Γιατί το μαγαζάκι Shady Records πρέπει να κλείσει

Όλα ξεκινάνε πίσω στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας όπου ανερχόμενος emcee στο Detroit με πραγματικό όνομα, no gimmicks, ο Obie Trice υπογράφει στην νεοσύστατη Shady Records του Eminem που προερχόταν από την τεράστια επιτυχία των The Slim Shady LP και The Marshal Mathers LP. Παίρνοντας το βάπτισμα του πυρός στον πρώτο δίσκο των D12 και εν συνεχεία στα The Eminem Show και 8 Mile, o Obie έχει ξεκινήσει να ηχογραφεί το ντεμπούτο του. Για κακή του τύχη, ο Εminem ανακαλύπτει τον 50 Cent και ο Dre βρίσκει που θα δώσει εκείνο το μπητ που δεν δέχτηκε ο Rakim. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Αρχές 2003 και το Get Rich Or Die Trying σκάει σαν κομήτης στη γη. Ο κακόμοιρος ο Obie ως επόμενος στη σειρά θα καταφέρει να κυκλοφορήσει, 3 χρόνια αφότου υπέγραψε, κάπου στα τέλη της χρονιάς το εμπορικά επιτυχημένο όπως αποδείχτηκε Cheers, αλλά καθιστώντας το ως τον πρώτο Shady δίσκο που δεν θα κρεμαστεί πλατινένιος.

Νέος δίσκος από Eminem (Encore), νέος δίσκος από D12 (D12 World), νέος δίσκος από 50 Cent (The Massacre) και τέλος το Re-Up. Άντε μετά να ασχοληθεί το production team της Shady με τον Trice. Μετά από πολύμηνη καθυστέρηση θα βγει κουτσά στραβά μέσα στο 2006 το Second Round’s On Me, ο πρώτος Shady δίσκος που δεν θα γίνει καν χρυσός οπότε και θα σημάνει την αρχή του τέλους για τον συγκεκριμένο rapper. Την ίδια εποχή ένας άλλος rapper, ο Freddie Gibbs έχοντας υπογράψει στην Interscope ηχογραφεί το υποτιθέμενο ντεμπούτο του. Τα πλάνα όμως της δισκογραφικής αλλάζουν και οι υπεύθυνοι μεταξύ και ο Eminem αποφασίζουν να προωθήσουν τον νεοαποκτηθέντα τότε Cashis με αποτέλεσμα ο Gibbs να μείνει στο κενό. Ο Cashis για όσο έκατσε στην Shady Records κατάφερε να πάρει λίγη δημοσιότητα στο πρώτο single του Re-Up, You Don’t Know, και να κυκλοφορήσει μόλις ένα EP. Εν τέλη θα φύγει κάπου στο 2011, μετά από 5 κυριολεκτικά πεταμένα χρόνια. Που είναι σήμερα ο εν λόγω emcee; Σε αντίθεση ο παρολίγον δύσμοιρος Gibbs, θα υπογράψει με την ανεξάρτητη Decon και θα κυκλοφορήσει μια σειρά από απόλυτα επιτυχημένα mixtapes (The Miseducation of Freddie Gibbs, midwestgangstaboxframecadillacmuzik, Str8 Killa No Filla) και EPs (Str8 Killa, Lord Giveth, Lord Taketh Away με Statik Selektah) ενώ ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο δίσκο του The Neck Tie Party, δίσκο σε συνεργασία με τον Madlib oνόματι MadGibbs και πολλά άλλα on-going projects. Πέρα από τις προσωπικές του δουλειές έχει στην πλάτη του αυτή τη στιγμή συνεργασίες με Raewkon, Method Man, Z-Ro, Krayzie Bone μεταξύ άλλων και συμμετοχή στο νέο soundtrack του RZA.

Εκτός από τον Cashis και τον Obie Trice η πρώτη φουρνιά της Shady είχε και άλλα παραστρατήματα. Αν εξαιρέσουμε τον ίδιο τον Eminem, το group του και τον 50 Cent, όλοι οι υπόλοιποι ήταν γραφτό να αποτύχουν. Stat Quo, βρίσκεται 5 χρόνια στη Shady και μόνο αφότου έφυγε, κατάφερε να κυκλοφορήσει δίσκο ενώ ακριβώς η ίδια κατάσταση ακολούθησε και τον Bobby Creekwater. Περιττό να αναφέρω και την κάθετη πτωτική πορεία του 50 Cent αν και μεγαλύτερο μέρος ευθύνης φέρει ο ίδιος αλλά και κυρίως οι διοικούντες της Aftermath (σε βλέπουμε Dre). Εν τέλη κάπου στις αρχές της παρούσας δεκαετίας και αφού ο Eminem έχει κόψει τα ναρκωτικά, βάζει μπροστά ξανά την επιχείρηση Shady Records με νέα πρόσωπα αυτή τη φορά τους Slaughterhouse και Yelawolf. Πρώτος το χορό του Ζαλόγκου θα χορέψει ο Yela με το περσινό Radioactive (λίγο μετά από το εμπορικά επιτυχημένο EP των Bad Meets Evil που είναι μια παρένθεση γι’αυτό και μέσα σε παρένθεση αλλά συζητίσιμο ως προς την παραγωγή του) να συναντάει κριτική αλλά κυρίως εμπορική αποτυχία. Ένας Yelawolf που προερχόταν πάντως από ένα απόλυτα επιτυχημένο mixtape (Trunk Muzik) το οποίο μάλλον λειτούργησε ως το πάσο του για το αδιέξοδο. Word on the street is ότι ετοιμάζει νέο δίσκο μέσω της Shady, και ίσως να τον κυκλοφορήσει κάποια στιγμή αν σταματήσει να κάνει δημόσια παράπονα για τους διοικούντες της Interscope.

Ακολούθως, οι Slaughterhouse θα εκμεταλλευτούν την φιλία του Royce με τον Eminem και θα μπουν στη Shady υπογράφοντας από την αρχή ένα deal που θα τους κοστίσει. Δυστυχώς στην περίπτωση τους, το marketing plan της Shady θα αποτύχει παταγωδώς. Ποιός λογικός AR θα αφήσει τους καλλιτέχνες του να βγάλουν ένα single σαν το Hammer Dance σχεδόν μισό χρόνο πριν την εν τέλη κυκλοφορία του δίσκου τους; Αυτό και το ευρωπαϊκό tour που έλαβε χρόνο 4 μήνες πριν το Welcome to our House βρεθεί στα ράφια του Best Buy ήταν μερικοί από τους λόγους που οι πωλήσεις των SH δεν θα φτάσουν ικανοποιητικά επίπεδα. Κύριος υπαίτιος όμως είναι καθαρά ο Eminem, από την μια με τις αναβολές και από την άλλη με τις παραγωγικές του ικανότητες αλλά και το beat selection του να μην βρίσκονται σε μεγάλες μέρες.

Ακόμα πιο άτυχος ίσως(?) ο Joell Ortiz, όπως είπε σε συνέντευξη του στον Bootleg Kev, είναι το μοναδικό μέλος των SH που υπέγραψε και σαν solo. Αν επαναληφθεί το έργο «Welcome to our House» στις επερχόμενες προσωπικές του δουλειές τότε περαστικά του. Όχι βέβαια ότι θα έχει μεγάλη διαφορά από την pro-Shady εποχή, το περσινό Free Agent άλλωστε δεν μπορεί να ήταν χειρότερο παραγωγικά αν έβγαινε από την ίδια τη Shady.

Μ’αυτά και μ’αυτά φτάσαμε μετά από 12 χρόνια ύπαρξης η Shady να έχει κρεμάσει στα γραφεία της δίσκους μόνο από όπου ο Eminem συμμετείχε ενεργά (D12, Bad Meets Evil, The Re-Up) ή τα άλμπουμ του 50 Cent (που αυτά έτσι και αλλιώς κυκλοφορούσαν κυρίως μέσω Aftermath/Interscope). Και αν δεν είναι σκοπός τους οι πωλήσεις (είναι ή δεν είναι mainstream label κάτω από την στέγη της Interscope;) τότε τουλάχιστον να έβγαινε αξιοπρεπής μουσική από όσους είχε για weed carriers o Eminem όλα αυτά τα χρόνια και να μην σπαταλούσαν τσάμπα φαία ουσία.