hiphop.gr
 

Στίχοιμα - Μηχανές (Στίχοι τραγουδιών) ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ βοήθεια με λάθη.

Rountzas – Παρ, 17 Αυγ 12, 13:29, 113932 αναγνώσεις – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 18:10 by Rountzas, έχει αλλάξει 48 φορές

Κατεβάστε τον δίσκο http://Stixoima-mhxanes.blogspot.gr


Promo βίντεο για Μηχανές: http://www.youtube.com/watch?v=ORKSOurCPaI&feature=share
Δεύτερο promo βίντεο για Μηχανές QUI TACET CONSENTIT: http://www.youtube.com/watch?v=TazxKbT5TmM

Κάντε εγγραφή στο κανάλι των Στίχοιμα:

1. Intro
2. Μηχανές
3. Πατρίδα
4. Δαίμονας
5. Το τσίρκο
6. Εδώ Αθήνα
7. Το γρανάζι
8. Είμαι χαμένος feat Marginal
9. Δικό μου
10. Συμμορία των δέκα
11. Ο τοίχος feat Dask
12. Γενιά μες στα σκουπίδια
13. Νιώσε μας
14. Ό,τι δεν σας κάνει
15. Τα όνειρα μου
16. Στην αγκαλιά του Μάρκου
17. Βία
18. Είμαι λάθος
19. Άνθρωποι feat Dask
20. Τέλος

Ευχαριστώ για την βοήθεια τους: Xrhstos7, Folektoras, Panos, The_Addobt, Jumaru7 και Marina4Minister (Άρχοντας των troll)

Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.

ΣΕΛΙΔΑ:

Απαντήσεις – σελίδα 6 / 10

Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 16:02 – Τελευταία αλλαγή: Κυρ, 2 Δεκ 12, 16:29 by Rountzas, έχει αλλάξει 5 φορές.

Στίχοιμα - Εδώ Αθήνα

Εδώ Αθήνα μεταδίδουμε απ'τον πυρήνα,
6 εκατομμύρια νεκροί στο ίδιο μνήμα,
6 εκατομμύρια ιστορίες,
6 εκατομμύρια μαλακίες ειπώνονται κάθε μήνα,
ειμ' απ'΄την πόλη των Γιγάντων μητρόπολη των πάντων,
των άσσων στο νταλαβέρι και διεφθαρμένων μπάτσων,
της γιάφκα της 17 Νοέμβρη και του Ε.Λ.Α,
και του νεκρού παιδιού από μπάτσο μες την Tζαβέλα,
ειμ' απ'την πόλη της Μενάδρου και της Μιχαλακοπούλου,
την πόλη της πλατείας Βάθης και της Δροσοπούλου,
στην πόλη μου η πρέζα στην πόλη μου όλοι τέζα,
και τα μυαλά παιδιών της γενιάς μου μες την φριτέζα,
εδώ Αθήνα δρόμοι με γούβες πόλη με κλούβες,
άλλο η θεωρία εδώ και άλλο η διμοιρία,
η πόλη μου η ζωή μου η δουλειά μου Αθήνα city,
Αθήνα γαμιέται το σπίτι κάθε ασφαλίτη,
στα αρχίδια μου η λογική εδώ Αθήνα,
εδώ η χλιδή εδώ ο αστός εδώ κι η πείνα,
Αθήνα όλο αλλάζει και όλο ίδια μένει,
και οι καθυστερημένοι νομίζουν πως φταιν' οι ξένοι.

Ρεφραιν
Εδώ Αθήνα βεντζίνη μπουκάλι μες την βιτρίνα,
εξαθλίωση σε κάθε βήμα,
6 εκατομμύρια σ'ένα μνήμα,
εδώ το χρήμα εδώ ο αστός εδώ κι η πείνα. (x2)

Εδώ Αθήνα τη πόλη που οι χρυσαυγίτες δέρνουν και γαμούν,
την πόλη που οι μπάτσοι πυροβολούν,
Αθήνα ένα τεράστιο του κόσμου νήμα,
που οι μετανάστες πάνω του συνέχεια ακροβατούν,
είμαι απ'την πόλη της ομάδας Δίας της ουτοπίας,
του Παύλου του Νικόλα και της κοσμοθεωρίας,
Αθήνα πόλη εξαρχείων και υπουργείων,
Αθήνα πόλη εξαθλίων και υπογείων,
Αθήνα πόλη μηχανών πόλη κλόνων,
Αθήνα πόλη ραψωδών πόλη δρόμων,
δημάρχων που ζουν από τις μίζες θεαμάτων,
και ράσων στο όνομα θεών και πνευμάτων,
στην πόλη μου η μαφία ελέγχει την παραλία,
την άδεια κάθε χώρου την διασκέδαση του φλώρου,
εδώ Αθήνα πόλη του κουφού και του τυφλού,
του Μπόμπολα τσιφλίκι και χωράφι του βωβού,
στην πόλη μου μέχρι και οι πουτάνες έχουν στρες,
και μάνες τόσο μόνες που παίζουν με δονητές,
οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά σαν την Κατερίνα,
και η πόλη μου μαύρη φωλιά την λένε Αθήνα.

Ρεφραίν.

Εδώ Αθήνα τσιγάρο πλατεία μαλαματίνα,
στιβαγμένα όνειρα χαμένα μες τ'απόνερα,
Αθήνα σπίτια ερειπωμένα διαλυμένα,
χωρίς χρώμα κάτω απ'τη σκιά του Παρθενώνα,
Αθήνα γήπεδα τις Κυριακές γεμάτα,
τόση μπάλα από την χούντα είχα να δω κι απ'το '40,
Αθήνα πόλη που ρίχνει στάχτη στα μάτια,
πόλη με παράγκες και πόλη με παλάτια,
Αθήνα κράχτες τσακάλια μοναστηράκι,
δικηγόροι μόδιστροι τίγκα το Κολωνάκι,
Αθήνα η πόλη που φοβούνται οι δικοί σου,
πόλη που αγαπώ και πόλη του άντε γαμήσου,
Αθήνα Πολυτεχνείο νομική χημείο,
Στρέφη Φιλοπάππου και Λυκαβητό με κρύο,
κι από μακριά γιορτή με κόσμο σειρήνες φώτα,
κι από κοντά όλοι με σύρτη πίσω απ'την πόρτα.

Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 85.
Το γρανάζι που έστησαν οι μηχανές στο κέντρο του κόσμου, πηγαίνει ανάποδα.
Οι δείκτες του κινούνται αριστερόστροφα. Και ο χρόνος μετράει προς τα πίσω.
Φήμες λένε για ανθρώπους στην κοιλιά του που γυρίζουν τα γρανάζια του με τα χέρια. «Σταμάτα να κυνηγάς τα σύννεφα και πήδα.» φώναξε η μηχανή στη γυναίκα.
Και εκείνη βούτηξε από το 6. Η ώρα έδειχνε 0.

Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.

Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 16:04 – Τελευταία αλλαγή: Κυρ, 9 Δεκ 12, 11:05 by Rountzas, έχει αλλάξει 6 φορές.

Στίχοιμα - Τέλος

Αυτόν τον κόσμο τον βρήκα μες σε ναυάγιο,
και τώρα μες την αγκαλιά του νιώθω λάφυρο,
γράφεις μηδέν με το δάχτυλο στο παράθυρο,
και ψιθυρίζουμε μετρώντας ως το άπειρο,
αν δεις το τέλος πουθενά ψάχνω για άσυλο,
πες του να έρθει να με βρει κι ας είναι άσχημο,
είναι η ζωή μπροστά στο τέλος, χρόνου χάσιμο,
είναι το τέλος φίλε που σε κάνει διάσημο,
είναι ο μόνος μου φίλος αυτό κι ο ήλιος σας,
είναι ο μόνος μου ήλιος αυτό κι ο φίλος σας,
είναι η λέξη, ειν' η πράξη, ειν' η λύση μου,
είναι η μέρα που θα μ εκδικείται η φύση μου,
το τέλος είναι το χειρότερο ξενέρωμα,
είναι που έρχεσαι και φεύγεις το ξημέρωμα,
αυτήν την ώρα κλαιν οι γάτες μου κι οι σκύλοι μου,
αυτήν την ώρα που γελάν όλοι οι φίλοι μου.

Έρχεται πάντα κι όταν μ'αγκαλιάζει χάνομαι,
και ρίχνει μαύρο πέπλο πάνω σ'ότι αισθάνομαι,
έρχεται πάντα κι όταν μ'αγκαλιάζει κρύβομαι,
γι'αυτό δεν θέλω έτσι εύκολα ν ανοίγομαι.
Αυτό το τέλος το 'χω δει στα παραμύθια μου,
είναι το ψέμα που 'πε κάποτε η αλήθεια μου,
είναι το φως που όταν σβήνει καιν τα μάτια μου,
νύχτωσε πάλι και μαζεύω τα κομμάτια μου.

Το τέλος είναι ο πιο γρήγορος γιατρός σου φίλε,
είναι μικρόβιο μέσα στον πυρετό σου φίλε,
είναι η σκέψη που υπάρχει από πίσω,
όχι εκεί, μέσα στο μυαλό σου, τέρμα πίσω,
είναι απλά ένας λόγος για να ελπίζω,
και μου θυμίζει να τελειώνω αυτό που αρχίζω,
είναι ωραίο σαν το κόκκινο στο γκρίζο,
και σαν το άρωμά σου όταν σε μυρίζω,
είναι στην τελευταία λέξη του βιβλίου,
στην πρώτη ανάμνηση του πρώτου σου σχολείου,
είναι στη μπάλα που χεις παίξει στην αλάνα του,
προτού να σε τραβήξει ο χρόνος με το άρμα του,
είναι ωραίο το τέλος γαμώ τη μάνα του,
τσαμπουκαλεύεται και σου κολλάει τη μάπα του,
κι άμα το δεις στο δρόμο πότε έρχεται ρώτα το,
γιατί προβλέπω ένα τέλος μοναχικότατο.

Έρχεται πάντα κι όταν μ'αγκαλιάζει χάνομαι,
και ρίχνει μαύρο πέπλο πάνω σ'ότι αισθάνομαι,
έρχεται πάντα κι όταν μ'αγκαλιάζει κρύβομαι,
γι'αυτό δεν θέλω έτσι εύκολα ν ανοίγομαι.
Αυτό το τέλος το 'χω δει στα παραμύθια μου,
είναι το ψέμα που 'πε κάποτε η αλήθεια μου,
είναι το φως που όταν σβήνει καιν τα μάτια μου,
νύχτωσε πάλι και μαζεύω τα κομμάτια μου.

Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.

Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 16:06 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 15:22 by Rountzas

Στίχοιμα - Ό,τι δεν σας κάνει

Μην με ρωτάς που πάει μην με ρωτάς τι κάνει,
μην με ρωτάς αν ζει σε θάλασσα ή σε λιμάνι,
μην με ρωτάς αν ζει μάλλον έχει πεθάνει,
έτσι είστε οι άνθρωποι σκοτώνετε ότι δεν σας κάνει,
μην με ρωτάς για 'κεινον ζει στις καρδιές των λίγων,
ο μύθος λέει πως κυκλοφορεί σ'αγέλες λύκων,
μην με ρωτάς για 'κεινους για γκόμενες και φίλους,
πες μου μονάχα πως τ'αγκάθια μοιάζουνε με κρίνους,
γι'αυτό σου λέω αλάνι αυτός έχει πεθάνει,
έχει στα χέρια του τρύπες αγκάθινο στεφάνι,
και μην ακούς τις φήμες πως γράφει ακόμα ρίμες,
ότι είχε πει είναι πλέον αναμνήσεις είναι μνήμες,
είπανε τόσοι τόσα βγάλανε τόσοι γλώσσα,
και η ουσία ανακατεύτηκε με τόσα λόγια,
στα στάχια μες του χρόνου τα απέραντα αλόνια,
και τα καλύτερα του χρόνια λιώσανε σαν χιόνια,
καταλαβαίνεις τώρα έχει περάσει η ώρα,
και αυτός έχει περάσει απέναντι σε άλλη χώρα,
είπαν πως άλλαξε εγώ λέω πως πέθανε,
γιατί όσο ζούσε ρε κουφάλες δεν σας έκανε.

Ρεφραίν:
Είπανε χάθηκε,
είπαν τρελάθηκε,
είπαν πως πήγε στην κόλαση και ξεχάστηκε,
είπαν πως άλλαξε εγώ λέω πως πέθανε,
γιατί όσο ζούσε ρε κουφάλες δεν σας έκανε,
είπαν ωρίμασε είπαν μεγάλωσε,
και ότι τον σκότωνε γλυκά όποιον αγκάλιαζε,
μην με ρωτάς τι κάνει για μένα έχει πεθάνει,
έτσι είστε οι άνθρωποι σκοτώνετε ότι δεν σας κάνει.

Μην με ρωτάς τι κάνω μην με ρωτάς που πήγα,
πετάω σαν πεταλούδα και τσιμπάω σαν την σφήγκα,
μισώ το άδικο μ'ένα μίσος μονάδικο,
πέθανα και είμαι ελεύθερος σ'ένα τρελάδικο,
μην μου ζητάς να ζήσω ούτε να σου μιλήσω,
μην μου ζητάς να πάω μπροστά έχω γυρίσει πίσω,
πίσω στην πράξη πίσω στην ίδια τάξη,
είμαι ο ίδιος κάφρος τίποτα δεν έχει αλλάξει,
γι'αυτό μ'ακούς να βρίζω γιατί έπαψα να ελπίζω,
αυτός ο κόσμος έχει αλλάξει τροχιά νομίζω,
γαμώ την πρόοδο τους και τον πολιτισμό τους,
γαμώ την μάνα τους γαμώ και τον πρωθυπουργό τους,
μην με ρωτάς τι λέω εγώ για όλα φταίω,
και έχω ξεχάσει να πονάω μην με ρωτάς αν κλαίω,
πες ότι χάθηκα πες τους τρελάθηκα,
πες πως την φάση και τον κόσμο τους σιχάθηκα,
και μην ρωτάς που θα 'μαι γιατί να σου πω φοβάμαι,
πισωγυρνάς δεν ήμουν δε είμαι ούτε θα'μαι,
πες τους πως έφυγα πες τους πως πέθανα,
γιατί όσο ζούσα ρε κουφάλες δεν σας έκανα.

Είπανε χάθηκε,
είπαν τρελάθηκε,
είπαν πως πήγε στην κόλαση και ξεχάστηκε,
είπαν πως άλλαξε εγώ λέω πως πέθανε,
γιατί όσο ζούσε ρε κουφάλες δεν σας έκανε,
είπαν ωρίμασε είπαν μεγάλωσε,
και ότι τον σκότωνε γλυκά όποιον αγκάλιαζε,
μην με ρωτάς τι κάνει για μένα έχει πεθάνει,
έτσι είστε οι άνθρωποι σκοτώνετε ότι δεν σας κάνει.


Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 262
Οι μέρες μου περνάνε, οι νύχτες μου δεν περνάνε.
Γράφω πάνω σε αυτό το ημερολόγιο για τον κόσμο που δεν θα δω.
Και για σένα που δεν θα αγαπήσω.
Λένε ότι όταν αρχίσεις να μιλάς με τον εαυτό σου αποτελεί κλινική περίπτωση.
Εγώ απλά πιστεύω ότι το υποσυνείδητο αποσχίζεται της βιωματικής λογικής και το υποκείμενο έλκεται σε κατάσταση εσωτερικής διένεξης την οποία εξωτερικεύει.
Εδώ μέσα καταρρέω. Είσαι ακόμα εκεί;

Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.

Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 16:14 – Τελευταία αλλαγή: Τετ, 9 Ιαν 13, 21:41 by Rountzas, έχει αλλάξει 5 φορές.

Στίχοιμα - Τα όνειρα μου


Τα όνειρα μου κόλαση,
γαμώ την τηλεόραση,
χάνεται η ακοή μου η αφή μου και η όραση,
στα όνειρα μου περπατάω ανάμεσα σε τάφους,
τάφους με πολιτικούς και δημοσιογράφους.

Στα όνειρα μου κάνω αυτό που θέλω όποτε το θέλω,
μπαίνω στο μυαλό των άλλων το κάνω μπουρδέλο,
είναι η ώρα που παραστρατώ απ'το κοπάδι,
σαν Δαίμονας εν Παράδεισο και Άγγελος στον Άδη,
στα όνειρα μου έχω βρει τον τάφο του Αδόλφου,
και τα οστά του τα 'βγαλα τα 'ριξα στα σκυλιά,
και 'κεινα τα 'φαγαν με λύσσα κόκαλα ενός φασίστα,
που βύθισε αίμα την Ευρώπη σε μια νύχτα,
στα όνειρα μου έχω τρέξει μέσα στην Ραμάλα,
και είδα ένα παιδί πεσμένο δίπλα του μια μπάλα,
και του λέω τι κάνεις μου λέει δεν φταίω εγώ,
έγω έπαιζα και αυτοί πυροβολούσαν εδώ,
γαμημένοι στα όνειρα μου έρχονται πεθαμένοι,
βρίσκουν άσυλος της χώρας μου όλοι οι ξένοι,
στα όνειρα μου η εγγονή του Καρατζαφέρη,
μπαίνει σε ξενοδοχείο μ'ένα μαύρο χέρι-΄χερι,
στα όνειρα μου κάποια βράδια τυλίγω φέρετρα,
με μια σημαία κόκκινη μπλε και νιώθω υπέροχα,
αγέροχα τους κοιτώ και τους μιλώ στ'αυτί,
σκουπίδια καλό ταξίδι πίσω στην πατρίδα.

Τα όνειρα μου κόλαση,
γαμώ την τηλεόραση,
χάνεται η ακοή μου η αφή μου και η όραση,
στα όνειρα μου περπατάω ανάμεσα σε τάφους,
τάφους με πολιτικούς και δημοσιογράφους.

Οι γιατροί μου λένε πως είμαι αντικοινωνικός,
πως είμαι άρρωστος εμμονικός και ψυχωτικός,
μα νιώθω εντάξει μόνο στον ύπνο έχω ένα θεματάκι,
ότι πιο φρικτό το βλέπω και το κάνω πράξη,
στα όνειρα μου οι Αρμένιοι μπαίνουν στην πόλη,
και 5 εκατομμύρια Τούρκοι σφάζονται όλοι,
πληγωμένοι μου λένε γιατί τους λέω δεν ξέρω man,
εκεί που θα πάτε ψάχτε ρωτήστε τον Κεμάλ,
στα όνειρα μου πάνε στην Χάγη όλοι εκείνοι,
που ευθύνονται για τόσους νεκρούς στην Παλαιστίνη,
κι όταν πήγαν γεμίσαν οι κρεμάλες με ηγέτες,
γιατί είχε δικαστές στις έδρες κι όχι μαριονέτες,
στα΄ονειρα μου δικάζουνε κάθε προδώτη,
κάθε Κώστα κάθε Ρουσόπουλο κάθε Λαλιώτη,
θέλω αίμα στα όνειρα μου όλα είναι ψέμα,
μα η αλήθεια κρύβεται στα όνειρα του καθένα,
τα όνειρα μου κόλαση γαμώ την τηλεόραση,
χάνεται η ακοή μου η αφή μου και όραση,
στα όνειρα μου πόνος πολύς αίμα πολύ,
δεν αντέχω για αυτό και δεν κοιμάμαι πολύ.

Τα όνειρα μου κόλαση,
γαμώ την τηλεόραση,
χάνεται η ακοή μου η αφή μου και η όραση,
στα όνειρα μου περπατάω ανάμεσα σε τάφους,
τάφους με πολιτικούς και δημοσιογράφους.

Γιατ'είστε γαμημένοι στον ύπνο που πεθαίνει,
ότι αγάπησα ότι έγραψα και φώναξα σιωπαίνει,
φοβάμαι κάθε φορά που πέφτω και κοιμάμαι,
στον δρόμο του εφιάλτη με τις λεύκες περπατάμε,
στα όνειρα μου αίμα στα όνειρα μου ψέμα,
τα όνειρα μου είναι εξ ολοκλήρου γαμημένα,
στα όνειρα μου χάνεται ότι βρέθηκε κοντά μου,
στα όνειρα μου βλέπω μνήμα που 'χει τ'όνομα μου,
αλήθεια το βράδυ ξυπνάω ζητάω βοήθεια,
σηκώνομαι και ανοίγω τα φώτα από συνήθεια,
μικρό παιδί κάθε πρωί έπαιζα με παιχνίδια,
τώρα σηκώνομαι με ένα πόνο μες τα στήθια,
και κάθε νύχτα βλέπω ξανά τα ίδια,
βλέπω παιδιά που ψάχνουνε τροφή μες τα σκουπίδια.

Στα όνειρα μου τα παιδιά τρώνε μέσα από τάφους,
τάφους με πολιτικούς και δημοσιογράφους.

Τα όνειρα μου κόλαση,
γαμώ την τηλεόραση,
χάνεται η ακοή μου η αφή μου και η όραση,
στα όνειρα μου περπατάω ανάμεσα σε τάφους,
τάφους με πολιτικούς και δημοσιογράφους.

Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 278.
Έχω να κοιμηθώ μέρες.
Οι σειρήνες ακούγονται κάθε 2 λεπτά και ο εφιάλτης της πρώτης νύχτας επιστρέφει.
Γύρω μου η εξάντληση και το ντουβάρι που ακουμπάω παγωμένο.
Μπροστά μου περπατούν οι κουρασμένοι του περιθωρίου.
Δεν μιλάνε. Μόνο ένας μου μίλησε μια φορά σκυφτός και περήφανος.
Γερασμένος σταμάτησε μπροστά μου, κοίταξε προς τη μεριά μου και είπε:
«40 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που τραγούδησα για πρώτη φορά ….»

Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.

Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 16:26 – Τελευταία αλλαγή: Κυρ, 16 Δεκ 12, 00:25 by Rountzas, έχει αλλάξει 5 φορές.

Στίχοιμα feat Dask - Τοίχος

Ο τοίχος έγραφε όσα σκέφτεται ο κόσμος κρυφά,
όσα δεν λέει το στόμα φίλε τα λέει η μπογιά,
αυτόν τον τοίχο κάποιος είπε πως το βάφαν παιδιά,
αυτός ο τοίχος χωρίζει πόλεις ανθρώπους μυαλά.
Ο τοίχος έγραφε όσα σκέφτεται ο κόσμος κρυφά,
όσα δεν λέει το στόμα φίλε τα λέει η μπογιά,
αυτόν τον τοίχο κάποιος είπε πως το βάφαν παιδιά,
αυτός ο τοίχος χωρίζει το πίσω με το μπροστά.

Περπατάω κατά μήκος τους τοίχους,
πατάω σε ήχους πίσω μου έχω λύκους κι αγανακτώ κατοίκους,
ο τοίχος που χωρίζει τον κόσμο λέει αλήθεια,
φωνάζει βοήθεια μα εσείς ζείτε στα παραμύθια,
ο τοίχος είχε πει ο κόσμος είναι στα παπάρια του,
και το Αιγαίο ανήκει μοναχά στα ψάρια του,
ο τοίχος είπε ότι γαμιούνται όλα τα σύνορα,
πρώτα δουλειά μετά ψώνια και σπίτι γρήγορα,
ο τοίχος είπε αυτό που έπρεπε να 'χε πει,
αν ο πλανήτης ήταν τράπεζα θα είχε σωθεί,
ο τοίχος βρήκε αυτό που λείπει σε μια γενιά,
είπε στ'αρχίδια μου τα φράγκα αγάπη θέλω μουνιά,
στον τοίχο που χωρίζει τον κόσμο γράφουν παιδιά,
γιατί τ'αυτιά σας έχουν τοίχους και οι τοίχοι αυτιά,
κι άμα πέφτεις σ'ένα κόσμο που πέφτει και λείπει ο πάτος,
τότε ο τοίχος λέει φάε σκατά κερνάει το κράτος.

Ο τοίχος έγραφε όσα σκέφτεται ο κόσμος κρυφά,
όσα δεν λέει το στόμα φίλε τα λέει η μπογιά,
αυτόν τον τοίχο κάποιος είπε πως το βάφαν παιδιά,
αυτός ο τοίχος χωρίζει πόλεις ανθρώπους μυαλά.
Ο τοίχος έγραφε όσα σκέφτεται ο κόσμος κρυφά,
όσα δεν λέει το στόμα φίλε τα λέει η μπογιά,
αυτόν τον τοίχο κάποιος είπε πως το βάφαν παιδιά,
αυτός ο τοίχος χωρίζει το πίσω με το μπροστά.

Το ντουβάρι δίνει γνώση η οθόνη απειλές,
ο τοίχος γράφει λευτεριά στους τηλεθεατές,
γιατί ο τοίχος μιλάει για μένα μιλάει για σένα,
ο τοίχος βλέπει ανθρώπους σβηστούς κουτιά αναμμένα,
λέει για τ'άγρια που τα σκοτώνουν ήμερα,
λέει για τ'αύρια που διώχνουνε τα σήμερα,
γράφτε στον τοίχο αυτό που θέλετε να πείτε,
γιατί μεταφερθήκαμε ψάχτε μας να μας βρείτε,
ο τοίχος γράφει δόξα τα λεφτά έχουμε θεό,
γράφει στράτευση στα ογδόντα σύνταξη στα δεκαοχτώ,
αυτός ο τοίχος που χωρίζει τον κόσμο τόσο καλά,
λέει πως τρομοκρατία είναι να ψάχνεις δουλειά,
ο τοίχος λέει αυτά που από φόβο εσείς δεν λέτε,
λέει δεν υπάρχει δεν μπορώ υπάρχει δεν γαμιέται,
κι αφού ο τοίχος τους χωρίζει τον κόσμο σ'έμείς κι εσείς,
σε κόσμο για λίγους μαλάκα δεν χωράει κανείς.

Ο τοίχος έγραφε όσα σκέφτεται ο κόσμος κρυφά,
όσα δεν λέει το στόμα φίλε τα λέει η μπογιά,
αυτόν τον τοίχο κάποιος είπε πως το βάφαν παιδιά,
αυτός ο τοίχος χωρίζει πόλεις ανθρώπους μυαλά.
Ο τοίχος έγραφε όσα σκέφτεται ο κόσμος κρυφά,
όσα δεν λέει το στόμα φίλε τα λέει η μπογιά,
αυτόν τον τοίχο κάποιος είπε πως το βάφαν παιδιά,
αυτός ο τοίχος χωρίζει το πίσω με το μπροστά.

Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 184.
Τα χέρια μου μυρίζουν.
Ψάχνουμε στις παλιές χωματερές.
Τσίγκους και κουτιά από κονσέρβα.
Οι μηχανές δίνουν παραπάνω φαγητό αν τους πας λαμαρίνα.
Η Αθήνα που ξέραμε άδειασε.
Οι μισοί πεθάνανε και οι άλλοι φύγανε.
Υστερόγραφο: οι μηχανές επιτίθενται στα γυναικόπαιδα, τους παίρνουν μαλλιά και νύχια.

Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.

Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 16:38 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 22:50 by Rountzas, έχει αλλάξει 5 φορές.

Στίχοιμα - Γρανάζι

Είμαι γρανάζι
γυρίζω στον κόσμο που όλο αλλάζει,
σαν παιδί που χάθηκε στην πόλη και φωνάζει,
γρανάζι σαν το κανάλι που σε αηδιάζει,
σαν την κοινωνία που βάλεται και κοχλάζει,
κοίτα ο φίλος σου δίπλα είναι γρανάζι,
ο γείτονας γρανάζι γι'αυτό στραβά σε κοιτάζει,
ο ξένος ουρλιάζει και ο Χρυσαυγίτης σφάζει,
γιατί αντί για λάδι ρίχνουν αίμα στο γρανάζι,
θέλω να πω είσαι ένα δόντι στο γρανάζι,
γι'αυτό αυτό που λες έχει αρχίσει να με κουράζει,
όπως και αυτός ο κόσμος που τίποτα δεν το νοιάζει,
όπως κι η ανάμνηση της που αρχίζει να ξεθοριάζει,
γρανάζι είναι η σχέση μας νερό που βράζει,
μας νίκησε η εποχή και τώρα κάνει χάζι,
γι'αυτό στα λεωφορεία ο κόσμος αναστενάζει,
γιατί η ζωή κυλάει σε ρόδες και αίμα στάζει,
γρανάζι γνώρισα μια κοπέλα που σου μοιάζει,
μου είπε πε πως αγάπη μοιράζει και ρούχα βγάζει,
το νου σου να κάνεις πάντα αυτό που σε εκφράζει,
γιατί η πουτάνα δίπλα σου είναι κι αυτή γρανάζι.

Γιατί ο κόσμος σας έπαψε να με νοιάζει,
γιατί όλα γύρω γυρίζουνε το γρανάζι,
όπως και 'κείνη η κοπέλα που σου μοιάζει,
έτσι και συ είσαι ένα δόντι στο γρανάζι.
Γιατί ο κόσμος σας έπαψε να με νοιάζει,
γιατί όλα γύρω γυρίζουνε το γρανάζι,
κι η ανάμνηση σου άρχισε να ξεθωριάζει,
γιατί ήσουν πάντα ένα δόντι μες το γρανάζι.

Και έτσι πάει και το γρανάζι συνεχώς γυρίζει,
γρανάζι και ο Ναζί που το κεφάλι του ξυρίζει,
γρανάζι σαν το χαμόγελο της που αφοπλίζει,
γρανάζι και το εγώ μου που γύρω μου τοίχος χτίζει,
όπως και ο λαός που όλο μαλακίες ψηφίζει,
γιατί κάθε λαός παίρνει αυτό που του αξίζει,
γιατί κάποτε ψήφιζες έναν να σε διορίζει,
και τώρα μου ψηφίζεις τον άλλον να σε δανείζει,
γιατί ο κόσμος γρανάζι είναι που γυρίζει,
γρανάζι κι η ανάγκη που έρχεται και σ'ορίζει,
γρανάζι είναι κι'αυτός που από μακριά σε βρίζει,
όμως μπροστά σου όσα λέει δεν τα υποστηρίζει,
είναι γρανάζι αλάδωτο που όλο τρίζει,
το πάθος του παιδιού που παλεύει να ξεχωρίζει,
κι αλήθεια δεν είναι η σειρήνα που φοβίζει,
μα το άδικο του μπάτσου που Δεκέμβρη σου θυμίζει,
γιατί έτρεχες από Εξάρχεια κρυβόσουν Γκύζη,
σε μια κοπέλα που πλέον λέει δεν σε γνωρίζει,
γρανάζι είσαι κι εσύ και ότι σε χαρακτηρίζει,
γρανάζι είμαι και εγώ και όλος ο κόσμος που γυρίζει.

Γιατί ο κόσμος σας έπαψε να με νοιάζει,
γιατί όλα γύρω γυρίζουνε το γρανάζι,
όπως και 'κείνη η κοπέλα που σου μοιάζει,
έτσι και συ είσαι ένα δόντι στο γρανάζι.
Γιατί ο κόσμος σας έπαψε να με νοιάζει,
γιατί όλα γύρω γυρίζουνε το γρανάζι,
κι η ανάμνηση σου άρχισε να ξεθωριάζει,
γιατί ήσουν πάντα ένα δόντι μες το γρανάζι.

Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 92.
Αυτό που έγινε γράφτηκε στις σειρές του πενταγράμμου.
Νότα νότα με χτίσανε. Νιώσε.
Τα καμμένα λάστιχα θυμίζουν μυρωδιά από βινύλιο.
Θυμάσαι που σου φώναζα να τους προσέχεις γιατί στραβώνουν; Θυμάσαι;

Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.

xrhstos7 – Δευ, 26 Νοε 12, 16:40

sto toixos

το ντουβάρι δίνει γνώση η οθόνη απειλές

xrhstos7 – Δευ, 26 Νοε 12, 16:42

στο γρανάζι

μα το άδικο του μπάτσου που δεκέμβρη σου θυμίζει
γιατί έτρεχες από εξάρχεια κρυβόσουν γκύζη

xrhstos7 – Δευ, 26 Νοε 12, 16:45

στο εδώ αθήνα

του μπόμπολα τσιφλίκι και χωράφι του βουβού


δικηγόροι μόδιστροι τίγκα το κολωνάκι

B-Boy – Δευ, 26 Νοε 12, 16:50

ειναι Ο Τοιχος παιδια οχι Τοιχος

Hip Hop is more than music, it’s a way of life
..Brain..το έχουν πολλοί.. σε λίγη ποσότητα..!
HATERS MAKE ME FAMOUS!!!
L

Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 17:07

B-BoyΔευτέρα, 26 Νοε. 2012, 16:50
ειναι Ο Τοιχος παιδια οχι Τοιχος



Γράψτε κάνα τραγούδι και εσείς guys.

Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.

Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 17:35 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 15:03 by Rountzas, έχει αλλάξει 7 φορές.

Στίχοιμα - Πατρίδα

Μου 'παν για σένα όταν γεννήθηκα οι δασκάλοι μου,
και προσπαθούσαν να σε βάλουν στο κεφάλι μου,
μου 'παν για σένα γονείς μου παν συγγενείς,
πως ήσουν λέει όμορφη όσο κανείς,
και μου είπαν σε είδαν ντυμένη στο άσπρο και το μπλε,
να γδύνεσαι να ποζάρεις στου κόσμο τ' ατελιέ,
σε είπαν πατρίδα εγώ όμως δεν σε είδα,
έχω δει όμως τα παιδιά σου να σφάζονται στην κερκίδα,
σε είδαν λέει κορίτσι απ'τη την Τιφλίδα,
που ήρθε στην Αθήνα για βίζιτες και για ελπίδα,
πως το '40 λέει σκοτώθηκες στην άμυνα,
μα εσύ ήσουν πνιγμένη μέσα στο Σάμινα,
μου 'παν σε είδανε με μαστιγιές στην πλάτη,
γυρίζοντας απ'την Μακρόνησο τον Άι Στράτη,
σε είδαν στην Ευρώπη να γυρεύεις κάτι,
και 'κανες τα παιδιά σου πρόσφυγες για ένα κομμάτι,
ήσουνα λέει Παναγιά αλλά και σκάρτη,
σε είδαν να κλωτσάς το κεφάλι ενός αντάρτη,
κάποιοι σε θέλουν όρθια και άλλοι χάμω,
η χώρα αυτή σκοτώθηκε ένα πρωί στον Γράμμο.

Αυτή η πατρίδα που μου δείξαν λέει πέθανε,
με τις γυναίκες του Ζαλόγγου όταν πέφτανε,
αυτή η πατρίδα μου δείξαν αυτοκτόνησε,
και στο ικρίωμα μια μέρα μ'απαγχώνισε,
γιατί πατρίδα μου λυπάμαι μα πρωδώθηκες,
και για τριάντα αργύρια σαν πουτάνα δόθηκες,
κόψε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα σου,
μυρίζει αίμα και είναι κόκκινο το γάλα σου.

Σε είδα να βουτάς μια μέρα μες την άβυσσο,
να μ'εκβιάζεις με Κόλαση και Παράδεισο,
σε είδα να κυλιέσαι μες την σκόνη και τις λάσπες,
είδα και τα παιδιά σου να χτυπάνε μετανάστες,
κάποιοι είπαν χάθηκες στο Μόναχο για πάντα,
και άλλοι στην Αστόρια σε είδαν να πλένεις πιάτα,
σε είδα να είσαι το ζώο μέσα στο πείραμα,
και σε χτυπούσαν με μίσος μέσα στο Σύνταγμα,
και 'συ πουτάνα με σφίγγεις μες την τανάλια σου,
και μ'εκβιάζουν μέρα-νύχτα τα κανάλια σου,
και όλα ήταν ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα σου,
μυρίζει αίμα και είναι κόκκινο το γάλα σου,
σε είδα στα μάτια ενός μπάτσου με το εθνόσημο,
σε μια κορώνα στο βασιλικό οικόσημο,
μην μου μιλάς κινδυνεύεις Ελλάς,
θα φορέσω εκρηκτικά και θα 'ρθω εκεί που γλεντάς,
είμαι παιδί που γλίτωσε απ' το παιδομάζωμα
σε βλέπω να σε τρώνε λιοντάρια απ' το πάνω διάζωμα,
και ύστερα λόγχη σφουγγάρι χολή κι αγχόνη,
πατρίδα τα παιδιά σου τα πούλησες και είσαι μόνη.

Αυτή η πατρίδα που μου δείξαν λέει πέθανε,
με τις γυναίκες του Ζαλόγγου όταν πέφτανε,
αυτή η πατρίδα μου δείξαν αυτοκτόνησε,
και στο ικρίωμα μια μέρα μ'απαγχώνισε,
γιατί πατρίδα μου λυπάμαι μα πρωδώθηκες,
και για τριάντα αργύρια σαν πουτάνα δόθηκες,
κόψε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα σου,
μυρίζει αίμα και είναι κόκκινο το γάλα σου.

Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 52.
Μας μεταφέρουν και μας πηγαίνουνε σε τούνελ. Σκοτεινιάζει.
Ο Νάρκισσος πεθαίνει από το είδωλό του ανίδεοι.
Η ντροπή του κλείνει τα μάτια.
Το κακό είναι η μάνα σου, η αδερφή σου, το χέρι που σου σφίγγει την καρδιά.
Γιατί απ’αυτό δεν κρύβεσαι. Σε κοιτάει από τον καθρέφτη.
Έχω δει τον πρώτο κόσμο να κλαίει, να λιμοκτονεί και να πεθαίνει.
Έχω δει τον δαίμονα να σπάει τη γυναίκα σου στα κρεβάτια του Υδροχόου.
Και αυτή έβλεπε εσένα στα ιδρωμένα μάτια.
Και εσύ πουθενά.

Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.

Panοs – Δευ, 26 Νοε 12, 17:43

RountzasΔευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:35
Στίχοιμα - Πατρίδα

Αυτή η πατρίδα που μου δείξαν λέει πέθανε,
με τις γυναίκες του Ζαλόγγου όταν πέφτανε,
αυτή η πατρίδα μου δείξαν αυτοκτόνησε,
και στο ???? μια μέρα μ'απαγχώνισε,
γιατί πατρίδα μου λυπάμαι μα πρωδώθηκες,
και για τριάντα αργύρια σαν πουτάνα δόθηκες,
κόψε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα σου,
μυρίζει αίμα και είναι κόκκινο το γάλα σου.

ικρίωμα

Panοs – Δευ, 26 Νοε 12, 17:44

Eπίσης είναι ΣΑΜΙΝΑ και οχι STAMINA.

B-Boy – Δευ, 26 Νοε 12, 17:45

PanοsΔευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:44
Eπίσης είναι ΣΑΜΙΝΑ και οχι STAMINA.



το γνωστο πλοιο

Hip Hop is more than music, it’s a way of life
..Brain..το έχουν πολλοί.. σε λίγη ποσότητα..!
HATERS MAKE ME FAMOUS!!!
L

Panοs – Δευ, 26 Νοε 12, 17:48 – Τελευταία αλλαγή: Δευ, 26 Νοε 12, 17:49 by Panοs, έχει αλλάξει 2 φορές.

B-BoyΔευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:45

PanοsΔευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:44
Eπίσης είναι ΣΑΜΙΝΑ και οχι STAMINA.

:thumbup:

το γνωστο πλοιο

ακριβώς,αν ο συντάκτης είναι κάτω των 15 δικαιολογείται...

B-Boy – Δευ, 26 Νοε 12, 17:50

PanοsΔευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:48

B-BoyΔευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:45

PanοsΔευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:44
Eπίσης είναι ΣΑΜΙΝΑ και οχι STAMINA.

:thumbup:

το γνωστο πλοιο

ακριβώς,αν ο συντάκτης είναι κάτω των 15 δικαιολογείται...

ποτε περασαν κιολας 12 χρονια....

Hip Hop is more than music, it’s a way of life
..Brain..το έχουν πολλοί.. σε λίγη ποσότητα..!
HATERS MAKE ME FAMOUS!!!
L

Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 17:54 – Τελευταία αλλαγή: Τρι, 27 Νοε 12, 15:05 by Rountzas, έχει αλλάξει 3 φορές.

Στίχοιμα - Δαίμονας

Είμαι ένας δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται,
και το όνομα μου όταν πας να πεις δεν λέγεται,
εγώ ευθύνομαι που η πόλη τώρα καίγεται,
είμαι ένας δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται.
Είμαι ένα δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται,
κάθε πουτάνα όταν με βλέπει εμένα ντρέπεται,
κάθε φονιάς όταν με συναντάει χαίρεται,
είμαι ένας δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται.

Επιτρέψτε μου να συστηθώ,
είμαι από την "Πτώση Των Αγγέλων" εδώ,
ένατο τάγμα πρώτο φτερό,
είναι η βάση που στον κόσμο έχει σκοτεινιάσει,
οι άγγελοι έχουν χάσει και ο θεός σου έχει γεράσει,
ήμουν εκεί όταν σκοτώσανε τον Luther King,
και πέθανε στα χέρια μου η δυναστεία των Ming,
σου 'πε για 'μένα ο Jagger σου 'πε για 'μένα ο Sting,
και έμπαινα στο μυαλό του Tyson προτού μπει στο ring,
ήμουν τα σκάγια μέσα στην καρδιά του Malcolm X,
και ευθύνομαι που η δικιά σου θέλει μόνο σεξ,
ευθύνομαι που οι hip hopers γίναν αδερφές,
και όσοι αγάπησες γίνονται τώρα Μηχανές,
είμαι ένας δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται,
όμως τον αγαπάς και στο μυαλό σου φλέγεται,
είμαι το χρήμα σου η ζήλια σου η λαγνεία σου,
είμαι ο λόγος που το παίζεις με την θεία σου,
ήμουνα μέσα σ'ένα τανκς στις 17 Νοέμβρη,
ήμουνα μπάτσος στην Αθήνα στις 6 Δεκέμβρη,
φέρνω σμήνη ακρίδων είμαι φονιάς ελπίδων,
και ξεδιψάω από τα υγρά άτακτων κορασίδων.

Είμαι ένα δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται,
και το όνομα μου όταν πας να πεις δεν λέγεται,
εγώ ευθύνομαι που η πόλη τώρα καίγεται,
είμαι ένας δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται.
Είμαι ένα δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται,
κάθε πουτάνα όταν με βλέπει εμένα ντρέπεται,
κάθε φονιάς όταν με συναντάει χαίρεται,
είμαι ένας δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται.

Επιτρέψτε μου να συστηθώ ξανά λοιπόν μουνιά,
φτιάχνω είδωλα χρυσά κάτω απ'το όρος Σινά,
εγώ ήμουν το στεφάνι η χολή και τα καρφιά,
εγώ ήμουν τα σκαλιά που ανεβαίνουν στον Γολγοθά,
είδα τον Genghis Khan να σφάζει όλη την Ασία,
και τον Αδόλφο είδα να παίρνει εξουσία,
και είδα την φτώχια σε μια ολόκληρη Ρωσία,
ναι βλέπω τους Έλληνες να φεύγουν για Αυστραλία ρε
είμαι ένας δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται,
πιάνω τον κώλο της γυναίκα σου όταν φεύγετε,
και δεν το λέει ποτέ αυτό δεν λέγεται,
κάθε πουτάνα όταν με βλέπει εμένα ντρέπεται,
είμαι η φάση και η αντίφαση μέσα στο νου,
όταν την πέφτεις και γαμάς την γκόμενα αλλουνού,
εγώ είμαι η δράση κι αντίδραση του αλλουνού,
γι'αυτό όταν περπατάς κοίτα και πίσω που και που.
το όνομα μου όταν πας να πεις δε λέγεται,
γιατί η θρησκεία σου το κρύβει κι όλο κλαίγεται,
όλος ο κόσμος πια σκοτείνιασε και καίγεται,
από ένα δαίμονα που όταν κοιτάς δε φαίνεται.

Είμαι ένα δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται,
και το όνομα μου όταν πας να πεις δεν λέγεται,
εγώ ευθύνομαι που η πόλη τώρα καίγεται,
είμαι ένας δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται.
Είμαι ένα δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται,
κάθε πουτάνα όταν με βλέπει εμένα ντρέπεται,
κάθε φονιάς όταν με συναντάει χαίρεται,
είμαι ένας δαίμονας που όταν κοιτάς δεν φαίνεται.

Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 64.
Ο κάλυκας συνεχίζει να αιωρείται.
Τεράστιοι σκελετοί από ζώα στο προαύλιο.
Στη τέντα του παλιού τσίρκου, έχουν τους νεογέννητους.
Χωρίς πάνες. Πασαλειμμένοι μαθαίνουν το άρωμα της εποχής.
Ο πόλεμος συνεχίζεται στη Νορμανδία και στις Πλαταιές ακούγεται ότι χάνουμε.
Θέλω να τελειώσει. Κουράστηκα να πονάω.
Ο χρόνος κυλάει σαν σταγόνα στον κρόταφο του ακροβάτη.
Πες μου. Θα πέθαινες για μένα;

Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.

Rountzas – Δευ, 26 Νοε 12, 17:55

PanοsΔευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:48

B-BoyΔευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:45

PanοsΔευτέρα, 26 Νοε. 2012, 17:44
Eπίσης είναι ΣΑΜΙΝΑ και οχι STAMINA.

:thumbup:

το γνωστο πλοιο

ακριβώς,αν ο συντάκτης είναι κάτω των 15 δικαιολογείται...

Μοναδικός καβαλάρης πάνω απ'την Βίσση την Σοφία τρέλα,
τόσο trash που μ'αγαπάει του Καρβέλα.

The_Abbot – Δευ, 26 Νοε 12, 18:06

Μην ανεβάσετε χαμένος το βάζω εγω σε λίγο

Σελίδα: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10