Lava – Δεν Πιστεύω

Εισαγωγή

Στην μουσική βιομηχανία υπάρχουν πάντα δύο ειδών δίσκων. Οι πρώτοι είναι αυτοί που έχουν δημιουργηθεί για να πουλήσουν. Οι δεύτεροι είναι οι δίσκοι που πουλάνε επειδή ο καλλιτέχνης και οι συνεργάτες του έχουν πετύχει να μετουσιώσουν το ταλέντο τους σε τέχνη. Δυστυχώς, το νέο cd–single του κυρίου Κώστα "Λάβα" Μολτσίδη μέσα από το label του Μεγάλου Φιάσκου δεν ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, μάλλον μην ανήκοντας ούτε στην πρώτη τόσο πολύ, με το τελικό προϊόν να πάσχει σε σχεδόν κάθε τομέα.

Το δισκάκι

Το cd–single αποτελείται από 4 κομμάτια, από τα οποία ένα είναι instrumental και ένα δεύτερο remix, το οποίο μπορώ να πω ότι είναι ιδιαίτερα κακό και λίγη δημιουργική αξία έχει, αποτελώντας απλά μια extended έκδοση του κανονικού κομματιού. Η αλήθεια είναι ότι το ομώνυμο κομμάτι "Δεν πιστεύω" είναι κάτι σαν φυσική συνέχεια μιας άλλης κυκλοφορίας από το ίδιο label, το δίσκο του Μιχαλάρα και την συνέχιση ενός νέου ελληνικού νόθου είδους μουσικής, το τσιφτετελο–ραπ, ένα είδος το οποίο δημιουργήθηκε πρωτίστως για να προσαρμοστεί στην mainstream ελληνική μουσική κουλτούρα που δεν είχε (και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα έχει ποτέ) χώρο για καθαρή rap μουσική.

Και σίγουρα δεν είναι η προσπάθεια να μπλέξεις πράγματα, όσο η αποτυχία να τα συνδυάσεις, που χτυπάει τόσο άσχημα. Έτσι, το κομμάτι "Δεν πιστεύω" είναι μια προσπάθεια να συνδυαστεί ένα τσιφτετέλικο beat, ένα κομμάτι του Ρακιτζή, μια τραγουδίστρια ονόματι "Ελένη Δήμου", της οποίας το έργο έπρεπε να γνωρίζω σύμφωνα με πολλούς, και τέλος, ένας ράπερ με πάρα πολλά προβλήματα και στίχους οι οποίοι είναι επιεικώς trash, σαν να βλέπω videoclip από το ομώνυμο top10 του Mad. Το συνοδευτικό κομμάτι του δίσκου "Σάββατο Βράδυ", βρίσκεται σε αρμονία με το κυρίαρχο κομμάτι, όντας κομμάτι το οποίο ευχάριστα έκανα skip μιας και δεν έχει απολύτως τίποτα να δώσει αλλά και ούτε τη δυνατότητα να με κάνει να κουνηθώ ή να χορέψω. Πέρα από τη κίνηση του να πατήσω το "Next".

Και ο σκοπός του cd–single είναι σαφής, η κυριαρχία του τραγουδιού στα ελληνικά clubs και ραδιόφωνα. Όμως τα μέσα δεν αγιάζονται και ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με σχετικά αδύναμη μουσική αλλά και κακή μίξη. Όλα αυτά, επιπροσθέτως, μοιάζουν κωμικά, όταν παρατηρήσεις την αντίθεση μεταξύ των τραγουδιών και του αξιόλογου πλην αποπροσανατολιστικού εξωφύλλου, στο οποίο αναγράφεται καθαρά "The Poetry is in the vantage point of perspective", σα να θέλει δελεάσει τον καταναλωτή για κάτι που δεν υπάρχει.

Τελικά

Προσπαθώ να μην είμαι κακός στις κριτικές μου ή τουλάχιστον να ισορροπήσω τα πράγματα, αναφέροντας και τα καλά και τα κακά στοιχεία του προϊόντος. Δυστυχώς, αυτή τη φορά απέτυχα στο να βρω κάτι που να μου άρεσε, εκτός και αν είστε από τους τύπους που αγοράζουν δίσκους αποκλειστικά με βάση το εξώφυλλο. Είμαι σίγουρος ότι ο Κώστας "Lava" Μολτσίδης έχει κάτι πολύ καλύτερο να προσφέρει και θα το δούμε σίγουρα στο μέλλον, όταν βελτιώσει τις ικανότητες του στο ραπ και στίχο, αλλά μπορώ να στοιχηματίσω ότι το εν λόγω cd–single, δεν θα είναι το προεξέχον στη μουσική συλλογή σας.

Εξώφυλλο