν μου λέγαν το '96 ότι ελληνικό hip-hop συγκρότημα θα εμφανιζόταν στην πίστα καθημερινά με την Άννα Βίσση πάλι θα έλεγα απίστευτο. Κι όμως αληθινό...

Το poll λοιπόν δείχνει ένα αίσθημα απογοήτευσης. Μας φωνάζει πως παρά τον ενθουσιασμό των τελευταίων 2 χρόνων, τα πράγματα πάνε προς λάθος κατεύθυνση καθώς ο κόσμος μοιάζει να μην ικανοποιείται από την σημερινή κατάσταση. Ίσως πάλι έχουμε θεοποιήσει τόσο αυτήν την μακρινή εποχή του 96-97 που απαντάμε και λίγο βιαστικά όταν μας ρωτάνε τι προτιμάμε. Το σίγουρο είναι πάντως πως πρέπει όλοι να σκεφτούν σοβαρά τον λόγο που παρά την πληθώρα CDs & lives, ο κόσμος μένει προσηλωμένος στο παρελθόν. Κατ' εμέ αυτό είναι λίγο αρρωστημένο. Το υγιές είναι το 25% των χρηστών που του αρέσουν συνολικά όλες οι χρονικές φάσεις. Γιατί αυτοί είναι στην τελική οι άνθρωποι που ξέρουν να περνάνε καλά χωρίς να νοσταλγούν ούτε να μηδενίζουν καταστάσεις. Και αυτό είναι το νόημα: να περνάς καλά με το hip-hop!

Περιμένω όλους τους ριψοκίνδυνους ταξιδιώτες του hip-hop στην επόμενη επίσκεψη τους στον παγωμένο κόσμο...