Stereo Mike Post-Eurovision Interview

Δύο χρόνια μετά την ανέκδοτη συνέντευξη (που δεν κατάφερα ποτέ να την βγάλω για λόγους που ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να καταλάβω ούτε εγώ ο ίδιος) παίρνω την "εκδίκηση" μου και ρωτάω όσα ήθελα να μάθω από τον Stereo Mike. Μπορεί να έχουμε κάνει μαζί την πετυχημένη σειρά Podcasts London2Athens αλλά αυτό δεν μου επιτρέπει να αφήσω αναπάντητα ορισμένα ερωτήματα. Η συνέντευξη έγινε κάτω από πολύ αντίξοες περιστάσεις (που να σας εξηγώ τώρα...) αλλά ακριβώς επειδή είχε αναβληθεί τόσες πολλές φορές, τελικά προχώρησε με ανοιχτή σύνδεση με Λονδίνο μέσω Skype. Η εξέλιξη της ήταν άκρως ενδιαφέρουσα καθώς περιπλανήθηκα κι εγώ σαν Σάτυρος Νομάς στον μουσικό κόσμο του Mike όπου κυριαρχεί η ανεξαρτησία, το ανοιχτό μυαλό και η ολοκληρωτική αφοσίωση για την μουσική.

Πέτυχα λοιπόν τον Euro Mike 2 μήνες μετά την εμφάνιση του στην Eurovision, 1 βδομάδα πριν τα γενέθλια του (γεννημένος την 4η Ιουλίου - Μέρα Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ) και λίγες μέρες πριν το release του δεύτερου video-clip "Μπορώ" από το album ANELI3H. Διαβάστε την απολαυστική αυτή συνέντευξη του MC που δηλώνει πάνω απ' όλα "εναλλακτικός μουσικός, με τεράστια αγάπη για το Hip-Hop".

Κατ' αρχήν πως αισθάνεσαι;

Είμαι σε πολύ δημιουργική φάση, έχοντας τελειώσει την ANELI3H, δουλεύοντας την KATALH3H, το βιβλίο/ημερολόγιο που θα την ακολουθήσει και πολλά άλλα side-projects. Παράλληλα ετοιμάζω το νέο single, το "Μπορώ" που θα ακολουθήσει άμεσα με νέο video-clip από το Δημήτρη Συλβέστρο

Περίεργο, δεν ανάφερες καθόλου την Eurovision...γιατί έτσι; Την έχεις αφήσει ήδη πίσω σου;

Όπως κάθε σταθμός στο μουσικό ταξίδι, είναι ένας σταθμός που πέρασε. Είναι μια σημαντική εμπειρία, αλλά δεν παύει να είναι μία από τις πολλές στο μουσικό ταξίδι που είναι πιο σημαντικό για μένα.

Ξέρω ότι νιώθεις δικαιωμένος.

Σίγουρα το αποτέλεσμα ήταν πολύ θετικό αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι αποδείξαμε πως τελικά στη μουσική μετράει η ψυχή περισσότερο. Πέρα από τα στερεότυπα και τις ταμπέλες (που στιγματίζουν και αυτό το θεσμό). Δεν έκανα τίποτα άλλο από αυτό που είχα πρωτοπεί στον "Άλλο Μπάμπη" στο "Σάτυροι Νομάδες" ραπάροντας "...το σύστημα μέσα από το σύστημα". Πήγα σε έναν θεσμό που κουβαλάει διάφορες ταμπέλες, αλλά πρέσβευσα στίχο που έχει κάτι να πει όπως έχω κάνει όπου έχω πάει, Mad, MTV, κλπ. Όσοι με κατέκριναν ποτέ δεν το έκαναν για το υλικό, πάντα για την ταμπέλα του θεσμού :)

Πως το πήρες απόφαση; Όλοι ξέρουμε ότι στην Eurovision εκτίθεσαι πάρα πολύ...Δεν φοβήθηκες μη 'τσαλακώσεις' το καλό προφίλ που έχεις χτίσει όλα αυτά τα χρόνια;

Πολλοί κρίνουν το 'προφίλ' σου βάσει στερεοτύπων Όπως είπα και πριν μ' έχουν κρίνει και για τα MAD Awards και για το MTV βραβείο. Αλλά η μουσική μου πυξίδα βασίζεται στο υλικό που πρεσβεύω στο στίχο που τραγουδώ το οποίο ποτέ δεν έχω αλλάξει για βρεθώ κάπου. Έχω πάει με αυτό που είμαι, όπου έχω πάει και "Σ' Όποιον Αρέσει". Αν κάποιος αναλύσει κάθε μου στίχο από τα τελευταία τρία album και κάθε συνεργασία θα δει ότι υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος συγκεκριμένης ιδεολογίας και κοσμοθεωρίας.

Stereo Mike

Η οποία είναι με μια πρόταση;

Δεν μπορεί να συμπεριληφθεί σε μία πρόταση, γι' αυτό και γράφω στίχους και μουσική, είναι μια έκφραση ζωής. Aλλά θα βρει ο ακροατής ότι παραμένω πιστός στο ότι πολεμάω "το σύστημα μέσα από το σύστημα" όπως στον "'Αλλο Μπάμπη" και πηγαίνω "'Οπου Με Πάει Η Μουσική" όπως στην πρώτη μας συνέντευξη που τώρα έγινε τραγούδι στο ANELI3H.

Οι ταμπέλες πρέπει να είναι απ' τα λίγα πράγματα που σιχαίνεσαι τόσο πολύ. Το καταλαβαίνει κανεις με το που ακούει προσεκτικά το Ανέλιξη. Τι σε ενοχλεί τόσο πολύ σ' αυτό;

Με ενοχλεί, μάλλον δε με πρεσβεύει, η συχνή ανάγκη του ανθρώπου να σε ορίσει μονοδιάστατα. Μπορεί φαινομενικά η ζωή μου να φαίνεται αντιφατική πχ, ακαδημαϊκός και MC, hip-hopper και metaller, κλπ. Aλλά η ψυχή του ανθρώπου χωράει πολλά και μπορεί να έχει πολλές διαστάσεις, και η μουσική είναι ένας τρόπος έκφρασης αυτών.

Νομίζω η ζωή του καθενός είναι μια μεγάλη αντίφαση. Πάντα έχεις το αγγελάκι απ' τη μια και το διαβολάκι απ' την άλλη. Ποιο από τα 2 νικάει συνήθως στη δική σου περίπτωση;

Πιστεύω πέρα από το άσπρο/μαύρο, το καλό και το κακό, Beyond Good and Evil που γράφει και ο Νίτσε. Και ψάχνω τη δικιά μου αλήθεια μέσα από τη μουσική έκφραση και το μουσικό ταξίδι

Αυτό το μουσικό ταξίδι. Λονδίνο-Αθήνα και τούμπαλιν. Είσαι στ' αλήθεια Νομάς, έτσι; Μήπως αυτή είναι τελικά η κοσμοθεωρία σου; Συνεχής κίνηση, όχι μόνο φυσική, αλλά και καλλιτεχνική, διανοητική και συναισθηματική;

Πιστεύω σίγουρα σε αυτό, η κίνηση νομίζω σε ελευθερώνει. Κυρίως από τον παλιό σου εαυτό. Αν είσαι έτοιμος να αφήσεις πίσω ότι σου ανήκει ότι νομίζεις ότι σου ανήκει και τον παλιό σου εαυτό τότε ελευθερώνεσαι. Από Νομάς, κυνηγάς την προσωπική σου Εξέλιξη και Ανέλιξη, ποια θα είναι όμως η Κατάληξη; Ή δεν υπάρχει;

Aυτό το παρατήρησα και με τα intros των δίσκων σου. Πάντα ξεκινάς με ένα ξεκαθάρισμα στο παρελθόν...

Ναι πολύ σωστά! Ψυχής Απομεινάρι (XLI3H), Ακόμα Εδώ (ANELI3H)...

Στο Κατάληξη από τι θα ήθελες να απαλλαχθείς;

Θες να μας εξηγήσεις λίγο καλύτερα τι ξέκοψες μια και καλή με το "Ακόμα Εδώ";

Ναι, πρόκειται για μια περίοδο - από το XLI3H ως το ANELI3H - που μετά το crossover που απέκτησε η δουλειά μου, ένοιωθα την ανάγκη να πω στον ακροατή μου και στον εαυτό μου, ποιος είναι ο Μιχάλης και ότι παραμένει η ουσία πίσω από τον Stereo Mike. Είναι σημαντικό να μη γίνεις αυτό που θέλουν όλοι από εσένα και η μουσική βιομηχανία η ίδια. Δηλαδή μια μέρα ξυπνάς μετά από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς και ζεις το όνειρο. Η μουσική σου ακούγεται το ακροατήριο σου περιμένει την επόμενη δουλειά σου και οι κρίκοι του μηχανισμού αρχίζουν να ασκούν πιέσεις. Εκεί πρέπει να τα σταματήσεις όλα, για να γράψεις όπως στον πρώτο σου δίσκο. Αυτό έκανα στο ANELI3H, αναλαμβάνοντας το management του εαυτού μου. Γιατί πίσω ακόμα και από το συμβόλαιό μου με μια μεγάλη εταιρία υπάρχει ο ανεξάρτητος παραγωγός με punk ιδεολογία που εκφράζεται ελεύθερα.

Τι κρίκοι είναι αυτοί τέλος πάντων; Εταιρεία; Μάνατζερ; Χορηγοί; Ραδιοφωνικοί παραγωγοί; Ας τα πούμε με το όνομα τους για να ξέρουν και οι πιο μικροί τι να περιμένουν.

Όλα τα παραπάνω είναι οι κρίκοι της μουσικής βιομηχανίας, πολύ σωστά. Και είναι αναγκαία κακά, ή καλά. Όπως πάντα, αυτό είναι θέμα χειρισμού. Είναι πολύ σημαντικό να μην μπεις στο τριπάκι και αρχίζεις και γράφεις για αυτούς. Πρέπει να γράφεις για τη Μούσα.

Ποιο είναι το μυστικό για να ισορροπήσεις πάνω στα γρανάζια του μηχανισμού;

Nα τα καταργήσεις την ίδια στιγμή που κάποιο από τα αναγκαία αυτά μέρη του μηχανισμού προσπαθήσει να γίνει κάτι παραπάνω από απλό γρανάζι. Αν αποκτήσεις δημιουργική πίεση, τότε ο μηχανισμός θέλει σπάσιμο, και ο δημιουργός επαναφορά στο ελεύθερο, εκφραστικό του όχημα. Αυτό κατάφερα με την ANELI3H, τη στιγμή που η επιτυχία και η δημοσιότητα πήγαν να γίνουν μπούμερανγκ. Όμως γράφω για πολύ καθαρούς λόγους και όχι για να βλέπω τη φάτσα μου στη δημοσιότητα, οπότε ήταν έυκολο να το ορίσω αυτό στους συνεργάτες μου και ακροατές μου.

Stereo Mike

Εντάξει αυτό το λες όμως έχοντας ήδη μια θέση που σου προσφέρει μόνιμη δουλειά. Αν είναι η μουσική όλη σου η ζωή και αν τους γράψεις, θα πεινάσεις, τι κάνεις;

Πολύ σωστή παρατήρηση! Συμβουλεύω λοιπόν τον καθένα που δημιουργεί να βρει το δικό του τρόπο να παραμείνει ασυμβίβαστος. Αν αυτό σημαίνει να συντηρήσεις την "πρωινή" σου δουλειά, καλώς. Πολλές φορές βρέθηκα στο σταυροδρόμι της μουσικής ώς μόνης δουλειάς αλλά αγαπάω και την ακαδημαϊκή μου δουλειά και ήθελα να κρατήσω τον "χόμπι" χαρακτήρα στη μουσική δημιουργία - αν και την παίρνω (ειδικά επειδή την παίρνω) πολύ σοβαρά.

Πως παραμένεις δημιουργικός όμως με "πρωινή" δουλειά; Αυτό είναι το αντεπιχείρημα που χρησιμοποιούν οι "επαγγελματίες καλλιτέχνες".

Ίσως πρέπει η άλλη σου δουλειά να είναι κάτι που επίσης σε γεμίζει και είναι σχετική. Για μένα είτε παίζω live, είτε δημιουργώ στο studio, είτε δείχνω τεχνικές στους φοιτητές μου, είναι όλα όψεις του ίδιου μουσικού νομίσματος

Αλήθεια είσαι άτομο που δεν κυνηγάς την δημοσιότητα, αντίθετα σε κυνηγάει αυτή. Το ίδιο γίνεται και με την δουλειά. Το βλέπεις σαν χόμπι, αλλά παρ' όλα αυτά γίνεται όλο και πιο "επαγγελματική". Ποιο είναι το μυστικό;

Μου άρεσε αυτή η παρατήρηση, γιατί δεν το είχα παρατηρήσει :) Αλλά νομίζω πηγάζει από την ανταλλαγή ενέργειας που πιστεύω ότι υπάρχει στο σύμπαν. Βάζεις πολλή ενέργεια και αγάπη σε αυτά που κάνεις και, κάπως, αυτά έρχονται και σε βρίσκουν. Δεν ξέρω ακριβώς το μηχανισμό - ίσως δε θέλω να μάθω - αλλά υπάρχει μια όμορφη ισορροπία.

Κάνεις το κομμάτι σου και όλα γίνονται μόνα τους ή μήπως παίζει ρόλο και η τύχη;

Είμαστε όλοι και παιδιά της τύχης, το αντίθετο θα ήταν εγωκεντρικό. Αλλά δημιουργούμε και την τύχη μας αυξάνοντας τις πιθανότητες. Πολλοί σε μαθαίνουν σαν overnight celebrity χωρίς να ξέρουν τι αίμα έχεις φτύσει για να φτάσεις κάπου. Με άλλα λόγια, σκληρή δουλειά και θετική σκέψη.

Γνωρίζω ότι έχεις πολύ στενούς φίλους αλλά και σαν οικογένεια είστε πολύ δεμένοι. Αυτά τα 2 συστατικά μήπως τελικά είναι ο αόρατος παράγοντας που σε βοηθάει σε κάθε αναποδιά ώστε να βγαίνεις πάντα νικητής;

Η μεγάλη ευλογία είναι οι ουσιαστικοί άνθρωποι γύρω σου. Σίγουρα αποτελούν reality check, έμπρακτη αγάπη και μια γροθιά υποστήριξης. Είμαι περήφανος για τους κολλητούς μιας ζωής - οι οποίοι είναι στο clip του Περαία μου - και για τους μαχητές γονείς μου, που μου έμαθαν να κυνηγάω το όνειρο.

Και από σχέσεις; Εννοώ με το άλλο φύλο;

Οι σχέσεις έρχονται συχνά σε αντίφαση με τη ζωή του νομά-μουσικού... μέχρι να βρεθεί ο σωστός άνθρωπος

Κάτι άκουσα ότι έβγαλε δίκανο ο μπαμπάς σου σε κάτι Αμερικάνους κάτω στη Γλυφάδα. Ισχύει;

lol No comment :)

Μιας και τα πας τόσο καλά με την ισορροπία...πως ισορροπείς το rock'n'roll life με μια σχέση;

Εδώ συνήθως αποτυχαίνω - ακόμα ψάχνω τη "Συνταγή".

Ο Βουρλιώτης παντρεύτηκε, νοικοκυρεύτηκε. Εσύ σε τι φάση είσαι;

κόμα στην αρχή του μουσικού ταξιδιού και χωρίς να πιστεύω για την ώρα σε τέτοιους θεσμούς.

Πάντως όλο και περισσότεροι rappers νοικοκυρεύονται. Τάκι Τσαν, Εισβολέας όλοι τους μπαμπάδες. Εσένα δε θα σ' ενδιέφερε να έχεις έναν Lil Mike;

Τα παιδιά μου για την ώρα είναι τα album μου, οπότε όχι. Δε νοιώθω έτοιμος και ίσως να είναι η συνθήκη του νομά που δεν μου το επιτρέπει...

Θα ήθελες να μεγαλώσουν τα παιδιά σου στην Αγγλία βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα;

Το μέλλον των παιδιών είναι μια πολύ δύσκολη και σοβαρή συζήτηση. Όχι μόνο με τα προβήματα που επικρατούν στην Ελλάδα, αλλά και στην Αγγλία, την Ευρώπη και τον κόσμο. Ίσως είναι ένας από τους λόγους που δε νοιώθω έτοιμος να φέρω παιδιά σ' αυτό τον κόσμο. Βέβαια πρέπει να παραμείνουμε αισιόδοξοι και να κάνουμε συστηματικά βήματα προς τη βελτίωση της οικονομίας, εκπαίδευσης και του μέλλοντος για τα παιδιά.

Stereo Mike

Πολλοί νέοι έχουν τάσεις φυγής στο εξωτερικό. Έχοντας ζήσει 4 χρόνια στην Αγγλία τους προετοιμάζω να μην περιμένουν να βρουν κανένα παράδεισο εκεί. Εσύ που έχεις ζήσει πολλά περισσότερα χρόνια στο Λονδίνο, τι θα τους συμβούλευες;

"The grass is not greener" που λένε κι οι Άγγλοι... Σίγουρα υπάρχουν ρεαλιστικές διαφορές στις ευκαιρίες που προσφέρει η κάθε χώρα, και στην Αγγλία βρήκα - και βρίσκω - μεγαλύτερη αξιοκρατία απ' ότι βρήκα ποτέ στην Ελλάδα. Αλλά το τίμημα είναι ότι για να επιβιώσεις εδώ θέλει αλλαγή νοοτροπίας. Θέλει πολύ σκληρή δουλειά και δε σου χαρίζει κανένας τίποτα.

Το θέμα είναι...εμείς εδώ στην Ελλάδα θα αλλάξουμε ποτέ νοοτροπία; Πως βλέπεις το κίνημα των Αγανακτισμένων; Είναι ικανό να φέρει μια τέτοια αλλαγή;

Η διαφορά είναι στην ειρηνική υπόσταση του κινήματος και αυτό φέρει πάντα μια ελπίδα, έχει πιο δυνατή φωνή. Τουλάχιστον έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στο εξωτερικό γιατί δεν αμαυρώνεται από καρικατούρες βίαιων αντιδράσεων. Αλλά η νοοτροπίας μας χρειάζεται ριζική αλλαγή στους περισσότερους τομείς. Από το ρουσφέτι, μέχρι την αξιοκρατία, μέχρι την οικονομία, μέχρι και την Hip-Hop κοινότητα, αν είναι να χτίσουμε ελπιδοφόρο μέλλον. Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για πολλή πολλή δουλειά.

Αλήθεια πως μας αντιμετωπίζουν οι καθημερινοί Άγγλοι; Δεν μιλάω για τους δημοσιογράφους του BBC αλλά για τους νορμαλ ανθρώπους. Πως βλέπουν τους Έλληνες σαν λαό μετά απ' όλα αυτά; Όντως αρχίζουν να μας βλέπουν σαν τεμπέληδες ή υπάρχει μια κατανόηση για τα προβλήματα;

Οι περισσότεροι με τους οποίους έχω συζητήσει κατανοούν την αγανάκτηση του λαού γιατί έχουν μια ιδέα της δαφθοράς της 'ολιγαρχίας'. Άλλωστε τα παραδείγματα που έχουν από τους Έλληνες του εξωτερικού είναι κάθε άλλο παρά τεμπέληδες...

Γιατί τελικά διαπρέπουμε μόνο στο εξωτερικό; Και δεν θέλω απάντηση τύπου "φταίει το σύστημα"...

Νομίζω βρίσκουμε εύφορο έδαφος σε μια "can-do" νοοτροπία. Φαντάζομαι θα το ένοιωσες κι εσύ εδώ.

Μήπως τελικά μόνο κάτω από πίεση αποδίδουμε; Και έχουμε γενικότερη νοοτροπία λαμογιού που θέλει να κάθεται μια ζωή και να τσεπώνει;

Υπάρχει μια τάση, μια πίστη, ότι οι ιδέες μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, έναντι του γνωστού μας "ωχαδελφισμού" που μας κόβει τα φτερά της φαντασίας. Δε θέλω να ακουστώ κριτικός μιας πατρίδας που όμως παρακολουθώ, συνεχίζω να έχω επαφή μαζί της και δημιουργώ για το ακροατήριό της αλλά το απομεινάρι του "τσιφλικά" στο DNA μας θέλει καθάρισμα. Για μένα η βλάβη έγινε από τον ντόπιο βολεμένο κατά τα χρόνια της Οθωμανικής κατοχής.

Νιώθεις "υβρίδιο" μετά από τόσα χρόνια στο εξωτερικό;

Ίσως πάντα ένοιωθα εφόσων είμαι μισός Κροάτης :) Νιώθω νομάς

Ας πάμε λίγο πίσω στο album σου...πες μου λίγο για το Απλά Ζωή. Είσαι ευχαριστημένος από το airplay ή νιώθεις ότι τελικά όλοι ασχολήθηκαν με την Eurovision και το κομμάτι "θάφτηκε";

Το airplay θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο για ένα κομμάτι που είχαν δώσει μάχες τρεις εταιρίες και ανέμεναν θερμά οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί παραγωγοί

Τι πήγε στραβά τότε; Γιατί μέχρι τώρα η συνταγή που συζητάμε ήταν άψογη...

Δεν ξέρω αν φταίει μόνο η Eurovision - και η υπερβολική έκταση που παίρνει στην Ελλάδα - ή αν είναι και συνέπεια της κοπής του μηχανισμού που αναφέραμε πιο πριν. Πάντα υπάρχουν συνέπειες από τις αποφάσεις που προστατεύουν την ασυμβίβαστη ελευθερία. Και είμαι έτοιμος να αναλάβς τις ευθύνες μου. Όμως ξέρω καλά ότι το μουσικό μου ταξίδι συνεχίζεται έχω πολύ υλικό να βγάλω ακόμα και από την ANELI3H και γενικότερα και στο τέλος η μουσική μου θα αγγίξει τα αυτιά και τις καρδιές των ανθρώπων που πρέπει. Δε γράφω μόνο για μια σεζόν ή για ένα χιτάκι. Γράφω για να μείνουν καλά τραγούδια στο χρόνο. Ακόμα και ένα τόσο χαρούμενο και χορευτικό τραγούδι όπως το Απλά Ζωή, κρύβει αλήθειες και ουσία πίσω από το πρώτο άκουσμα. Άλλωστε οι συνταγές είναι για να δοκιμάζονται, κι έτσι προοδεύουμε. Το κέρδος της ελευθερίας είναι πολύ μεγαλύτερο από μερικές θέσεις στο radio chart :)

Πες μου για τα side-projects που ετοιμάζεις

Έχω ξεκινήσει ένα side-project που σχετίζεται με την άλλη μου μεγάλη αγάπη - το Metal. Βασικά αποτελεί συνδυασμό rap & rock στοιχείων και είναι πολύ θυμωμένο. Είναι κάτι που πάντα ήθελα να κάνω και τώρα βρήκα τον κατάλληλο συνεργάτη γι' αυτό.

Ο οποίος είναι;

Δεν μπορώ να πω πολύ περισσότερα, ενώ ετοιμάζουμε το πρώτο single & clip, αλλά το hiphop.gr θα είναι το πρώτο που θα το μάθει! Επίσης συνεισφέρω παραγωγικά και συμμετέχω στο ντεμπούτο της Helena Micy.

Αυτό δεν θα μπερδέψει ακόμα περισσότερο το κοινό που ακόμα δεν έχει "χωνέψει" την Ανέλιξη;

Το side-project θα έχει άλλο όνομα και άλλο χαρακτήρα - δε θα είναι Stereo Mike. Ενώ για την ANELI3H ετοιμάζω πολλά ακόμα singles & clips, και θα έχει το χρόνο της...

Θυμάμαι όταν κάναμε τα London2Athens podcasts μιλούσαμε συχνά για δίσκους-growers. Τους δίσκους δηλαδή που με το πρώτο άκουσμα δεν πιάνεις το βάθος τους αλλά όσο τους ακούς, σκάβεις και ανακαλύπτεις κάτι καινούριο και γουστάρεις όλο και περισσότερο. Πιστεύεις ότι και η Ανέλιξη είναι ένας τέτοιος δίσκος-grower;

Ναι σίγουρα γιατί έχει πολλά layers που ανακαλύπτεις όσο τον ακούς. Βέβαια έχει και αμεσότητα στο πρώτο άκουσμα και αυτό πιστεύω ότι κατάφερα με την ANELI3H. Με άλλα λόγια έχει στοιχεία καλού pop - μελωδίες και δομή - ενώ περιέχει στίχους και παραγωγή που ακουμπάνε όλα μου τα ακούσματα: rock, rap & electronica. Π.χ. Το νέο single "Μπορώ" ακούγεται ευχάριστο, καλοκαιρινό electro-pop αλλά έχει ένα πολύ αναρχικό, φιλελεύθερο μήνυμα. Έμαθα κιθάρα για να το γράψω. Χρησιμοποιεί layers από αληθινά αναλογικά synthesisers. Κι έμαθα να κάνω πολλαπλά αρμονικά δεύτερα φωνητικά για να υποστηρίξω το όραμα, την ιδέα που είχα. Δηλαδή ένα κομμάτι που μπορεί να θυμώσει πολλούς καθαρόαιμους Hip-Hoppers είναι από τα πιο ασυμβίβαστα απέναντι στη Μούσα.

Καλά οι καθαρόαιμοι Hip-Hoppers ποτέ δεν ήταν στο target group σου. Ή κάνω λάθος;

Σωστά, είμαι πάνω απ' όλα εναλλακτικός μουσικός, με τεράστια αγάπη για το Hip-Hop.