113)Ορθολογιστές - Rationalistas
SXO:
Rationalistas - viva Rationalistas - Rap artistas - activistas,
Σαν τους Zapatistas senior,
Δεύτερο μπαμ και ήδη αποτελώ κοινωνικό φαινόμενο,
Το rap μου είναι βρώμικο και πολλά υποσχόμενο,
Μια φορά αλάνι - πάντα αλάνι είναι ποια; (τα)
Είν' τα κωλόπαιδα που μιλάνε σταράτα,
Τώρα τα λιοντάρια μπαίνουν στο τερέν,
Μ' άριστα το δέκα: σας βάζω μηδέν,
Ολικό format σ' αυτιά σου κάνω - σαν αεροπλάνο,
Σκοπός μου να το πάω ψηλά - να μείνει πάνω,
Και όταν πιάνω - μικρόφωνο τ' απολαμβάνω,
Γιατί παρά-νόμο στο δίνω το μυαλό μου χάνω,
Παλιώσατε μα παραμείνατε όλοι ψάρια,
Παίζουμε live στην Αθήνα και πέφτουν ντουβάρια,
Ορθολογιστές είναι το όνομα ψοφίμια,
Κάντε άκρη: οι δρόμοι τώρα ανήκουν στα αγρίμια.
Ρεφρέν:
Rationalistas (πάμε όλοι) - Ορθολογιστές,
Rap artistas (πάμε πάλι) - Ορθολογιστές,
Activistas (φώναξέ το) - Ορθολογιστές,
(…)
(x2)
TNT:
Σηκώνω κεφάλι και πάλι σε βλέπω στο πάτωμα,
Θέλεις προπόνηση: δίνω το μάθημα,
Κάποιοι παινεύονται - περηφανεύονται,
Για μάχη έρχονται και ρεζιλεύονται,
Πάλι χτυπάω - μηνύματα δίνω - τα σπάω - γελάω με τύπους που δεν πάω,
Να 'μαι - πάλι με ρύμες σκοτώνω κι οι φλώροι κοιτάνε,
Νιώσε τη δύναμη να 'ρχεται πάνω σου - κάθομαι - σκέφτομαι πως,
Ότι και να γράφεις μπροστά μου θα 'σαι μικρός,
Βάζω μικροφωνικες - φωτιές - Ορθολογιστές (ξαναπές),
Ρυθμικές φωνές - φονικές - προκαλούν καταστροφές,
Καλά κατάλαβες ότι είμαστε οι νούμερο ένα,
Αν ψάχνεις τρόπους να μας βρεις θα 'ρθουμε εμείς σε σένα και,
Μην ελπίζεις: πως θα νικήσεις μην ελπίζεις,
Γιατί όταν χώνει ο ΤΝΤ χώνεις σαν να τραυλίζεις,
Επί σκηνής ο τρελαμένος Hooligan ξεπροβάλλει,
Και κάνει το crew σου μοιάζει πουτάνα που παίρνει πελάτες - μικρό παρτάλι,
Σκασμός και πάλι - τον πούλο σκάσαν οι μεγάλοι,
Μπροστά μας φαίνεσαι σαν clown μέσα σε καρναβάλι.
Ρεφρέν:
Rationalistas (πάμε όλοι) - Ορθολογιστές,
Rap artistas (πάμε πάλι) - Ορθολογιστές,
Activistas (φώναξέ το) - Ορθολογιστές,
(…)
(x2)
ΤΝΤ:
Κάποιοι δαγκώνουν το στυλ μου μα δεν μπορούν να καταπιούν,
Κι ύστερα κράζουνε αυτό που να γίνουνε δεν μπορούν,
Δεν φταίει ο νους - φταίει η ζήλεια: δεν τους αφήνει να δουν,
Σαν παντρεμένος που πιάνει τη γυναίκα του να γαμούν,
Ταύτισαν το underground με το χαμηλά ποιοτικό,
Κι έχουν βουτήξει το κεφάλι κάτω από το χώμα,
Σαν στρουθοκάμηλοι μου μοιάζουν και παρατηρώ,
Πως ξεφυτρώνουνε όλο και πιο πολλοί με τον καιρό.
SXO:
Στέκομαι και παρατηρώ,
Πως ξεφυτρώνουν πιο πολλοί με τον καιρό,
(…) Rationalistas mi corazon!
Ρεφρέν:
Rationalistas (πάμε όλοι) - Ορθολογιστές,
Rap artistas (πάμε πάλι) - Ορθολογιστές,
Activistas (φώναξέ το) - Ορθολογιστές,
(…)
(x2)
114)Ορθολογιστές - Οι Στιγμές Μου
SXO:
Είμαι εγώ, γνωρίζω ποιος είμαι κι είμαι καλά,
είμαι ο Σχίζο από Ορθολογιστές , πατάω γερά
πάνω σε μπότες και ταμπούρα απομνημονεύοντάς τα,
σκορπάω κομμάτια της ψυχής μου : έλα και πιασ' τα
εγώ δεν είμαι ποίητης, δε θέλω παράσημα
μοναχικό στοιχείο, σε μία πόλη φάντασμα,
φλέρταρα τη θλίψη και με κέρναγε αντοχή,
για μένα ο δρόμος ήταν η μόνη μου επιλογή.
δεν ήταν θέμα άποψης, ούτε και επανάστασης
και προφανώς δε καμαρώνω για όλο αυτό όπως εσείς,
είχα προβλήματα και τρέξιμο από μικρός
δούλευα σαν το πούστη κι απ'την κούραση έπεφτα νεκρός.
είμαι αραγμένος στο σταθμό , δεν περιμένω
κούνισα το μαντήλι, στο τελευταίο μου τρένο
το να μπορώ να τριγυρνάω, μόνο με νοιάζει
γιατί ξέρω ότι η πέτρα που κυλάει δε χορταριάζει.
Μες στο μυαλό μου υπάρχει μόνο μία ρήση ,
ότι άμα δε πηδήξεις τη ζωή θα σε πηδήξει κι εγώ
διαλέγω πλευρά και σπάω το μπουκάλι ,
ξημέρωσε πια και λέω καλημέρα Μιχάλη.
Ρεφρέν:
Είναι φορές... που τριγυρνάω...
Είναι φορές.. (που το χρόνο) σταματάω...
ΤΝΤ:
Με το κεφάλι στραμμένο στον ουρανό,
ακόμα περπατάω νομίζω σε γνώριμα μέρη
λακούβες και ανώμαλα λοφάκια προσπερνώ,
ρώτα καθένα από αυτά και θα σου πεί (ότι) με ξέρει
μαθαίνουμε απ' τα λάθη μας, σοφότεροι γινόμαστε
μα σκέφτομαι πολλές φορές να κάνω τα ίδια λάθη,
είναι η σύγχυση ή το πάθος που όλοι αρνιόμαστε ε?
πολλές φορές με αναζήτησα στο χάρτη.
Και ξέρεις λύση δε βρήκα αλλιώς δε θα 'γραφα,
συγχώρεσέ με αν σ' αγγίζω έστω και λίγο
γιατί αν σ' αγγίζω θα νιώθεις τον πόνο που δεν άντεχα
να 'μαι μόνος κάποια στιγμή μόνος να μείνω
χωρίς τους φίλους και χωρίς την οικογένεια,
πραγματικά τρομάζω με αυτή τη σκέψη
είμαι απ' αυτούς που σέβονται την κάθε έννοια,
απ' τους ρομαντικούς ποιητές που δε θέλουν στέψη.
Ρεφρέν:
Είναι φορές... που τριγυρνάω...
Είναι φορές.. (που το χρόνο) σταματάω...
115)Ορθολογιστές - Όσο Κάτι Μας Ενώνει
Βία , ανεργία , παιδεία , εξουσία , ξενοφοβία , τρομοκρατία , αδικία , δημοκρατία
SXO:
Προσπαθούν να επιφέρουν την καταστολή σε καθε ανήσυχη, επαναστατημένη ψυχή
γεμίσαν τα έδρανα μας δεξιοί , σα ζώα σε κοπάδι παμε όλοι για σφαγή
καμία αλλαγή , διαφθορά διαχρονική , πατάμε σε κόκκινο χώμα που από το αίμα έχει βαφτεί
στην οδό Μεσολογγίου το κράτος τρομοκρατεί ,κι οι Έλληνες πολιτικοί σπουδάζουν υποκρίτικη
αχόρταγη χρήση δακρυγόνων και χημικών στα μπλοκ πορείας για καταστολή των μαθητών
οι χρυσαυγήτες δίνουν το παρόν , κρυμμένοι πισω απ' τις γραμμές των αστυνομικών
Ψήφισέ τους , κι ας κάψαν την Ελλάδα ολη εμπρός σου , αρκεί να να έχεις βίσμα εσύ για τον διορισμό σου
ούτως ή άλλως αν το πρόβλημα λύση δε βρει , δε θ' αργήσει έξω από την πόρτα σου να ρθεί
Ρεφρέν:
όσο το σκοτάδι απλώνει όσο κυβερνούν μασόνοι
όσο η φλόγα δυναμώνει , γίνεται φωτιά φουντώνει
όσο κάτι μας ενώνει , τίποτα δε μας φιμώνει
ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
ΤΝΤ:
όσοι αναπολούν τη χούντα , σας πολεμάμεεε
όσοι τους ξένους μισούνε, απλα γελάμεεε
όσοι μας θέλουνε πιόνια , τους απαντάμε
όταν θα λένε στοπ , όλοι θα λέμε πάμεεε
στοπ , ΠΑΜΕ , στοπ , ΠΑΜΕ
Στείλε μες στο άσυλο ασφαλίτες , χρυσαυγίτες κι αφού τα κάψουν όλα πες τους φοιτητές αλήτες
για πλιάτσικο μιλα μα λυπήσου παρεπιπτόντως μιας και πεινάν οι vodafone , ο γέρμανος τα hondos
Ελλάδα των ειδήσεων και των δημοσκοπήσεων των μεσημεριανών εκπομπών και της eurovision
της παραπληροφόρησης και της ξενοφοβίας , της τόσο μπερδεμένης μορφής της δημοκρατίας
Δεν είμαι τυφλος , κι όπως εσύ , είδα μπάτσους με στολή
ή και χωρίς να ορμάνε δέκα δέκα σ' ένα φοιτητή
ρίξε πάλι δακρυγόνα να μου κλείσεις τη φωνή , όσο κι αν με ποτίζεις καρκίνο θα είμαι πάντα εκεί
Ρεφρέν:
όσο το σκοτάδι απλώνει όσο κυβερνούν μασόνοι
όσο η φλόγα δυναμώνει , γίνεται φωτιά φουντώνει
όσο κάτι μας ενώνει , τίποτα δε μας φιμώνει
ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
116)Ορθολογιστές - Νιώσε - Μάτωσε
SXO:
Είναι τέτοιες οι στιγμές: που σνομπάρουν το χαρτί,
Κάποιος πηδάει από ψηλά κι αυτοκτονεί,
Στο πουθενά μια μάνα: λιώνει με μορφίνη τα παιδιά της - μην ξυπνήσουν,
Κάποιον αθώο κρέμασαν για να τον τιμωρήσουν,
Για τα παιδιά του δρόμου που περνάς και δεν κοιτάς,
Τα πάντα είναι πόνος - μη μιλάς,
Το χέρι που δε δίνεις κοψ' το: δίνει ελπίδα,
Το χέρι σου προσφέρει μίσος - φόρα παρτίδα,
Δυο μάτια σε κοιτάνε κι έχουν: μάτια αλήθεια,
Που σε ταρακουνάει - σπάει κομμάτια τη συνήθεια,
Αδιαφόρησε - ψήφησε στα reality αποχώρηση,
Την Κυριακή: μπορείς να κλάψεις για συγχώρεση,
Είναι το μόνο που μπορώ να σου πω: δείξε αγάπη - έτσι για το καλό,
Δώσ' τους αξία!
Αλλιώς σηκώστε τείχη για φυλακές,
Σηκώστε κι άλλα τείχη για να χτίσετε ψυχιατρεία.
Ρεφρέν:
Νιώσε - μάτωσε γι' αυτά που θέλεις κι αγαπάς,
Γιατί χανόμαστ' αδερφέ μου (γιατί χανόμαστε) - χανόμαστε,
Αγάπη είναι σε παιδάκια να μιλάς μα δε μιλάς,
Δεν αγαπάμε ή απλά ξεχνιόμαστε;
(x2)
TNT:
Μοιάζει με θρίλερ,
Και καθημερινά το συναντώ στο Ιράκ: δολοφονούνε γυναικόπαιδα οι Αμερικάνοι,
Ψάχνουνε λέει για πυρηνικό εξοπλισμό ενώ όλοι γνωρίζουν πως το πετρέλαιο πια δε φτάνει,
Στην Ανατολή δικάζουν γυναίκες γιατί αμάρτησαν,
Ήτανε άρρωστες και γούσταραν να τις βιάζουν,
Μωρά παιδιά προτού γεννηθούνε καταδικάστηκαν για να πεθάνουν από τον ιό που όλοι τρομάζουν,
Μα ούτε που θα συγκινήσει τη μιζέρια σου,
Όλα είναι ξένα όσο δεν μπουν μεσ' στη ζωή σου,
Ευχαριστώ να λες για τη λαμπρή καριέρα σου,
Και στο ζητιάνο στα φανάρια: "Άντε γαμήσου!",
Όταν περνάς απ' την Ομόνοια και μυρίζεις θάνατο λυπάσαι,
Κι όμως τα βράδια μια χαρά κοιμάσαι,
Ψάχνεις τον έρωτα της ζωής σου σε sites παράνομα μα,
Καταδικάζεις την πορνογραφία επώνυμα,
Δέξου που φτάσαμε - και φτάσαμε γιατί έφταιγες και συ,
Μη μένεις στην ευχή όταν ένα αστέρι αυτοκτονεί,
Κι όταν πεθαίνει κάποιος μην κλαις μπροστά στην κορνίζα,
Τα χέρια σου σφίξε αλλιώς κοψ' τα από τη ρίζα.
Ρεφρέν:
Νιώσε - μάτωσε γι' αυτά που θέλεις κι αγαπάς,
Γιατί χανόμαστ' αδερφέ μου (γιατί χανόμαστε) - χανόμαστε,
Αγάπη είναι σε παιδάκια να μιλάς μα δε μιλάς,
Δεν αγαπάμε ή απλά ξεχνιόμαστε;
(x2)
117)Ορθολογιστές - Παιδιά Της Ίδιας Μητέρας
SXO:
Όταν βραδιάζω μέσα μου πεθαίνει το φεγγάρι,
Για να διαλύω τις σκιές - να 'χω αγνό σκοτάδι,
Όταν βραδιάζω μέσα μου μια θάλασσα ξυπνάει,
Που σαν πειρατικού πανί όπου θέλει με πάει,
Κι αλήθεια: σαν του μωρού παιδιού το νου πετάω,
Και προσεγγίζω εύκολα ό,τι αγαπάω,
Φροντίζω τα όνειρά μου δάκρυα να τα ποτίζω,
Κι όσο βλαστίζουνε αυτά και γω μαζί ανθίζω,
Όταν βραδιάζω μέσα μου φωτίζω ηρεμία,
Μελωδική απόδραση απ' την οχλαγωγία,
Σαν σκανδαλιάρικο παιδί μες στο μαύρο κουρνιάζω,
Και (το) απολαμβάνω αφάνταστα μέσα του σαν βουλιάζω.
"Κι είν' η καρδιά μου πονεμένη από τα φώτα, από τα πρόστυχα χρώματα αυτής της πόλης.
Κακοποιημένη γυναίκα μοιάζει η νύχτα: ετοιμοθάνατη - φορέας αστικής πανώλης."
Ρεφρέν:
Από το φως στο σκοτάδι,
Απ' τον Απόλλωνα ως τον Άδη,
Παιδιά της ίδιας μητέρας - θα μας ενώνει για πάντα ο Ορφέας.
(x2)
ΤΝΤ:
Όταν χαράζει μέσα μου κάθε λέξη γίνεται πρόταση,
Και κάθε προβληματισμός μου μια απόφαση,
Όταν χαράζει χωρίς λόγο - χωρίς πρόφαση,
Παλιές εικόνες κάνουν στην καρδιά μου απόβαση,
Γεμίζω συναισθήματα καθώς γεννιέται ο Ήλιος,
Όπως γεμίζω δάκρυα με την απουσία,
Και θέλω να τον κοιτάζω στα μάτια σαν φίλος,
Κι αν τυφλωθώ - θα 'ναι γιατί η φιλία θυσία,
Όταν χαράζει: η σκέψη μου τυρβάζει,
Σαν πιτσιρίκι που για να φάει η μαμά το φωνάζει,
Κι αυτό σ' αλλόκοτα μέρη,
Ταξιδεύει και ξέρει,
Πως όπου (κι αν) καταλήξει καρπούς θα του αποφέρει,
"Κι είν' η καρδιά μου πονεμένη απ' το σκοτάδι, από τα σκοτεινά χρώματα αυτής της πόλης.
Κακοποιημένη γυναίκα μοιάζει η μέρα: ετοιμοθάνατη - φορέας αστικής πανώλης."
Ρεφρέν:
Από το φως στο σκοτάδι,
Απ' τον Απόλλωνα ως τον Άδη,
Παιδιά της ίδιας μητέρας - θα μας ενώνει για πάντα ο Ορφέας.
(x2)
118)Δ.Π.Θ. - Άνευ Προσανατολισμού Γενιά
Σκοτεινές διαδρομές...ΨΔ 07! Άνευ προσανατολισμου γενιά...
ταξιδεύοντας απ' το ναδίρ στο ζενιθ, εικονικά σφάλματα
παιχνίδια ενός μυαλού που πάει στην τρέλα κάνοντας άλματα
κάποιοι ξέμειναν, κάποιοι ξεχασμένοι στον κόσμο των ζωντανών
καταδικασμένοι τυχοδιώκτες φόβων πίσω από τραγούδια αλκοολικών κρυμμένοι
υπάρχουν κόσμοι ζωντανοί και κόσμοι πεθαμένοι
πέρα απ' τις 5 μου αισθήσεις όλη η ψυχραιμία μου μοιάζει ξένη
μην πατήσεις στον κόσμο των ξένων, μην πατήσεις
κάτι κυλάει μεσ' τις σκιές της νύχτας αναζητώντας μύθους κι απαντήσεις
κατοικώντας σε κλειστοφοβικές κι εσωστρεφείς συνειδείσεις
υπάρχουν κάποιοι που μας κοιτάνε πίσω από δέντρων χαραμάδες
πρόσωπα απ' το παρελθον μα τώρα ψυχικοί φυγάδες κόσμων
ζώντας ανάμεσα μας τα μάτια μας διαπερνούν απαρατήρητα
μόνο και μόνον για το παρών στοιχειώνοντας κάθε πολίτη
ο κόσμος τρέχει συνεχώς μπροστά μ' αυτοί μένουν ακίνητοι χρόνια σαν αγάλματα
αναζητώντας καταφύγιο σ' ερειπωμένα κτήρια κι άστεγα χαλάσματα
απο μικρός είχα πιστέψει στα φαντάσματα
είναι χλωμοί και σιωπηλοί επισκέπτες
εισβάλλοντας τρέφονται τα όνειρά μας εφιάλτες παρτίδες μ' αθάνατους παίχτες
ακολουθώντας ένα υπόγειο με μαρμάρινα σκαλοπάτια
ένα δάχτυλο αχνογραφεί στη σκόνη που 'χει πνίξει τα πλήκτρα με σκοτεινά κομμάτια
περιμένω! Μέσα στ' αχανές Έρεβος να πνιγώ, φώτα χλωμά πάνω από ξύλινες κορνίζες
αραχνόκοσμος σε μέγεθος φωλιάς, υπερτροφικής πανφάγας κάμπιας κουκούλι
κατασκευασμένο απο δέρμα και μυς, σαν ανθρώπινο σκιάχτρο
ένα παιδί που βίωσε 5 ολόκληρα λεπτά την νεκροφάνεια κείτεται στην ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα
τα μάτια των νεκρών είναι γεμάτα χειμώνα.. γι' αυτό μας φαίνονται λευκά...
119)Ταυτισμένος Λάθος ft. Neon, DJ The Boy - Πως Συμβαίνει?
Νιον:
Σαν τυφωνας που κατεδαφιζει πολεις
εισβαλω στο παιχνιδι για να ανταλλαξω εφ'ολης
της υλης
αναφερομαι με ακρως μπατλ στορις
και οι πολεμιστες τους πεφτουνε την βλεπανε τσακ νορις
τωρα τελος ο καθε παλμος μοιαζει με τσουναμι
και οι παλμοι μου αυξανονται σιγα-σιγα πιοιος με πειανει
πεφτω πανω στο μπιτ με ειδικες δυναμεις
και το ισοπεδωνω με δικο μου τροπο πειανεις(πειανεις)
Ταφ.Λαθος:
Ξεκιναει η αποσυνθεση
ειδηση
παρτο ποσα
ακοινων επιθεση επιπληξη για
καθε ενα πρωταρη
και ενο το μπιτ γ(κ)ρουπαρει
αποτυπωνω πανω του κατι που οποιοσδηποτε δεν μπορει να κανει
γι'αυτο και κανε μου την χαρη
οταν η σκεψη γινεται στοιχος
και ο στοιχος λογος
ολος ο κοσμος κουνιεται
αν ειναι να μπέις στο δρομο μας
ξερεις δεν θα βγεις
οτι πεις
γυρναει σε σενα ευθης
να δεις πως οντως δεν ξεχνιεται......
Δε μπορει αυτο να συμβαινει
σερνει κλικες γδερνει
καθε πρωτυπο σου παιρνει
παραμαζωμα και μπενει
δε μενει να χτυπα το γκρουπ σου μελι
και να φερνει πρωτοτυπο χρονο για καθε σου απολαυση εν'τελει
Νιον:
Αμα το δεις
μη μου πεις εχω αδικο
οταν κανω ντιλς με στιλς ειναι ανεπαναλυπτο
ειναι ασταματητο
οταν αναβει το
στιχουργικο μου γουαιλντ σταιλ
με τα σαπει μου
Ταφ.Λαθος:
Λενε οσα περνει ο ανεμος
ακομα ακαταμαχητος
ταυτισμενος λαθος απεχω απ'την λεξη ευτραπελος
μεσα της συμβατικος
με οποιον πιστευεις πως ειναι θαυμαστικος
μαθε πως ετων 17 μπροστα τους εχωνα ανετος
Νιον:
Μετα σ'αφηνω να καταλαβεις τι πεζει
δεν πεζει????
γι'αυτο καιι βγενεται απο τη μεση
ειναι απιστευτο
σκαμε και σου λυνουμε το μυστικο
γι'αυτο δωσε βαση οταν δινω το αποκλειστικο
Ταφ.Λαθος:
Και αν θες απαντα
μα δε νομιζω πως μπορεις εφοσον ειν'αλλα
τα ακουσματα μας απεχουν απ'αυτα που ακους συχνα τα..,
πραγματα δεν φενονται ετσι οπως ειναι
παρατα-τα
προκαλουμαι πονο διχως ιχνος οικτου παρ' αυτα
Νιον:
Ειναι θεμα χρονου για να σκασει
μετραω αντιστροφα και φτανουμε στην πρωτη πραξη
λοιπον ενταξει
το λιγο καπου εδω
γιατι μονο κανα δυο
εχουν κατι να πουν απ'τη φαση
γαμα αυτους που φενονται πια λαμψη
αυτη θα βλεπουν μονο σκοταδι και θα τρων λασπη...
Ταφ.Λαθος:
Προσπαθω να το νιωσω
μπορω
δυνατο το ρυθμο
και απαντω
μεσα απ'αυτο τον αντιπαλο
ανικανω αφηνω
καθε πρωταγωνιστη δινω
δεν περνω και σερνω(σερνω)
πονεμενη η ψυχη μου και δεν παριστανω
φιμωνω και φτυνω
δεν θελω να γινω
οτι κραζω και κρινω
οπως κανουνε καπιοι
εγω θελω να μεινω στην ακρη
μα καποτε υπαρχει
μυριζει απο χιλιομετρα καλοστυμενη απατη
120)Βόρεια Αστέρια - Πεντάδα
Ρεφραίν
Η πεντάδα που δεν ακουμπάς, η πεντάδα που ζηλεύεις. Παρ'την
Όσο γράφει τόσο τραγουδάς. Από την Σαλόνικα μ'αγάπη (x2)
Ζήνων
Όσο γυρνάμε ακόμα, ακόμα όσο τα σπάμε.
Ακόμα γράφουμε εμπειρίες και χαρτάκια κολλάμε.
Ξέρω τα χρόνια περνάνε μα άδεια μυαλά κουβαλάμε.
Σε δυσκολίες δεν λακίζουμε γροθιά προχωράμε ναι.
Μαζευτήκανε πολλά και θέλω να τα βγάλω
Έχω ένα βάρος μέσα μου. Μπα δεν τ'απο- δεν τ'αποβάλλω.
Θέλω να πω για την αγάπη να μείνει στον κόσμο κάτι.
Βαρέθηκα τις κόντρες μα όχι και την μάχη.
Αν χρειαστεί μπροστά σου θα μας δεις.
Η σημαία μας περήφανη και πάλι κυμματίζει.
Το ταλέντο μας μεσ'τα χαλάσματά σας ξεχωρίζει.
Το αστέρι μας, το πλάνο μας, η δίψα μας, η καύλα μας μιλάν για μας.
Στ'αρχίδια μας η γνώμη σας, η φάση σας, τα φράγκα σας.
Εμάς ποτέ αυτά δεν άγγιξαν.
Είδα τις γλώσσες σας να έρχονται κοντά μας, μα τα πόδια μας τις πάτησαν.
Κάποιοι το πούλησαν φθηνά το ξέρω, μα δεν το αγάπησαν.
Τα Αστέρια λάμπουνε, δεν έσβησαν, εκνεύρισαν κι αυτή είναι ουσία μας.
Θέλεις απόδειξη? Έλα σε συναυλία μας.
Ρεφραίν
Η πεντάδα που δεν ακουμπάς, η πεντάδα που ζηλεύεις. Παρ'την
Όσο γράφει τόσο τραγουδάς. Από την Σαλόνικα μ'αγάπη (x2)
Μικρός Κλέφτης
Ο νέος δίσκος μας, μουσικός οίστρος μας.
Πάλι στη φόρα όπως χρόνια τώρα.
Είναι το ραπ μάγκα στην καρδιά μόνιμος χτύπος μας.
Είναι απ'τη μια παράδεισος, απ'την άλλη πανδώρα.
Δεν μπορείς να το σταματήσεις. Λύθηκε κι από τότε προκαλεί δονήσεις.
Τρομοκρατεί σαν την αστυνομία με διαφορά πως τ'αγαπάνε από την πλευρά τη μία κι είναι αλητεία.
Είναι πανέμορφο σαν την πόλη που μας μεγάλωσε και μας προίκισε με σοφία.
Άνεση και πόρωση, στυλ, ευφυία. Οι ίδιοι που το μίσησαν είναι χαλκομανία.
Έχει μία ακόμα ευκαιρία και θα'χει όσο η καρδιά μου χτυπά με μανία.
Όσο θα αισθάνομαι το beat σ'όλα τα κύτταρα θα ζω το σήμερα, μάγκα θα ζω για τα καλύτερα.
Θα φτύνω μ'ειλικρίνεια. Λόγος μου, λόγος Πιλ και 24 καράτια.
Πολλαπλασιάζω επί 7 τα δυο μου μάτια. Γύρω μου και γύρω σου κοράκια.
Πρόσεχε το φίλο σου, η Σκανδαλο-πεντάδα.
Ρεφραίν
Η πεντάδα που δεν ακουμπάς, η πεντάδα που ζηλεύεις. Πάρ'την.
Όσο γράφει τόσο τραγουδάς. Από την Σαλόνικα μ'αγάπη (x2)
Jamal
Απόλυτο ή αλλιώς σκληροπυρηνικό. Πολλά υποσχόμενο, εξελισσόμενο και ωμό.
Πάντα κεφάλι γεμάτο κάθε νύχτα που περνάει. Η ομάδα που στα σκοτεινά συνήθως τριγυρνάει.
Δύο-τζάδες αυτοί που ξεχωρίζουν ανάμεσα σε χιλιάδες. Οι πιο φανατικοί και μπάσταρδοι hardcore-ραπάδες.
Πατάμε σε βρωμό-μπιτα όταν γράφουμε παπάδες. Γυμνώνουμε την ραπ αλήθεια στους πιτσιρικάδες.
Σημαιοφόροι της τρίτης εποχής του ραπ στην Ελλάδα, η Σκανδαλο-πεντάδα.
Χωρέσαμε το skill και την γνώση σε μια αράδα. Έτσι παίζει μπάλα μάγκα η Βορ. Ας αρμάδα.
Πασάραμε την ντόπα απλόχερα στον λαό, γι'αυτό και τα μαγαζιά μας γεμίσαν τίγκα κοινό.
Όσο λοιπόν ο κόσμος θα ανεβάζει παλμούς, θα τα σπάμε για αλάνια που ανάβουνε πυρσούς.
Στην γωνιά, δυτικά, κέντρο, ανατολικά, Φάληρο, Τούμπα, Καλαμαριά.
Η Νύφη του Θερμαϊκού θα σηκώνει χέρια ψηλά όσο εμείς θα προωθούμε βρώμικα σκηνικά.
121)Stero Mike - Εδώ Είναι Ελλάδα;
Σαν τον παλιο καλο καιρο
ΜΝG στα κοντρολ
dj the boy
ευχαριστω
οσους με υποδεχτηκαν με υποστηριξαν χτυπηθηκαν πορωθηκαν
και διεδωσαν
αυτο το τραγουδι ομως
ειναι για ολους τους αλλους.
για παμε
Το συγχρονο χιπχοπ εχει γινει βαρετο
ισως ο Nas να χει δικιο ισως να ναι νεκρο
ενα ραπ γκλαμουρια καταντια
σαν το ροκ του 80'
θελει νεους panelcap(?)
ειναι φιδια ή τσοντα
bitches bling πισινες και δολλαρια μισα
πρωτα γκετο επιβιωση με τα ναρκωτικα
μετα καβαλα το καλαμι επιδειξη χρυσα
προτυπα και ονειρα αμερικανικα
Για το διεθνες
ανεκδοτο στο ντοπιο το αστειο
δεν εχει καν πλακα ειναι απλως κρυο
μια σκηνη μια σταλια
ακομα σε κομμα
κοτσαμπασηδες μοιραζουν και παιζουν με πιονια
Τα τσιφλικια μεσ το αιμα κοντα 600 χρονια
το μικροβιο μεταδιδουν και στο νεο αιωνα
και αυτη η κωμωδια παρωδια μπανανια
ελληνικη χιπχοπ δισκογραφια
Ρεφραιν:
Εδω ειναι Ελλαδα?
μεχρι ποτε?
χα
Εδω ειναι..
σαν σκακι
φανατασιες
ειναι πολεμος αλανια
Τελευταια εχω ακουσει κατι σχολια γελοια
απο δοκτωρες του ραπ που ναι ακομα στα θρανια
και μονο που ασχολουμαι δεν αξιζει η ειρωνια
μα ακου 2 πραμματα να μην ασκησω βια
Ελα στο ρινγκ
τις λυρικες γροθιες μου να αντεξεις
και ασε για γνωστες τα φορουμ στις διαλεξεις
το μικροκοσμο σου σε ιστοσελιδα να ελενξεις
πριν με βαριες που δεν θα αντεξεις λεξεις παιξεις
??? λετε flow και αν αυτο ειναι slow
δεν νιωθετε ρυθμο αν δεν ειναι τεχνικο
και η αλλη η πιπιλα underground ή mainstream
για σας συμβολαιο για μενα αισθητικη
Μπερδεψατε τους ορους ολα γινανε σαλατα
μιλατε και απο πανω για αφρικα μπαμπατα
και λετε για τον Mπαμπη μα εχω δει λαους 40
και εχει το θρασος να μου πει κανεις
Ρεφραιν:
|Εδω ειναι Ελλαδα?
για παντα
χα
Εδω ειναι..
???
Εδω ειναι Ελλαδα?
ειναι πολεμος μαλακες|
Στροφη τελικη και ας ξεκαθαρισω κατι
σε οσους προσπαθησαν να μου βγαλουν το ματι
απο τοτε που νοτια κατεβηκα στο χαρτι
και γυρησα στην χωρα μου και μου τη μπηκαν σκαρτοι
κανας δυο μα καναν και αυτοι τα δικα τους λαθη
αφησανε την κριση τους να μπερδευτει με παθη
Με τ' αγκαθι(???)
η ζηλια ??? εχει μαθει
οσα δεν φτανει η αλεπου
τα καιει σαν το σταχι
Γιατι πειραματισμους
ακραιους και για την δυση
στην ανατολη κανεις για ν εκτιμησει
ειναι σα να δινεις διαμαντια στα γουρουνια
κολλωνια σε μεγαλωμενα με σκατα ρουθουνια
Αν σας ειχα φοιτητες δεν θα περναγατε την ταξη
αν σαμποταρετε 1 βιντεο θα βγαλω αλλα 16
Ευχαριστω ρε
ολα αυτα ειναι τροφη
θυμος για την ψυχη
τωρα σας διαγραφω Χ
Εδω ειναι Ελλαδα?
μεχρι ποτε?
χα
Εδω ειναι..
σαν σκακι
φανατασιες
ειναι πολεμος αλανια
122)Άλυτοι Γρίφοι - Το Άγνωστο
Ψυχές κλεισμένες σε τείχη υλικά, κατέχοντας τα πάντα,
είτε κλεμμένα είτε δανεικά, το χρήμα στα κουμάντα,
άνθρωποι αγχώνονται για ότι η φύση τους έχει χαρίσει,
το οξυγόνο, τη ζωή, τον οργασμό και τη στύση.
Υλικός κατακλυσμός, καταναλωτισμός, σκέφτονται πως
το χρήμα είναι θεός, και κατάντησαν γεγονός
την εκμετάλλευση,σαπίζοντας, και κάνουν κήρυγμα,
βαλαν τον νου και την καρδιά σε χρυσό περιτύλιγμα.
Χρήμα ίσον δύναμη, σεξ ίσον πάθος, και είναι λάθος,
ύλη μπερδεμένη με συναισθήματα ίσον άγχος,
ρωτάν οι νέοι και όμως δεν παίρνουν απάντηση,
γιατί ο κόσμος από την αρχή είχε την ίδια πάθηση,
η άγνοια του λόγου της ύπαρξης μένει άσβηστη,
γι αυτό και η χαρά με την λύπη είναι υπό ταύτιση.
Ανθρώπινα επιτεύγματα που φτάνουν τ’ άφταστο,
το πάθος του ανθρώπου για το άγνωστο είναι άρρωστο.
Το γράφει η μοίρα του ανθρώπου κι είναι ευανάγνωστο,
όσο και αν ψάξεις δεν θα γλυτώσεις τον θάνατο,
το δοκιμάζει η νεολαία γιατί βαριέται απλά,
διασκεδάζει αυτοκτονώντας παίρνοντας ναρκωτικά..
κατασκευάσματα από ανθρώπους για ανθρώπους με διάφορους τρόπους,
χαρτί, χλιδή, ηδονή, prestige απαριθμώ τους στόχους,
γι αυτό μας μισώ, δεν ξέρω αν θέλω το καλό μου,
γιατί θέλω να ζήσω, απλά πονάει το μυαλό μου,
δεν ξέρω αν φτάνουν τα χρόνια μυαλά για να ξυπνήσω,
δεν ξέρω αν αξίζει τα παιδιά μου εγώ ν’ αφήσω.
Ψάχνω εγώ απαντήσεις μα δεν μου δίνει κανείς,
ο χρόνος δεν αφήνει περιθώρια διαφυγής..
αν υπάρχει Θεός μαζί του θα ‘μαι ειλικρινής,
προσεύχομαι για να ζήσω,βοήθα με να χαρείς..
123)Flowjob – Πέτα Ενοχές
Πετα ενοχες, ελυθερο τον κοσμο αν θελεις
Σκεψου ότι θες για σενα ζεις για σενα πεθαινεις
Και αντε πες τους δε θελω αλλους πολεμους
Ακου τη φωνη που λεει τελος επιτελους
Ζησε μοναχος το φως κάθε εχθρος μας αδερφος και αν δεν θελουν τοτε ας τους ποτε τους
Πετα ενοχες, ελευθερο τον κοσμο αν θελεις
Κανε ότι θες για σενα ζεις για σενα πεθαινεις
Και αντε πες τους δε θελω αλλους πολεμους
Ακου τη φωνη που λεει τελος επιτελους
Ζησε μοναχος το φως κάθε εχθρος μας αδερφος και αν δεν θελουν τοτε ας τους ποτε τους
Πέτα ενοχές αν θες τον κόσμο να δεις πιο όμορφο,
φώναξε πιο δυνατά από όλα αυτά που γύρω σου κάνουνε θόρυβο,
σε θέλουν ξένο με σένα και τους διπλα σου,
μόνιμο ανθρωπάκι να αποδέχεσαι τη μοίρα σου.
Καταδικασμένος θα είσαι και ταλαιπωρημένος θα κοιτάς πάλι γύρω σου,
και θα απορείς αν μπορείς να βρεις κ να πεις κάποιον επιτέλους φίλο σου.
Από την καρέκλα σου σε θέλουνε να ζεις,
κ από το pc σου ν’αγαπάς κ να ερωτεύεσαι,
μα αν έχεις κότσια μεσ’τα μούτρα τους να πεις
πως κάτι πιο όμορφο για πάρτη σου ονειρεύεσαι.
Γιατι αν υπάρχει Θεός πρέπει να ξέρεις το πως,
δεν κατοικεί στους ουρανούς ούτε στα συννεφα,
μεσ’την ψυχή καθενός υπάρχει κ δίνει φως,
κ αν θες ν’αλλάξεις τον κόσμο ξεκίνα σημερα.
Πετα ενοχες, ελυθερο τον κοσμο αν θελεις
Σκεψου ότι θες για σενα ζεις για σενα πεθαινεις
Και αντε πες τους δε θελω αλλους πολεμους
Ακου τη φωνη που λεει τελος επιτελους
Ζησε μοναχος το φως κάθε εχθρος μας αδερφος και αν δεν θελουν τοτε ας τους ποτε τους
Πετα ενοχες, ελευθερο τον κοσμο αν θελεις
Κανε ότι θες για σενα ζεις για σενα πεθαινεις
Και αντε πες τους δε θελω αλλους πολεμους
Ακου τη φωνη που λεει τελος επιτελους
Ζησε μοναχος το φως κάθε εχθρος μας αδερφος και αν δεν θελουν τοτε ας τους ποτε τους
Άνοιξε φτερά πέτα μακριά από κόσμους γκρίζους,κλεισ’τα μάτια,τα όνειρά μας μας κρατάνε ξύπνιους,άπλωσε το χέρι σ’όποιον υποφέρει,δώσε στη ζωή σου φως όπως το πιο όμορφο λαμπρό αστέρι.
Άσε το μίσος σε θρησκείες κ πατρίδες ,τους βολέυει να παλεύουν για το ποιος μας βασιλεύει
Ο Θεός που προσκυνάνε είναι άδειος,ο δικός μας είναι άνθρωπος κ έχει άδεια τσέπη
Πέτα ενοχές ,ξέχνα το χθες,κράτα απ’αυτό μόνο τις πιο όμορφες στιγμές σου
Ζήσε χωρίς αύριο με όλες τις αισθήσεις,στο τώρα αφέσου
Πετα ενοχες, ελυθερο τον κοσμο αν θελεις
Σκεψου ότι θες για σενα ζεις για σενα πεθαινεις
Και αντε πες τους δε θελω αλλους πολεμους
Ακου τη φωνη που λεει τελος επιτελους
Ζησε μοναχος το φως κάθε εχθρος μας αδερφος και αν δεν θελουν τοτε ας τους ποτε τους
Πετα ενοχες, ελευθερο τον κοσμο αν θελεις
Κανε ότι θες για σενα ζεις για σενα πεθαινεις
Και αντε πες τους δε θελω αλλους πολεμους
Ακου τη φωνη που λεει τελος επιτελους
Ζησε μοναχος το φως κάθε εχθρος μας αδερφος και αν δεν θελουν τοτε ας τους ποτε τους
Δεν υπάρχει τίποτα πέρα από εμένα κ εσένα,
γεμίσανε τις πλάτες μας απωθειμένα,
άνθρωποι σου έχουν επιβάλλει το σκοτάδι,
άνθρωποι ευθύνονται για τη δικιά σου βλάβη.
Περπατάς σε βήματα από λάθη μπερδεμένα,
δε πατάς στα πόδια σου ούτε καν για σένα,
προσκυνάς αυτά που θα θελες πάντα σβησμένα
κ πονάς σα μικρό παιδί που βλέπει τέρμα.
(..μα)Ο ήλιος έχει λόγο να υπάρχει εκεί που βλέπεις,
είσαι πιο ελεύθερος αρκεί να το αντέχεις,
κάτοικος όχι στον πλανήτη μα στο σύμπαν,
άπειρο το τι μπορείς να κάνεις,δεν στο είπαν.
Κ δεν θα στο πουν,
με το φόβο σου άλλοι το δικό τους μακριά κρατούν ,
βολεύει να πονάς για ένα χαμένο παρελθόν,
όσο κοιτάς στο μέλλον κατι χάνεις στο παρόν.
Πάτα πάνω σου,κοίτα πιο ψηλά κ πέτα ενοχές,μικρή η ζωή για να μην κάνεις ότι θες…
Πετα ενοχες, ελυθερο τον κοσμο αν θελεις
Σκεψου ότι θες για σενα ζεις για σενα πεθαινεις
Και αντε πες τους δε θελω αλλους πολεμους
Ακου τη φωνη που λεει τελος επιτελους
Ζησε μοναχος το φως κάθε εχθρος μας αδερφος και αν δεν θελουν τοτε ας τους ποτε τους
Πετα ενοχες, ελευθερο τον κοσμο αν θελεις
124)Corona Virus - Εικόνες
Βλέπω εικόνες από πάζλ να περνάν μπροστά απ τα μάτια μου, αυτές συνδέουν τα κομμάτια μου μες στις σκιές, καλοκαίρια και χειμώνες περνάνε δίπλα μου, σαν σφαίρες με αποφεύγουνε και χάνονται πίσω απ την πλάτη μου. Αναμνήσεις που στοιχειώνουν το μυαλό μου, αναμνήσεις θα χω πάντα δίπλα στο πλευρό μου. Ένα δάκρυ για έναν ήρωα που μ άφησε, ένα δάκρυ μια αγάπη στο σκοτάδι χάθηκε. Θυμάμαι ιστορίες, ψευτοαλητείες, γκραφίτι δήθεν ανηλίκων συμμορίες στις πλατείες, παιδιά που ζούσαμε κάθε λεπτό πάντα στο έπακρο ακροβατώντας σε ένα όνειρο μοναδικό, κοιτάζοντας τον έναστρο ουρανό απ την ταράτσα μας γεμίζοντας τα βράδια μας καπνό, αλκοόλ και σκίτσα στο χαρτί από στυλό..θυμάμαι από παιδί μικρό να ονειρεύομαι έναν κόσμο λίγο διαφορετικό.
Κλείνω τα μάτια και μου΄ρχονται flashback στο μυαλό απ τα παλιά σαν φιλμ στο σινεμά, δεκαετίες περνάνε και με αφήνουν αναλλοίωτο στο χρόνο
Εικόνες βλέπω στο παρελθόν, στιγμές θυμάμαι, για όσα πέρασαν γι αυτά πάντα λυπάμαι. Ζωή σαν μάχη καθημερινά, Ανάληψη και Βύρωνας, πλατείες και στενά, γυμναστήριο, μπρος στα σκαλιά βλέπεις γκραφίτι, μπύρα ανάμεσα στα πόδια μου, φέρμες από πούστηδες, τσογλάνια να θέλουν τσαμπουκά όμως το μυαλό μου ήταν ψηλά εκεί που φτάνει ο πλανήτης. Ονειρεύτηκα μα τα μισά απ αυτά ήτανε ψεύτικα. Θυμάμαι να αλλάζω χαρακτήρα, να γίνομαι αλλιώς γιατί ο κόσμος ήτανε βάρβαρος, σκληρός. Αυτό που έβλεπα μικρός, αυτό που θέλω να σκέφτομαι, να έχω στο μυαλό. Ώρες ανέμελες οι πρώτες αναμνήσεις, φυλάω αυτές για να θυμάμαι το ποιος στα αλήθεια είμαι και για να ξέρω μόνο εγώ το τι θα πρέπει να φοβάμαι _ θυμάμαι, θυμάμαι..
Κλείνω τα μάτια και μου΄ρχονται flashback στο μυαλό απ τα παλιά σαν φιλμ στο σινεμά, δεκαετίες περνάνε και με αφήνουν αναλλοίωτο στο χρόνο
Και ενώ τα μάτια ανοίγουν, βλέπω μέρες να περνάνε μπροστά μου σαν παλιά ταινία ξεχασμένη, σκεπασμένη μ αναμνήσεις, σκέψεις, λέξεις, όνειρα που δεν γίνανε πραγματικότητα..έμειναν όνειρα, σκοτεινές φιγούρες σ ένα θέατρο σκιών, σκιές που σβήνονται και χάνονται. Περιπλανήσεις στα στενά της πόλης, γραμμές διαγράφονται στο χάρτη μου με cans χρώματα. Θυμάμαι ονόματα, θυμάμαι πρόσωπα, θυμάμαι..όμως δεν ξεχνώ το πώς ξεκίνησα, πως έφτασα ως εδώ, κρατώ ρυθμό που με κρατά ζωντανό, δεν σβήνω ότι γράφτηκε, λάθη κι αν έκανα, απ αυτά μαθαίνω, περασμένα όχι ξεχασμένα..
Κλείνω τα μάτια και μου΄ρχονται flashback στο μυαλό απ τα παλιά σαν φιλμ στο σινεμά, δεκαετίες περνάνε και με αφήνουν αναλλοίωτο στο χρόνο
125)Anser - Θα Θελα
Θα θελα να σπάσω δεσμά, κλουβιά κ κάγκελα/σ αυτό τον κόσμο θα θελα να χτίσω ένα δικό μου παραμύθι/να σπάσω τη λήθη, να κάνω ότι κάνουν οι λίγοι, όχι οι πολλοί, να μην πηγαίνω με τα πλήθη/να ορίσω το ταξίδι, τους κανόνες, το παιχνίδι/μόνο την καρδιά μου ν ακούω, κανείς να μη με πείθει, κανείς,/ να ψάξω μόνος μακριά απ τα βιβλία τους, να βρω τη γνώση που δε μου χουν δώσει στα σχολεία τους,/ να βρω έναν δικό μου υπαρκτό Θεό, που να μη ζει στον ουρανό μα στην ανάσα κ το πνεύμα μου, στο αίμα μου κ μέσα μου, στο λάθος κ στο ψέμα μου, στο πάθος κ στο τέρμα μου, στους στίχους κ στην πένα μου. Θα θελα τόσο να ξεφύγω για λίγο από τα πρότυπα του κόσμου αυτού, κ ανταυτού να ζήσω αλλού με άλλους κανόνες που δεν φυλακίζουνε το νου, που να ναι προϊόν δικής μου σκέψης κ όχι σκέψης αλλουνού. Να φτιάξω δικές μου λέξεις για να περιγράψω την αγάπη, τη θέληση, τον θάνατο, την γέννηση ,το όμορφο, το άσχημο, το βλάσφημο ,το ήρεμο, το άγριο, το εφήμερο, να ζήσω δίχως αύριο. Να μπω σ έναν παράδεισο μικρό, δίχως καρπό απαγορευμένο, δίχως απωθημένο, δίχως φίδια ,δίχως φόβο, δίχως ζήλεια, μόνος στο δρόμο να περπατώ κ ν αγαπώ μονάχα αυτά που αξίζουνε. Πώς να στο πω με λέξεις να πιστέψεις πως μπορείς να αμφισβητείς τις γνώσεις που σου δώσαν να μασήσεις ,την αλήθεια να ξέρεις δε γνωρίζει κανείς ,γι αυτό πλάσε τον κόσμο σου κ ίσως εκεί την συναντήσεις.
Θα θελα ανάμεσα σε γη, ουρανό και σύμπαν να πετάξω αυτά που μου είπαν κ με πείσανε, τους φόβους που μου φόρτωσαν, να βρω το γέλιο εκείνο που μου σκότωσαν, την ευτυχία μου να πάρω πίσω, όλα τα χρόνια που χαράμισα κ ας άργησα, το ξέρω, όμως μπορώ κ όμως το θέλω, να βγάλω από τις πλάτες την ρετσινιά του κοινού θνητού, ξανά κεφάλι να σηκώσω για να τους δείξω πως δεν ήμουν ούτε θα γίνω ποτέ γρανάζι τους. Μπορώ εγώ να αποφασίσω τι αγαπώ, κ τι μισώ, τι σέβομαι ,τι σιχαίνομαι, πια δε ντρέπομαι, ούτε πρόκειται ποτέ να ντραπώ για ότι κάνω κ ότι πω, είναι η ζωή μου κ έτσι θέλω να τη ζω. Οι συμβουλές που δώσατε, τα λόγια σας, οι γνώμες σας ,πήρανε ενοχές μονάχα κ φόβους άρρωστους, γι αυτό κ εγώ τα βράδια εφιάλτες θερίζω, μ αυταπάτες γονατίζω, γνωρίζω δαίμονες άγνωστους. Θέλω ν αρχίσω απ την αρχή μια ζωή καινούργια, να χτίσω μόνος γρίφους, να περπατήσω πάνω απ τα σύννεφα του σήμερα που πλάσατε, να προσπαθήσω κ να κρατήσω μοναχά αυτά που εκτίμησα. Εγώ φεύγω, τις μηχανές βάζω μπροστά για να χαθώ στο αχανές, μαζί μου έλα άμα τ αντέχεις κ αν το θες, εδώ βλέπεις το παιχνίδι έχει χαθεί προ πολλού γιατί έχουν σπείρει πια την νέκρα τους παντού.
Ανάποδα Καπέλα - Δύο Όψεις
(lex)
μαγκα γαμησε τους φιλους σου η παρτι σου μετραει
το πως θα εκματελευτεις κανεις δεν σ'αγαπαει
εισαι μονος σου αυτο πιστευεις ή αυτο ζητας
σκοταδι στον δρομο που με φοβο προχωράς
(mk)
μαγκα οι φιλοι σου ειναι οτι εχεις
ετσι κι αλλιως στον κοσμο αυτο μονος σου ερχεσε και μονος φευγεις
προσεχε τι πιστευεις μονος σου δεν την παλευεις
ναι υπαρχει φιλος και αδερφος το φως μονο αμα γυρευεις
(lex)
μαγκα γαμα την αγαπη δεν σου δινει να φας
βαλε πλανα στο κεφαλι σου και κυνηγα το cas
ψαξε-βρες τροπους και αρπαχτες
καβατζωσε τον κολο σου και κανε οτι θες
(mk)
μαγκα γαμησε το μισος και τη χρηματολατρεια
ο κοσμος μπηκε ηδη γκριζος σ'αυτην την χιλιετια
αλλα δεν φτανει μονο γεματη τσεπη
τη θλιψη στον καθρευτη μαν αυτο δεν την γιατρευει
(lex)
μαγκα γαμα τι σου λενε η εκδικηση γλυκια
μαζεψε τα τσακαλια σου ραντεβου στις εννια
πατε μια βολτα απο τα στεκια τους και βαλτε τα φωτια
η συγχωρεση αχριαστη πατα τα τα μουνια
(mk)
μαγκα για καθε κυριο και για καθε κυρια
οσο και αν δεν το θες αξιζει μια δευτερη ευκαιρια
η φωτια λενε παλευεται με την φωτια
μα προσοχη ομως να φυλαγετε μακρια απο παιδια
(lex)
μαγκα περιμενε να δεις την πλατη γυρισμενη
βαρα τον,τον πουστη οταν δεν το περιμενει
δεν φταις εσυ αλλα αυτος που δεν καταλαβαινει
και ειναι ηλιθιος αν κατα μετωπο σε περιμενει
(mk)
μαγκα πισω απο πλατη χτυπημα ίσων πουστης
αν δεν εισαι αυτος καλυτερα να ακουσεις
η καλυτερη επιθεση ειναι η αμυνα
δυο οψεις διαλεξε αναλογα
(lex-mk)
δυο οψεις-δυο πλευρες
διαλεξε πως παιζεις μαγκα διαλεξε τι θες
δυο οψεις-δυο πλευρες
μαγκα διαλεξε τι θελεις μαγκα διαλεξε τι θες (x3)
128)Ψυχοδράμα - Γρίζα Πολιτεία
(Αλλοπρόσσαλλος)
καμμένη γη μετά το πέρασμα του μαύρου δράκου
το μέρος που άλλοτε ξεχείλιζε ζωή, κοιτάς τώρα τοπίο θανάτου
το χειρότερο όνειρο που είδαν ποτέ τώρα σ'επισκέπτεται
κάτω από στολές κι άστρα κρύβεται, ανθρώπου μορφή πήρε
πίσω από έδρανα καβατζωμένος να επιβάλλεται ύπουλα για
ψυχολογικό πόλεμο εκπαιδευμένος άριστα μα
τα εδάφη που όλοι στεκόμαστε σείονται
η ατμόσφαιρα μαρτυρά τη ψευτιά
η καρδιά κι ο νους μας πάλι όπως ποτέ άλλοτε κάτι κάποιοι ψυλιάζονται
κι άλλοι πρέφα το διάβολο πήραν
ξέρουν πως ανθρώπινα πάθη φωλιάζει
κι ανάλογα μεταλλάσσεται
κάθε από μέταλλο, όπλα, χρήμα μ'αίμα βαμμένο
γεννά καταστολής μέσα με προσωπικό κι υπηρέτες
νεκρές συνειδήσεις, αφέντες κι άντρες
ο δράκος διψά για ψυχές κι ειδικά για αυτές που είναι αμόλυντες
κατατάσσομαι στον υπόγειο σταθμό
μας αποκαλούν αλλιώς άγρυπνες οντότητες
χωμένοι σ' αβύσσους που φως δε φτάνει
σε κορυφές που η έλλειψη οξυγόνου ίσως να τρελάνει
μικρόφωνο κρατώ σαν φακό μες στο άπλετο σκότος
για το επόμενο βήμα μου το ελάχιστο φως
πάσχει απ'το φαινόμενο domino, μείνουμε όλοι εκτός
ανέλπιδος ρεαλισμός κι όποιος ποζάρει είναι περιττός
τώρα απ'τη λυρική μου κάνει να κείτεται νεκρός...
(Άυλος)
χαμένοι νόμοι, ενοποίηση, κόσμος φθοράς
σκοτώνει μια γενιά που άνθισε μέσα στην ύπνωση
αγχόνη που σφιχτά τυλίγει το λαιμό
στοιχειωμένα χαλάσματα και tethra
μάστιγα, λιωμένη κόλαση σ'ένα κουτάλι
σφαίρα χωμένη στη θαλάμη
πανικός, πλεκτάνη, μια φορά μονάχα φτάνει
πούστης, μπάσταρδος κι αλάνι
σε τρελό χορό, σκόνη, κυνήγι δράκου
φόβος, όλεθρος, θανατικές ποινές μπροστά στο πέρασμα
φωνές που σε καλούν μες στη διάσπαση
ηρεμιστικών ακόρεστη κατάπωση
ωδή στη νεκρανάσταση, φιάλες αίμα, άσπρες κόρες
γάγγραινα, πληγές, σάπιες επάνω σε ψυχές
αϋλες μορφές και ανασήσταση
στη διαστροφή φονιάδες μέσα στα καλντερίμια
ένα στρες, εικόνες βίας
εναρμονισμός στο κόσμο των δαιμόνων
όραμα εκτός συνόρων, ψύχωση
μικρόφωνα και υπογραφές στη σιωπηλή εξέγερση
ενέσιμη ουσία, ξένη μες στη γκρίζα πολιτεία,
ξένη μες στη γκρίζα πολιτεία, ξένη μες στη γκρίζα πολιτεία...
(Δ.Π.Θ)
ζωή φυτρώνει μέσα απ'το άψυχο τσιμέντο μόνη
προκαλώντας πόνο ψάχνοντας το αντίδοτο που το σκοτώνει
μόνο φόνοι, μέσα από χέρι που χαρτιά διπλώνει
μα τι να πεις για κάποιον άνθρωπο που ακόμα και την ίδια του μάνα σπρώχνει
ρε στο κάτω-κάτω βρώμικοι είμαστε όλοι
μέσα στην βρώμικη πόλη, κινούμενη ασθένεια
μισάνθρωποι ζουν βολεμένοι σαν κώλοι καβατζωμένοι
αν έχεις κομμάτι μυαλό μπορείς να καταλάβεις τι συμβαίνει
παραμένω εκείνος που απ'τα λάθη του ακόμα μαθαίνει
κάθε βήμα που με πάει προς τα πίσω ίσον μια ακόμα μέρα χαμένη
εδώ που ο δυνατός επικρατεί, βλέποντας τον αδύναμο να πεθαίνει
έχω τόσα πολλά να σκεφτώ για μένα
κι επιπλέον ε να δω πως θα κρατήσω ψυχραιμία
'βαλαν το λυκο να φυλάει τα πρόβατα στη χώρα μου
τον λένε αστυνομία, με χρώματα μπλε
εξαπλώνεται σα γαμημένη επιδημία
χαρακτηριστικό της εποχής είναι η αλαζονία
βουτιά στη παρακμή κάθε λανθασμένη πορεία
γκρία κτίρια, επήρεια, διαδρομές με διπλοχτυπημένα εισητήρια
ένα στα δεκα εκατομμύρια ίσον τίποτα
κι οπωσδήποτε μουλωχτοί που κινούνται ύποπτα
παντού γύρω μας αξιοπρέπειας καρκίνωμα
το αφήνω, μα θα σκάσω μύτη κάποια στιγμή εκρεμμεί ξεπλήρωμα
με νόμους που δεν αναγράφονται πουθενά εξοικειωμένοι
σε στενά που συχνά θυμίζουν λαβύρινθο χωμένοι
είναι το μη αναμενόμενο, γρίφος γι'αυτόν που δεν το περιμένει
μην αφήσεις να γίνει αντιληπτό λοιπόν πως το χέρι σου τρέμει και φοβάσαι
χωλένει κάθε κίνησή σου, παύεις να λειτουργείς, δεν θυμάσαι
εξαπατάσαι, κάποτε κάπου χάθηκες, μα τώρα να 'σαι και πάλι
το στρες προσπαθείς να αποβάλλεις, μέσα απ'τη κρεπάλη τυφλό κήρυγμα
δε ψάχνω στήριγμα, μου φτάνει που έχω πάνω απ'ολα εμένα,
πάνω απ'ολα εσένα, πάνω απ'τα κεφάλια μας υψώνονται πολυόροφα
ασφυκτικά στιβαγμένα το φως δε περνάει
κάτω απ'τις στέγες τους δρόμους το σκοτάδι κρατάει
ασήμαντος σα να 'σουνα σκουπίδι αν βρεθείς κατω το πλήθος σε πατάει αλήπητα
και προσπερνά δίχως καν να κοιτάει πίσω
κι ίσως να μην επιθυμίσω κάποια πρόσωπα
που θέλω απ'τη μνήμη να σβήσω
στην ηχορύπανση διαρκώς τα νεύρα σπάνε
θλιμμένα βλέμματα που κρεμασμένα απ'τις σκαλωσιές μας κοιτάνε
μοιάζουν πουλιά που χρόνια τώρα φυλακισμένα έχουν ξεχάσει να πετάνε
ψάχνοντας αγάπη εδώ που ζεις χάνεις το χρόνο σου
στα δύσκολα καταλαβαίνεις πως πάντα είσαι μόνος σου
εσύ και το άχρωμο τοπίο σου, εσύ, ο εαυτός σου κι η ψεύτικη εικόνα σου
πριν ξαπλώσεις μες το φορείο σου..