Καλύτερα/αγαπημένα verses της σκηνής?

sahalem – Δευτέρα, 14 Ιουν. 2021, 14:47

https://www.youtube.com/watch?v=Lsu0bTFZMp8

Μαγιάτικο - Sadahzinia

Φέρνω, πλούσια δώρα σου φέρνω σειρά μου παίρνω
ανάσα του Μαγιού και το κεφάλι πισωγέρνω
στον ήλιο και τα μαλλιά μου έχουν θυμώσει που τα σέρνω
και κάθε χρόνο επιμένω στεφάνι λουλουδιασμένο,
πλεγμένο να τους φοράω.
Παραπατάω, γλεντάω, τραγούδια τραγουδάω.
Πάω με στολίδια και παιχνίδια απ' το καιρό,
στριφτά του αέρα δαχτυλίδια παίρνω φόρα και φυσώ.
Για μαύρη μπόρα δεν είναι ώρα,
έχει η άνοιξη χορό δυο μήνες τώρα.
Έφτιαξα νάμα από νερό, να ξεδιψάσω να χαρώ,
για να σε βρω, κι ας μη μπορώ, κίνησα γη και ουρανό·
να ρθω απ' το χάραμα. Πράγματα, αστράμματα
είδα στο δρόμο, χίλια τόσα μικροθαύματα.
Κατάματα με κοίταγε μελίσσι, γελούσε κι όλη η φύση
η λύση με κρασί, φιλί, μεθύσι.
Φοβόμουνα τ' αμίλητα της παγωνιάς μελλούμενα,
το Μάη μοιάζουν γνώριμα, παντοτινά λαλούμενα
στο φως με λάφυρα, με της βροχής τ' αρπάγια
να σπείρει τη φωτιά με ξόρκια και μάγια.

sahalem – Τετάρτη, 16 Ιουν. 2021, 10:32
https://www.youtube.com/watch?v=sS40LnoguDw
ΒΗΤΑΠΕΙΣ - Αμήχανη Μηχανή.

Hatemost:
...
Τι έχεις πρότυπα,
δώσε μου πουτάνα την ταυτότητα,
κάτι παράνομο σε όπλο ή ποσότητα,
δε σε πιστεύω, δεν εμπνέεις αθωότητα.

Έχεις κώδικα,
μιλάς τη γλώσσα που ξυπνάει αυτόματα…
τους μαχητές από τα πιο χαμηλά στρώματα,
κόκκινα μάτια και περίεργα αρώματα.

Έξω βρώμα παντού, περιττώματα,
να χτυπήσω θέλω και μου βγαίνει αυθόρμητα,
πέφτει ο σοβάς απ’ τα τοιχώματα,
στο γκρι σύμπαν έχω ανάγκη χρώματα.

Μακριά ο θυμός…
δύσκολο αν είσαι κι εσύ κοινός,
δημιουργώ ειμ’ ανήσυχος,
ειν’ η πλάνη σταθμός επικίνδυνος.

Εξουσιάζουν και μ’ αυτό ενθουσιάζονται…
σπαν την πόρτα απ’ το σπίτι σου,
τα κόλια έξω ουρλιάζουνε,
μα εδώ έχουμε άλλο mentality,
γι’ αυτό καθόλου δε μοιάζουμε,
η επανάσταση γράφεται κι εμείς την αναπαράγουμε.

Σεισμός,
στη χώρα βαράει ο συναγερμός,
μόνο ύποπτοι έξω στη γύρα,
δες γι’ αυτούς τι γράφει η μοίρα.

Είσαι φοβικός, στο μπαλκόνι διστακτικός…
κι έξω καταγράφεται βία,
εμείς και γύρω αστυνομία.
Σορίν Ματέι, Σορίν Ματέι,
απόδραση απ’ το τμήμα,
αφήστε τα όπλα, λέει…
έχουμε πιεί το φίλτρο ζωντανοί και πάντα νέοι,
βγαίνει και πάντα εμπνέει,
βγαίνουμε boombaye.

Εμπλοκή, εμπλοκή…
κέντρο στην πόλη ματώνει η πλοκή,
μέτρα νεκρούς την επόμενη μέρα,
οθόνες, καλώδια στην εντατική…
κλινικά όλοι νεκροί,
πνεύματα ανήσυχα, αμέτρητα εκεί,
εδώ στη Γη λιγοστεύει η ζωή…
οθόνες, καλώδια στην εντατική.

Όταν γεννιέται ένας αλήτης χαίρεται και ο Θεός
γιατί γίνεται ο κόσμος λίγο πιο αληθινός
έτσι κι αλλιώς, καθένας μας πεθαίνει μοναχός
αλλά μέχρι τότε είναι στο χέρι μας ευτυχώς
σφίξε τις γροθιές σου, γιατί μη ρωτάς
γιατί κανένας μπάσταρδος δε νοιάστηκε για εμάς
δύο εκατομμύρια στην πόλη ψυχές
άλλες ίδιες, άλλες διαφορετικές
Έλληνες, Βαλκάνιοι, Άραβες, Αφρικάνοι
στον ίδιο πυρετό, κάθε μέρα και βράδυ
πως στο λένε στη γλώσσα σου το δε σε εμπιστεύομαι
κλέβω για να ζήσω, δε το χαίρομαι
πότε αρχίζει και πότε τελειώνει το ραμαζάνι
με τα μάτια μιλάνε χριστιανοί και μουσουλμάνοι
φτωχόπαιδα γεμάτο τη βρίσκουν με τις χημείες
φτηνά ναρκωτικά καλμάρουν τις ανησυχίες
πετάνε παπούτσια να κρεμαστούν από το καλώδιο
σαν εξαγνισμό της γειτονιάς για κάθε εμπόδιο
βλέπεις πλέον δε μασάνε
τους δαίμονες τους πήραν στο κατόπι κυνηγάνε
τη βγάζουνε με χύμα τσιγάρα και ένα καφέ
σαν ψυχές που βασανίστηκαν μες το Γεντί Κουλέ
μόνο αυτό αξίζει στο όνομά του να ορκίζεσαι
την πρώτη αγκαλιά όταν αποφυλακίζεσαι
Κάποτε στη Θεσσαλονίκη,
σε δύο εκατομμυρίων ψυχών αποθήκη
έζησαν μάγκες
ζωή γεμάτη ανάγκες
παράνομοι και νόμιμοι όλοι στις ίδιες βάρκες
Κάποτε στη Θεσσαλονίκη,
σε δύο εκατομμυρίων ψυχών αποθήκη
φτύναμε αίμα,
νιάτα παγιδευμένα
εγκληματικά μυαλά από την ανάγκη εκπαιδευμένα.

Είμαι ο Michael Knight της ασφάλτου ο ιππότης
σε τούτο μετατρέπομαι όταν σπουδάζω πότης
Βάζω turbo boost στον Στρατηγό το Lee
Το αμάξι ραγκαμάφει σαν τον General Levy

Το γοργόν και Harry Vatanen όπως λέει και η παροιμία
Κι ο καλός ο καπετάνιος φαίνεται στην τρικυμία
Γιατί απόψε η Ποσειδώνος έχει αμείλικτα μποφόρ
Σαν τον Κακλαμανάκη σπάω όλα τα ρεκόρ

Το τιμόνι μου η μάτσα από πριν το `χω τριμάρει
Και στους τέσσερις τροχούς η σανίδα μου πλανάρει
Το αλκοόλ από μικρό μ’ έκανε παλληκάρι
Και βλέπω πάντα πράσινο το κόκκινο φανάρι

Διακτινιστήκαμε όπως στο Star Trek
Αφήνω το τιμόνι και πιάνω το πεκ τεκ
Τώρα κοριτσάκι με την ταχύτητα που πιάνω
Σου κάνω τσάμπα λίφτινγκ τι τον θέλεις τον Φουστάνο;

Αν κάτι σκάσει στο φτερό τι είναι μην ρωτήσεις
Άνθρωπος αν είναι θα το πούνε στις ειδήσεις
Κάνω κολίδια τετακέ στο Ειρήνης & Φιλίας
Πως θα τα έκανα αυτά με ζωνη ασφαλείας;

Παραβιάζω και γελώ τον κώδικα οδικής
Όλα στα τρομπολίνια σου τα γράφεις όταν πιεις
Πιάνω τα 200 σαν να `μαι ο Alain Prost
Μα που βρέθηκε μπροστά μου η καντίνα με τα τοστ;

Έντερα λουκάνικα ένα γύρο με διπλή
Χέρια πόδια στη γραμμή όλα κείτονται στη γη
Ξυπνάω από κώμα και κλαίει η Μάρθα Βούρτση
Δε θα ξαναβάλω ποτέ μου πια παπούτσι

Παρ’ όλα αυτά αν ξαναπιώ και οδηγώ καλή ώρα
Αντί για την «μπεμπέκα» θα πάρω νεκροφόρα

Κουράστηκα να περιφέρομαι, άμα γινότανε ότι θέλαμε για λίγο θα 'ταν όμορφο μα θα 'ταν όνειρο κι αν σηκωθείς απ' το κρεβάτι θα είναι επώδυνο είπα
Κουράστηκα να περιφέρομαι πίνω ακόμα ένα ποτήρι μετά φεύγουμε τα ίδια και σήμερα και αύριο τα ίδια ο εκτυπωτής σκαλώνει και τυπώνει ίδια σελίδα

Κουράστηκα να περιφέρομαι είμαστε αγγελοι που κολυμπάνε στην φτήνια ποτέ δεν μάθαμε να κάνουμε ούτε βήμα παρόλα αυτά σε ρώτησα
Χορεύουμε;
Κουράστηκα μα δεν σε νοιάζει εδώ εμένα δεν νοιάζει ποιον κοροιδεύουμε δρω σε ένα χώρο μουσικής που δεν με σέβονται γι αυτό έχω χρέος να τους δείξω ότι δεν φαίνεται

Κουράστηκα γαμώτο στο ραντεβού της μοναξιάς μου πρώτος κατά λάθος μόνος απ' το βάθος πόνεσε το λάθος μιας προσέγγισεις ρομαντικής που θα αλλάξει κάπου κάπως
Ορκίζομαι αγαπάω ότι γράφω και είναι οξύμωρο αφού γράφω ότι σιχαίνομαι γράφω ότι δεν έχουμε όχι για να το πάρουμε απλά γιατί είναι ωραίο να το βλέπουμε σκέψου το

Αγάπησε με
Δώσμου ένα χαμόγελο και υπόσχομαι να κάνω τους δαίμονες μου λαμπόγυαλο.
Μούσα μου ,δώσε μου τα μάτια σου να προχωρώ να κάνω την ανάσα σου του κόσμου μου εξώφυλλο

Παρόλα αυτά πετώ στο ηλιοβασίλεμα μονάχος νομίζω είναι καλύτερα τίποτα δεν με ακολουθεί και δεν έχω να φτάσω τίποτα καμιά φορά θυμάμαι ότι θα σε ήθελα
Το τελευταίο τσιγάρο που ανάβω, το τελευταίο δίστιχο που γράφω τα σύννεφα είναι τόσο ονειρικά που στον κόσμο σου γιατί να ρθω η τέχνη μου αθώα σενιόρε φάλκο

sahalem – Κυριακή, 20 Ιουν. 2021, 22:06
https://www.youtube.com/watch?v=BcqkuOWSEs0

Bloody Hawk - Δίλημμα


2ο Κουπλέ
Το ξέρω τον πόνο σαν να τον γέννησα
Το ξέρω αυτό το ραπ εγώ το γέννησα
Είχα το ξύλινο σπαθί και τους πολέμησα
Είχα την ξύλινη καρδιά για αυτό δεν έσπασα


Είδα εμένα στον καθρεύτη και τον έφτυσα
Ποιός να γράψει, ποιός να κρίνει
Τσαλακώνω την φωτιά μου στο καντήλι
Ίσως για αυτό εγώ είμαι εγώ και εκείνοι, εκείνοι


Έγραφα ρίμες στα μαθήματα
Και κάποιοι γέλαγαν μαζί μου στα διαλείμματα
Και είναι αστείο πόσοι γέλαγαν μαζί μου
Θέλουνε να μπούνε στην ζωή μου, αυτή είναι η εκδικησή μου


Γιαυτό βλέπω τα πράγαματα αλλιώς
Και όταν μου λένε έχεις πετύχει λεω τα βλέπω αλλιώς
Για αυτό κοιτάω αλλιώς
Για αυτό μιλάω αλλιώς
Για αυτούς που γράψαν στο θρανίο τους το κομπλεξικό


Το πανηγύρι της ασχήμιας
Ψεύτικες αγάπες για το χρήμα
Είμαστε γεράκια σε κλουβί με καναρίνια
Το'χα καταλάβει όταν είδα τους MC's στα καμαρίνια


Αυτό το πάθος αν το κόψω θα πεθάνω
Κάπως έτσι το μολύβι πιάνω
Και ακόμα δεν κατάλαβα γιατί να πάω πάσο
Μα αν κάποτε νικήσω θα είναι μια μέρα πριν να ξαναχάσω

Ολα ξεκινάν' απ'το φαϊ και απ'τον ύπνο
Γι' αυτό να τρώς καλύτερα και να κοιμάσαι Νίκο
Γι' αυτό έβαλα κάτω απ'το πάπλωμα και αυτό τον στίχο
Και έβγαλα τα λάθη μου και τα έφερα για δείπνο
Αυτό σημαίνει, αυτό σημαίνει θα 'μαι πίσω
Κι αν κάποτε λείπω θα ακούς τον ήχο, τον κρύο τούτο ήχο
Για αυτό ποτέ δεν έκανα το καλοκαίρι φίλο
Γιατί δεν εμπιστεύομαι τον ήλιο
Ήλιος, αυτήν τη λέξη δεν μπορώ να την προφέρω
Απ'την πρώτη μέρα που τη διάβασα το ξέρω
Και είναι 10 λέξεις που της μοιάζουν αλλα εγώ εκείνη θέλω
Πού θα πάει, θα τα καταφέρω
Ίσως να φταίει που συνάντησα βροχές...
Και οι πλεξούδες της πριγκίπισας ήταν' χρυσές σαν άχυρα
Έκανα έναν κύκλο κίτρινο και γύρω του γραμμές
Αλλα στο σπίτι μου δε χόραγαν παράθυρα
Η πρώτη μέρα που έπαιξα κυνηγητό
Το ράδιο στο τραπέζι διπλα στο κοκκινιστό
Τα αδέσποτα στον δρόμο για το κατηχητικό
Οι εικόνες θα ξεφτίσουνε, μένει το ηχητικό
Απ' το μπαλκόνι βλέπω πάνω
Τα σάββατα που ήθελα να γίνω ο Ραούλ και ο Αντριάνο
Και ακόμα δεν κατάλαβα τι κάνω
Μα αν κάποτε νικήσω είναι επειδή έμαθα να χάνω