Δεν ήμουνα ποτέ μου Active Member ή πουστάρα δεν είχα πρόβλημα ποτέ να παίξω την κιθάρα me an mc, me original rap me an mc, me a ragga boom bap χρωστάω στο low bap μα δεν έχω λεφτά από το ραπ το Βέβηλο κρύβω στο σπίτι απ’τη γκεστάπο κάνεις λάθος, είναι λογικό να είναι νόμιμος ο μπάφος φτηνές οι μπύρες, γενικά το αλκοόλ γκομενάκι η Τζούλια με το Beckam αυτογκόλ παραγκωνισμένοι οι πιο γαμάτοι mcs νιώθουνε ξένοι κι αν είναι ξένοι, αλλοδαποί δηλαδή τότε αντί για στούντιο πληρώνουνε φυλακή going through στην tv, χρυσή αυγή, txc, χωρίς mc οι ffc, ποιος στον πούτσο εκπροσωπεί η χιπ χοπ μουσική έχει πια κουραστεί και το νόημα της φάσης έχει κάπου χαθεί άμα είσαι παιδί και γουστάρεις και συ, τότε καν’ το μόνος σου ή μαζί με την παρέα φαντεζί η τεχνική και ουσιαστική, bobby marley ; φαί από τη μουσική για να δεις αρκεί να είσαι ολιγαρκής στην Αθήνα άμα ζεις άμεση δράση και κύριος κι αλήτης, όχι δεν είμαι ασφαλίτης κι όμως λέω για να αντιδράσει η φάση δράση ; my name is X ray άμεση δράση ράγκαμάφινς είναι η φάση χαζή όπως οι νεοναζί, ρε για μπάστα ρε συ, όλα είναι μαγαζί κι άμα βγάλεις cd δωρεάν δηλαδή, μη σε πούνε και τσιγκούνη και Γκουσγκούνη μαζί είναι το ραπ δηλαδή που μετράει πιο πολύ από λαδέμπορα καλύτερα με λένε πειρατή κάνε άλλη μια πατητή ή αλλιώς τούρκικη, γιατί τραβάει το παραμύθι κι έχω ανάγκη μια φτιάξη
Δεν ήμουνα ποτέ μου Active Member ή πουστάρα δεν είχα πρόβλημα ποτέ να παίξω την κιθάρα me an mc, me original rap me an mc, me a ragga boom bap χρωστάω στο low bap μα δεν έχω λεφτά από το ραπ το Βέβηλο κρύβω στο σπίτι απ’τη γκεστάπο κάνεις λάθος, είναι λογικό να είναι νόμιμος ο μπάφος φτηνές οι μπύρες, γενικά το αλκοόλ γκομενάκι η Τζούλια με το Beckam αυτογκόλ παραγκωνισμένοι οι πιο γαμάτοι mcs νιώθουνε ξένοι κι αν είναι ξένοι, αλλοδαποί δηλαδή τότε αντί για στούντιο πληρώνουνε φυλακή going through στην tv, χρυσή αυγή, txc, χωρίς mc οι ffc, ποιος στον πούτσο εκπροσωπεί η χιπ χοπ μουσική έχει πια κουραστεί και το νόημα της φάσης έχει κάπου χαθεί άμα είσαι παιδί και γουστάρεις και συ, τότε καν’ το μόνος σου ή μαζί με την παρέα φαντεζί η τεχνική και ουσιαστική, bobby marley ; φαί από τη μουσική για να δεις αρκεί να είσαι ολιγαρκής στην Αθήνα άμα ζεις άμεση δράση και κύριος κι αλήτης, όχι δεν είμαι ασφαλίτης κι όμως λέω για να αντιδράσει η φάση δράση ; my name is X ray άμεση δράση ράγκαμάφινς είναι η φάση χαζή όπως οι νεοναζί, ρε για μπάστα ρε συ, όλα είναι μαγαζί κι άμα βγάλεις cd δωρεάν δηλαδή, μη σε πούνε και τσιγκούνη και Γκουσγκούνη μαζί είναι το ραπ δηλαδή που μετράει πιο πολύ από λαδέμπορα καλύτερα με λένε πειρατή κάνε άλλη μια πατητή ή αλλιώς τούρκικη, γιατί τραβάει το παραμύθι κι έχω ανάγκη μια φτιάξη
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
Vosk_os – Η πρέζα με έσωσε απ' το Λόου μπαπ
sahalem – Κυρ, 30 Μαϊ 21, 11:48 – Τελευταία αλλαγή: Τετ, 2 Ιουν 21, 10:38 by sahalem, έχει αλλάξει 2 φορές.
Άγρυπνος - Βελόνα στα άχυρα (feat. Άψινθος, Κύκνειο Άσμα)
Άψινθος
Σε αγκάθι το ρυθμό να κυλήσει στο πιάνο χάνω πολλές φορές τον εαυτό μου σ' έναν ειρμό απάνω πιάνω κ αν νοσταλγω τις μέρες που ήμουν ξένοιαστο παιδί είναι γιατί στη πόλη αυτή φυλακισμένος τυγχάνω στο πέμπτο πάτωμα την ανάσα λαμβάνω κάθε στιγμή που μ' αγκαλιάζει πάντα κύκλους κάνω σ' ένα κρανίο που γαλήνη έχει αφήσει πριν καιρό τώρα και δεν την πιάνω μια μετέωρη διαδρομή και λίγο πιο κοντά στο να πεθάνω ή να σκοτώσω ένα που παιδί που φωνάζει "όχι Δημήτρη δεν το κάνω" εναλλακτικοποιώντας το ρομαντισμό επαυξάνω έγκλειστος στους τοίχους, ακροβατώντας μες στον κυνισμό την ευθύνη μου αναλαμβάνω
το πρώτο πράγμα που έπιασαν τα χέρια μου είν' της ερυθράς την άμμο στο κάθε κόκο στάχτη σκορπίζοντας την αίσθηση πως έρημος είναι η ζωή μέχρι τη θάλασσα σου να φτάσεις την άκρη
σε ποια βιτρίνα κρύψαν την αγάπη αδερφέ και ζητούν αντίτιμο πληρώνεις το συναίσθημα μ' εγωισμό στις μέρες μας κάτι επικίνδυνο δίνεις τα πάντα κι η ψυχή σου πολύτιμο πράγμα πως να διακρίνεις την αλήθεια σε δυο μάτια που κοιτάν χωρίς να βλέπουν συνάμα η καταχνιά καλύπτει τα πρόσωπά μας σα φάσμα συνωστισμένοι σε θορύβους αστικούς σα ξένο κράμα σε μια ζωή που καταπίνει όνειρα σα μάγμα διαβάτης που περνά από σένα αντάμα το φως δεν με πιάνει επιβιώνω στο μπετόν σ' ένα ανθρώπινο χαρμάνη κι όποιος δεν μάθει αυτά που αγαπάει να χάνει μάλλον δεν ξέρει να εκτιμά το τι πραγματικά φίλε μου απολαμβάνει κι όποιος θυσία δεν γίνεται ή δεν κάνει δεν παίρνει γραμμή βελόνα στ' άχυρα στο κόσμο που κι έρωτας μπροστά στην αγάπη έχει τιμή και πιάνει μόνο ένα κτηνώδες πάθος ρωτώ μες στο χρόνο σα φλόγα που σβήνει όπως το δάκρυ πάλι μες στον πόνο, σα φλόγα που σβήνει όπως το δάκρυ μες στον πόνο όπως το δάκρυ μες στον πόνο...
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
Θυμάμαι όρκους αγάπες χαρες με ανθρώπους που μεγάλωσα κλεισμένους σε κάτι στιγμές που πίσω μου δεν άλλαξα με τύψεις στην καρδια είναι σαν ματωμένη θάλασσα και μέσα απ'τον καθρέφτη βλέπω τώρα πως μεγάλωσα γυρνώ στο παρελθόν και βλέπω ένα παιδί να παίζει να γέλα δίχως να δείχνει πόνο θλίψη μέσα στη ζωή να αλλάζει παραστάσεις και τόπους μες την ανατολή τα πρόσωπα μπροστά του να φεύγουν σαν περαστικοί μοναδική μου συντροφια η μοναξιά να αγωνίζομαι μονος να πολεμήσω να ζήσω σ'αυτον τον γολγοθά δίχως να υπάρχουν συναισθήματα βαθιά μες την καρδια κι όσους έβαλα πάνω από εμενα με κρατα μακριά νοσταλγώ το καιρό τα χρονια πίσω που αγαπώ εκεί που άρχισα μικρός τον κόσμο να εξερευνώ τα πρώτα παραμυθια και εγώ μέσα στο ρολο αυτό να πολεμάω μάγους και δράκους για να λυτρωθώ ευχαριστώ όλους αυτούς που διπλα μου μου στάθηκαν ευχαριστώ τους γονείς μου για όλα αυτά που μου παρέδωσαν την τέχνη τις αρχές υπομονή και συμβουλές γίαυτό και συνεχίζω να ζω στο παρόν δίχως ενοχες.
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
Είσαι το κάρμα που θέλω να 'χω Να είμαι νερό Να σκάω πάνω στον βράχο να τον πλάθω Δούλεψα και αυτό το Σάββατο Να βγει κανά 30άρι να μη τη βγάλουμε στο πάρκο Κάτω απ'το πατάκι αντικλείδια Ειδοποιητήρια για ενοίκια Κόλλες Α4 με rap μου στα σκουπίδια Στο ίδιο κρεβάτι να ξυπνήσουμε εύκολο Δύσκολη είναι η αλήθεια όμως Πίνω στα ραντεβού που μ'έστησαν Στις γκόμενες της μιας βραδιάς που δε με γέμισαν Σε λόγια που δε μ'έπεισαν να μείνω Γι'αυτό φεύγω όταν βραδιάζει Ο άνθρωπος αλλάζει !; Στη πράξη να σε δω όχι στην πρόταση Στη θέση, στην άρση Τα προβλήματα μου άλυτα καιρό, λύνω προβλήματα άλλων όλη τη μέρα Είμαι ο καλύτερος καθηγητής στην τάξη σου Δε με ξέρεις ούτε λίγο Χωριζόμαστε από τοίχο Με γνωρίζεις απ'το στίχο μου; Εγώ και ποτήρι μου ο καλύτερος φίλος μου Εγώ για σένα το άλλο μισό ή το αντίθετο Το αντίδοτο κατάπια όταν ήμουνα μικρός
sahalem – 21 hours, 47 mins ago Θα φριξει το σκυλεξ και θα γαμηθουν οι διας Θα πέσουν απ' τις μηχανές στη φαβελα Ηλείας
Δες Αλλάζω γαλαξίες με ταχύτητα φωτός για τους δικούς μου Πιάνω ένα flow απ'τους παλμούς μου Θα πιω απ΄τους καρπούς σου δηλητήριο Όταν από το στόμα σου ξανά βγει ψέμα εγώ θα φύγω κύριος Στο διάολο οι φρίκες Αλήθεια, τι μου βρήκες; Μια ευκαιρία είπες και θα έπαιρνες μακριά τις μαύρες τρύπες Ίδιες μέρες Ίδιες γκρίνιες Είδα βλέμμα πιο αληθινό σε κούκλα από βιτρίνα, κούκλα μου από το βλέμμα που είχες Θα φταίνε οι αμαρτίες που Πέφτω να κοιμηθώ και δε με αφήνουνε οι σκέψεις για όλες τις μαλακίες μου Ξυπνάω με πονοκέφαλο και νιώθω Ασήμαντος ανάμεσα στον όχλο Όσο κρυώνει ο καφές μου Παρατηρώ τον κόσμο και τις συνήθειές του Γελάω και γελάω δυνατά μα μόνο απ'έξω μου Κατάλαβες το νόημα; Υπήρχα και γι'αυτό υπήρχε πρόβλημα στους δυό μας Καλύτερα μακριά για το καλό μας Ποιος θα κρίνει πιο καλά από εμάς τον εαυτό μας τον ίδιο; Οι γείτονες; Αυτοί οι αστοί βρομάνε μπόχα Έχει αλλάξει η γειτονιά η τότε σκοτεινή αλάνα έχει φώτα Τώρα οι συμμαθητές έχουν δουλειές ή γίναν γονείς ή ξενυχτάν με λαϊκα σε κάποιο μπαρ πίνοντας βότκα Πάρε το χρόνο σου Μίλα με εσένα Μείνε μόνος σου Καμπυλώνει η βαρύτητα το χώρο σου όσο πέφτεις Δε το λες επιτυχία όσο αναπνέεις Απλά δε το βλέπεις σε βάθος Σεβάσου είσαι λάθος Γύρω απ'το όνομά σου σάλος με φήμη και με φράγκα γίνεσαι αλλιώς Γίνεσαι άλλος Πως να στο πω; Πως να στο φέρω; Δε ξέρω πολλά αλλά αυτό το ξέρω Βρίσκω χαρά στο να προσφέρω Πίσω τίποτα δε θέλω Βρίσκω το νόημα σε φράσεις Σε αμήχανα κοιτάγματα Σε λεωφορείων στάσεις Είμαι εκεί που δε κοιτάζεις Είμαι η φωνή που από παλιά σου έλεγε " Έχεις φτερά " Μα εσύ ακόμα φοβάσαι να πετάξεις Και είναι λάθος
sahalem – 21 hours, 47 mins ago Θα φριξει το σκυλεξ και θα γαμηθουν οι διας Θα πέσουν απ' τις μηχανές στη φαβελα Ηλείας
Taxudromos – Κυριακή, 30 Μαϊ. 2021, 19:33 Δες Αλλάζω γαλαξίες με ταχύτητα φωτός για τους δικούς μου Πιάνω ένα flow απ'τους παλμούς μου Θα πιω απ΄τους καρπούς σου δηλητήριο Όταν από το στόμα σου ξανά βγει ψέμα εγώ θα φύγω κύριος Στο διάολο οι φρίκες Αλήθεια, τι μου βρήκες; Μια ευκαιρία είπες και θα έπαιρνες μακριά τις μαύρες τρύπες Ίδιες μέρες Ίδιες γκρίνιες Είδα βλέμμα πιο αληθινό σε κούκλα από βιτρίνα, κούκλα μου από το βλέμμα που είχες Θα φταίνε οι αμαρτίες που Πέφτω να κοιμηθώ και δε με αφήνουνε οι σκέψεις για όλες τις μαλακίες μου Ξυπνάω με πονοκέφαλο και νιώθω Ασήμαντος ανάμεσα στον όχλο Όσο κρυώνει ο καφές μου Παρατηρώ τον κόσμο και τις συνήθειές του Γελάω και γελάω δυνατά μα μόνο απ'έξω μου Κατάλαβες το νόημα; Υπήρχα και γι'αυτό υπήρχε πρόβλημα στους δυό μας Καλύτερα μακριά για το καλό μας Ποιος θα κρίνει πιο καλά από εμάς τον εαυτό μας τον ίδιο; Οι γείτονες; Αυτοί οι αστοί βρομάνε μπόχα Έχει αλλάξει η γειτονιά η τότε σκοτεινή αλάνα έχει φώτα Τώρα οι συμμαθητές έχουν δουλειές ή γίναν γονείς ή ξενυχτάν με λαϊκα σε κάποιο μπαρ πίνοντας βότκα Πάρε το χρόνο σου Μίλα με εσένα Μείνε μόνος σου Καμπυλώνει η βαρύτητα το χώρο σου όσο πέφτεις Δε το λες επιτυχία όσο αναπνέεις Απλά δε το βλέπεις σε βάθος Σεβάσου είσαι λάθος Γύρω απ'το όνομά σου σάλος με φήμη και με φράγκα γίνεσαι αλλιώς Γίνεσαι άλλος Πως να στο πω; Πως να στο φέρω; Δε ξέρω πολλά αλλά αυτό το ξέρω Βρίσκω χαρά στο να προσφέρω Πίσω τίποτα δε θέλω Βρίσκω το νόημα σε φράσεις Σε αμήχανα κοιτάγματα Σε λεωφορείων στάσεις Είμαι εκεί που δε κοιτάζεις Είμαι η φωνή που από παλιά σου έλεγε " Έχεις φτερά " Μα εσύ ακόμα φοβάσαι να πετάξεις Και είναι λάθος
Ναι ρε φίλε τι κουπλέ πέταξε εδώ
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
Taxudromos – Κυριακή, 30 Μαϊ. 2021, 19:33 Δες Αλλάζω γαλαξίες με ταχύτητα φωτός για τους δικούς μου Πιάνω ένα flow απ'τους παλμούς μου Θα πιω απ΄τους καρπούς σου δηλητήριο Όταν από το στόμα σου ξανά βγει ψέμα εγώ θα φύγω κύριος Στο διάολο οι φρίκες Αλήθεια, τι μου βρήκες; Μια ευκαιρία είπες και θα έπαιρνες μακριά τις μαύρες τρύπες Ίδιες μέρες Ίδιες γκρίνιες Είδα βλέμμα πιο αληθινό σε κούκλα από βιτρίνα, κούκλα μου από το βλέμμα που είχες Θα φταίνε οι αμαρτίες που Πέφτω να κοιμηθώ και δε με αφήνουνε οι σκέψεις για όλες τις μαλακίες μου Ξυπνάω με πονοκέφαλο και νιώθω Ασήμαντος ανάμεσα στον όχλο Όσο κρυώνει ο καφές μου Παρατηρώ τον κόσμο και τις συνήθειές του Γελάω και γελάω δυνατά μα μόνο απ'έξω μου Κατάλαβες το νόημα; Υπήρχα και γι'αυτό υπήρχε πρόβλημα στους δυό μας Καλύτερα μακριά για το καλό μας Ποιος θα κρίνει πιο καλά από εμάς τον εαυτό μας τον ίδιο; Οι γείτονες; Αυτοί οι αστοί βρομάνε μπόχα Έχει αλλάξει η γειτονιά η τότε σκοτεινή αλάνα έχει φώτα Τώρα οι συμμαθητές έχουν δουλειές ή γίναν γονείς ή ξενυχτάν με λαϊκα σε κάποιο μπαρ πίνοντας βότκα Πάρε το χρόνο σου Μίλα με εσένα Μείνε μόνος σου Καμπυλώνει η βαρύτητα το χώρο σου όσο πέφτεις Δε το λες επιτυχία όσο αναπνέεις Απλά δε το βλέπεις σε βάθος Σεβάσου είσαι λάθος Γύρω απ'το όνομά σου σάλος με φήμη και με φράγκα γίνεσαι αλλιώς Γίνεσαι άλλος Πως να στο πω; Πως να στο φέρω; Δε ξέρω πολλά αλλά αυτό το ξέρω Βρίσκω χαρά στο να προσφέρω Πίσω τίποτα δε θέλω Βρίσκω το νόημα σε φράσεις Σε αμήχανα κοιτάγματα Σε λεωφορείων στάσεις Είμαι εκεί που δε κοιτάζεις Είμαι η φωνή που από παλιά σου έλεγε " Έχεις φτερά " Μα εσύ ακόμα φοβάσαι να πετάξεις Και είναι λάθος
Μέσα από το μαγικό μανιτάρι μου Βγαίνω πάντα μισοπεθαμένος απ' την ζάλη μου Μετά απ' την μάχη μου φαίνονται μονομάχοι νικημένοι κάτι που μπορώ να πάρω πάνω μου μα πάνω μου δεν μένει Όσοι με λένε καθυστερημένο κάτι ξέρουν Μα πάντα μου το κρύβουν γιατί έχουν συμφέρον Ανοίγω πίσω μου την πύλη για να φεύγουν Αφού δαγκώνουν μπάρες που δεν μπορούν να προφέρουν Πίνω γη μόνο,μόνο-μονολογεί το μαινόμενο κεφάλι μου είναι καταστροφή Βασικό,μα τ' αποτέλεσμα είναι μαζικό Ισοπεδώνω όλη την πόλη,μαγικό Κόβω του κάθε γαμημένου το μέλλον Και κατεβαίνουμε καταραμένοι,τον πόλεμο θέλουμε Δεν έχω λόγο να σε πείσω Έχω την νόσο και είσαι πίσω Τόσο που δεν σε φτάνω για να σε λιώσω LSD μόνο,κρατάω μπάρες από τώρα για τον επόμενο χρόνο Με λένε Super Funk,ποτέ μου δεν αγάπησα τον κόσμο Γαμιόλα άνοιξε το στόμα σου,τελειώνω Έχω βυθίσει το εγώ μου στην αρρώστια Και δύο λεβίδες πάνω στα γαμημένα να σου πόδια Μα δεν χωράω πουθενά,ανοίγω τα φώτα και πέφτω Ελεύθερη πτώση από τον πέμπτο Φανατίσου! Eίναι το αστέρι μου στο σύμπαν αυτό τίποτα,όμως είναι μαζί σου
Μέσα από το μαγικό μανιτάρι μου Βγαίνω πάντα μισοπεθαμένος απ' την ζάλη μου Μετά απ' την μάχη μου φαίνονται μονομάχοι νικημένοι κάτι που μπορώ να πάρω πάνω μου μα πάνω μου δεν μένει Όσοι με λένε καθυστερημένο κάτι ξέρουν Μα πάντα μου το κρύβουν γιατί έχουν συμφέρον Ανοίγω πίσω μου την πύλη για να φεύγουν Αφού δαγκώνουν μπάρες που δεν μπορούν να προφέρουν Πίνω γη μόνο,μόνο-μονολογεί το μαινόμενο κεφάλι μου είναι καταστροφή Βασικό,μα τ' αποτέλεσμα είναι μαζικό Ισοπεδώνω όλη την πόλη,μαγικό Κόβω του κάθε γαμημένου το μέλλον Και κατεβαίνουμε καταραμένοι,τον πόλεμο θέλουμε Δεν έχω λόγο να σε πείσω Έχω την νόσο και είσαι πίσω Τόσο που δεν σε φτάνω για να σε λιώσω LSD μόνο,κρατάω μπάρες από τώρα για τον επόμενο χρόνο Με λένε Super Funk,ποτέ μου δεν αγάπησα τον κόσμο Γαμιόλα άνοιξε το στόμα σου,τελειώνω Έχω βυθίσει το εγώ μου στην αρρώστια Και δύο λεβίδες πάνω στα γαμημένα να σου πόδια Μα δεν χωράω πουθενά,ανοίγω τα φώτα και πέφτω Ελεύθερη πτώση από τον πέμπτο Φανατίσου! Eίναι το αστέρι μου στο σύμπαν αυτό τίποτα,όμως είναι μαζί σου
:bow: :bow: :bow: :bow: :bow:
Έκαψε κόσμο αυτό το κομμάτι
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
Kυνηγημένος από δαίμονες παγιδευμένος ιδέες έμμονες ραπάρω ώσπου να πονέσουν οι πνεύμονες ατέρμονες αναζητήσεις ψάχνω διεξόδους στο αδιέξοδο ενός λαβύρινθου δαιδαλώδους με τους ανθρώπους οι σχέσεις μου πια είναι περιορισμένες δε με καταλαβαίνουν δεν τους καταλαβαίνω δε ψάχνω τρόπους να ενώσω τις ράγες τις χαλασμένες όμως για πάντα έχω χάσει το τραίνο και δεν χαλιέμαι έμεινα μόνος μα μόνος κρατιέμαι και γιατί κατέληξα έτσι πλέον δεν αναρωτιέμαι όποιοι και αν φταίνε να ‘ναι καλά και δεν τους καταριέμαι τους θυμάμαι μόνο κάθε φορά που τα μάτια κλαίνε και η καρδιά πονά σα να της`δώσαν μαχαιριά και αργοσβήνει σαν εκείνα του Καβάφη τα κεριά άσε στην ίδια ζαριά μα πάλι στις χώριες μονάδες στην παρτίδα παίζουμε μα από άλλη πλευρά τελικά άσπρα και μαύρα πούλια είμαστε όλοι μας στο φεύγα ή στις πόρτες που κλείνουν παίζονται οι ρόλοι μας και η πόλη μας απλά το φόντο που πέφτουν τα ζάρια περιμένοντας να μάθουνε τα επόμενα μας χνάρια είναι λίγοι αυτοί που δεν βασίζονται στην τύχη που τα δέχονται όπως έρχονται και κάνουνε παιχνίδι σε φάσεις γάματα γι’αυτό παίζε πάντα κορόνα γράμματα δεν θα με δεις να μπαίνω με ρέστα πριν τα χαράματα στην τσόχα παράπονο από πιτσιρίκος το ‘χα Όπου μύρισε αγάπη στο τέλος έπιανε μπόχα στο`πα πως κάποτε θα σου ‘λεγα σου το ‘πα εαυτέ μου μα δεν μ’ άκουσες και σ’ έσβησαν σαν γόπα τώρα από ποιον να ζητήσεις ευθύνες για τις χαμένες μέρες τις βδομάδες και τους μήνες για τα χρόνια που πίστευες ότι θα φέρουν χρώμα μα με γκρίζο συνεχίζουν να σε γεμίζουν ακόμα και αν με ψάχνεις σα διωγμένο ορφανό της φάτνης μεγάλωσα κάτω από την προστασία της πάχνης να βλέπω το ένα μου μισό να γίνεται Θεός. και το άλλο εγκλωβισμένο μες τον ιστό της αράχνης για να μάθεις πως πέφτει το επίπεδο της στάθμης από αυτόν που τα ‘χασε όλα μα τα διεκδίκησε πάλι και αν θες να ‘ρθεις εκεί που πια ο δρόμος μ’ έχει βγάλει πρέπει να δεχθείς να αφήσεις τον μίτο της Αριάδνης να σ’ αφήσεις να χαθείς να μη ψάξεις να σε βρεις όσο πιο χαμηλά φτάνεις γκρεμίζονται οι φυλακές σου και όταν δεις πως τώρα ζεις με όσο πιο λίγα μπορείς ότι και αν φέρει η ζωή έχουν αυξηθεί οι αντοχές σου γι’ αυτό και όταν βρω τρόπο να νικήσω τον Μινώταυρο δε θα σου το πω γιατί κακό θα σου κάνω προτιμώ να με δω να χάνω ή για μια ζωή ισόπαλο δε το κάνω μόνος μου προτιμώ να πεθάνω φτιάχνω πλάνο σμιλεύω την ασπίδα του Ήφαιστου όποιος ήθελε να τα παρατήσει ατύχησε πες του γιατί ξύπνησε το τέρας μέσα μου και με αφύπνισε είμαι αυτός που πήγε μέχρι τον Άδη και ξαναγύρισε κομμάτια από τις αναθυμιάσεις των ψυχών τα μονοπάτια γιατί κοίταξα το θάνατο στα μάτια γιατί ψέλλισα πως αυτοπροσώπως να τον συναντήσω θέλησα έχω μόνο μια ευκαιρία να χτυπήσω σα την μέλισσα μα όταν αφήσω το κεντρί μου ξέρω πως θα πεθάνω μα θα σε πάρω μαζί μου είναι η βάση που έχω χτίσει όλη τη ζωή μου πώς να πολεμήσεις κάποιον που δεν έχει τι να χάσει είναι η κράση όσων γεννήθηκαν μέσω πόνων στο διάμεσο της μάχης των θεών και των δαιμόνων δίχως παύση αυτή η ψυχή που δεν θα ησυχάσει νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
Vosk_os – Η πρέζα με έσωσε απ' το Λόου μπαπ
sahalem – Τετ, 2 Ιουν 21, 11:11 – Τελευταία αλλαγή: Τετ, 2 Ιουν 21, 11:12 by sahalem
Είναι το MAD HOUSE, πληρωμένοι δολοφόνοι του Arkham εμπόλεμη ζώνη εκ γενετής αέρα στην ατμόσφαιρα υπνωτίζουν bdc'z είναι αστεία να κάνω practice για το bong το 3 είναι νόσος φλέβα και πόνος μα το χω μάθει σιχαμένος το ίδιο μου το σώμα μ'αποβάλλει με πονά στο κελί μου η παράνοια δε χωρά χαμογελά ένα χάπι κάθε μια φορά αποπνικτικά ζόμπι που πατάνε κουμπιά σε μαύρα κουτιά καλωδιωμένοι ηλεκτρονικά εγκλωβισμένοι υποσυνείδητα το stress μου ανεβαίνει υπνωτικά το ζω περνώντας αγχολυτικά και άλλη μια μέρα στο σπιρτόκουτο είπα να κρεμαστώ στην είσοδο με ένα καλώδιο μα δε γαμιέται αφού δεν πίνω και είμ όλο στο παραπέντε κοίτα κάτω γιατί τα μάτια ψέματα δε λένε έχουμε πόλεμο πριν απτο 2000 το φημολογώ ηλεκτρίζω και ότι γράφω δεν αποστηθίζω MR FREEZE διακύνα το υλικό μας πιο νωρίς φάκελοι του arkham σε μέρη κλειδωμένα και ασφαλής
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
Βαρέθηκα τα πολλά που τις ελπίδες στερεύουν τα μεθυσμένα τα βράδια τις αναμνήσεις που φέρνουν όσα καλά μού 'χουν τύχει μόνο για λίγο να μένουν να βλέπω άχρηστες μέρες να περνάνε να φεύγουν βαρέθηκα να μετράω λίγα σωστά πολλά λάθη να καίγονται τα όνειρά μου πρώτα καπνός μετά στάχτη βαρέθηκα να πολεμάω σε μια άνιση μάχη βλέπω το μέλλον μου σ' ανθρώπους που πέθαναν μονάχοι Βαρέθηκα να μη μπορώ ποτέ σε κάτι να ελπίζω το χρώμα που 'χουν οι μέρες μου να 'ναι πάντα το γκρίζο βαρέθηκα και τη γνώμη που έχουν οι άλλοι για μένα μα το μυαλό μου αντέχει ακόμα και με σπασμένα τα φρένα βαρέθηκα όλους αυτούς που προσκυνάνε το χρήμα μόνοι χωρίς αντίδοτο σε ένα λάκκο με φίδια βαρέθηκα τους δήθεν φίλους που χτυπάνε πισώπλατα κρύβουν συνέχεια τη βρωμιά τους με χιλιάδες αρώματα μα πιο πολύ βαρέθηκα αυτούς που φανήκαν αχάριστοι εθιστήκανε στο ψέμα κι έτσι πάθανε εξάρτηση βαρέθηκα όλα τα ψώνια μες τη HIP HOP φάση όλοι μάγκες στα λόγια μα ποτέ λίγη δράση
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
Vosk_os – Η πρέζα με έσωσε απ' το Λόου μπαπ
hoil – Τετ, 2 Ιουν 21, 18:02 – Τελευταία αλλαγή: Τετ, 2 Ιουν 21, 18:02 by hoil
Μέσα απ' της γύρας το σινιάλο παρέδωσα ψυχή μα δίνω κι άλλο τις ώρες που με κάνεις κι αμφιβάλω παρέα για ποτό και το 'να απλά φέρνει το άλλο τρέχει σάλιο εν γνώση μου στους πειρασμους πρωτος να κρατηθώ αποτυγχάνω γραμμές να συγχωρώ για να ξανά αμαρτάνω πάντα σταθερά έξω απ' το πλάνο κεφάλι σα τους δίδυμους που σκάει τ' αεροπλάνο πάμε κι άλλο σκατα καβατζα βγαλτο απ' το καβάλο κι έλα σπαστο οι λητες γύρω το καναν ελ πάσο έχω δέκα σκας τον άσσο βαλε βάνα καψτο σήκωσε το μπάσο κι αν το χάσω δεν έχω πια στομάχι να χαλάσω στον πουτσο μου το στοίχημα αν δεν πιάσω, αφού δεν παίζω ξέρω το μέτρο φίλε απλά το χεζω το κόσμο μου χτίζω να χω ν' αράζω όταν βαριέμαι καφέ δεν πίνω το πρωί όταν το στρίβω δεν χαλιέμαι ναι τα λέμε αδελφέ άνθρωπε ξένε μη ρωτάς το πως δεν λένε κουράστηκα πως ζω ν' αναρωτιέμαι το πουλο ρε στριμμένε δε πουλιέται λέμε ισα ρίμες χαστούκια σκάνε σε μεθύσια καυλώνοντας με μπιτ όπως τα εφηβικά γαμισια αλάργα με τα γαρα τα πνευμονια γιναν πίσσα μα δε σβήνει η λύσσα σκίστα γαμημένα πρακτικά εδω κινούνται νοητά εδω τα σχέδια είναι εκτός εδω τσακίζονται αλήθειες που αναμασάει ο κάθε πουστης γιος πολιτικός θρησκευτικοί φιλόσοφοι μοιραζουνε θεού αγάπη από το γυαλί σου φάε όλο το φαί σου κι αι γαμησου η πόλη ο τάφος σου στις προσευχές σου από μικρός παντρέψου με τ' απωθημένο ψέμα σου κι έννοια σου θα ψάλουν προσευχές στα πεθαμένα σου για όλους μας υπάρχει λάκκος διάλεξε κέντρο γωνία δόξα που δε πήρα σχετική παιδεία από τα θρανία ας δουλέψουμε να θρεψουμε τα 3 τη Κυριακή θα πάμε παραλία θα κάψουμε βιβλία φωτιά στα μεγαλεία ας γίνουμε απειλή στη κοινωνία τραγουδώντας γεράσαμε να ψάχνουμε το φως τυφλούς ρωτώντας
Είμαι Γιουρούμπα, είμαι Λουκουμί
sahalem – Τετ, 2 Ιουν 21, 18:03 – Τελευταία αλλαγή: Τετ, 2 Ιουν 21, 18:04 by sahalem, έχει αλλάξει 2 φορές.
Σκιές feat Α/Ε - Αυστηρά για mcs (δεν το βρήκα ολόκληρο)
Αρτέμης
Άλφα Έψιλον και πάλι σε δράση κάνουμε κρούση και παθαίνουνε κρίση όσοι δεν έχουνε την κατάλληλο κράση κάποιοι βγάζουνε άγχη αισθάνονται κόμπο μες στο στομάχι βλέπεις το μάχη-τικο το στυλ ακόμα υπάρχει από σπόντα δεν φωτιζόμαστε από τα ψευδώνυμα φώτα (?) και κομίζουμε το κενό το ε με άλφα γιώτα (καινό) δεν σνιφάρουμε τη κόκα δεν καπνίζουμε τα χόρτα κι όμως τα ρήματα μας ρέουν όπως τα ύδατα του Ευρώτα
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
Μέσα απ' της γύρας το σινιάλο παρέδωσα ψυχή μα δίνω κι άλλο τις ώρες που με κάνεις κι αμφιβάλω παρέα για ποτό και το 'να απλά φέρνει το άλλο τρέχει σάλιο εν γνώση μου στους πειρασμους πρωτος να κρατηθώ αποτυγχάνω γραμμές να συγχωρώ για να ξανά αμαρτάνω πάντα σταθερά έξω απ' το πλάνο κεφάλι σα τους δίδυμους που σκάει τ' αεροπλάνο πάμε κι άλλο σκατα καβατζα βγαλτο απ' το καβάλο κι έλα σπαστο οι λητες γύρω το καναν ελ πάσο έχω δέκα σκας τον άσσο βαλε βάνα καψτο σήκωσε το μπάσο κι αν το χάσω δεν έχω πια στομάχι να χαλάσω στον πουτσο μου το στοίχημα αν δεν πιάσω, αφού δεν παίζω ξέρω το μέτρο φίλε απλά το χεζω το κόσμο μου χτίζω να χω ν' αράζω όταν βαριέμαι καφέ δεν πίνω το πρωί όταν το στρίβω δεν χαλιέμαι ναι τα λέμε αδελφέ άνθρωπε ξένε μη ρωτάς το πως δεν λένε κουράστηκα πως ζω ν' αναρωτιέμαι το πουλο ρε στριμμένε δε πουλιέται λέμε ισα ρίμες χαστούκια σκάνε σε μεθύσια καυλώνοντας με μπιτ όπως τα εφηβικά γαμισια αλάργα με τα γαρα τα πνευμονια γιναν πίσσα μα δε σβήνει η λύσσα σκίστα γαμημένα πρακτικά εδω κινούνται νοητά εδω τα σχέδια είναι εκτός εδω τσακίζονται αλήθειες που αναμασάει ο κάθε πουστης γιος πολιτικός θρησκευτικοί φιλόσοφοι μοιραζουνε θεού αγάπη από το γυαλί σου φάε όλο το φαί σου κι αι γαμησου η πόλη ο τάφος σου στις προσευχές σου από μικρός παντρέψου με τ' απωθημένο ψέμα σου κι έννοια σου θα ψάλουν προσευχές στα πεθαμένα σου για όλους μας υπάρχει λάκκος διάλεξε κέντρο γωνία δόξα που δε πήρα σχετική παιδεία από τα θρανία ας δουλέψουμε να θρεψουμε τα 3 τη Κυριακή θα πάμε παραλία θα κάψουμε βιβλία φωτιά στα μεγαλεία ας γίνουμε απειλή στη κοινωνία τραγουδώντας γεράσαμε να ψάχνουμε το φως τυφλούς ρωτώντας
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
Φορτσάτος Γυρίζω κι επανεξετάζω καταστάσεις αφού πρώτα απομονώνω τα πρόσωπα από τα γεγονότα ήμασταν μαζί σ’ αυτό μέχρι που πήγες με το πλήθος τώρα είμαι εγώ, εσύ κι ανάμεσα μας τοίχος στο παιχνίδι θέτω όρους που αν παραβείς το ταξίδι δυστυχώς δεν θα μας βρει συνοδοιπόρους κοντά μου δεν υπάρχουν θέσεις για ανθρώπους σιωπηλούς χωρίς ξεκάθαρες προθέσεις να ‘σαι καλά παλιόφιλε αντίο σε καίω στο τσιγάρο που καπνίζω κάνει κρύο αν αναμνήσεις σου υπάρχουν στον καπνό που ξεφυσάω προεκτείνω το χέρι κουνώντας τον καπνό διαλύω είμαι μόνος ο δρόμος δικός μου η θέα πλήρης αναστηθηκα στην κορυφή του κόσμου για ένα λεπτό και παγώνω ούτε επιφώνημα δακρύζω γιατί αντικρίζω ρωγμές στο οικοδόμημα τα αρχέγονα μου ένστικτα με διώχνουν απ’ το γκρίζο αφήνω πίσω την πόλη και στον κυνηγό γυρίζω κι ενώ η φύση με καλεί πάνε χρόνια που σταμάτησα τη φύση να καπνίζω ζω να δω τι φέρνει η κάθε μέρα μου κάθε στιγμή και μια ευκαιρία που θα αρπάξω μου πήρε δέκα χρόνια να ξαναβρώ τον πατέρα μου και μοναχά λίγους μήνες για να τον ξαναχάσω
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
Φορτσάτος Γυρίζω κι επανεξετάζω καταστάσεις αφού πρώτα απομονώνω τα πρόσωπα από τα γεγονότα ήμασταν μαζί σ’ αυτό μέχρι που πήγες με το πλήθος τώρα είμαι εγώ, εσύ κι ανάμεσα μας τοίχος στο παιχνίδι θέτω όρους που αν παραβείς το ταξίδι δυστυχώς δεν θα μας βρει συνοδοιπόρους κοντά μου δεν υπάρχουν θέσεις για ανθρώπους σιωπηλούς χωρίς ξεκάθαρες προθέσεις να ‘σαι καλά παλιόφιλε αντίο σε καίω στο τσιγάρο που καπνίζω κάνει κρύο αν αναμνήσεις σου υπάρχουν στον καπνό που ξεφυσάω προεκτείνω το χέρι κουνώντας τον καπνό διαλύω είμαι μόνος ο δρόμος δικός μου η θέα πλήρης αναστηθηκα στην κορυφή του κόσμου για ένα λεπτό και παγώνω ούτε επιφώνημα δακρύζω γιατί αντικρίζω ρωγμές στο οικοδόμημα τα αρχέγονα μου ένστικτα με διώχνουν απ’ το γκρίζο αφήνω πίσω την πόλη και στον κυνηγό γυρίζω κι ενώ η φύση με καλεί πάνε χρόνια που σταμάτησα τη φύση να καπνίζω ζω να δω τι φέρνει η κάθε μέρα μου κάθε στιγμή και μια ευκαιρία που θα αρπάξω μου πήρε δέκα χρόνια να ξαναβρώ τον πατέρα μου και μοναχά λίγους μήνες για να τον ξαναχάσω
sahalem – 21 hours, 47 mins ago Θα φριξει το σκυλεξ και θα γαμηθουν οι διας Θα πέσουν απ' τις μηχανές στη φαβελα Ηλείας
Kυνηγημένος από δαίμονες παγιδευμένος ιδέες έμμονες ραπάρω ώσπου να πονέσουν οι πνεύμονες ατέρμονες αναζητήσεις ψάχνω διεξόδους στο αδιέξοδο ενός λαβύρινθου δαιδαλώδους με τους ανθρώπους οι σχέσεις μου πια είναι περιορισμένες δε με καταλαβαίνουν δεν τους καταλαβαίνω δε ψάχνω τρόπους να ενώσω τις ράγες τις χαλασμένες όμως για πάντα έχω χάσει το τραίνο και δεν χαλιέμαι έμεινα μόνος μα μόνος κρατιέμαι και γιατί κατέληξα έτσι πλέον δεν αναρωτιέμαι όποιοι και αν φταίνε να ‘ναι καλά και δεν τους καταριέμαι τους θυμάμαι μόνο κάθε φορά που τα μάτια κλαίνε και η καρδιά πονά σα να της`δώσαν μαχαιριά και αργοσβήνει σαν εκείνα του Καβάφη τα κεριά άσε στην ίδια ζαριά μα πάλι στις χώριες μονάδες στην παρτίδα παίζουμε μα από άλλη πλευρά τελικά άσπρα και μαύρα πούλια είμαστε όλοι μας στο φεύγα ή στις πόρτες που κλείνουν παίζονται οι ρόλοι μας και η πόλη μας απλά το φόντο που πέφτουν τα ζάρια περιμένοντας να μάθουνε τα επόμενα μας χνάρια είναι λίγοι αυτοί που δεν βασίζονται στην τύχη που τα δέχονται όπως έρχονται και κάνουνε παιχνίδι σε φάσεις γάματα γι’αυτό παίζε πάντα κορόνα γράμματα δεν θα με δεις να μπαίνω με ρέστα πριν τα χαράματα στην τσόχα παράπονο από πιτσιρίκος το ‘χα Όπου μύρισε αγάπη στο τέλος έπιανε μπόχα στο`πα πως κάποτε θα σου ‘λεγα σου το ‘πα εαυτέ μου μα δεν μ’ άκουσες και σ’ έσβησαν σαν γόπα τώρα από ποιον να ζητήσεις ευθύνες για τις χαμένες μέρες τις βδομάδες και τους μήνες για τα χρόνια που πίστευες ότι θα φέρουν χρώμα μα με γκρίζο συνεχίζουν να σε γεμίζουν ακόμα και αν με ψάχνεις σα διωγμένο ορφανό της φάτνης μεγάλωσα κάτω από την προστασία της πάχνης να βλέπω το ένα μου μισό να γίνεται Θεός. και το άλλο εγκλωβισμένο μες τον ιστό της αράχνης για να μάθεις πως πέφτει το επίπεδο της στάθμης από αυτόν που τα ‘χασε όλα μα τα διεκδίκησε πάλι και αν θες να ‘ρθεις εκεί που πια ο δρόμος μ’ έχει βγάλει πρέπει να δεχθείς να αφήσεις τον μίτο της Αριάδνης να σ’ αφήσεις να χαθείς να μη ψάξεις να σε βρεις όσο πιο χαμηλά φτάνεις γκρεμίζονται οι φυλακές σου και όταν δεις πως τώρα ζεις με όσο πιο λίγα μπορείς ότι και αν φέρει η ζωή έχουν αυξηθεί οι αντοχές σου γι’ αυτό και όταν βρω τρόπο να νικήσω τον Μινώταυρο δε θα σου το πω γιατί κακό θα σου κάνω προτιμώ να με δω να χάνω ή για μια ζωή ισόπαλο δε το κάνω μόνος μου προτιμώ να πεθάνω φτιάχνω πλάνο σμιλεύω την ασπίδα του Ήφαιστου όποιος ήθελε να τα παρατήσει ατύχησε πες του γιατί ξύπνησε το τέρας μέσα μου και με αφύπνισε είμαι αυτός που πήγε μέχρι τον Άδη και ξαναγύρισε κομμάτια από τις αναθυμιάσεις των ψυχών τα μονοπάτια γιατί κοίταξα το θάνατο στα μάτια γιατί ψέλλισα πως αυτοπροσώπως να τον συναντήσω θέλησα έχω μόνο μια ευκαιρία να χτυπήσω σα την μέλισσα μα όταν αφήσω το κεντρί μου ξέρω πως θα πεθάνω μα θα σε πάρω μαζί μου είναι η βάση που έχω χτίσει όλη τη ζωή μου πώς να πολεμήσεις κάποιον που δεν έχει τι να χάσει είναι η κράση όσων γεννήθηκαν μέσω πόνων στο διάμεσο της μάχης των θεών και των δαιμόνων δίχως παύση αυτή η ψυχή που δεν θα ησυχάσει νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Θρυλικο
sahalem – 21 hours, 47 mins ago Θα φριξει το σκυλεξ και θα γαμηθουν οι διας Θα πέσουν απ' τις μηχανές στη φαβελα Ηλείας
Κι αν δεν ήταν αυτά τα βουνά πες μου που θα περπάταγα? κι αν δεν μίλαγα με τα πουλιά ελευθερία από ποιον τι σημαίνει θα 'μάθαινα?
Αν δεν ζούσα σ'αυτά τα κατσάβραχα σ'αυτά τα μέρη τα απόμερα που τόσο αγάπησα, πως θα 'χα μάθει να γίνομαι βράχος στα δύσκολα και να εκδικούμαι σα θάλασσα?
Και αν δεν είχα στα χέρια μου πέτρες και λάσπες, και χιόνια και αγκάθια και χώματα, αν δεν τα 'βαζα όλα στα μαύρο ή στο κόκκινο πως θα εκτιμούσα τα χρώματα?
Κι αν είχα αυτιά για ν'ακούσω τα σάλια που φτύνουν του κόσμου τα στόματα, ένας ακόμα θα ήμουν γεμάτος με φόβους και ανεκπλήρωτα όνειρα.
Κι άμα δεν γέμιζα θλίψη και απόγνωση τότε μπροστά στα χαλάσματα, αν δεν μου μίλαγες που θα 'χα βρει θάρρος απ'το μηδέν να ξανάρχιζα?
Και αν δεν γελούσες με θράσος και πείσμα και σθένος μπροστά στην επάρατο, πως θα 'χα μάθει για ανθρώπους που στέκονται όρθιοι και περιγελάνε το θάνατο.
Κι άμα δεν σε έφερνε δίπλα μου πριν το ξημέρωμα εκείνος ο Αύγουστος, πως θα κοιτούσα το χθες μου και θα 'λεγα "ποιος είναι αυτός ο άγνωστος?"
Πως θα ψαχούλευα μες στην καρδιά μου και σήμερα θα 'νιωθα πάμπλουτος, πως θα εκτιμούσα εκείνα που έχω και πως θα γινόμουν καλύτερος άνθρωπος?
kwstassketo – Ηρεμησε αδερφε,ζητα να σου χορηγησουν ζάνι (εκει που σε εχουν) θα σε προστατευσω απ'τον καθε Ζαννή Μιχάλη
