Panοs – Δευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:44
Eπίσης είναι ΣΑΜΙΝΑ και οχι STAMINA.
stamata na me stalkareis re malaka DUFF (TAF)
Rountzas – Παρ, 17 Αυγ 12, 13:29, 114065 αναγνώσεις – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 18:10 by Rountzas, έχει αλλάξει 48 φορές
Κατεβάστε τον δίσκο http://Stixoima-mhxanes.blogspot.gr
Promo βίντεο για Μηχανές: http://www.youtube.com/watch?v=ORKSOurCPaI&feature=share
Δεύτερο promo βίντεο για Μηχανές QUI TACET CONSENTIT: http://www.youtube.com/watch?v=TazxKbT5TmM
Κάντε εγγραφή στο κανάλι των Στίχοιμα:
1. Intro
2.
Μηχανές
3. Πατρίδα
4. Δαίμονας
5. Το τσίρκο
6. Εδώ Αθήνα
7. Το γρανάζι
8. Είμαι χαμένος feat Marginal
9. Δικό μου
10. Συμμορία των δέκα
11. Ο τοίχος feat Dask
12. Γενιά μες στα σκουπίδια
13. Νιώσε μας
14. Ό,τι δεν σας κάνει
15. Τα όνειρα μου
16. Στην αγκαλιά του Μάρκου
17. Βία
18. Είμαι λάθος
19. Άνθρωποι feat Dask
20. Τέλος
Ευχαριστώ για την βοήθεια τους: Xrhstos7, Folektoras, Panos, The_Addobt, Jumaru7 και Marina4Minister (Άρχοντας των troll)
Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.
Folektoras – Δευ, 26 Νοε 12, 18:14
Panοs – Δευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:44
Eπίσης είναι ΣΑΜΙΝΑ και οχι STAMINA.
stamata na me stalkareis re malaka DUFF (TAF)
The_Abbot – Δευ, 26 Νοε 12, 18:24 – Τελευταία αλλαγή: Δευ, 26 Νοε 12, 19:03 by The_Abbot
Στίχοιμα - Χαμένος
(Refrain)
Είμαι χαμένος μέσα στα παλιά μου cd
και ταξιδεύω με τετράμετρα του Biggie
είμαι χαμένος κλεισμένος μες στο σπίτι
χάθηκα απ'τη γειτονιά γιατί με λεν αλήτη (x2)
Πριν καν αρχήσω, ήθελε ένα έθνος εκκατομυρίων για να με κρατήσει πίσω
γκόμενες φύγανε, οι φίλοι μου χαθήκανε και μένα σαν τον Eazy μια μέρα νεκρό με βρήκανε
το στυλ μου άνετο ζω τη ζωή μετά το θάνατο σαν το Biggie οπότε γάμα το
το παιχνίδι μου άπαιχτο, το μυαλό μου άτακτο-βρώμικο σαν τον παλιό βρώμικο μπάσταρδο
είναι οι δειλοί πολλοί και θέλουνε πολλά, έρχονται γύρω γύρω μα ποτέ πολύ κοντά
και πάει κάπως έτσι που λέγανε και οι Run η κάβλα μου μεγάλη σαν τον Mel σαν τον Pun
είμαι χαμένος μέσα στα μυαλά αυτών που ακούν, έχω αφήσει την ψυχή μου στους ναούς του Boom
είμαστε χτύπημα αυτή είναι η μοίρα μας είμαι το μήνυμα του Flash μαζί και του Nas
τόσα χρόνια εκπληκτικός σα τον Kane είμαι χαμένος μέσα στο σπίτι των House of pain
χαμένος στων Cypress την μαύρη τη κυριακή στις γειτονιές που οι ήρωες μου μεγαλώσαν εκεί
(Refrain)
Είμαι χαμένος μέσα στα παλιά μου cd
και ταξιδεύω με τετράμετρα του Biggie
είμαι χαμένος κλεισμένος μες στο σπίτι
χάθηκα απ'τη γειτονιά γιατί με λεν αλήτη (x2)
Boom biddy είμαι κακό παιδί όπως ο Biggie
κακόφημος Infamous όπως οι M.O.B.B
στη γειτονιά με φωνάζουν αλήτη σαν τους Public είμαι ο φόβος του μαύρου πλανήτη
εκπρόσωπος μέσα στην πόλη των Αθηνών σαν τους Cypress γίνομαι με hits απ'το bong
είναι στιγμές που χάνομαι και είμαι αλλού είμαι Starr σαν στους Gang, rest in peace Guru
έχω ευθύνη είμαι απ'αυτούς που αλήτες έχουν μείνει, σαν τον Pac μόνο ο θεός μπορεί να με κρίνει
ζήτα απ'αυτόν συγγνώμη όχι απο μας, εγω χρειάζομαι μόνο ένα mic όπως ο Nas
ένα beat σαν του Premo απ'τα παλιά κι ένα 16άρι για να γίνει η δουλειά
είμαι κάτι μεταξύ του Fame και του Billy Danze είστε κάτι μεταξύ του Lil Wayne και της γυφτιάς
είμαι αλλού γι'αυτό και δε με πιάνεις ρε man, γιατί σαν τον Big L μιλάω criminal slung
είμαι φαινόμενο super lyrical όπως ο Pun το στυλ είναι για πάντα σα τους Wu-Tang
(Refrain)
Είμαι χαμένος μέσα στα παλιά μου cd
και ταξιδεύω με τετράμετρα του Biggie
είμαι χαμένος κλεισμένος μες στο σπίτι
χάθηκα απ'τη γειτονιά γιατί με λεν αλήτη (x4)
Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 19:26
The_Abbot – Δευτέρα, 26 Νοε. 2012, 18:24
Στίχοιμα - Χαμένος
(Refrain)
Είμαι χαμένος μέσα στα παλιά μου cd
και ταξιδεύω με τετράμετρα του Biggie
είμαι χαμένος κλεισμένος μες στο σπίτι
χάθηκα απ'τη γειτονιά γιατί με λεν αλήτη (x2)
Πριν καν αρχήσω, ήθελε ένα έθνος εκκατομυρίων για να με κρατήσει πίσω
γκόμενες φύγανε, οι φίλοι μου χαθήκανε και μένα σαν τον Eazy μια μέρα νεκρό με βρήκανε
το στυλ μου άνετο ζω τη ζωή μετά το θάνατο σαν το Biggie οπότε γάμα το
το παιχνίδι μου άπαιχτο, το μυαλό μου άτακτο-βρώμικο σαν τον παλιό βρώμικο μπάσταρδο
είναι οι δειλοί πολλοί και θέλουνε πολλά, έρχονται γύρω γύρω μα ποτέ πολύ κοντά
και πάει κάπως έτσι που λέγανε και οι Run η κάβλα μου μεγάλη σαν τον Mel σαν τον Pun
είμαι χαμένος μέσα στα μυαλά αυτών που ακούν, έχω αφήσει την ψυχή μου στους ναούς του Boom
είμαστε χτύπημα αυτή είναι η μοίρα μας είμαι το μήνυμα του Flash μαζί και του Nas
τόσα χρόνια εκπληκτικός σα τον Kane είμαι χαμένος μέσα στο σπίτι των House of pain
χαμένος στων Cypress την μαύρη τη κυριακή στις γειτονιές που οι ήρωες μου μεγαλώσαν εκεί
(Refrain)
Είμαι χαμένος μέσα στα παλιά μου cd
και ταξιδεύω με τετράμετρα του Biggie
είμαι χαμένος κλεισμένος μες στο σπίτι
χάθηκα απ'τη γειτονιά γιατί με λεν αλήτη (x2)
Boom biddy είμαι κακό παιδί όπως ο Biggie
κακόφημος Infamous όπως οι M.O.B.B
στη γειτονιά με φωνάζουν αλήτη σαν τους Public είμαι ο φόβος του μαύρου πλανήτη
εκπρόσωπος μέσα στην πόλη των Αθηνών σαν τους Cypress γίνομαι με hits απ'το bong
είναι στιγμές που χάνομαι και είμαι αλλού είμαι Starr σαν στους Gang, rest in peace Guru
έχω ευθύνη είμαι απ'αυτούς που αλήτες έχουν μείνει, σαν τον Pac μόνο ο θεός μπορεί να με κρίνει
ζήτα απ'αυτόν συγγνώμη όχι απο μας, εγω χρειάζομαι μόνο ένα mic όπως ο Nas
ένα beat σαν του Premo απ'τα παλιά κι ένα 16άρι για να γίνει η δουλειά
είμαι κάτι μεταξύ του Fame και του Billy Danze είστε κάτι μεταξύ του Lil Wayne και της γυφτιάς
είμαι αλλού γι'αυτό και δε με πιάνεις ρε man, γιατί σαν τον Big L μιλάω criminal slung
είμαι φαινόμενο super lyrical όπως ο Pun το στυλ είναι για πάντα σα τους Wu-Tang
(Refrain)
Είμαι χαμένος μέσα στα παλιά μου cd
και ταξιδεύω με τετράμετρα του Biggie
είμαι χαμένος κλεισμένος μες στο σπίτι
χάθηκα απ'τη γειτονιά γιατί με λεν αλήτη (x4)
ΜΠΡΑΒΟ ΤΣΑΚΑΛΕΕ ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ
Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.
Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 19:28 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 17:58 by Rountzas, έχει αλλάξει 2 φορές.
Στίχοιμα - Συμμορία των Δέκα
Μεγάλωσαν μαζί πνιγμένοι μέσα στο σύστημα,
που όποιος δεν το προσκυνά αδερφέ αργοπεθαίνει,
εφτά από αυτούς τσακάλια δύο παιδιά και μια γυναίκα,
στα 18 τους φτιάξανε τη συμμορία των δέκα,
τους έθρεψε η πλατεία, χόρτο, γήπεδο, βία,
τους είπαν δολοφόνους μα ήτανε συμμορία,
τα φράγκα για τα όπλα τα βρήκαν από ληστεία,
και δώσαν άλλη όψη στον όρο τρομοκρατία,
ο πρώτος απ' αυτούς σκοτώθηκε κάπου στη Πλάκα,
μόλις είχε σκοτώσει έναν υπουργό μαλάκα,
δύο μπράβους και έναν την αντιτρομοκρατικής,
για πλάκα, τους περίμενε με ένα ΑΚ,
το δεύτερο τσακάλι το βρήκανε σε χαντάκι,
και δίπλα του τον Άκη ένα φίλο του βαποράκι,
τον έσφαξαν τα πρωτοξάδελφα ενός εμπόρου,
που εντόπισαν νεκρό στα νερά ανοιχτά του Πόρου,
το τρίτο και το τέταρτο τσακάλι μαζί,
πήγαν ζωσμένο εκρηκτικά σε εκδήλωση νεοναζί
πριν γίνει ο Τάσος έκλεισε το μάτι στον Κωστή,
αγκαλιάστηκαν και πήραν μαζί τους καμιά εκατοστή,
ο πέμπτος, δεν σκότωσε κανέναν ποτέ,
σπούδασε επικοινωνίες και χώθηκε στον ΟΤΕ,
κι από κει μέσα έβλεπε και άκουγε τα πάντα,
έστρωνε το κρεβάτι να γαμήσουν τα κομάντα.
Ήτανε πέντε, έξι, εφτά και δέκα
Ήτανε πέντε, έξι, εφτά και δέκα
Ήτανε πέντε, έξι, εφτά και δέκα
που φτιάξανε τη θρυλική τη συμμορία των δέκα
Ήτανε πέντε, ήτανε έξι, εφτά και δέκα
που φτιάξανε τη θρυλική τη συμμορία των δέκα
ήτανε εφτά τσακάλια δύο παιδιά και μια γυναίκα
κι όλοι μιλάνε πλέον για τη συμμορία των δέκα
Ο έκτος είχε θέμα πάντα με την εξουσία,
τελείωσε σχολείο με έφεση στη χημεία,
αυτός και η παρέα του κουνήσαν την Ελλάδα,
με ένα βανάκι νιτρικό αμμώνιο στη ΓΑΔΑ,
το έβδομο τσακάλι το δέσανε ασφαλίτες,
σε μια πορεία απ' αυτές που φώτιζαν τις νύχτες,
τον δέσαν Φιλελλήνων και Καραγεώργη Σερβίας,
κι έχασε τα μυαλά του στη κλούβα μιας διμοιρίας,
υπήρχαν όμως άλλα δύο παιδιά και μια γυναίκα,
που ήταν μέλη στη γνωστή τη συμμορία των δέκα,
το ένα το παιδί αυτοκτόνησε στις γραμμές,
μόλις έγραψε στο τοίχο "θάνατος στις μηχανές",
το άλλο το παιδί τελείωσε μηχανουργός,
και στη συμμορία των δέκα ήτανε οπλουργός,
μα είχε ξεφύγει, σκότωνε όποιον έβρισκε στη φρίκη,
έβγαινε απ το σπίτι του μονάχα για κυνήγι,
και πάμε στη γυναίκα της συμμορίας των δέκα,
μικρή ήταν κορίτσι με φούστα γυαλιά και στέκα,
μεγάλωσε με πάθος ώσπου έκανε το λάθος,
και σκότωσε τον διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος.
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 178.
Οι αντιστασιακοί υστερούν σε όπλα.
Ακούγεται ότι κρατάνε έκταση της πόλης.
Αλλά όλο και μικραίνει.
Η φύση είναι ανήμπορη μπροστά σε αυτό.
Είμαστε σαν σελίδα της ελληνικής μυθολογίας. Περιμένουμε τον ήρωα.
«Η αλήθεια είναι στα ντουβάρια.» φώναξε ο καρκινοπαθής πίσω από το συρματόπλεγμα.
Μίλα μου λίγο, αυτή η σιωπή με σκοτώνει. Άλλωστε αν δεν καούμε εμείς πώς θα φωτιστεί η νύχτα;
Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.
Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 19:42 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 15:11 by Rountzas, έχει αλλάξει 2 φορές.
Στίχοιμα feat Marginal - Είμαι χαμένος
Είμαι χαμένος μέσα στα παλιά μου cd
και ταξιδεύω με τετράμετρα του Biggie
είμαι χαμένος κλεισμένος μες στο σπίτι
χάθηκα απ'τη γειτονιά γιατί με λεν αλήτη (x2)
Πριν καν αρχίσω, ήθελε ένα έθνος ,
εκατομμυρίων για να με κρατήσει πίσω,
γκόμενες φύγανε, οι φίλοι μου χαθήκανε ,
και μένα σαν τον Eazy μια μέρα νεκρό με βρήκανε,
το στυλ μου άνετο ζω τη ζωή ,
μετά το θάνατο σαν το Biggie οπότε γάμα το,
το παιχνίδι μου άπαιχτο, το μυαλό μου άτακτο,
βρώμικο σαν τον παλιό βρώμικο μπάσταρδο,
είναι οι δειλοί πολλοί και θέλουνε πολλά,
έρχονται γύρω γύρω μα ποτέ πολύ κοντά,
και πάει κάπως έτσι που λέγανε και οι Run,
η καύλα μου μεγάλη σαν τον Mel σαν τον Pun,
είμαι χαμένος μέσα στα μυαλά αυτών που ακούν,
έχω αφήσει την ψυχή μου στους ναούς του Boom,
είμαστε χτύπημα αυτή είναι η μοίρα μας,
είμαι το μήνυμα του Flash μαζί και του Nas,
τόσα χρόνια εκπληκτικός σαν τον Kane,
είμαι χαμένος μέσα στο σπίτι των House of pain,
χαμένος στων Cypress την μαύρη τη Κυριακή ,
στις γειτονιές που οι ήρωες μου μεγαλώσαν εκεί.
Είμαι χαμένος μέσα στα παλιά μου cd
και ταξιδεύω με τετράμετρα του Biggie
είμαι χαμένος κλεισμένος μες στο σπίτι
χάθηκα απ'τη γειτονιά γιατί με λεν αλήτη (x2)
Boom biddy είμαι κακό παιδί όπως ο Biggie,
κακόφημος Infamous όπως οι M.Ο.Β.Β.,
στη γειτονιά με φωνάζουν αλήτη,
σαν τους Public είμαι ο φόβος του μαύρου πλανήτη,
εκπρόσωπος μέσα στην πόλη των Αθηνών ,
σαν τους Cypress γίνομαι με hits απ'το bong,
είναι στιγμές που χάνομαι και είμαι αλλού,
είμαι Starr σαν στους Gang, rest in peace Guru,
έχω ευθύνη είμαι απ'αυτούς που αλήτες έχουν μείνει,
σαν τον Pac μόνο ο θεός μπορεί να με κρίνει,
ζήτα απ'αυτόν συγγνώμη όχι από μας,
εγώ χρειάζομαι μόνο ένα mic όπως ο Nas,
ένα beat σαν του Premo απ'τα παλιά,
κι ένα 16άρι για να γίνει η δουλειά,
είμαι κάτι μεταξύ του Fame και του Billy Danze,
είστε κάτι μεταξύ του Lil Wayne και της γυφτιάς,
είμαι αλλού γι'αυτό και δε με πιάνεις ρε man,
γιατί σαν τον Big L μιλάω criminal slung,
είμαι φαινόμενο super lyrical όπως ο Pun,
το στυλ είναι για πάντα σαν τους Wu-Tang.
Είμαι χαμένος μέσα στα παλιά μου cd
και ταξιδεύω με τετράμετρα του Biggie
είμαι χαμένος κλεισμένος μες στο σπίτι
χάθηκα απ'τη γειτονιά γιατί με λεν αλήτη (x4)
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 124.
Εσύ και το μολύβι που τελειώνει είστε τα μόνα πράγματα που είναι δικά μου.
Έχεις δει τα λουλούδια πώς ανοίγουν την αυγή;
Έχεις ακούσει τις κραυγές του μεγάλου πολέμου;
Ό,τι άκουσες και είδες είναι δικό σου. Αλλά και τίποτα.
Πάρε με αγκαλιά. Καληνύχτα…
Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.
B-Boy – Δευ, 26 Νοε 12, 19:45
παιζει να γραψω το Ανθρωποι
αν οχι μεχρι την Τεταρτη ας το γραψει αλλος
Hip Hop is more than music, it’s a way of life
..Brain..το έχουν πολλοί.. σε λίγη ποσότητα..!
HATERS MAKE ME FAMOUS!!!
L
The_Abbot – Δευ, 26 Νοε 12, 19:50
Rountzas – Δευτέρα, 26 Νοε. 2012, 19:42
Boom biddy είμαι κακό παιδί όπως ο Biggie,
κακόφημος Infamous όπως οι M.O.P
είμαι πολύ σίγουρος οτι λέει M o b b καθώς το infamous είναι δίσκος των mobb deep...αν θες ρίχτου μια διόρθωση :)
Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 19:53
The_Abbot – Δευτέρα, 26 Νοε. 2012, 19:50
Rountzas – Δευτέρα, 26 Νοε. 2012, 19:42
Boom biddy είμαι κακό παιδί όπως ο Biggie,
κακόφημος Infamous όπως οι M.O.P
είμαι πολύ σίγουρος οτι λέει M o b b καθώς το infamous είναι δίσκος των mobb deep...αν θες ρίχτου μια διόρθωση :)
Βασικά ναι. Απλά υπέθεσα ότι θα έλεγε Mop.
Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.
Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 20:46 – Τελευταία αλλαγή: Κυρ, 2 Δεκ 12, 01:04 by Rountzas, έχει αλλάξει 5 φορές.
Στίχοιμα - Βία
Θέλουμε βία θέλουμε ένοπλη τρομοκρατία,
θέλει και ένα μπάτσο νεκρό σε κάποια πορεία,
να κάνουμε κουμάντα να ζήσουμε για πάντα,
κι αν οι μπάτσοι είναι παιδιά του λαού να κάνουν στην μπάντα,
βία να ξεκινήσει από τα σχολεία,
βία το εκπαιδευτικό σας σύστημα αυτό είναι βία,
εσείς τα φροντιστήρια οι δάσκαλοι τα βιβλία,
αυτό είναι βία και όλη η γαμημένη σας παιδεία,
(βία) θέλουμε βία μες τα υπουργεία,
βία θέλει υπουργούς κρεμασμένους απ'τα ιστία,
θέλει νεκρούς χιλιάδες θέλει νεκρούς παπάδες,
αφού ο Θεός μας συγχωρεί ας γίνουμε φονιάδες,
βία θέλουμε βία στα νοσοκομεία βία,
αυτοί που ελέγχουν πρόβατα ελέγχουν και σφαγεία (βία),
η έλλειψη κλινών φαρμάκων και υποδομών αυτό είναι βία,
και όλη η γαμημένη σας υγεία (βία),
βία θέλει και βία στα νεκροταφεία,
ξεθάβοντας αυτούς που πούλησαν την ιστορία (βία),
βία να κάνουνε τα σπίτια τους πορνεία,
αυτό είναι λύση για ένα λαό που θέλει να γαμήσει.
Γιατί είναι βία (βία) οι ρουφιάνοι σε κάθε πλατεία,
είναι βία (βία) η ανασφάλεια κι ανεργία,
είναι βία (βία) κρύβεστε πίσω από την αστυνομία,
γιατί ένα μόνο πράγμα φοβάστε κι αυτό είναι η βία.
Θέλω βία (βία) δεν είμαστε άνθρωποι είμαστε θηρία,
θέλω βία (βία) κι αν μας πει φονιάδες η ιστορία,
είναι βία (βία) να μην έχεις διέξοδο καμία,
αυτό είναι βία να οδηγείς τον κόσμο στην βία.
Θέλουμε βία μέσα στην βουλή θέλουμε βία (βία),
θέλει πλαστικά εκρηκτικά και μια μπαταρία,
αφού από το αίμα φυτρώνει πάντα η ελευθερία,
θέλει βία γιατί αυτό που ζούμε είναι βία (βία),
βία μες τα κανάλια θέλουμε βία (βία),
το ψέμα η προπαγάνδα η οθόνη αυτό είναι βία,
στην Πάρνηθα στον Υμηττό και στην Πεντέλη,
χωρίς κεραίες δεν δουλεύει η Δημοκρατία,
βία ο διάλογος τελείωσε τελία (βία),
και η χούντα δεν σταμάτησε το '73 (βία),
βία ψωμί παιδεία και ελευθερία,
για να φύγουν όλοι αυτοί θέλει πέντε Πολυτεχνεία (βία)
βία σε συνδικάτα και σε σωματεία,
οι πιο πολλοί από αυτούς κοιτάνε την εξουσία,
βία σ'αυτό που αποκαλούν Δημοκρατία,
σε εφημερίδες δημοσκοπήσεις και σε δελτία (βία),
βία και ας πέσουν πρώτοι όσοι θέλουν βία (βία),
μόνο οι φυλακισμένοι ξέρουν τι είναι ελευθερία,
βαρέθηκα να κρύβομαι πίσω απ'την ανθρωπιά και την δειλία,
θέλω βία γιατί παίρνω μόνο βία.
Γιατί είναι βία (βία) οι ρουφιάνοι σε κάθε πλατεία,
είναι βία (βία) η ανασφάλεια κι ανεργία,
είναι βία (βία) κρύβεστε πίσω από την αστυνομία,
γιατί ένα μόνο πράγμα φοβάστε κι αυτό είναι η βία.
Θέλω βία (βία) δεν είμαστε άνθρωποι είμαστε θηρία,
θέλω βία (βία) κι αν μας πει φονιάδες η ιστορία,
είναι βία (βία) να μην έχεις διέξοδο καμία,
αυτό είναι βία να οδηγείς τον κόσμο στην βία.
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 324
Στη δίπλα πτέρυγα, τα βράδια ακούγονται γέλια.
Κοροϊδεύουν τον μαθηματικό, όπως τον λένε.
Είναι ένας που γράφει συνεχώς αριθμούς στον τοίχο.
Σαν μια τεράστια εξίσωση που για να λυθεί θέλει μέρες,μήνες,χρόνια.
Τον κοροϊδεύουν και του λένε πως οι πράξεις του είναι λάθος.
Και αυτός συνεχίζει. Και τον χλευάζουν. Και αυτός συνεχίζει.
Όμως εχθές το βράδυ τα γέλια σταμάτησαν.
Ο μαθηματικός γράφει στο αποτέλεσμα τον αριθμό 0. Και τον υπογραμμίζει.
Γυρίζει λοιπόν και τους λέει:
«Είχατε δίκιο. Οι πράξεις μου ήταν λάθος. Αλλά οι αριθμοί που χρησιμοποιούσα καθώς και το αποτέλεσμα ήταν σωστό. Γιατί στο μηδέν δεν σε φέρνουν ποτέ οι αριθμοί σου αλλά οι πράξεις σου.»
Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.
Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 21:17 – Τελευταία αλλαγή: Κυρ, 16 Δεκ 12, 15:36 by Rountzas, έχει αλλάξει 4 φορές.
Στίχοιμα - Το τσίρκο
Με βρήκανε σε μια φωλιά μέσα στο δάσος,
και απ την φωλιά μου με ξερίζωσαν με θράσος,
με ρίξανε στο ίδιο κελί με ένα λύκο,
και τότε ο λύκος μου εξήγησε που ανήκω,
μου λέει καλώς ήρθες στο μεγάλο τσίρκο,
εδώ οι κραυγές σου δεν ακούγονται ούτε λίγο,
εδώ αν θες να φας θα κάνεις ησυχία,
γιατί το τσίρκο έχει βγει περιοδεία,
εδώ έχει ζώα από όλες τις γωνιές του κόσμου,
του κόσμου εκείνου που θα γινότανε δικός μου,
εδώ την θλίψη την τραβολογούν μαϊμούδες,
εδώ τα όνειρα τα ρίχνουν στις αρκούδες,
εδώ ο ελέφαντας πατάει σε κεφάλια,
κι ο σαλτιμπάγκος στην σκηνή μας βγαίνει χάλια,
έχουμε Άγγλους Γάλλους πέντε παπαγάλους,
και μια μπανιέρα με κροκόδειλους μεγάλους,
έχουμε φέρει και κεφάλι δίχως σώμα,
έχουμε φτιάξει κι ένα κόσμο δίχως χρώμα,
περάστε κόσμε εδώ μοιράζουμε ελπίδες,
και τα λιοντάρια μας τρώνε απ'τις κερκίδες.
Όταν γεννήθηκα μεγάλωσα σε τσίρκο,
με βάλανε στο ίδιο κελί με ένα λύκο,
είδα τον κόσμο και κατάλαβα που ανήκω,
μα δεν κατάλαβα τον κόσμο ούτε λίγο. x2
Τότε ο λύκος συνέχισε να μου λέει,
πως για ότι γίνει η διεύθυνσης δεν φταίει,
εδώ οι πάνθηρες τρώνε τα καλοκαίρια,
εδώ ο θηριοδαμαστής δεν έχει χέρια,
οι ακροβάτες μας πηδάνε χωρίς δίχτυ,
σαν μεθυσμένοι οδηγοί από ξενύχτι,
το πρόσωπο του clown είναι βαμμένο μ'αίμα,
κι ακροβατεί γελώντας σ'ένα όρθιο κέρμα,
έχει γυναίκες που 'χουν μούσι και μουστάκια,
δύο γορίλες που οδηγούνε μηχανάκια,
έχει μια φώκια που στην μύτη παίζει μπάλα,
και δύο νάνους που ΄χουνε αυτιά μεγάλα,
τότε ο λύκος συνέχισε ν'αφηγείτε,
γι'αυτό το τσίρκο που στην πόλη σας θα δείτε,
μου είπε οι δέκα κασκαντέρ έχουν πεθάνει,
κάνανε όλοι τους βουτιά σε μια λεκάνη,
μου είπε πως ο κόσμος έξω είναι τσίρκο,
χειρότερο απ'αυτό το τσίρκο με τον λύκο,
κι αφού τον κόσμο δεν κατάλαβα ούτε λίγο,
θα μείνω μέσα στο κλουβί εδώ ανήκω.
Όταν γεννήθηκα μεγάλωσα σε τσίρκο,
με βάλανε στο ίδιο κελί με ένα λύκο,
είδα τον κόσμο και κατάλαβα που ανήκω,
μα δεν κατάλαβα τον κόσμο ούτε λίγο. x4
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 73.
Τα σύρματα σκουριάζουν αργά και τα δεσμά μου ματώνουν τους καρπούς.
Υγρασία και σιωπή. Στρατόπεδο συγκέντρωσης Αθήνας, λίγο πριν την άφιξη των μηχανών.
Αυτός ο χειμώνας είπανε πως θα είναι ο πιο βαρύς.
Θα μιλούσα στο Θεό. Αλλά πλέον δεν έχω κάτι να του πω…
Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.
Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 21:53 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 15:30 by Rountzas, έχει αλλάξει 2 φορές.
Στίχοιμα - Στην αγκαλιά του Μάρκου
Γεννήθηκε το πέντε κι είχε αδέρφια πέντε,
πίσω η ζωή κι'αυτός μπροστά πάντα στο παρά πέντε,
πάντα καημός και μοίρα και ήταν πάντα στην γύρα,
με γνώρισε στον Πειραιά φεύγοντας απ'την Σύρα,
στην αγκαλιά του Μάρκου ακούς τον μπαγλαμά του,
είμαι απ'τα λίγα πράγματα που έσερνε κοντά του,
με πιανε σαν στολίδι κι άρχιζε το ταξίδι,
σηκώνοντας το φρύδι ξεκινούσε το ταξίμι,
στην αγκαλιά του Μάρκου μου 'πε τα μυστικά του,
μου γνώρισε κάθε ερωμένη και κάθε αγαπητικιά του,
κι όλες του λέγαν στάσου μα αυτός ήτανε γεια σου,
και στις χορδές μου πάνω έγραφε τα ματώκλαδα σου,
ήταν αλλιώς ο Μάρκος ήταν Θεός και δράκος,
ήταν ψυχή μικρού παιδιού μα ο λόγος του ήταν βράχος,
και έπιανε πέντε νότες και έριχνε δυο ατάκες,
τον αγαπούσε η νύχτα τον σέβονταν οι μάγκες,
περάσαν χρόνια αράδα με χιόνια με λιακάδα,
και νότα νότα τον έμαθε όλη η Ελλάδα,
και δώσε βάση σ'ότι πω και πάρε το χαμπάρι,
ακούς το μπαγλαμά του του Μάρκου Βαμβακάρη.
Στην αγκαλιά του Μάρκου ακούς τον μπαγλαμά του,
άκουσα κάθε του λυγμό και όλα τα όνειρα του,
και έρχεται στο σκοτάδι σκαστός από τον Άδη,
μου 'πε να περιμένω θα 'ρθει να με βρει ένα βράδυ.
Στην αγκαλιά του Μάρκου ακούς τον μπαγλαμά του,
άκουσα κάθε του καημό και τα παράπονα του,
και μου 'πε να σου πω πως ζει πίσω απ'το φεγγάρι,
και θα πεθάνει όταν ξεχάσετε τον Βαμβακάρη.
Και κύλισε η ιστορία κι οι ζέστες γίναν κρύα,
και ήρθε η χούντα Μεταξά και η λογοκρισία,
κι αλλάξανε τα λόγια σπάσανε κομπολόγια,
θέλανε να το ξέρεις πως είναι μέσα απ'τα υπόγεια,
μ'αυτό ήταν ριζωμένο με τον λαό δεμένο,
ήταν σαν τα λόγια του κι αυτό απαγορευμένο,
οι νότες γίναν δίσκοι κι οι δίσκοι εμπόριο,
και κάποιοι βγάλαν φράγκα απ'το περιθώριο,
και 'γω στην αγκαλιά του προσωπική φρουρά του,
δεν ένιωθε καλά δεν πάταγε στα βήματα του,
είχε καρδιά μετάξι μα η εποχή έχει αλλάξει,
μας νίκησε ο χρόνος μου είπε σ'ένα αμάξι,
στην αγκαλιά του Μάρκου άκουγα την καρδιά του,
χτυπούσε πάντοτε βαριά όπως κάθε πενιά του,
είχε ένα ήχο αυστηρό πολύ σαν την ματιά του,
και τέμπο 9/8 σαν τα ζεϊμπέκικα του,
ο Μάρκος ζει ακόμα μες του τεκέ την βρώμα,
κοιτώντας προς την Σύρο στου ουρανού το χρώμα,
και μου 'πε να σου πω πως ζει όταν λέμε τ'όνομα του,
στην αγκαλιά του Μάρκου ακούς τον μπαγλαμά του.
Στην αγκαλιά του Μάρκου ακούς τον μπαγλαμά του,
άκουσα κάθε του λυγμό και όλα τα όνειρα του,
και έρχεται στο σκοτάδι σκαστός από τον Άδη,
μου 'πε να περιμένω θα 'ρθει να με βρει ένα βράδυ.
Στην αγκαλιά του Μάρκου ακούς τον μπαγλαμά του,
άκουσα κάθε του καημό και τα παράπονα του,
και μου 'πε να σου πω πως ζει πίσω απ'το φεγγάρι,
και θα πεθάνει όταν ξεχάσετε τον Βαμβακάρη.
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 300.
13 Ιουνίου 1793. Παρίσι.
Πεθαίνει σε μία μπανιέρα ο άνθρωπος που τον αποκαλούσαν φίλο του λαού.
Να σηκωθείς, να πας να τον βρεις για να σου πει.
178 χρόνια μετά, με 10 μέρες διαφορά.
Πεθαίνει στην ίδια πόλη, σε μια ίδια μπανιέρα, ένας άνθρωπος κραυγή.
ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΜΑΤΑΙΟ.
Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.
Μυστήριος – Δευ, 26 Νοε 12, 22:24
Links για μηχανές και νιώσε μας δε πάνε κάποι
https://soundcloud.com/mystyrios
https://www.youtube.com/channel/UCrNMZk7_Lq6r6fpGWOi-ZMg
jumaru7 – Δευ, 26 Νοε 12, 23:04 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 03:56 by jumaru7
19 - Άνθρωποι
Οι άνθρωποι με'κάναν κτήνος και τους έχασα
κι οι μηχανές με'κάναν άνθρωπο και ξέχασα
όσοι μ'αγάπησαν μου δώσαν μια και έπεσα
και όσοι με μίσησαν με αγαπούσαν έμμεσα (x2)
Υπάρχουν άνθρωποι που πέφτουν απ'τον ένατο
είναι και αυτοί που δεν μ'αντέχουν ένα τέταρτο
υπάρχουν άνθρωποι που περπατούν πιωμένοι
γιατί δεν έχουν σπίτι κάποιον να τους περιμένει
γιατί, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουνε κάτι
και ψάχνουν καταφύγιο απόψε σ'ένα κομμάτι
υπάρχουν άνθρωποι που σ'έχουνε στο μάτι
ρουφιάνοι, περιμένουν απλά να γυρίσεις πλάτη (ναι)
υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στα παραμύθια
και άνθρωποι που ψάχνουν να φάνε μες στα σκουπίδια
υπάρχουνε και αυτοί που σ'αγαπούν στ'αλήθεια
και εκείνοι που απλά σ'αγαπάνε από συνήθεια
υπάρχουν κι άλλοι που πιστεύουνε στο κράτος
κι άλλοι που περιμένουν τι θα πει ο Ευαγγελάτος
υπάρχουνε και αυτοί που με'στειλαν στο διάολο
γιατί ήμουν από'κείνο που αντέχανε κάτι άλλο
Άκου φίλε, οι άνθρωποι στον κόσμο μου τελειώνουν,
το αίμα γίνεται νερό και οι καρδιές παγώνουν
και αν ο άνθρωπός σου είναι μηχανή και δεν το ξέρεις
οι μηχανές είναι άνθρωποι μόνο όσο τους συμφέρεις
Οι άνθρωποι με'κάναν κτήνος και τους έχασα
κι οι μηχανές με'κάναν άνθρωπο και ξέχασα
όσοι μ'αγάπησαν μου δώσαν μια και έπεσα
και όσοι με μίσησαν με αγαπούσαν έμμεσα (x2)
Υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε με το μήπως
και άλλοι γνωρίζουν γι'αυτό λεν' συνέχεια ίσως
κάποιοι αγαπάνε για να μάθουνε το μίσος
και άλλοι συνήθησαν γι'αυτό δεν έχουν ήθος
κάποιοι δεν νοιάζονται για το αύριο ζούνε τ'απόψε
και είναι και άλλοι που δεν θέλεις να'χεις πάρε-δώσε
υπάρχουν άνθρωποι που δένεσαι μαζί τους
ένα βράδυ όμως μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή τους
υπάρχουν άνθρωποι που πνίγονται σε κουταλιές νερό
και άλλοι ζουν με τους δικούς τους πριν γίνουν δεκαοκτώ
υπάρχουν άνθρωποι που αντέχουν και ζουν με τον πυρετό
και άλλοι που'χάσαν τα μυαλά τους τελείως για χίλια ευρώ
καποιοι δεν ξέρουν από παραμύθια, μάθαν τη παραμύθα
και τριγυρνάνε να τη βρούνε και είναι κρίμα
αφού η μητέρα τους όλο έλειπε τη νύχτα
υπάρχουν άνθρωποι που γδύνονται για χρήμα
Η πόλη Αθήνα και έχω φτάσει τριάντα χρονών
ψάχνοντας λίγο λογική μέσα στον οίκο των τρελών
και αφού όλοι οι άνθρωποι πεθάνανε στα πόδια θεών
τότε η επόμενη γενιά είναι η γενιά των μηχανών
Ημερολόγιο μηχανών, ημέρα άγνωστη. 11 και 34.
Σήμερα είναι όλα ανήσυχα, οι μηχανές εκτελούν κόσμο στη περίμετρο.
Ακούγεται ότι η πρώτη και η δεύτερη φάλαγγα κινούνται προς τα εδώ.
Στη πύλη του στρατοπέδου η ίδια φράση.
Είκοσιτρείς και πενήντα. Μύριζει καμμένη σάρκα απ'το προαύλιο και ακούγονται ουρλιαχτά.
Οι φάλαγγες βηματίζουν, το νιώθω. Αδειάζουν κελιά.
Αλήθεια πες μου, ήσουν εδώ ποτέ;
Άκουσες ποτέ την κραυγή της θάλασσας; Εγώ ποτέ.
Συναίνεσες ποτέ; Εγώ ποτέ.
Εικοσιτρείς και πενηνταοχτώ και οι μηχανές είναι στον διάδρομο.
Η τελευταία γραμμή στη σελίδα αυτού του βιβλίου γράφει: "Θάνατος στις μηχανές".
Σε κρύβω για να σε βρουν, αυτοί που ψιθυρίζουν για να τους ακούσουμε.
Δώδεκα ακριβώς.
ΤΕΛΟΣ
jumaru7 – Τρι, 27 Νοε 12, 00:42 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 03:56 by jumaru7
18 - Είμαι λάθος
Είμαι λάθος, δεν θέλω να είμαι σωστός
γιατί, γουστάρω αυτό που είμαι καταβάθος
κάφρος, γιατί αν δεν ήμουν αυτός
κάτι όλα αυτά τα χρόνια θα είχα κάνει λάθος (x2)
Λάθος και πάλι λάθος
γεννήθηκα σε λάθος κλινική
λάθος μέρα και λάθος εποχή
λάθος που σήμερα το σκέφτηκα σε βάθος
είμαι απ'αυτούς που κάνουνε τα λάθη τους με πάθος
είμαι κάφρος, κάνω και ένα λάθος κάθε μέρα
ένα λάθος, από σωστή μητέρα και πατέρα
και τα λάθος παιδιά, πάνε σε λάθος σχολειά
κάνουνε λάθος φίλους και έχουν λάθος μυαλά
οπότε πώς, πώς περίμενες να είμαι σωστός
αφού ο κόσμος που μου φτιάξανε είναι λάθος και αυτός
αφού στη χώρα μου οι πόλιτικοί είναι λάθος κατά βάθος
και οι αστυνομικοί πυροβολούνε κατά λάθος
αχά, στον τόπο μου σκοτώνονται παιδιά
και εσύ μου λες πως είναι λάθος να φοράω φαρδιά
άντε γαμήσου, εσύ, η μάνα σου και η αδερφή σου
εγώ σωστός μέσα μου, εσύ σωστός ντύσου
υπάκουσε στο νόμο τους, εγώ στον λάθος δρόμο τους
είμαι κραυγή απ'τον πόνο τους, είμαι ένας λάθος κλώνος τους
οι άνθρωποι μεγάλωσαν με ψέμα και πάθη
η ιστορία γράφεται με αίμα και λάθη
Είμαι λάθος, δεν θέλω να είμαι σωστός
γιατί, γουστάρω αυτό που είμαι καταβάθος
κάφρος, γιατί αν δεν ήμουν αυτός
κάτι όλα αυτά τα χρόνια θα είχα κάνει λάθος (x2)
Είμαι το λάθος αποτέλεσμα σωστής ανατροφής
και σωστή επιρροή μιας λάθος συναναστροφής
έχω κρίνει, λάθος πράγματα έχω συγκρίνει
έχω ευθύνη κάθε λάθος που'κανα για κάποιους
υπηρέτησα λάθος Ελλάδα, λάθος μονάδα
λάθος σώμα, όπως λάθος κάθε αυτόχειρα πτώμα
αφού ακόμα, ακόμα δεν ξεδίψασε το χώμα
λάθος υπηρεσία, σκοπιά και λάθος ώρα
ασχολήθηκα με μία λάθος κοινωνία
μια λάθος εκκλησία, μια γαμημένη αστυνομία
μία λάθος φάση που το σεβασμό έχει χάσει
και κάθε δέκα χρόνια επαναλαμβάνει λάθη
σαν γκόμενος, σαν φίλος λάθος, σαν αδερφός λάθος
είμαι ένας γιος λάθος που κάνει τα πάντα λάθος
σαν στιχουργός λάθος και σαν εχθρός λάθος
δεν ήμουνα ποτέ σώστος, θα είμαι πάντα κάφρος
Είμαι λάθος, δεν θέλω να είμαι σωστός
γιατί, γουστάρω αυτό που είμαι καταβάθος
κάφρος, γιατί αν δεν ήμουν αυτός
κάτι όλα αυτά τα χρόνια θα είχα κάνει λάθος (x2)
Ημερόλογιο μηχανών. Ημέρα 430.
Οι μηχανές μας προαυλίζουν κάθε πέντε μέρες μαζί.
Αρκεί να μη μιλάμε ο ένας με τον άλλον.
Οι ανθρώπινες σχέσεις απαγορεύτηκαν.
Ο κόσμος είναι επίπεδος τελικά.
Οι άνθρωποι απέτυχαν να υπάρχουν.
Κοίτα με πως κρέμομαι από τα τσαμπιά του χρόνου.
Πέφτω και με τρώνε πουλιά.
Ο άνθρωπος είναι γεράκι και ποντίκι, λιοντάρι και λαγός.
Έχω καιρό να δω.
Ο ζωολογικός κήπος της πόλης έγινε το κεντρικό νεκροτομείο.
Οι άνθρωποι μειώνονται αισθητά.
ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ
jumaru7 – Τρι, 27 Νοε 12, 01:24 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 03:55 by jumaru7
09 - Δικό μου
Τα βήματά μου είναι βαριά ψάχνω την άκρη
ψάχνω τον πόνο μου γιάτι έχασα το δάκρυ μου
θέλω να φτύσω, τοίχους για να γκρεμίσω
και ό,τι κάποτε ήτανε δικό μου θέλω πίσω
θέλω πίσω τα τσακάλια απ'το σχολείο
να γράψω θέλω τους πρώτους στίχους μου στο θρανίο
ένα τσιγάρο πρωινό και μια μπάλα
ήμουν καλό παιδί, μα όχι παιδί σαν τ'άλλα
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
τον Γιώργο, τον Σπύρο και απ'την Αγγλία έναν αδερφό μου
δύο κασσέτες και το walkman το παλιό μου
και μία ξήγα καλή απ'τον κολλητό μου
θέλω να πάρω πίσω τις παλιές μου μέρες
καυτά Σαββατοκύριακα και ασπρόμαυρες Δευτέρες
θέλω να πάρω πίσω τις παλιές μου νύχτες
νύχτες που αυτοκτονούσαμε από τους λεπτοδείκτες
θέλω να πάρω πίσω το χαμένο χρόνο
θέλω μία ανάσα να πάρω τίγκα οξυγόνο
θέλω να πάρω πίσω όσα ήτανε δικά μου
πουτάνες, φέρτε μου πίσω όλα τα λεφτά μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω πίσω, κάθε φίλο μου κάθε αδερφό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω πίσω, το χώμα, τη γη, τον ουρανό μου
θέλω να ακούσω πάλι τη φωνή του κόσμου
τις πέντε συμβουλές που μου είχε δώσει ο αδερφός μου
θέλω να θυμηθώ και εκείνο το βιβλίο
που ο έρωτας τους πιάνει και αυτοκτονούν και οι δύο
θέλω να αράξω πάλι στο παλιό μου σπίτι
Παλαιάς Καβάλας κάτι, Άγιος Σπυρίδωνας στο City
ένα crosse του δάσκαλού μου μες στη μυτή
και μια πουτάνα ενός κερατά ασφαλίτη
θέλω να πάρω πίσω το παλιό μου αμάξι
ένα mazda μαύρο 323 που το'χα κάψει
θέλω να δω ξανά τον πιο καλό μου δίσκο
θυμάμαι ποιον, λέγεται "ΜΗΧΑΝΕΣ", μα δεν τον βρίσκω
θέλω να περιμένω πάλι έξω από το AN
θέλω να είμαι από κάτω, θέλω να ξαναγίνω fan
και αν ήξερα από την αρχή τι παίζει ρε man
θα τους έγραφα στα αρχίδια μου, θ'άκουγα μόνο punk
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω πίσω, κάθε φίλο μου κάθε αδερφό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω πίσω, το χώμα, τη γη, τον ουρανό μου
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 156.
Που και που, κάτι προσπαθεί να αναβλήσει από τις αναμνήσεις.
Ψίθυροι ακούγονται αλλά όχι σε σκοτεινές γωνίες και στενά.
Πίσω από τα κάγκελα στις αγορές του κόσμου, υπάρχουν ομάδες που δεν κινούνται με σκοπό.
Κινούνται με λόγο.
Πόσες φορές προσπάθησα να δω πίσω από τη μάσκα σου; Και εσύ βιαζόσουν...
που είναι η γειτονιά – Τρι, 27 Νοε 12, 01:44 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 01:45 by που είναι η γειτονιά
δυνατο 
3-4 κομματια ειναι μαλακιες
ΧΑΡΜΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΠΥΡΑ ΚΑΙ ΑΗΔΙΑ . .
jumaru7 – Τρι, 27 Νοε 12, 02:13 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 03:55 by jumaru7
12 - Γενιά μες στα σκουπίδια
Τα παιδιά στη γειτονιά κάνουνε πλάκα
και στη πλατεία κοροϊδεύουνε τον βλάκα
στον δεύτερο πάλι γαμάνε την πουτάνα
δεν έχω διάβασμα παράτα με ρε μάνα
Μέρα τη μέρα, κάθε Δευτέρα
είναι η ανάγκη που ξυπνάει τον πατέρα
και σου σφινώσανε μες στο μυαλό μια σφαίρα
να γίνεις λέρα για να κυβερνάς γαλέρα
είναι η οικογένεια, μες στη σχιζοφρένεια
ο κοινωνικός ιστός έχει σπάσει με κάθε έννοια
γι'αυτό πηδάνε τα κάγκελα του σχολείου
για να πά'να χτυπηθούν με τα ΜΑΤ μες στη Σταδίου
δεν φταίει η 7, δεν φταίει η 13
δεν φταίει η Original, φταίει η διαιτησία
γι'αυτό ήσουνα στα κάγκελα της 4 προχθές
γι'αυτό θυμάσαι μάγκα μου τη σκεπαστή και κλαις
Δεν παίζει ελπίδα, παίζει αδιαφορία
έξω από το σπίτι βία, μέσα η αγωνία
πάλι τα ίδια, αυτή είναι η αλήθεια
στέλνουν ακόμα μια γενιά μες στα σκουπίδια
Δεν παίζει ελπίδα, μάγκα το είδα
θέλουν ακόμα μια γενιά με αλυσίδα
γιατί είναι αρχίδια, πάλι τα ίδια
θέλουν ακόμα μια γενιά μες στα σκουπίδια (x2)
Είναι η οργάνωση, μες στην αποχαύνωση
παίζει ελευθερία λόγου μα δεν έχεις άποψη
δεν φταις εσύ, φταίει η πουτάνα η τιβί
και ένα σχολείο που σε πήγε σα πρόβατο στο σφαγείο
σαν τον μπαμπά σου, σαν τον παππού σου
σ'έχουν για πέταμα σαν όλους τους δικούς σου
γι'αυτό σου φταίνε όλα και σ'ακούω να βρίζεις
γι'αυτό αυτούς που ψήφισαν αυτοί και εσύ ψηφίζεις
είναι η αλυσίδα, είναι η σφίγγα
που σέρνει όλες τις γενιές μες στα σκουπίδια
και έσυ κάθε 25η και ογδόη
πιόνι μου κρεμάς τη σημαία έξω απ'το μπαλκόνι
είναι το story που'μαθαν στο αγόρι
για όταν τραβάει η ζωή το ανηφόρι
και αν είναι ίδιο το παιδί, ίδιο να μείνει
το κράτος, σκοτώνει το αλλιώτικο με ηρωίνη
τα παιδιά στην γειτονιά δεν κάνουν πλάκα
και στην πλατεία τον τρελάνανε τον βλάκα
στον δεύτερο μάλλον παντρεύτηκε η πουτάνα
και ένα χρόνο τώρα μου'χεις λείψει μάνα
Δεν παίζει ελπίδα, μάγκα το είδα
θέλουν ακόμα μια γενιά με αλυσίδα
γιατί είναι αρχίδια, πάλι τα ίδια
θέλουν ακόμα μια γενιά μες στα σκουπίδια (x2)
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 203.
Ακούω βήματα απ'έξω και η περίμετρος σωπαίνει
Οι μηχανές μας πείσανε πως για όλα φταίνε οι άλλοι.
Ο διπλανός και ο από πάνω. Ο δυνατός και ο αδύνατος.
Και εμείς ζαλισμένοι από αρώματα.
Συνεχίζαμε να κοιτάμε τις οθόνες του τίποτα.
Και τώρα που μας κάναν χίλια κομμάτια, βρήκαμε μάτια για να δούμε και φωνή για να φωνάξουμε.
Στη σφραγίδα των μηχανών, υπάρχει μια φράση:
"Εκεί κρύβεται η αλήθεια, αλλά τώρα είναι αργά". Αργά για να νιώσουμε...
jumaru7 – Τρι, 27 Νοε 12, 03:57
01 – Intro
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 1.
Το παγωμένο σύρμα μου κόβει τα δάχτυλα και ο κάλυκας αιωρείται ανάμεσα στη στιγμή και την αιωνιότητα. «Κάτω το κεφάλι» μου φώναξες. «Σκύψε, γονάτισε».
Οι μηχανές έχουν καταλάβει το κέντρο και οι δειλές ψυχές που φτιάχναν για χρόνια στο σκοτάδι πέφτουν σαν άστρα από τα μπαλκόνια της ανάγκης και της περηφάνειας.
Δεν θέλω. Βλέπω τους ψηλούς σαν τις σκιές, σκοτώνουν στα σοκάκια ξένους.
Και κάτι γυναίκες, ομοιόματα ανθρώπου χαρίζονται. Χιλιάδες βιασμοί από την 3η φάλαγγα.
Οι άρρωστοι εκτελούνται πρώτοι. Νοσοκομεία κρεματόρια. Το ξεσκαρτάρισμα ξεκίνησε. Άχρωμες και έγχρωμοι. Στο αίμα που κύλησε απ’τον πρώτο άγνωστο που πήδηξε το χαντάκι του 7ου, αναδύθηκαν οι καβαλάρηδες της αποκάλυψης.
Έλα μαζί μου. Θα σου πω για τη γέννηση και το θάνατο.
Για αγάπη και ανοχή. Στα γράφω για να τα βρίσκεις. Στα ψιθυρίζω για να τα ακούσεις.
Στην Αυλώνα πίσω από το τείχος ακούγονται παιδιά.
Τραγουδούν ένα τραγούδι για εκείνη τη νύχτα. Τη πιο μεγάλη νύχτα του κόσμου.
02 – Μηχανές
Είμαστε 2000 χρόνια από τη γέννηση του Χριστού
Αιώνας 21, αρχές του πρώτου μισού
Πλανήτης Γη, τρέπεται σε φυγή, αιμορραγεί
Από ουλές που αφήνει η μάχη με τις μηχανές
Οι άνθρωποι είναι λίγοι, ο φόβος τους τυλίγει
Οι μηχανές βγαίνουν κάθε μέρα για κυνήγι
Από πόλεις σε χωρία, από νησιά σε βουνά
Δεν μπορούμε να κρυφτούμε βλέπουν από ψηλά
Μας κλείνουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε πόλεις
Μας κρατάνε κάτω μέσω νικοτίνης και αλκοόλης
Μέσω τοξινών και μέσω ευθυνών
Μας κρατάνε ψηφοφόρους βουλευτών μηχανών
Αναλώσιμοι, αντιδραστικοί, μη βιώσιμοι
Όσοι αντιστέκονται είναι βροτοί και πόσιμοι
Γνώριμη πολύ σαν τακτική των ναζί
Η διαφορά είναι πως με τις μηχανές ζούμε μαζί
Ψηφίζουμε μαζί μα δεν πεθαίνουμε μαζί
Αυτοί φεύγουν ένας-ένας εμείς όλοι μαζί
Και είναι ντροπή για όποιον τα σκέφτεται και δεν ντρέπεται
Σ’ αφήνω, κάποιος έρχεται και μάλλον είναι….
Μηχανές σαν και αυτές
Που γνώρισες εχθές
Μηχανές από παρατάξεις πολιτικές
Μηχανές από δυνάμεις αστυνομικές
Μηχανές δεξιά, αριστερά όπου θες (x2)
Είμαστε 2000 χρόνια απ’ το θάνατο του Χριστού
Αιώνας 21 ψάχνει νέο Ιησού
Εδώ Αθήνα, οι μηχανές ψάχνουνε κάθε μήνα
Τα κελιά μας, οι οθόνες τους κλέβουν τα όνειρά μας
Κοιτάνε μήπως, μας περίσσεψε καθόλου ήθος
Οι έχοντες πυροβολούνται αδιακρίτως
Η τροφική μας αλυσίδα φθίνει, λίγοι έχουν απομείνει
Θέλουνε να πεθάνουμε αργά και με οδύνη
Οι μηχανές υπάρχουν φτιάχνουνε φαρμακευτικές
Και μας εμβολιάζουνε με άγνωστες φόρμουλες
Είναι γνωστό που λες, το ξέρουνε παντού
Πως θέλουν να προβούν σε μείωση του πληθυσμού
Θέλουνε άρρωστους να πληρώνουνε τις φόρμουλες
Νεκρούς νωρίς για να γλιτώνουνε οι ασφαλιστικές
Αδύναμους, ψυχικά νεκρούς και ακίνδυνους
Καταναλωτές αδηφάγους ιδανικούς σκλάβους
Αύριο το πρωί πάλι, πριν φύγει το σκοτάδι
Θα με ξυπνήσει η μηχανή που έβαλα από το βράδυ
Δεν ξέρω τι μέρα είναι και τι μήνας
Είμαι τρόφιμος στρατοπεδου συγκέντρωσης Αθήνας
Μηχανές σαν και αυτές
Που γνώρισες εχθές
Μηχανές από παρατάξεις πολιτικές
Μηχανές από δυνάμεις αστυνομικές
Μηχανές δεξιά, αριστερά όπου θες (x2)
Στο σπίτι μου, στη δουλειά μου, μπροστά μου μηχανές
Τους δρόμους μας, τις πόλεις μας, τους νόμους φτιάχνουν μηχανές
Στη μουσική, κάθε πνοή ελέγχουν μηχανές
Οι εχθροί μου, οι γνωστοί, και οι φίλοι μου μηχανές.
Μηχανές σαν και αυτές
Που γνώρισες εχθές
Μηχανές από παρατάξεις πολιτικές
Μηχανές από δυνάμεις αστυνομικές
Μηχανές δεξιά, αριστερά όπου θες
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 24.
Μάρμαρο κοινοβουλίων, μάρμαρο τάφων.
Πάνω τους καρφωμένα πανιά και σύμβολα πολέμου.
Γιατί η ίδια μάνα που σε χλευάζει είναι η ίδια μάνα που σε σκεπάζει.
Αυτό διάβαζα σε ένα διάδρομο που είχα ξαπλώσει.
Σκοτάδι, με φώτιζαν οι λέξεις.
Οι μηχανές δεν απειλούνται από τα συνθήματα των τοίχων.
Αρκεί να μην διαβάζονται.
«Είστε όλοι ένα μάτσο σκλάβοι» απάντησε η μηχανή.
Και τράβηξε τη σκανδάλη κάτω από τη σημαία
jumaru7 – Τρι, 27 Νοε 12, 05:01
Κάποιες διορθώσεις στα ήδη ανεβασμένα... + το ημερολόγιο του πιτσιρικά στο τέλος των κομματιών.
Έχω γράψει με κεφαλαία αυτά που ξεχώρισα και χρειάζονται αλλαγή
03 - Πατρίδα
σε είδα να είσαι ΤΟ ΖΩΟ μέσα στο πείραμα,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 52.
Μας μεταφέρουν και μας πηγαίνουνε σε τούνελ. Σκοτεινιάζει.
Ο Νάρκισσος πεθαίνει από το είδωλό του ανίδεοι.
Η ντροπή του κλείνει τα μάτια.
Το κακό είναι η μάνα σου, η αδερφή σου, το χέρι που σου σφίγγει την καρδιά.
Γιατί απ’αυτό δεν κρύβεσαι. Σε κοιτάει από τον καθρέφτη.
Έχω δει τον πρώτο κόσμο να κλαίει, να λιμοκτονεί και να πεθαίνει.
Έχω δει τον δαίμονα να σπάει τη γυναίκα σου στα κρεβάτια του Υδροχόου.
Και αυτή έβλεπε εσένα στα ιδρωμένα μάτια.
Και εσύ πουθενά.
04 - Δαίμονας
είναι η βάση που στον κόσμο έχει σκοτεινιάσει,
(διέγραψε τη γραμμή ανάμεσα)
οι άγγελοι έχουν χάσει και ο θεός σου έχει γεράσει,
και όσοι αγάπησες ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ Μηχανές,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 64.
Ο κάλυκας συνεχίζει να αιωρείται.
Τεράστιοι σκελετοί από ζώα στο προαύλιο.
Στη τέντα του παλιού τσίρκου, έχουν τους νεογέννητους.
Χωρίς πάνες. Πασαλειμμένοι μαθαίνουν το άρωμα της εποχής.
Ο πόλεμος συνεχίζεται στη Νορμανδία και στις Πλαταιές ακούγεται ότι χάνουμε.
Θέλω να τελειώσει. Κουράστηκα να πονάω.
Ο χρόνος κυλάει σαν σταγόνα στον κρόταφο του ακροβάτη.
Πες μου. Θα πέθαινες για μένα;
05 - Το τσίρκο
Με βρήκανε ΣΕ μια φωλιά μέσα στο δάσος,
εδώ την θλίψη ΤΗΝ τραβολογούν μαϊμούδες,
κάνανε όλοι τους ΒΟΥΤΙΑ σε μια λεκάνη,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 73.
Τα σύρματα σκουριάζουν αργά και τα δεσμά μου ματώνουν τους καρπούς.
Υγρασία και σιωπή. Στρατόπεδο συγκέντρωσης Αθήνας, λίγο πριν την άφιξη των μηχανών.
Αυτός ο χειμώνας είπανε πως θα είναι ο πιο βαρύς.
Θα μιλούσα στο Θεό. Αλλά πλέον δεν έχω κάτι να του πω…
06 - Εδώ Αθήνα
των άσσων στο ΝΤΑΛΑΒΕΡΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ
και του νεκρού παιδιού από μπάτσο μες την ΤΖΑΒΕΛΑ,
Εδώ Αθήνα ΤΗ πόλη που οι χρυσαυγίτες δέρνουν και γαμούν,
που ΟΙ μετανάστες πάνω του συνέχεια ακροβατούν,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 85.
Το γρανάζι που έστησαν οι μηχανές στο κέντρο του κόσμου, πηγαίνει ανάποδα.
Οι δείκτες του κινούνται αριστερόστροφα. Και ο χρόνος μετράει προς τα πίσω.
Φήμες λένε για ανθρώπους στην κοιλιά του που γυρίζουν τα γρανάζια του με τα χέρια. «Σταμάτα να κυνηγάς τα σύννεφα και πήδα.» φώναξε η μηχανή στη γυναίκα.
Και εκείνη βούτηξε από το 6. Η ώρα έδειχνε 0.
07 - Γρανάζι
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 92.
Αυτό που έγινε γράφτηκε στις σειρές του πενταγράμμου.
Νότα νότα με χτίσανε. Νιώσε.
Τα καμμένα λάστιχα θυμίζουν μυρωδιά από βινύλιο.
Θυμάσαι που σου φώναζα να τους προσέχεις γιατί στραβώνουν; Θυμάσαι;
08 - Είμαι χαμένος
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 124.
Εσύ και το μολύβι που τελειώνει είστε τα μόνα πράγματα που είναι δικά μου.
Έχεις δει τα λουλούδια πώς ανοίγουν την αυγή;
Έχεις ακούσει τις κραυγές του μεγάλου πολέμου;
Ό,τι άκουσες και είδες είναι δικό σου. Αλλά και τίποτα.
Πάρε με αγκαλιά. Καληνύχτα…
10 - Συμμορία των 10
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 178.
Οι αντιστασιακοί υστερούν σε όπλα.
Ακούγεται ότι κρατάνε έκταση της πόλης.
Αλλά όλο και μικραίνει.
Η φύση είναι ανύμπορη μπροστά σε αυτό.
Είμαστε σα σελίδα της ελληνικής μυθολογίας. Περιμένουμε τον ήρωα.
«Η αλήθεια είναι στα ντουβάρια.» φώναξε ο καρκινοπαθής πίσω από το συρματόπλεγμα.
Μίλα μου λίγο, αυτή η σιωπή με σκοτώνει. Άλλωστε αν δεν καούμε εμείς πώς θα φωτιστεί η νύχτα;
11 - Τοίχος
αυτός ο τοίχος χωρίζει ΠΟΛΕΙΣ,ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,ΜΥΑΛΑ
αυτός ο τοίχος χωρίζει το πίσω με το μπροστά. (εναλλάξ)
φωνάζει βοήθεια ΜΑ ΕΣΕΙΣ ΖΕΙΤΕ στα παραμύθια,
ο ΤΟΙΧΟΣ ΕΙΠΕ ότι γαμιούνταΙ όλα τα σύνορα,
ΣΤΟΝ τοίχο που χωρίζει τον κόσμο ΓΡΑΦΟΥΝ παιδιά,
λέει για τ'αύρια που διώχνουνε ΤΑ σήμερα,
κι αφού ο τοίχος ΤΟΥΣ χωρίζει τον κόσμο σ'έμείς κι εσείς,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 184.
Τα χέρια μου μυρίζουν.
Ψάχνουμε στις παλιές χωματερές.
Τσίγκους και κουτιά από κονσέρβα.
Οι μηχανές δίνουν παραπάνω φαγητό αν τους πας λαμαρίνα.
Η Αθήνα που ξέραμε άδειασε.
Οι μισοί πεθάνανε και οι άλλοι φύγανε.
Υστερόγραφο: οι μηχανές επιτίθενται στα γυναικόπαιδα, τους παίρνουν μαλλιά και νύχια.
14 - Ό,τι δεν σας κάνει
μην με ρωτάς για 'κεινον ΖΕΙ στις καρδιές των λίγων,
πες ΟΤΙ χάθηκα πες τους τρελάθηκα,
ΠΕΣ ΠΩΣ την φάση και τον κόσμο τους σιχάθηκα,
ΚΑΙ ΜΗ ρωτάς που θα 'μαι γιατί να σου πω φοβάμαι,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 262
Οι μέρες μου περνάνε, οι νύχτες μου δεν περνάνε.
Γράφω πάνω σε αυτό το ημερολόγιο για τον κόσμο που δεν θα δω.
Και για σένα που δεν θα αγαπήσω.
Λένε ότι όταν αρχίσεις να μιλάς με τον εαυτό σου αποτελεί κλινική περίπτωση.
Εγώ απλά πιστεύω ότι το υποσυνείδητο αποσχίζεται της βιωματικής λογικής και το υποκείμενο έλκεται σε κατάσταση εσωτερικής διένεξης την οποία εξωτερικεύει.
Εδώ μέσα καταρρέω. Είσαι ακόμα εκεί;
15 - Τα όνειρα μου
σαν δαίμονας εν παραδείσω ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΟΝ Άδη,
που ΒΥΘΙΣΕ στο αίμα την Ευρώπη σε μια νύχτα,
πως είμαι άρρωστος εμμονικός και ΨΥΧΟΤΙΚΟΣ,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 278.
Έχω να κοιμηθώ μέρες.
Οι σειρήνες ακούγονται κάθε 2 λεπτά και ο εφιάλτης της πρώτης νύχτας επιστρέφει.
Γύρω μου η εξάντληση και το ντουβάρι που ακουμπάω παγωμένο.
Μπροστά μου περπατούν οι κουρασμένοι του περιθωρίου.
Δεν μιλάνε. Μόνο ένας μου μίλησε μια φορά σκυφτός και περήφανος.
Γερασμένος σταμάτησε μπροστά μου, κοίταξε προς τη μεριά μου και είπε:
«40 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που τραγούδησα για πρώτη φορά ….»
16 - Στην αγκαλιά του Μάρκου
πίσω Η ζωή κι'αυτός μπροστά πάντα στο παρά πέντε,
πάντα καημός και μοίρα ΚΑΙ ΗΤΑΝ πάντα στην γύρα,
ΕΙΜΑΙ απ'τα λίγα πράγματα που έσερνε κοντά του,
σηκώνοντας το ΦΡΥΔΙ ξεκινούσε το ταξίμι,
ΜΟΥ γνώρισε κάθε ερωμένη και αγαπητικιά του,
κι όλες του λέγαν στάσου μα ΑΥΤΟΣ ήτανε γεια σου,
ήταν ψυχή μικρού παιδιού μα ο λόγος ΤΟΥ ήταν βράχος,
και νότα νότα ΤΟΝ έμαθε όλη η Ελλάδα,
*ρεφραιν: άκουσα κάθε ΤΟΥ καημό και τα παράπονα του,
ΗΤΑΝΕ ΣΑΝ τα λόγια του κι αυτό απαγορευμένο,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 300.
13 Ιουνίου 1793. Παρίσι.
Πεθαίνει σε μία μπανιέρα ο άνθρωπος που τον αποκαλούσαν φίλο του λαού.
Να σηκωθείς, να πας να τον βρεις για να σου πει.
178 χρόνια μετά, με 10 μέρες διαφορά.
Πεθαίνει στην ίδια πόλη, σε μια ίδια μπανιέρα, ένας άνθρωπος κραυγή.
ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΜΑΤΑΙΟ.
17 - Βία
γιατί ένα ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ φοβάστε κι αυτό είναι η βία.
ΚΑΙ η χούντα δεν σταμάτησε το '73 (βία),
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 324
Στη δίπλα πτέρυγα, τα βράδια ακούγονται γέλια.
Κοροϊδεύουν τον μαθηματικό, όπως τον λένε.
Είναι ένας που γράφει συνεχώς αριθμούς στον τοίχο.
Σαν μια τεράστια εξίσωση που για να λυθεί θέλει μέρες,μήνες,χρόνια.
Τον κοροϊδεύουν και του λένε πως οι πράξεις του είναι λάθος.
Και αυτός συνεχίζει. Και τον χλευάζουν. Και αυτός συνεχίζει.
Όμως εχθές το βράδυ τα γέλια σταμάτησαν.
Ο μαθηματικός γράφει στο αποτέλεσμα τον αριθμό 0. Και τον υπογραμμίζει.
Γυρίζει λοιπόν και τους λέει:
«Είχατε δίκιο. Οι πράξεις μου ήταν λάθος. Αλλά οι αριθμοί που χρησιμοποιούσα καθώς και το αποτέλεσμα ήταν σωστό. Γιατί στο μηδέν δεν σε φέρνουν ποτέ οι αριθμοί σου αλλά οι πράξεις σου.»
και λείπουν τα κομμάτια:
13 - Νιώσε μας
14 - Ό,τι δεν σας κάνει
Rountzas – Τρι, 27 Νοε 12, 14:32
jumaru7 – Τρίτη, 27 Νοε. 2012, 05:01
Κάποιες διορθώσεις στα ήδη ανεβασμένα... + το ημερολόγιο του πιτσιρικά στο τέλος των κομματιών.
Έχω γράψει με κεφαλαία αυτά που ξεχώρισα και χρειάζονται αλλαγή
03 - Πατρίδα
σε είδα να είσαι ΤΟ ΖΩΟ μέσα στο πείραμα,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 52.
Μας μεταφέρουν και μας πηγαίνουνε σε τούνελ. Σκοτεινιάζει.
Ο Νάρκισσος πεθαίνει από το είδωλό του ανίδεοι.
Η ντροπή του κλείνει τα μάτια.
Το κακό είναι η μάνα σου, η αδερφή σου, το χέρι που σου σφίγγει την καρδιά.
Γιατί απ’αυτό δεν κρύβεσαι. Σε κοιτάει από τον καθρέφτη.
Έχω δει τον πρώτο κόσμο να κλαίει, να λιμοκτονεί και να πεθαίνει.
Έχω δει τον δαίμονα να σπάει τη γυναίκα σου στα κρεβάτια του Υδροχόου.
Και αυτή έβλεπε εσένα στα ιδρωμένα μάτια.
Και εσύ πουθενά.
04 - Δαίμονας
είναι η βάση που στον κόσμο έχει σκοτεινιάσει,
(διέγραψε τη γραμμή ανάμεσα)
οι άγγελοι έχουν χάσει και ο θεός σου έχει γεράσει,
και όσοι αγάπησες ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ Μηχανές,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 64.
Ο κάλυκας συνεχίζει να αιωρείται.
Τεράστιοι σκελετοί από ζώα στο προαύλιο.
Στη τέντα του παλιού τσίρκου, έχουν τους νεογέννητους.
Χωρίς πάνες. Πασαλειμμένοι μαθαίνουν το άρωμα της εποχής.
Ο πόλεμος συνεχίζεται στη Νορμανδία και στις Πλαταιές ακούγεται ότι χάνουμε.
Θέλω να τελειώσει. Κουράστηκα να πονάω.
Ο χρόνος κυλάει σαν σταγόνα στον κρόταφο του ακροβάτη.
Πες μου. Θα πέθαινες για μένα;
05 - Το τσίρκο
Με βρήκανε ΣΕ μια φωλιά μέσα στο δάσος,
εδώ την θλίψη ΤΗΝ τραβολογούν μαϊμούδες,
κάνανε όλοι τους ΒΟΥΤΙΑ σε μια λεκάνη,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 73.
Τα σύρματα σκουριάζουν αργά και τα δεσμά μου ματώνουν τους καρπούς.
Υγρασία και σιωπή. Στρατόπεδο συγκέντρωσης Αθήνας, λίγο πριν την άφιξη των μηχανών.
Αυτός ο χειμώνας είπανε πως θα είναι ο πιο βαρύς.
Θα μιλούσα στο Θεό. Αλλά πλέον δεν έχω κάτι να του πω…
06 - Εδώ Αθήνα
των άσσων στο ΝΤΑΛΑΒΕΡΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ
και του νεκρού παιδιού από μπάτσο μες την ΤΖΑΒΕΛΑ,
Εδώ Αθήνα ΤΗ πόλη που οι χρυσαυγίτες δέρνουν και γαμούν,
που ΟΙ μετανάστες πάνω του συνέχεια ακροβατούν,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 85.
Το γρανάζι που έστησαν οι μηχανές στο κέντρο του κόσμου, πηγαίνει ανάποδα.
Οι δείκτες του κινούνται αριστερόστροφα. Και ο χρόνος μετράει προς τα πίσω.
Φήμες λένε για ανθρώπους στην κοιλιά του που γυρίζουν τα γρανάζια του με τα χέρια. «Σταμάτα να κυνηγάς τα σύννεφα και πήδα.» φώναξε η μηχανή στη γυναίκα.
Και εκείνη βούτηξε από το 6. Η ώρα έδειχνε 0.
07 - Γρανάζι
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 92.
Αυτό που έγινε γράφτηκε στις σειρές του πενταγράμμου.
Νότα νότα με χτίσανε. Νιώσε.
Τα καμμένα λάστιχα θυμίζουν μυρωδιά από βινύλιο.
Θυμάσαι που σου φώναζα να τους προσέχεις γιατί στραβώνουν; Θυμάσαι;
08 - Είμαι χαμένος
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 124.
Εσύ και το μολύβι που τελειώνει είστε τα μόνα πράγματα που είναι δικά μου.
Έχεις δει τα λουλούδια πώς ανοίγουν την αυγή;
Έχεις ακούσει τις κραυγές του μεγάλου πολέμου;
Ό,τι άκουσες και είδες είναι δικό σου. Αλλά και τίποτα.
Πάρε με αγκαλιά. Καληνύχτα…
10 - Συμμορία των 10
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 178.
Οι αντιστασιακοί υστερούν σε όπλα.
Ακούγεται ότι κρατάνε έκταση της πόλης.
Αλλά όλο και μικραίνει.
Η φύση είναι ανύμπορη μπροστά σε αυτό.
Είμαστε σα σελίδα της ελληνικής μυθολογίας. Περιμένουμε τον ήρωα.
«Η αλήθεια είναι στα ντουβάρια.» φώναξε ο καρκινοπαθής πίσω από το συρματόπλεγμα.
Μίλα μου λίγο, αυτή η σιωπή με σκοτώνει. Άλλωστε αν δεν καούμε εμείς πώς θα φωτιστεί η νύχτα;
11 - Τοίχος
αυτός ο τοίχος χωρίζει ΠΟΛΕΙΣ,ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,ΜΥΑΛΑ
αυτός ο τοίχος χωρίζει το πίσω με το μπροστά. (εναλλάξ)
φωνάζει βοήθεια ΜΑ ΕΣΕΙΣ ΖΕΙΤΕ στα παραμύθια,
ο ΤΟΙΧΟΣ ΕΙΠΕ ότι γαμιούνταΙ όλα τα σύνορα,
ΣΤΟΝ τοίχο που χωρίζει τον κόσμο ΓΡΑΦΟΥΝ παιδιά,
λέει για τ'αύρια που διώχνουνε ΤΑ σήμερα,
κι αφού ο τοίχος ΤΟΥΣ χωρίζει τον κόσμο σ'έμείς κι εσείς,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 184.
Τα χέρια μου μυρίζουν.
Ψάχνουμε στις παλιές χωματερές.
Τσίγκους και κουτιά από κονσέρβα.
Οι μηχανές δίνουν παραπάνω φαγητό αν τους πας λαμαρίνα.
Η Αθήνα που ξέραμε άδειασε.
Οι μισοί πεθάνανε και οι άλλοι φύγανε.
Υστερόγραφο: οι μηχανές επιτίθενται στα γυναικόπαιδα, τους παίρνουν μαλλιά και νύχια.
14 - Ό,τι δεν σας κάνει
μην με ρωτάς για 'κεινον ΖΕΙ στις καρδιές των λίγων,
πες ΟΤΙ χάθηκα πες τους τρελάθηκα,
ΠΕΣ ΠΩΣ την φάση και τον κόσμο τους σιχάθηκα,
ΚΑΙ ΜΗ ρωτάς που θα 'μαι γιατί να σου πω φοβάμαι,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 262
Οι μέρες μου περνάνε, οι νύχτες μου δεν περνάνε.
Γράφω πάνω σε αυτό το ημερολόγιο για τον κόσμο που δεν θα δω.
Και για σένα που δεν θα αγαπήσω.
Λένε ότι όταν αρχίσεις να μιλάς με τον εαυτό σου αποτελεί κλινική περίπτωση.
Εγώ απλά πιστεύω ότι το υποσυνείδητο αποσχίζεται της βιωματικής λογικής και το υποκείμενο έλκεται σε κατάσταση εσωτερικής διένεξης την οποία εξωτερικεύει.
Εδώ μέσα καταρρέω. Είσαι ακόμα εκεί;
15 - Τα όνειρα μου
σαν δαίμονας εν παραδείσω ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΟΝ Άδη,
που ΒΥΘΙΣΕ στο αίμα την Ευρώπη σε μια νύχτα,
πως είμαι άρρωστος εμμονικός και ΨΥΧΟΤΙΚΟΣ,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 278.
Έχω να κοιμηθώ μέρες.
Οι σειρήνες ακούγονται κάθε 2 λεπτά και ο εφιάλτης της πρώτης νύχτας επιστρέφει.
Γύρω μου η εξάντληση και το ντουβάρι που ακουμπάω παγωμένο.
Μπροστά μου περπατούν οι κουρασμένοι του περιθωρίου.
Δεν μιλάνε. Μόνο ένας μου μίλησε μια φορά σκυφτός και περήφανος.
Γερασμένος σταμάτησε μπροστά μου, κοίταξε προς τη μεριά μου και είπε:
«40 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που τραγούδησα για πρώτη φορά ….»
16 - Στην αγκαλιά του Μάρκου
πίσω Η ζωή κι'αυτός μπροστά πάντα στο παρά πέντε,
πάντα καημός και μοίρα ΚΑΙ ΗΤΑΝ πάντα στην γύρα,
ΕΙΜΑΙ απ'τα λίγα πράγματα που έσερνε κοντά του,
σηκώνοντας το ΦΡΥΔΙ ξεκινούσε το ταξίμι,
ΜΟΥ γνώρισε κάθε ερωμένη και αγαπητικιά του,
κι όλες του λέγαν στάσου μα ΑΥΤΟΣ ήτανε γεια σου,
ήταν ψυχή μικρού παιδιού μα ο λόγος ΤΟΥ ήταν βράχος,
και νότα νότα ΤΟΝ έμαθε όλη η Ελλάδα,
*ρεφραιν: άκουσα κάθε ΤΟΥ καημό και τα παράπονα του,
ΗΤΑΝΕ ΣΑΝ τα λόγια του κι αυτό απαγορευμένο,
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 300.
13 Ιουνίου 1793. Παρίσι.
Πεθαίνει σε μία μπανιέρα ο άνθρωπος που τον αποκαλούσαν φίλο του λαού.
Να σηκωθείς, να πας να τον βρεις για να σου πει.
178 χρόνια μετά, με 10 μέρες διαφορά.
Πεθαίνει στην ίδια πόλη, σε μια ίδια μπανιέρα, ένας άνθρωπος κραυγή.
ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΜΑΤΑΙΟ.
17 - Βία
γιατί ένα ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ φοβάστε κι αυτό είναι η βία.
ΚΑΙ η χούντα δεν σταμάτησε το '73 (βία),
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 324
Στη δίπλα πτέρυγα, τα βράδια ακούγονται γέλια.
Κοροϊδεύουν τον μαθηματικό, όπως τον λένε.
Είναι ένας που γράφει συνεχώς αριθμούς στον τοίχο.
Σαν μια τεράστια εξίσωση που για να λυθεί θέλει μέρες,μήνες,χρόνια.
Τον κοροϊδεύουν και του λένε πως οι πράξεις του είναι λάθος.
Και αυτός συνεχίζει. Και τον χλευάζουν. Και αυτός συνεχίζει.
Όμως εχθές το βράδυ τα γέλια σταμάτησαν.
Ο μαθηματικός γράφει στο αποτέλεσμα τον αριθμό 0. Και τον υπογραμμίζει.
Γυρίζει λοιπόν και τους λέει:
«Είχατε δίκιο. Οι πράξεις μου ήταν λάθος. Αλλά οι αριθμοί που χρησιμοποιούσα καθώς και το αποτέλεσμα ήταν σωστό. Γιατί στο μηδέν δεν σε φέρνουν ποτέ οι αριθμοί σου αλλά οι πράξεις σου.»
και λείπουν τα κομμάτια:
13 - Νιώσε μας
14 - Ό,τι δεν σας κάνει
Αρκετά ωραίος.
Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.