Συγκέντρωση Στίχων

telika goustareis h oxi b-peis?

egrapsa tous stixous apo to tia. an mporeite diorthoste ta la8h.
epishs opoios exei stixous apo Synais8hmata(Taf. Lathos) parakalw na tous postarei.

twra eida to thema sou. telika goustareis

file thanks. evala merikous ap' to thema sou kai mallon tha valw ki allous. epishs re se mperdepsa me ton
ChainGangSoldier epeidh exete idio grav.

file mh xonesai esy. to lysame to thema me ton wishmaster. s' eyxaristw pantos gia to up.

ok man

ena mpravo ston Δυσκοίλιο Ραψωδό gia ta synais8hamata
http://www.hiphop.gr/forum_topic/418325

to evala man. exeis kai mpravo ligo pio panw

84)Τάκι Τσαν - Σούζη

Εχω μια γκόμενα τη Σούζη
γουστάρει να τα τσούζει
μη φανταστείς τρελά γαμήσια μέσα σε τζακούζι
στον καναπέ έρχεται και μου τον λούζει
όταν την πηδάω, καμμιά φορά τη τζούζει
τη γουστάρω μόνο για να την πηδάω από πίσω
ξέρει τι ζητάω και πως δεν την αγαπάω
ξέρει πως κολλάω σε γκόμενες που συναντάω
και γαμάω όποια μου κάτσει
ζω τη ζωή μου γρήγορα και γρήγορα
ξεχνάω τις κοπελιές που'χω αλλάξει
αλλά η Σούζη είναι πλέον το εβδομαδιαίο στάνταρ
με νιώθει που'χω κάβλες λες και έχει ραντάρ
και είναι πάντα πρόθυμη για ένα στη στιγμή
γουστάρω την αλήθεια είναι ολόγυμνη γυμνή
και είναι η Σούζη γυμνή με υγρό μουνί
τ'ακούω με καλεί
και είμαι εκεί για να το δώσω πισωκολλητό
δεν μπορώ να αντισταθώ στο κωλομέρι αυτό
και δεν καθυστερώ τον οργασμό ούτε λεπτό
και τελειώνω εδώ
διώχνω τη Σούζη από δώ
έλα αύριο πρωί
γιατί όπου να'ναι σκάει η γκόμενά μου η κανονική
που για 'κείνη θα κρατιόμουν μέχρι αύριο το πρωί
αλλά αρχίδια, είστε ολές τα ίδια
ζητάτε μόνο φράγκα και χατίρια
το χρόνο μου να χάνω μες την καφετέρια, τέρια
πούλα μούρη στον καθένα λιγούρη
μα σε μένα έπαιρνες πριν από λίγο τσιμπούκι
άσε που τελευταία έχεις γίνει τσιμπούρι
πουλάς σε μένα μούρη
θα σου σπάσω τη μούρη
από δίπλα μου δεν ξεκολλάς λες και σου φέρνω γούρι

Σούζη,
φούντα, κόκα, πρέζα, αλκοόλ...
φούντα, κόκα, πρέζα, αλκοόλ...
μια φορά τα πήρε η Σούζη αυτά και μπήκε αυτογκόλ
εγώ απ'το πολύ το χό χό την είχα δει Κινγκ-Κονγκ
έψαχνα να βρω για το πουλί μου μία τρύπα
προσέγγισα τη Σούζη της είπα θέλω πίπα
μου λέει 'Δεν μπορώ' χώσου για μουνί ή κώλο
και χώθηκα μουνί, 'ααααα' τον πήρε όλο
πριν τελειώσει το γαμήσι
η Σούζη ειχέ λιποθυμήσει
το μουνί έβγαζε αίμα
κι η πούτσα είχε γεμίσει με αίμα και σπέρμα
σπασμένη καπότα, όλα τα είχα δει
νόμιζα η Σούζη ότι ήταν νεκρή
ματωμένα μουνιά, ήταν όλα ωμά
νόμιζα πως γάμαγα ένα τέταρτο το πτώμα
δεν ήξερα πως ν'αντιδράσω είμουνα λιώμα
η πούτσα είχε πέσει και είχε κόκκινο χρώμα
παντού πασαλιμένα,
το χειρότερο ξενέρωμα γαμημένη πρέζα
φούντα, κόκα κι αλκοόλ
πως κατάντησε έτσι η Σούζη
έτσι πάω να πληθώ, προτού τρελαθώ
όταν βγήκα απ'το μπάνιο δεν περίμενα να δω
μισόγυμνη τη Σούζη να μου κλέβει ένα ρο
γιατί ξηγιέσαι πούστικα στον Τυμβωρύχο
και το μαύρο το τυλίγεις σε χαρτί από στίχο
χωρίς να αισθάνεσαι ντροπή πάρε όλο το κουτί
αφού δεν πήγες από πούτσο σου χαρίζω τη ζωή
γαμησέ τα, τράβα πλείσου έχει πετσέτα καθαρή
για να είσαι καθαρή στο σώμα, χώμα
το τελευταίο σου πιώμα
να δω αν θα τη βγάλεις καθαρή
απ'τα χάπια που στο αίμα σου έχουν μπει

85)Μηδενιστής - Αφιερωμένο

Άσε με κοντά εμάς να φέρω
Άλλο δε ζήτω εσένα θέλω
Περιμένω να ρθεις ξανά
Θέλω πίσω πάλι να σε φέρω δωσ’μου
Μια ελπίδα δε θέλω να ξέρω πως
Δε θα’ρθείς δεν θα ρθείς ξανά …

Yo, α ,
Ζω μέσα στο σκοτάδι τόσο καιρό
Πριν ξεκινήσω θα σου πω σ’ αγαπώ
Λοιπόν σ'αγαπώ!
Μου έχεις λείψει τόσο
Πώς να μπορέσω έτσι απλά να σκοτώσω μια αγάπη που χώ ακόμα να δώσω .
Λοιπόν ήμουν μικρός κι ήσουν μικρή ,
Δεν υποδύεται ένα ρόλο ο MC σου αφιερώνει .Yo
Θέλω να πω πως σ'αγαπώ πολύ και σ’ ευχαριστώ
Θέλω να πω πως είμαι ακόμη εδώ, α ,
Θυμάμαι όλες τις στιγμές ,
Καλές , καυτές κι ανάποδες ,
Φωνάζω πια μη σκέφτεσαι κι όμως αυτές ξανάρχονται
Γιατί , δεν ήξερα πως είχα ερωτευτεί μια κούκλα ,
Και να σου πω συγνώμη κι αν δεν έχω μούτρα ,
Είσαι τα πάντα για μένα δε σε συγκρίνω Yo ,
Είσαι τα’ αστέρι μου τ’ αστραφτερό πόσο σ’ αγαπώ
Είσαι η αγάπη μου , είσαι η γυναίκα μου , σε θέλω πίσω. Α ,α ,α
Τώρα οι μέρες που περνάνε έγιναν μήνες και οι μήνες γίνανε χρόνος . Αχα ,
Και μ’έχει πάρει ο δρόμος ξανά,
Ψάχνω να δω τι μου συμβαίνει ,
Το στόμα μου σωπαίνει κι καρδιά μου πεθαίνει ,εσένα θέλει
Άκου,
να με θυμάσαι κάπου κάπου ,
Κ ίσως ,
Η αγάπη μου για σένα που να γίνει μίσος ,
Κ ίσως ,
Να μ ‘ ανταμώσεις σε μια άλλη ζωή ,
Που κούκλα θα ερωτευτεί τον MC
Στο τέλος θα σκοτωθεί …

Άσε με κοντά εμάς να φέρω
Άλλο δε ζήτω εσένα θέλω
Περιμένω να ρθείς ξανά
Θέλω πίσω πάλι να σε φέρω δωσ’μου
Μια ελπίδα δεν θέλω να ξέρω πως ,
Δεν θα’ρθεις , δεν θα αρθείς ,ξανά …

Αχα , Yo , Yo ,Yo , α
Το να σε κυνηγήσω δεν ωφελεί ,
Απλώς κουράζει θα σε χαιρετίσω μ ‘ ένα φιλί ,
Αν δε πειράζει , Yo
Εγώ κατάφερα να τρελαθώ ,
Μη με ξεχάσεις ,
Κι ‘ αν με ζητήσεις πάλι πίσω , Α ,
Να μου το γράψεις ,
Θυμήσου μόνο πως προσπάθησα ,
Κι ‘ ας άργησα ,σ αγάπησα , σε λάτρεψα ,
Θεά σε κάνω ,
Αχ να σ’ αγγίξω μια φορά ακόμη κι ‘ας πεθάνω ,
Να σε φιλήσω ακόμη μια φορά και ας πεθάνω ,
Στα όνειρα μου τώρα εφιάλτες ,
Εφόσον λείπεις , αφού κοιτάς άλλες αγάπες ,
Πόσο μου λείπεις ,
Άκου , είναι τραγούδι κάποιου που πέθανε ,
Κι όταν κοιμάσαι έρχεται ,
Να μη ξυπνήσεις προσπαθώ ,
Θα κάτσω πλάι σου να κοιμηθώ και για να σου πω ,
Ψιθυριστά πως σ’ αγαπώ κι απλά ξανά θα χαθώ , Α
Αφιερωμένο Yo , αφιερωμένο Yo…

Άσε με κοντά , εμάς να φέρω ,
Άλλο δε ζήτω , εσένα θέλω ,
Περιμένω , να ρθείς ξανά ,
Θέλω πίσω , πάλι να σε φέρω δωσ’μου ,
Μια ελπίδα , δεν θέλω να ξέρω πως ,
Δεν θα’ρθεις , δεν θα ρθείς ,ξανά …

86)Σκοτινή Πλευρά - Η Πόλη Στο Χάος

Σκοτεινή Πλευρά...
Η πόλη στο χάος....
Προσπαθούμε να το βρούμε....την αλήθεια...την αρμονία...

Προσπαθούμε φίλε να βρούμε....
αρμονία στο χάος που ζούμε
στον πανικό δεν όπισθοχωρούμε
μέχρι το τέλος να δούμε

Προσπαθούμε φίλε να βρούμε....
στην πόλη του χάους που ζούμε...
δύναμη πριν να χαθούμε
πριν το τέλος να δούμε

Προσπαθούμε φίλε να βρούμε....
αρμονία στο χάος που ζούμε
στον πανικό δεν όπισθοχωρούμε
μέχρι το τέλος να δούμε

Προσπαθούμε φίλε να βρούμε....
στην πόλη του χάους που ζούμε...
δύναμη πριν να χαθούμε
πριν το τέλος να δούμε

Κοίτα να δεις πως ζούμε με στα πλαστικά μας όνειρα αδερφέ
και κάποια μας πιστεύω πλέον στα χρόνια δεν τηρούμε επικρατεί
ένας άγνωστος φόβος που μας κρατά να αγαπηθούμε
κι αν υπάρχει ένας θεός, ας μου πεί γιατί ζούμε
Γιατί πουλάμε την ψυχή μας για αναλώσιμα αγαθά
και μια βρωμιά που μας στοιχίζει μέσα μας καταχωρούμε
καθημερινά καταπατάμε σύμβολα κινδύνου κόσμου
κι ακόμη ψάχνομαι στη γή αυτή ποιός είναι ο σκοπός μου,
μήπως ήρθα να πεθάνω μόνος εγώ κι ο εαυτός μου μέχρι τώρα,
τα πάντα λειτουργούνε σα καρκίνος απο συγγενείς και φίλους που χω χάσει
είνια μια πίκρα ευλογημένες οι ψυχές που μας φιλάνε σαν ασπίδα
σα να μου δίνουν ένα μήνυμα: "Πάνο ζήσε, ξύπνα!"
φαντάζομαι ένα κόσμο με αγάπη δίχως σύνορα
δίχως να κυβερνά κανείς δίχως να υπάρχει καν πολίτευμα
δίχως να υπάρχει η πουστιά μέσα στο σήμερα
ξέρω τα πράγματα δεν είναι όπως τα περίμενα
προσπαθώ να βρώ τη γνώση μέσα απο βιβλία και κείμενα
αναμφίβολα ίσως το τέλος να ρθει γρήγορα....

Προσπαθούμε φίλε να βρούμε....
αρμονία στο χάος που ζούμε
στον πανικό δεν όπισθοχωρούμε
μέχρι το τέλος να δούμε

Προσπαθούμε φίλε να βρούμε....
στην πόλη του χάους που ζούμε...
δύναμη πριν να χαθούμε...
πριν το τέλος να δούμε

Ρε φίλε άκου να σου πώ
εγώ βαρέθηκα το λάθος που με περιτρυγυρίζει κάθε μέρα
με αγγίζει ψέμα και χολέρα παρανοικής περίστασης το χρήμα
το χαρτί που με έχει θύμα και έρμαιο μιας σύμβασης
έρχεται το τέλος, νιώθεις μαγεμένος και καθηλωμένος
με μόνο στόχο το κέρδος ξέρεις,
καμιά φορά η ψυχή σου θέλει να φωνάξει μα σωπαίνεις
κλειδωμένος στο κελί της υποχρέωσης παραμένεις
μια βίλα δε σε κάνει φίλε αφεντικό
ούτε ένα αμάξι σε βάζει σε class ανώτεροι do
το δήθεν και το coοl με καρδιά βελζεβούλ
στο χάος χάνεσαι,
ονειροπαρμένος στο full
πίκρα στα μάτια μου ρε φίλε δεν αντέχω το ρούν
τα πάντα γύρω σταματούν, ο χρόνος κυλάει
τρομακτικά
ο χρόνος θα φέρει άλλο βασιλιά, μα τα ίδια πάλι θα ξαναρθούν...

Προσπαθούμε να το βρούμε....την αλήθεια...την αρμονία...

Η πόλη στο χάος....

Προσπαθούμε φίλε να βρούμε....
αρμονία στο χάος που ζούμε
στον πανικό δεν όπισθοχωρούμε
μέχρι το τέλος να δούμε

Προσπαθούμε φίλε να βρούμε....
στην πόλη του χάους που ζούμε...
δύναμη πριν να χαθούμε
πριν το τέλος να δούμε...

87)Ρόδες - Βρώμικο

Έχεις να κάνεις με το βρώμικο
Έχεις να κάνεις με το ηλιόλουστο
Έχεις να κάνεις με το πιο σκληρό
Έχεις να κάνεις με το rock n' roll
Έτσι που ζούμε είναι επικίνδυνο
Μα δεν πειράζει γιατί σ' αγαπώ

Δε με ξεγελάει κανείς πια ρε μαλάκες
Κάτω απ' τον ήλιο το τσιμέντο δε λυπάται έχει νάρκες
Κι ας είναι οι εξόδοι μαζικοί
Το καλοκαίρι η κίνηση παραμένει συγκινητική
Και λες πω πω πω, τι μωρό ειν' αυτό που οδηγώ
Αντι να λες, τι μωρό ειν' αυτό κι οδηγώ
Κι ο μπάτσος φωνάζει γαμώ την παραλιακή
Κι η γκομένά σου ακούει Ρόδες
Ενώ 'συ ακούς Βανδή
Κι έχεις πάρει το CD και το DVD
Και στην TV κάτι σκοτώνει τη δικιά σου μουσική
Η πειρατεία;;; Η αστυνομία
Είπαμε πρέζα ρε παιδιά αλλά όχι και τέτοια στην πλατεία!
Τώρα δεν είναι πια δικιά σου
Η δικιά σου και το γιατί
Θα στο πει ένα παιδί, μετανάστης Αφρική
Που συχνάζει στο ρεξ και της έμαθε καλά
Τι πάει να πει χορευτική μουσική με το B.I.G.
Πως νιώθεις που'γινες φαϊ
Για τη σκυλάδικη στιχουργική μηχανή
Μη ρωτάς γιατί μιλάμε πολυεθνικά
Και δε μιλάω για Coca Cola κι εξοπλιστικά
Κι εφοπλιστικά ούτε για Κόκκαλη Λαμπράκη
Ούτε καν για Κοντομηνά
Τί κοιτά ρε, το δάχτυλο μου σηκώνω
Και δε μιλάω για τον αντίχειρα ρε!

Έχεις να κάνεις με το βρώμικο
Έχεις να κάνεις με το ηλιόλουστο
Έχεις να κάνεις με το πιο σκληρό
Έχεις να κάνεις με το rock n' roll
Έτσι που ζούμε είναι επικίνδυνο
Μα δεν πειράζει γιατί σ' αγαπώ

Δεν έχω κάτι να χάσω
Στο δρόμο θέλω ν' αράξω
Για δωσ' μου κάτι για να' χω
Την πόλη να την ανάψω
Στον ήλιο ναι θα το σκάσω
Με το μυαλό να πετάξω
Κλωτσάω μπάλα, μιζέρια
Και περπατάω με τα χέρια
Δε βλέπω μέρα τ' αστέρια
Ασβέστη κάψαν τ' αστέρια
Χιλιόμετρα θα χορτάσω
Στον ήλιο να με ξεχάσω

Έχεις να κάνεις με το βρώμικο
Έχεις να κάνεις με τον ηλόλουστο
Έχεις να κάνεις με το πιο σκληρό
Έχεις να κάνεις με το rock n' roll
Έτσι που ζούμε είναι επικίνδυνο
Μα δεν πειράζει γιατί σ' αγαπώ

Όλοι γουστάρουν χαβαλέ
Γκόμενα, αμάξια στον ήλιο
Και' γω γουστάρω hip-hop
Μα κατουράω και λίγο
Δεν είμαι, ντε και καλά
Σταθερή δουλειά δε μοιάζω
Με τα πιο πολλά γαλανόλευκα παιδιά
Τα λέω καλά, όποιον και να 'ναι κι ας μην του μοιάζω
Ξενερώνω με την πάρτη μου και στο πειράζω τ' όνειρο το ελληνικό
Είμαι συλλέκτης ηλιαχτίδων το μεσημέρι με μια μπύρα στο χέρι
Κι ένα τσιγάρο καλοκαιρινό καπνός κι αλκοόλ
Χίλια παρα ένα χιλιόμετρα για ένα γκολ
Απλωμένη μπουγάδα στην ταράτσα της ΓΑΔΑ
Καθώς κερνάμε την Ελλάδα με τη λυρική λιακάδα

Δεν πειράζει
Μη σε νοιάζει
Ότι αλλάζει

Έχεις να κάνεις με το βρώμικο
Έχεις να κάνεις με το ηλιόλουστο
Έχεις να κάνεις με το πιο σκληρό
Έχεις να κάνεις με το rock n' roll
Έτσι που ζούμε είναι επικίνδυνο
Μα δεν πειράζει γιατί σ' αγαπώ

88)Βόρεια Αστέρια - Πάρε Δώσε

Βόρεια Αστέρια – Πάρε Δώσε

Jamal
Λοιπόν το στυλ με το ρυθμό παντρεύουμε επι σκηνής
σοου φιλαράκο που απο μόνο του είναι ντις
αμα είσαι πίσω έλα πιο μπρόστα για να το δεις
μα μην περιμένεις στοπ θα απογοητευτείς
μαν σήκωσε τα χέρια σου κουνα και τον λαιμό σου
είναι τα βόρεια αστέρια πες το και στον διπλανο σου
δεν τον βλέπω καλά τον άφησε η γκομενά του
δεν πειράζει είναι κομματι ντόπα μεθυσμένο το πίνουμε στην υγειά του
θέλω όλο τον κόσμο να κάνει πανικό
θέλω οι γυναίκες να χουν βρώμικο μυαλό
θελώ ποτήρια ασπρο πάτο ραπ αποστομοτικό
θέλω μικρόφωνα να πάιρνουνε φωτιά και τα πλατό
θέλω έξυπνο κοινό αν πω μητροπολιτικό
αυτοί να πουν καταυλισμό
θέλω επιτέλους οι ξενέρωτοι να σκάσουν
αν τους θέλω στο επόμενο λαηβ να το ξεχάσουν

Μικρός Κλέφτης
Ναι όλοι περιμένουν να δουν τον ληστή
λειπει ο μάρτης απο την σαρακοστή
κι ετσι βγαίνω ποτήρια ψηλά
μικρόφωνα αυτιά ανοιχτά κι είμαι εκει κανονικά
όλα γυρίζουν ο κόσμος μαζί γυρνά
όλο το μαγαζί χερια ψηλά
ανταποδίδουμε την αγάπη κινούμαστε θετικά
τσιγάρα φεύγουν ατέλειωτα ποτήρια να σπαν
χερια πόδια σε ένα χάος
κι η τύπισα με κοιτάει επίσης αμέτρητα
φεύγουνε σαν τις ρίμες τρελά απαραίτητα
τσίλικα θύληκα και αρσενικά επιθετικά
έτσι προστέθηκα
αφου παρατηρουσα και αφαιρέθηκα
εκλάβαμε στροφές τρελές σαν να ταν έλικας ελικοπτέρου
πετάω δικέ μου
γι αυτό πάμε
δεν μας παν αλλα χειροκροτάν γιατί το ξέρουν και το ξέρουμε ρε βλάκα οτι τα σπάμε
σκάσε
όταν μιλάμε εννούμε ταξιδεύουμε με εισητήρια τέλος μαν λυπάμαι

Lex
τον σέβασμο μου σ' οσους δεν μας πάνε
έχουν το γνώστη σ 'αυτο και ξέρουνε πως τους πατάμε
ξέρουνε πως όπου παίζουμε τα σπάμε
ξέρουνε πως μένουν κάτω όσο εμείς ψηλά κρατάμε
ξέρουνε πως τ' αγαπάμε
κι αγάπη μας δίνει ρυθμό
κάνε μου πάσα το mic κι αφησε με να χωθώ λεξοτικό
καυτό παιχνίδι με φλόγες
να τσιτώνει μυαλά να τσιτώνει και ρόγες
κοριτσάκια υποδεχτήτε τα ανώμαλα παιδάκια
το δίνουμε καυτό
και ας κάνετε ναζάκια
β.α συναυλίες ίσον γεμάτοι χώροι
όμορφες πιτσιρίκες και wanna be σπόροι
σήκωσε τα χέρια σου ψηλά αν είσαι αγόρι
μαλλον ξες τι κάνεις αν είσαι κοπελιά
κράτησε την (δεν βγάζω τι λέει) κι εσύ λογό ψηλά
ασε την νύχτα να κυλίσει
ασε τις λέξεις με ρυθμούς να κάνουνε αλυσβερίσι
φέρτε μας ξύδια φερτε μας φύση(η κάτι τέτοιο)
φέρτε τις κοπελιές σας για γα-πιπ
το δίνουμε τρελό για όποιον τρελό το ζητήσει
κινούμενες φωτιές τα beats του mondi
ηχητική ψολή 40 πόντοι
που λιρικς εκσπερματώνει
είναι ντόπα σοου που το κοινό αναστατώνει

Ρεφραίν
Δινουμε στυλ ρυθμό ρίμες για να πιάσετε
θέλουμε παλμό για να μας ανεβάσετε
χέρια ψηλα θέλουμε να σηκώσετε
ανταποκρίνεστε και σίγουρα αφου παίρνετε θα δώσετε
δίνουμε ότι μπορόυμε για όση ώρα αντέχουμε
δίνετε όρεξη και όρεξη μας κάνετε να έχουμε
το ίδιο εμείς γουστάρουμε όπως κι εμείς μ'εσάς
βόρεια αστέρια χαλαρά τα χώνουνε μόνο για σας
(x2)

89)Νικόλας (Ράζασταρρ) ft. Ανδρείκελος - Ημερολόγιο

"τί έγινε, που είμαι; δεν μπορω αλλο
βγαλτε με εξωωωωωω"

θελω να βγω να πεταξω τον κοσμο ν'αλλαξω
θελω να λυσω αυτα τα λουρια που με δενουν να κοψω
μα, ο κοσμος ξεμακραίνει μου κάνει σινιάλο
πισω απ'αυτους τους τοιχους μ'αυτά τα ψηλα τους κάγκελα
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩΩΩΩΩΩ
ημερολόγιό μου, τώρα βλέπω πολύχρωμα φωτάκια
και διαμαντενιες αμαξες με αγαλματενιους χρυσους καροτσερηδες κοιτα
κοιτα τον ηλιο σε μενα γελα σε μια ακτινα του ανεβαινω
αυτες οι νεράιδες που ταξιδευουν μαζι μου ειναι οι ευχες του κοσμου
γιατι ολοι μαγαπανε εκτος απ αυτους, αυτους που με κλεισαν εδω μεσα
αυτους που με κοβαν στραβα με τα ματια τους σαν λεπιδες και πονουσα
κ'υστερα με κρυο παγωμενο νερο με βρεχαν δυνατα σαυτον τον αχρωμο κοσμο
μου παν πως θα με ντυσουν νοσοκομο να βοηθω μου βαλαν αυτη την ασπρη ποδια με μακρια μανικια
και τα δεσαν γυρω μου τωρα δε μπορω να δω τα χερια μου και αυτο, και αυτο με σφιγγει
ΛΥΣΤΕ ΤΟΟΟΟ
δεν ειμαι εγω αυτος που ψαχνατε κανετε λαθος
θθθα σπασω του κλουβι θα σπασω την πορτα ρε τωρα θα δειτε
τους τοιχους, εχω τη δυναμη μπουλντοζας εχω τωρα θα δειτε
αφηστε με δε θελω τιποτα αλλο ρε σεις
ωχ ωχ παλι με τσιμπησαν μαυτα τα σωληνοειδη πλαστικα εντομα του υπνου
αφηστε θελω απλααα.. να φυγω ελευθερος
και δεν θα πω τιποτα για σας και οτι μαλακια κανετε εδω μεσα

καθως περνουσε προς την πυλη του υπνου του
εβλεπε το ημερολογιο του να χει στομα και μιλια να λεει
ολα ειναι περαστικα και κανε λιγο υπομονη
ενα πρωι ελευθερο πουλι θα ταξιδευεις
αδεσμευτος θα τρεχεις σαυτο που γυρευεις
μα πως θα γινει αυτο αφου εγω ειμαι κλεισμενος εδω
μην ανησυχεις και θα το δεις πως καποια μερα και συ θα βγεις εξω

ημερολογιο μου, σημερα ξυπνησα στραβα
δεν ξερω καν τι μερα ειναι
ψαχνω τον ηλιο και δεν τον βρισκω πουθενα
εχω φαγουρα στο στομα και δεν μπορω να ξυθω
ετσι δαγκωνομαι και τρεχει ενα κοκκινο υγρο το ειπαν αιμα
κ εδω εχει τοση σκοτεινια τι εκανα και με κλεισαν πιο μεσα
ενα τσιγαρο ζητησα πισω απ τα καγκελα μου και απλα αρπαζοντας το χερι αυτου που μου το δωσε
του ζητησα βοηθεια και αμεσως σκασαν οι ασπροντυμενοι φρουροι
και γω τους ελεγα πως δεν ειμαι φτερο καοι θα με φτααασουν
και καποιοι σκυλοι φιλοι μου καλοι τους φωναζαν πως μονο αγαπη εχω
μα αυτοι δεν τους ακουγαν και τοτε αποφασισα να τους φανερωθω
τους εξηγησα πως ειμαι ο πρωθυπουργος της χωρας
και πως θα τους εκανα ιπποτες συνοδους γαμπρους
μα τοτε γελασαν ισχυρα και με δεσαν δυνατα πιο σφτιχτα απο πριν λεγοντας μου
τωρα σωθηκαμε
δεν βγαζω ρε εδω ειναι ειναι ολοι τους τρελλοι
οπως τοτε στην πατρα στο καρναβαλι φορωντας την φορεσια μου την πριγκιπικη
και απο πανω στολη βατραχου για να βρω λεει μια κοπελια
και μολις μια πανεμορφη υπαρξη μ κανε την χαρη εγω βαλθηκα να κερδισω το φιλι της και τα καταφερα
καναμε καλη παρεα της εξηγουσα πως ημουν πριγκηπας
για ταλογα μου μιλαγα και τους τρανους μου αθλους
ομως οταν την πηγα στο παλατι
το γελιο της καρφωθηκε στη μνημη μου για παντα


καθως περνουσε προς την πυλη του υπνου του
εβλεπε το ημερολογιο του να χει στομα και μιλια να λεει
ολα ειναι περαστικα και κανε λιγο υπομονη
ενα πρωι ελευθερο πουλι θα ταξιδευεις
αδεσμευτος θα τρεχεις σαυτο που γυρευεις
μα πως θα γινει αυτο αφου εγω ειμαι κλεισμενος εδω
μην ανησυχεις και θα το δεις πως καποια μερα και συ θα βγεις εξω

"ει ψιτ ελα σηκω"
"μααα τι εγινε"
"σηκω βγαινεις εξω"
"αληθεια?"
"σηκω πανω ρε...
σηκω"
"ημερολογιο μου?"
"δεν ειμαι το ημερολογιο σου,
σηκω"

καθώς περνούσε πια την πύλη της εξόδου
έτρεχε και θυμότανε το ημερολόγιό του
"μη μιλας σ'οποιον ναναι και μη τους λες ο,τι βλεπεις, μ'ακους?
να μοιραστεις ο,τι εχεις μονο μ'ανθρωπους ικανους"
κ'αυτος σταληθεια εβλεπε τον ηλιο πια
σταληθεια εβλεπε να του γελα
και ακουγε τη χορωδια των πουλιων να τραγουδα
χαρμοσυνα τραγουδια για αυτον και να γλεντανε χεηη
κι ονειρο του θυμιζε που γιν'αλήθεια
αγάπαγε τους ανθρώπους μ'όποια στραβή τους συνήθεια στα στηθια
στη δεξιά του τσέπη πάντα μ'ένα στυλό
το ημερολόγιό του τον καθόδηγούσε
αγαπω αγαπω τους ανθρωπους μη με λετε τρελο
δε θα το πω γιατι εκει μεσα δε θελω να ξαναμπω οε
την αληθεια που σας πειραζει δε θα ξαναπω οε
την αληθεια την αληθεια που σας πειραζει δεν θα ξαναπω ε
μη με λετε τρελο σας παρακαλώ

90)Ταυτισμένος Λάθος - Ξέρω Πια Πόσο Διαρκεί

Και παλι μονος
μα δε γαμιεται
αλλαζουν οι καιροι
ηρθες και επαιξες μαζι μου την χειροτερη στιγμη
πες μου ποσο να διαρκει
η αγαπη σου ητανε το μονο σιγουρο πως ητανε τυφλη
τυχαινει
κατασταση γνωστη
κοντρα με την θυλικοτητα σου να σε προκαλει τι φταιει
παρε μια αναπνοη
κοιταξου στον καθρεφτη ολο και καποιος αποψε θ'ασχοληθει
ειναι τα βλεμματα τροφη
το ξερω και το ξερεις
μα το ρουχο θα φθαρει
αλλο ειναι αυτο που αξιζει
τροχος ειναι γυριζει
ο χρονος θα δειξει
προσπαθησα αρκετα μα εσυ καθολου για να βρεθει καποια λυση
το δυσκολο ειναι απλο
ολοι κανουμε λαθη μα τουλαχιστον οτι σου'χω πει το εννοω
αν κατι εχω να πω στα ματια σε κοιτω
και δεν κρυβομαι πισω απο τροπους αυτο ειναι το χειροτερο
το τι ζητας προσπαθησα μα δεν το ξερω
αν αγαπας το νομιζα πια δεν το ξερω
ποιους ακουμπας φανταζομαι να μην το ξερω
κατι που ξερω ειναι πως δεν θελω να σε ξερω
το τι ζητας προσπαθησα μα δεν το ξερω
αν αγαπας το νομιζα πια δεν το ξερω
ποιους ακουμπας φανταζομαι να μην το ξερω
κατι που ξερω ειναι πως δεν ξερω αμα σε θελω
αλλαξαν οι καιροι
ηρθες και επαιξες μαζι μου την χειροτερη στιγμη
δεν ξερω πια ποσο να διαρκει
η αγαπη σου το μονο σιγουρο πως δεν ηταν αληθινη
τυχαινει
κατασταση γνωστη
στην κοντρα με την θυλικοτητα νικησε,ημουν εκει τι φταιει
πηρες μια αναπνοη
την πορτα του σπιτιου σου περασες καποιος τωρα θα σε χαρει
μα ειναι τα βλεμματα τροφη
το ξερω και το ξερεις πως το ρουχο εχει φθαρει
αλλο ειναι αυτο που αξιζει
τροχος ειναι γυριζει
ο χρονος εχει δειξει
προσπαθησα αρκετα μα εσυ καθολου και ετσι δε βρεθηκε η λυση
το δυσκολο ειναι απλο
ολοι κανουμε λαθη μα τουλαχιστον οτι σου'χω πει το εννοω
αν κατι εχω να πω στα ματια σε κοιτω
και δεν κρυβομαι πισω απο αλλους αυτο ειναι το χειροτερο
το τι ζητας προσπαθησα μα δεν το ξερω
αν αγαπας το νομιζα πια δεν το ξερω
ποιους ακουμπας φανταζομαι να μην το ξερω
κατι που ξερω ειναι πως δεν θελω να σε ξερω
το τι ζητας προσπαθησα μα δεν το ξερω
αν αγαπας το νομιζα πια δεν το ξερω
ποιους ακουμπας φανταζομαι να μην το ξερω
κατι που ξερω ειναι πως δεν ξερω αμα σε θελω
πες μου ακριβως τι θελεις
μια δευτερη ευκαιρια μη μ'αρρωσταινεις
δε σ'εμπιστευομαι σταματα σου ειπα να με περνεις
οτι απ΄τα λαθη σου εμαθες δε μ'ενδιαφερει
απολυτως τιποτα απο μενα πια μην μεριμενεις
ακουσε με να σου πω γιατι προτρεχεις
συγγνωμη δεν το εννοουσα σ'αγαπαω το ξερεις
μα δε πιστευω λεξη σου σταματα να επιμενεις
θελω να προχωρησω μα ολο πισω με πηγαινεις

91)Ταυτισμένος Λάθος - Επιστροφή Στο Μέλλον

Επιστροφη στο μελλον μην χρονοτρυβουμε
οι πληροφοριες που συλεξα μ'αρκουνε
τ'αυτια ν'ακουνε
αυτο που νιωθουν να το πουνε
γρηγορα ή αργα με καποιο τροπο να θελεις θα προδοθουνε
23 ετων καιρος να ζουμε
23 ετων καιρος να παψω να ελπιζω πως θα ξανασυναντηθουμε
τωρα μεινε στο θα δουμε
η θεραπεια μηνων δεν τελειωσε μην προκαλεις θα γαμηθμκν
ειμαι σε πληρη συγχηση
φυγε μεινε εσυ
εξαντλω το θεμα αυτο μετα
προς το παρων παταω αποσυνδεση
στο μερος καθαρη συνειδηση
φενεσαι ανυσηχη
να'σαι υποψιασμενος κινδυνος για κατολυσθηση
αν τυχον αναρωτιεσαι τι στο διαολο παω να κανω
βαζω την αλλαγη ετοιμη να σηκωθει απ'το παγκο
κι εχω απολυτη ευθυνη για επιλογες που θα παρω
ειν'οι B-muzic λαθος ταυτισμα
ειμαι ετοιμος,το αναλαμβανω
Δεν εχει φαε κοσμε στιχο και ρεφρεν
εδω για να σε προσεγγυσει
με χερι στην καρδια οτι θα σου πω θα το'χω ζησει
ριξη
κλεισε το στομα σου τρεχει σα βρυση
ειναι η αξια ανεκτιμητη χαρτι μονο στοιχιζει
μπορει να αγαπησε μπορει να μισησει
μπορει και να την πατησε,λαθη του'χουν στοιχισει
να προχωρησει τα΄γραψε,καποιος θ'αποστηθησει
αυτο λεγεται ανταμοιβη το μονο που σου'χω ζητησει

92)Ταυτισμένος Λάθος - Γυρνάω Γης Σφαίρα

Γυρναω γης σφαιρα
το δαχτυλο σου ηλιολουστη ημερα
για με το σλογκαν "νεος ψανχει νεα"
τσακωμοι δηχως αιτια
και σαν να'σαι μεθυσμενος και να προσπαθεις σε μια γραμμη να πηγαινεις ευθεια
απλα δε παιζει
δε τρωω σε οικογενειακο τραπεζι
συνηθως βγαινω ο κακος σε καθε σχεση μου χιονησει βρεξει
μην ξαναμπλεξω με τετοιου ειδους δεσμευση
μα υπαρχει δυστηχως κι απ'τον κανονα η εξεραιση
δεν ξερω αν σε βολευει αυτο
μα στην γωνια δεν περιμενω
εχω δουλειες δεν προλαβαινω
ισως να'ταν αλλιως τα πραγατα αν δεν μ'ειχες δεδομενο
και οπως καταλαβες η υπομονη τελειωνει πλεον το ξερω
ολα εχουν αρχη και τελος μια χαρα τα καταφερνω
θα'ταν αφυσικο να μην την δω
οτι κι αν πω θα ειναι λιγο μπροστα στο θεαμα αυτο
ειναι κατι σαν να βλεπεις πρωτογνωρο
και με το στομα ανοιχτο σαν χαζος θα την βλεπεις
θες να την βλεπεις
απλα σωπαινεις
καταπηνεις γλωσσα,λεξεις μπερδευεις
εφευρισμος σωστος για να την εχεις
μα κατι συνεχως μετρα υποσηνειδητα Πανο λεει κρατησου πισω
εζησαν καλα κι εμεις καλυτερα
και παλι επαληθευτηκα
οσο τα'ψαχνα μπερδευτηκα
την λεξη κερατας την αναλυει η εγκυκλοπαιδεια
ξερω σε βολευει αυτο
που στην γωνια δεν περιμενω
εχω δουλειες δεν προλαβαινω
τα πραγματα θα'ταν αλλιως αμα δεν μ'ειχες δεδομενο
καταλαβετο η υπομονη μου τελειωσε σαφως το ξερω
ολα εχουν αρχη και τελος αν ρωτας τα καταφερνω
οτι ανεβαινει πεφτει
οτι κανεις γυρνα
οποιος ομοιοπαθης περνει αριθμο μπαινει στη σειρα
προσεξετο αμα πεσεις να προσγειωθεις ομαλα
θαυμαζω παιδια που ριχνουν μαυρη πετρα
κοιταν μπροστα
πες μου ειλικρινα το πια ειναι η διαφορα
αναμεσα σε μενα και σε αυτον παλιο πουτα να
οταν σου μιλαω σταματα να βαζεις τα κλαματα
εκανα πολυ καιρο να βγω απο αυτο υπερανθρωπη προσπαθεια

93)Ταυτισμένος Λάθος - Χωρίς Βαρύτητα

Απλα το ευχυθηκα
ειδα πως ειναι να ζεις ενα λεπτο περπατημα χωρις βαρυτητα
πηγα σε μερος που και για τους δυο ειναι γνωριμο
οσο καλο ταυτοχρονα το πιο ανοητο
μου πες θα φυγεις μα δεν πιστεψα τα λογια
υπεθεσα επειδη ηταν πολλα πως θα ηταν και φτωχια
κλεισε τη δευτερη φωνη σου με λυπηθηκα
υπαρχουν εκδοχες οπως το να αγαπαω πραγματικα
οσο θα'μαι εδω ξεχνα τα υπολοιπα
εχω τη λυση στο προβλημα απο τη στιγμη που εγω μονος μου το'βαλα
αναλωθηκα για ταινια ξανα
μην ρωτας πολλα
αφου καταλαβαινεις και με μια μοναχα σου ματια
δεν κανω σχεδια για μετα εχω να βρω το σημερα
ομως για σενα θα περιμενα
δεν ξερω αν πρεπει να αλλαξουμε κατι
αυτο που ξερω ειναι πως σ'εχω μ'εχεις
και δεν εχουμε καμια πουτανα αναγκη
μεσ'οτι δυσκολο κι αν θα'ρθει
μεσ'οτι δυσκολο βαστα γερα δεν μας επειρεαζει κατι
ξερεις πως πηγαινεις
με παρασερνεις
λες και με δενεις
μαζι με περνεις
παμ'οπου θελεις
ποσο με ξερεις
ακουω ανασαινεις
τι περιμενεις?
εχω τη λιστα αλλαζω αυτα που δεν αντεχεις
να μην ξυπνησω αν ειναι ονειρο
δεν ειμαι να σου πω μονο στην τυχη θα τον συναντας
μην με ξυπνας αν ειναι ονειρο
ασε με λιγο ακομα παψε να μιλας
μην με ξυπνας αν ειναι ονειρο
αν ειναι αστειο να γελας
τον χρονο μου αλλιως σπαταλας
θελω να μεινω μεσα στ'ονειρο
μαζι σου για οτι θα ζητας
καθε φορτιο που κουβαλας
θα σε περιμενω
ε ναι τα πραγματα θα'ταν αλλιως
αν εκτιμουσα το παραμετρο αυτο που εισαι ειναι γεγονος
λαθος,σωστος
ειμαι ξεκαθαρος
οφειλω ενα συγγνωμη κι αν δεν φτανει αυτο ξαναρχησε η καθοδος
δεν ξερω αν αλλαζει ο ανθρωπος
ξερω οτι η προσπαθεια ομως μετραει,αν δεν προσπαθησεις εισαι αψυχος
υπηρξα αδικος
ο λογος ειναι αφαντος
παιχνιδι του μυαλου κινει το σωμα κι εισαι εβαλοτος
μην με ξυπνας αν ειναι ονειρο...
να μην ξυπνησω αν ειναι ονειρο
δεν ειμαι να σου πω μονο στην τυχη θα τον συναντας
μην με ξυπνας αν ειναι ονειρο
ασε με λιγο ακομα παψε να μιλας
μην με ξυπνας αν ειναι ονειρο
αν ειναι αστειο να γελας
τον χρονο μου αλλιως σπαταλας
θελω να μεινω μεσα στ'ονειρο
μαζι σου για οτι θα ζητας
καθε φορτιο που κουβαλας
θα σε περιμενω

94)Flowjob - Tι Αξία


Τι αξία έχουνε ρε φίλε τα πολλά,αφού στα λίγα,ατόφιο,μέσα πάντα κρύβετε χρυσάφι
Τι αξία έχουνε αυτά που είναι σωστά,αφού το τέλιο γεννιέτε από τα πιο μεγάλα λάθη
Τι αξία έχουνε του κόσμου ολού τα χρόνια,αφού την ευτυχία,απρόσμενα,στην φέρνει μια στιγμή
Τι αξία έχουνε τα περιττά τα λόγια,αφού η πιο μεγάλη αλήθεια κρύβετε μεσ'τη σιωπή (x2)

Για πες μου αλήθεια πόσα αξίζεις νομίζεις
αυτά που χτίζεις
αύριο πρωί θα πέσουν όσα σήμερα σ'αρέσουν
κάποια νύχτα τα χέρια σου θα σου δέσουν
κι ας όμως είναι ο δρόμος ανοιχτός
ξανά μπροστά σου κλείστος θα φαντάζει
πάντα κάτι
το μονοπάτι θα βράζει
πόσο αξίζει μιά αγάπη,όταν γεννιέτε,αφού ποτέ δεν ωριμάζει
τι αξία έχει σε κάτι να πιστεύεις,αφού δεν πεθαίνεις για κείνο,άρα στα αλήθεια δεν σε εκφράζει
γιατί το χθές σου να θυμάσαι,αφού αυτο σε έχει ξεχάσει χρόνια
γιατί το αύριο να προσμένεις,αφού την ίδια μέρα να σου φέρει περίμενεις
τι αξία έχει κάτι να αγαπάς,αφού στο τέλος σε κάνει να πονάς
γι'αυτό να ντρέπεσαι
αφού τα χρόνια σου,κενά σαν την καρδιά σου μοιάζουν
γιατί αλήθειες κυνηγάς,αφού στο τέλος σε τρομάζουν

Τι αξία έχουνε ρε φίλε τα πολλά,αφού στα λίγα,ατόφιο,μέσα πάντα κρύβετε χρυσάφι
Τι αξία έχουνε αυτά που είναι σωστά,αφού το τέλιο γεννιέτε από τα πιο μεγάλα λάθη
Τι αξία έχουνε του κόσμου ολού τα χρόνια,αφού την ευτυχία,απρόσμενα,στην φέρνει μια στιγμή
Τι αξία έχουνε τα περιττά τα λόγια,αφού η πιο μεγάλη αλήθεια κρύβετε μεσ'τη σιωπή

Τι αξία έχει η ζωή,όταν γλιστράει από ένα βράχο και το χέρι που θα σώσει,δεν μπορεί να σ'αγγίξει
Τι αξία έχει η χαρά,όταν στην επόμενη στροφή παραμονεύει,η πιο μεγάλη λύπη,ο πιο μεγάλος πόνος
Τι αξία έχουν οι φίλοι,αφού στον άλλο κόσμο φεύγεις μόνος
Τι αξία έχει το μέλλον,αφού το παρόν χωράει για να τελιώσει σ'ένα λεπτό
Τι αξία έχει ότι κι αν πείς,οτι κι αν πώ
Τι αξία έχει το να τα λέμε,αφού ποτέ δεν θα σε δώ
Τι αξία έχει η ζωή,αφού έρχετε και φεύγει σε μία στιγμή
Ποιά η αξία του να θυμάσε,όταν αιώνια κοιμάσε
Μόνη αξία να σε καλά,όπου και να 'σαι

Τι αξία έχουνε ρε φίλε τα πολλά,αφού στα λίγα,ατόφιο,μέσα πάντα κρύβετε χρυσάφι
Τι αξία έχουνε αυτά που είναι σωστά,αφού το τέλιο γεννιέτε από τα πιο μεγάλα λάθη
Τι αξία έχουνε του κόσμου ολού τα χρόνια,αφού την ευτυχία,απρόσμενα,στην φέρνει μια στιγμή
Τι αξία έχουνε τα περιττά τα λόγια,αφού η πιο μεγάλη αλήθεια κρύβετε μεσ'τη σιωπή (x2)

95)Ladose ft. Rivone - Frail

Λόγος Απειλή:
Μέσα σε ήχους στίχους βρώμικους,
δίνω και πατώ κωμικούς mcs,
τέρα είναι τα rap μου σαν τα beats που κάνει ο κριτής,
θα δεις πως εμείς,
δεν είμαστε από το ίδιο καλούπι που φτιαχτήκατε και 'σεις,
άστα πλέον ειν τις μόδας και τα ράστα,
οι κόπανοι νομίζουν πως ρολάρουν σαν το Mπάστα,
μάλλον γελάστηκες πέταξα το λάσο μου και πιάστηκες,
γυάλινες οι ρίμες σας που σπάνε και μας πλαστικές,
πες πως δε σε εκφράζω σαφώς και δεν σε εκφράζω,
όπως δεν σε έκφρασα ποτέ γιατί σε κράζω μπάζω ε,
μήπως ή θαρρείς πως κάνεις επαναλαβάνεσε και μετά χάνεσαι,
σαν τις εποχές που αλλάζουνε και φέρνουν νέα φρούτα,
δεν σκαμπάζουν τίποτε και τους πετώ σε χαρτοκούτα,
στο κουβά αφού δεν μου καίγεται γενικά,
για τις γαμημένες γούνες σας και τα χρυσαφικά.

Refren:
Γαμώ το βγαίνουν σηκώνουν τουπέ.
τύποι που δεν μπορούν να πούν ένα κουπλέ,
σαν κρότος σκάμε μεστή νύχτα και,
κλείνουμε το στόμα σου πουτάνας γιε. x2


Ραψωδός Φιλόλογος:
Eίναι οι greek justice league πάνω στα beats,
μικρόφωνα από τους δρόμους για κάθε internet king,
από το πρώτο kick διαφορα beat για beat,
να φυσούμε απωθημένα σ' όσους ζήτησαν feat,
είναι ο έμμετρος κέρβερος που φιλά τις πύλες,
μες το έρεβος για να μείνουν έξω οι ξεφτίλες,
είναι εύκαιρο μπάφα και raps χαρά και μπίρες,
και ελεύθερος από ιδεολογίες στείρες,
μη μου κορδώνεσαι ανέμελος ρε πόζερ,
ρε του ελληνικού hiphop ο Κάιζερ Σώζε,
δε λαμπαδιάσαμε από τέτοια ποτέ,
και ιδιαίτερα από mcs που έκανε μάγκες ο ΟΤΕ,
τέλος πάντων τετράμετρο τελευταίο,
το 'χω αρχή από παιδί πολλά να μη λέω,
γι' αυτό και φεύγω προτιμάω βλέπεις να αποφεύγω,
mcs ντυμένος σαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο. ( )

Rivone:
Όλοι κάτι διαφορετικό θέλουν να κάνουνε,
όμως τι μπάλα χάνουνε σαφώς και δε μας πιάνουνε,
αφού ανήκουμε σε μια άλλη κατηγορία,
mcs που μας κοντράρουνε απλά περνούν τα 3,
γουστάρω να καίω mcs μέσα σε τετράστιχα,
όπως γουστάρω αυτοκίνητα να καίνε λάστιχα,
γουστάρω να καίγω mcs επάνω στο ρυθμό,
όπως γουστάρω να με πίτα να παραπατώ,
κανένα πρόβλημα δεν έχω μάγκα με κανένα,
όμως όλοι έχουν ένα πρόβλημα με μένα,
και καθημερινά ακούω τόσα πολλά,
τα οποία καταντά στα 'φτιά κουράστηκα,
δε λέω γι'αυτούς όμως αυτοί θίγοντ'απ'τα λεγόμενά μου,
τους γράφω στα 'ρχίδια μου και πίνω στην υγεία μου,
κοιτώ τι πάρτι μου και όλα είναι ok,
κουραστικό το rap τους σαν να πάτησα replay.

Κρητίς:
Ποτέ φρόνιμος είμαι μόνιμος εκφραστής,
του κακόφημου hiphop έτσι για να απορείς,
γιατί το κάνει? γιατί δεν έχει επιλογή μωρή,
το hiphop είναι κουλτούρα όχι απλά μουσική,
άσε τι σου πρόβαλαν τα πρόβατα,
που πριν προλάβει να ακουστεί από τι μύτη μας το βγάλαν,
λες και μας κάναν χάρη χάρες δεν θέλουμε,
θέλουμε κάποιος να προσπαθήσει να μας προσβάλει,
και θα το κάνει είμαι σίγουρος να 'κουστεί το όνομα του,
και θα μας κάνει και diss έτσι για να φανεί η μαγκιά του,
και να μας πει με το όνομα μας να δείξει πως δεν φοβάται,
με καυτές παρομοιώσεις θα μας λέει δε φτουράτε,
του αγοριού απέναντι πείτε του πως,
για τέτοια ψοφάω και περιμένω πως και πως,
να ρθει η στιγμή είναι απέχεις και ladose,
4 mics ανοιχτά έτσι να γίνετε χαμός

96)Active Member - Πάμε Guantanamo

Πάμε παρέα, αδερφέ μου, μη κάνεις κράττει.
Το έχω άχτι να περάσω απ' τον συρμάτινο φράκτη
και τον ήλιο να θαμπώσω για λίγο,
να μη μας πάρουν χαμπάρι όσο θ' ανοίγω και θα πνίγω
στης γης τα ρήγματα, τα πιο όμορφα κρίματα,
ζωής θελήματα, της φτώχειας γεννήματα,
μονάκριβα ποιήματα και δίπλα στα θύματα
η παρέα μου ίχνη αφήνει, και πατήματα

Πάμε...

Υο! Noi non vogliamo Bush, il figlio di papa.
Non vogliamo questa guerra che ι contro l'umanita.
Noi prenderemo il sole, il sole e la liberta,
sulla spiaggia di Guantanamo il vento ci portera.

Τρομάξτε τους ήδη φοβισμένους δεσμώτες
με λόγια και νότες κι οι ατσάλινες πόρτες
ραγίζουν κι οι ταπεινοί τα ουράνια αγγίζουν,
δυο πύρινα μάτια και πύργους γκρεμίζουν.

Πάμε...

A Guantanamo in gabbia c' ι anche gente innocente,
gente presa a caso che non c' entra niente.
Dove sono i processi? Le prove? I diritti?
Noi non stiamo zitti, non stiamo zitti.

Falso, falso, falso, falso grande capo,
sei un capo solo col fucile puntato.
Non ti rispetta piϊ nessuno ormai nel mondo.
Guantanamo e la guerra non nascondono il tramonto.

Noi non vogliamo Bush e faraoni predatori,
petrolieri ricoperti di rubini e ori.
Noi non vogliamo Bush che coltiva il terrore -
ultima spiaggia e speranza per restare al potere.
Schiacciati in fondo al mondo come sardine
eppure ancora vedi che l'umanita combatte e vive.
Questo canto vola, oltre oceani e colline
dove un nuovo mondo sorge e per voi c' ι scritto: "Fine".

Lets wonder, lets fly, lets find us
in Guantanamo and free the fire.

Πάμε σαν διψασμένα πουλιά
μέχρι το Γκουαντανάμο
να πάρουμε τη φωτιά

How can we free the prisoners of war,
from indefinite detention down in Cuba?
I feel sorry for the innocent ones who suffer,
so we dedicate this one to all world leader.
If you live in a glass house, don't throw stones.
What gives you the right to invade people's homes?
Terrorism is something that we can't condone,
but there is more than one reason why the towers came down.

Πάμε σαν διψασμένα πουλιά
μέχρι το Γκουαντανάμο
να πάρουμε τη φωτιά

Vamos aser lo imposible
por una vez mas como embieja saga
con un tripulacion puro la roja armada
que viene de los sinquo orizontes del mundo.
Curagaro deada da aqua
y ensima las barreras enredal istorias
nosostros quon allas de barro y las palabras ammos
libertaremos el fuego en Guantanamo.

Je repense aux images des prisons de Guantanamo

Des hommes dans des cages, traitιs comme des animaux

En dιtention ' loin de Genθve et ses conventions

Certains sont innocents de toutes ces accusations

Faire subir aux autres ce qu'on n'aime pas subir

C'est comme ηa qu'ils poussent les terroristes ΰ agir

Je dis Attention !!! Car je sens monter la tension

Ces provocations auront de graves rιpercussions

Nos dirigeants passent leur temps ΰ semer le vent

Quand vient la tempκte, les tours tombent en miettes

Et qui ramassent les pots cassιs? C'est malheureusement

Nous toujours nous encore nous les innocents

Πάμε, φώναξε σ' όλους πως πάμε,

μιλάμε, αγαπάμε, νοιώθουμε και τα δεσμά τους σπάμε.

Ανταμώνουμε και σ' άλλη γλώσσα μιλάμε,

στου ονείρου την άκρη περνάμε.

Noi non vogliamo Bush, il figlio di papa.
Non vogliamo questa guerra che ι contro l'umanita.
Noi prenderemo il sole, il sole e la liberta,
sulla spiaggia di Guantanamo il vento ci portera.

Non stiamo zitti...

Noi non vogliamo Bush...

Lets wonder, lets fly, lets find us
in Guantanamo and free the fire.
Πάμε σαν διψασμένα πουλιά

μέχρι το Γκουαντανάμο

να πάρουμε τη φωτιά.

Vamos como pajaros del fuego

en Guantanamo,

libertaramos el fuego

Des oiseaux volent vers les terres

De Guantanamo l'ξle de l'enfer

Πάμε σαν διψασμένα πουλιά
μέχρι το Γκουαντανάμο
να πάρουμε τη φωτιά.

Lets wonder, lets fly, lets find us
in Guantanamo and free the fire.

97)Άγρυπνος - Ηλιόλουστη Μέρα

βρήκα ψιλά στη τσέπη, πήγα στο ίδιο στέκι
εκεί που ζούνε άνθρωποι σε βίλλες και άλλοι δεν έχουν στέγη
δεν στέκει, ο διάλογος που αναπτύσουμε εμείς οι 2
άκρη δεν βγάζει, δεν έχει..
010 εν έτει, το χέρι του απλώνει για στοργή, γιατί τον αδίκησε η ζωή μα τον λες επαίτη
κρυμμένη πίσω από την εικόνα μας βρωμιά, στο βάθος του λόγου κάθε αλήτη ομορφιά
συχνά σε βρίσκω μαζεμένο, σου πα εδω θα μαι και θα σε περιμένω αν θέλεις μην κλαις,
στην κοπελιά που περνάει κλεφτές ματιές
μπροστά δεν πας αν δεν κοιτάζεις το χθες
τι να μας κάνει, ένα λεπτό επαφής δε φτάνει, δώρο σου έκανα κούκλα από πορσελάνη
και, η νυχτερινή σου έξοδος είναι για να ξεχνιέσαι απ' τα προβλήματα που σε βαραίνουν
έφοδος.

πάμε μια βόλτα, έξω να δεις αμάξια, φώτα γυναίκες με, κοντά φορέματα
και, άντρες που τις παράτηρουν όταν δίπλα τους περναν συνήθως και τους ψιθυρίζουν λόγια
ζω στην έποχη που τον χρόνο σου χάνεις αν αναζητάς συμπόνια ως 12 ετών <???> σαυτά τα μέρη
μα τώρα πιαα, κάτοικος Δ.Σ. στο 18ο κτηριο για όποιον δεν ξέρει,
κάτι λείπει, ανύπαρκτη ανθρωπιά μπροστά στη νίκη.
στοιχιζονται μπροστά απ το μπαλκόνι τσιμέντων τοιχοι
αν στη βαβούρα ψάχνει ησυχία δεν βρίσκει
ανοίγει τα χερια κοιταει το πελαγος θάλασσας ηχοι
αν ηχητικα κυματα πλάσουν μοιαζουν μαυτα που λέω
απλα, τοτε τζαμπα μιλαω ξερεις αυτο δεν ειναι ωραιο
το ραπ ξεπουλησαν οι πιο πολλοι
πες μου κατι νεο

98)Άγρυπνος - Εγώ Είμαι


[ρεφραίν: εγω ειμαι ο νικολας (κομματι από την ταινία "οι περιπέτειες του μικρου νικολα")]



εγώ είμ' ο Νικόλας, το παιδί που δεν το ηξερες μα το άκουσες και το έμαθες κιόλας
παιρνάει ο καιρός εδώ χειμώνας επόχη στο ίδιο μαγαζί θαμώνας τι να μας κανουν 10 λεπτά επαφής;
εγώ ειμ'ο Νίκος, κ'οι Ραγισμένοι Κρίκοι δεν ήτανε μυθος, θα σου πω αράζω σπίτι ως συνήθως ως αργά μέχρι να βγει ο ήλιος
και αν δεν σαρέσει ο ήχος κλέιστο όλα ΟΚ
εγώ είμαι ο Νικολής ο Νικ όπως με έλεγε ο Ηλίας απ τη Θήβα, μόνιμος κάτοικος Αθηνών,
το πιο απλό απ τα απλά παιδιά που παίζαν μπάλα μεσ τη μέση της πλατείας και εν ετει 22ης ηλικίας
δεν δηλώνω απών.

[ρεφραιν]

ναι, εγώ είμαι αυτός που είναι ξένος στα μέρη που συχνάζουνε πολλοί
και αποτελεί ενστικτωδώς αποστολή να μην ανέχομαι την καταστολή από τύπους που φορούν στολή στην πόλη αυτή
και μιλάω με αγένεια, σ'όσους μιλάνε με αγένεια, η hit and rap οικογένεια
ρατσισμός ίσον ασθένεια, ανάμεσα σαυτούς κ 'μας μηδέν συγγένεια
περναν οι μέρες ΙΣ κατοικία μονότονα έξω τοπία τα οποία χαζεύω πρόσωπα οικεία μα ξένα
οι περιπέτειες είναι και αυτές άλλη μία ιστορία στην ουσία..
μόνιμος κάτοικος..

99)Άγρυπνος ft. Προπάτωρ, Κίμωνας, Ήρωας - Για Μια Ανάσα


[προπάτωρ]
και ακόμα μια πλευρά μου της καρδιάς μου συνεχίζω να την έχω καθαρή οσο κρατάν τα όνειρα μου όσο βλέπεις και βλέπω πάντα αγρίμια
όσο μου θυμιζει ο τοπος μου που κατοικώ συντρίμια όσο δαιμονες θα παιζουν μεσα μου με ιδεες εμμονες θα γραφω κοιτα, υπαρχει λογος που κρατιεμαι
βραδια σκοτεινα στη νυχτα, λόγος απειλητικός κινείται στον λαιμό τους πικρα έχουν το μέλλον τους μπροστά τους και ψάχνουν τις λύσεις σε μια
χαρτοριχτρα πικρα αυτή είν' η γενιά μου πίκρα μ'αυταπάτες πεδιο βολης στα ματια μας μοναχα οι γραβάτες και θολώνω, βλέπω μεσ'τα μάτια σου πως μεγαλώνω, βλέπω
εμένα κ'άλλα τόσ'αγρίμια που'ναι διψασμένα γι'αίμα, μ'ένα και μόνο σκόπο τα γράφω απλα να μη χαθείς να μη χαθώ, ποιός είν'ο λόγος που το
γαμημένο μου μικρόφωνο κρατώ, για ενα παιδί για ένα Θεο, για μια ανάσα πριν χαθώ για κατι τρελό για κάτι τρελό

[ρεφραίν: μικρόφωνο κρατώ, για ενα παιδί για ένα Θεο, για μια ανάσα πριν χαθώ για κατι τρελό για κάτι τρελό για κάτι τρελό για κάτι τρελό
μικρόφωνο κρατώ, για ενα παιδί για ένα Θεο, για μια ανάσα πριν χαθώ για κατι τρελό για κάτι τρελό για κάτι τρελό για κάτι τρελό]

[άγρυπνος]
ταινία ασπρόμαυρη σ'οθόνη, ανθρώπινη σκόνη
αιωρείται στον αέρα φως απ'τη μεγαλούπολη με τυφλώνει
ημουν μικρός μεγάλωσα ζητάω συγνώμη για κάθε καπρίτσιο ή παιδικό καψόνι
μιλάω βάσει της πεπειθίσεως πως <??> παιδί έγινα
γιατί άκουγα μέσα μου συχνά τη φωνή της συνειδήσεως
εκ φύσεως γράφω όταν συναίσθημα πιάνω
εκ φυσεως ταυτίζω τη μπλέ στολή με ρουφιάνο
ν'ανασάνω από το βρώμικο αέρα νέφος ολόγυρα
ρολόγια και η ανθρώπινη διασκέδαση νυκτόβια
ατομα ζομπι, αρπακτικα η τηλεοραση σε υπνοτιζει
και σου σερβιρει ετοιμα προτυπα
η ζωή μου, σαν μια λουπας επανάληψη
ξεχασμένες αγάπες εδω σβηνουνε σαν τα φωτα του δημου
τουλάχιστον δεν έχασα έχω τη συνείδησή και κάθε αλάνι μαζί μου
ζω στην εποχή της παραπληροφόρησης των μέσων μαζικής συμφόρησης, της σεξουαλικής παρενόχλησης
των διαλυμένων οικογενειών της άνευ αντιτίμου <??> αγάπης απόδοσης
για μιά ανάσα παλεύουμε 'δω

[ρεφραίν]

[Κίμωνας]
για μιά ανάσα ελεύθερη παλεύω κάθε βράδυ νομίζω θα τρελαθώ από της νύχτας τα καμώματα ψαχνω κάπου την κάθαρση
πιστεύω θα την βγάλω και απόψε έχω οργανώση την απόδραση
από την πόλη φυλακή που κατοικείς και κατοικώ κράτα τα όνειρα σου ζωντανά μα έξω απο 'δω και μείνε όρθιος
μπροστά στη θέα των θεών μη σκύψεις το κεφάλι ούτε στιγμή μόνο πολέμα, πράγμα δυσέυρετο
η γενιά μου έχει κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα ενώ της δείχνεις τη ζωή κοιτά το δάχτυλο
ενώ ο ήλιος έχει φεξει αυτή αρνειται κατηγορηματικά να βγει και να κοιτάξει απ το παράθυρο
ευτυχώς που έχω αδερφια φίλους να είναι εκεί να μου κρατάν να χαλάνε τη γιορτή τους και..
για το φινάλε ένα χαμόγελο πλατύ κ'ένα προσάναμμα αφου εχει μπει μπουρλώτο στους δρόμους του ναι..
δε θα σωθείς με προσευχές και τάματα θα ρθει η ώρα να <??> και να χαθεις σε κλαματα
από ύψωσε γροθιά και δυνατά τραγούδα να σπάσει αυτη στα πόδια μας για χρόνια αλυσίδα

[ήρωας]
για μιά ανάσα δίνομαι για μια ανασα κοίτα το όλο το μέσα μου τ'αφήνω να πετάω όσο θα σβήνω
για μιά ανάσα γίνομαι μια μάζα από <??> και μέσα μου κλείνω το χρόνο μια παγίδα να του στηνω
σκέψεις θυμωμένες δίνουν κίνηση στην άυλη αστερόσκονη που δίπλα σου κρατάς υπο επιτήρηση σκληρη
τοσο σκληρή αναπνοή να μην αφήνει να δίνει παρών ν'αφήνει ώντας πέρα του νόμου τήρηση
πα ραμονευοντας σε νυχτες που νωχελικα περνάνε οι εφιαλτες μου γινονται βαρος πανω στα ονειρα μου
και τραβάνε το σκοινι μεχρι το τελος μεχρι τη στιγμη που λευτεριας φωνες πονανε
τρελαμένος γυρνάω στο σκοταδι ομως ακινητος και ο κινδυνος μοιαζει τοιχος πηλινος ευθραυστος ανικανος
να κρατησει πισω τη φορα συναισθηματων που φωναζουν "εαυτε μου εισαι ανικητος"
μπροστα μας, τρεχουνε μισογυμνες μορφες παρατηρώντας τα κάποτε θλιμμένα πρόσωπά μας, ναι
μη με ρωτας το τι νομιζω πως συμβαινει τωρα που τα φωτα πηραν θεση στα μεσανυχτα μας
τωρα που τα φωτα πηραν θεση στα μεσανυχτα μας, ναι τωρα που τα φωτα πηραν θεση στα μεσανυχτα μας
και νιωθουμε κοντα μας ανθρωπους κ αναμνησεις που τρεφουν τα σωθικα μας

[ρεφραίν]

100)Άγρυπνος ft. Κύκνειο Άσμα, Άψινθος - Βελόνα Στα Άχυρα


[άγρυπνος] και.. πάμε γι'αλλα,
όπου κ'αν ψάξω κατανόηση δεν βρίσκω ίχνος
ύπαρχει θόρυβος πια κάτω από τη σκάλα
τι και αν με ξέχασαν πολλοί με τον καιρό βρήκα παρηγοριά στη μουσική σα μανα
λίγο αποσπόμαι, διαλύθηκα σε 1000 κομμάτια, άνθρωπε μόνε με καταλαβαίνεις τέλεια
ανάμεσα στα πλήθη ζει η έριδα με πόδια που τρέχουν πατώ τη γη κ'είναι στέρεα
και προσπαθώ το σώμα από κάτω να σηκώσω, είμαι εδώ μα σαν ηχό αντηχώ αν τυχόν
η μεγαλούπολη τρομάζει είναι κοινό μυστικό όπως ο μεγάλος αδερφός απ την κλειδαρότρυπα κοιτάζει
ιδανική δεν είναι η ζωή και ας που και που μοιαζεί, είναι δόλωμα το γυναικείο νάζι
και φωνες ακουγονται απο μαναδες που χασανε το παιδί τους από παραπάνω γκάζι
είπαν στο δάσος αν γυρνάς θα βρεις γαλήνη
ανάμεσα σ'εξωτικα και ελφ
μα θαρρουν εκ τω πολλω το ευ
και ειναι η ζωη μου σαν φαναρι που περιμενω πρασινο να γινει

[ρεφραιν: τι ναι καλο και τι κακο, επιλογες και αποφασεις αναλογα απο τι προκειται να σκεφτω ή τις πραξεις, αντιστοιχα και θα κριθω,
μια μερα θα σε θυμηθω και γω.
οπως θυμοσουνα τις μερες με τα χαμογελα τ'απειρα, από εμάς και από ανθρώπους που δεν γνωριζα, συχνα απο τα παραθυρα πεταγ'ο νους μου έψαχνε
ευτυχια σαν να ψαχνε βελόνα στ'άχυρα.]

[αγκάθι αυτόνομο] Απ'τα παράθυρα κοιτάμε έξω, πετάμε έστω μια στιγμη μονο κρατα με ευτυχια ειναι οι στιγμες που περναμε
οταν αγαπαμε, οταν με φιλους μιλαμε, οταν τραγουδαμε, ακόμα και οταν γερναμε
οταν το κεφαλι μας σπαμε με σκεψεις χανουμε την ευτυχια μια την πιανουμε και με μιας την χανουμε αν δεν την εκτιμαμε
24 ωρες δεν γινεται ευτυχισμενα να περναμε, ομως γινεται να προσπαθουμε ο,τι εχουμε να εκτιμαμε
οταν ευτυχισμενες στιγμες στο νου μου φερνουν νιοτη θυμαμαι το παρον που ζω μου δινει ευτυχια και ας λυπαμαι
και ας ολο λεω πως κατι μου λειπει διαβολε ρουφιανε το ξερω πως η χαρα μου σου φερνει λυπη
ομως δεν εχεις το εμβολιο για την γριπη που λεγεται μουσικη, ο ιος λυπαμαι αλλα εχει ηδη πολλαπλασιαστει
εχει εξαπλωθει, νομιζω πως ο,τι αξιζουμε παιρνουμε στο τελος στην ζωη
εξαιρουνται οι αρρωστιες βαρεθηκα τις μοδες, κανω πανω απ το μπασο μοντες οι ριμες κυλαν σαν ροδες
γιατί δεν το πιστεύεις αφού το 'δες, γιατί δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου πεστο αφού το πες
ουτε στιγμη στο μικροφωνο για κοντρες, συνεχίζω ελεύθερα, Άγρυπνε νομίζω είναι εντάξει, πάμε να βάλουμε δεύτερα
για όλα τα ανάποδα δεν έφταιγες δεν έφταιγα, και πάνω κάτω στη ζωή μου ό,τι ένιωθα το έλεγα βελόνα στ'άχυρα έψαχνα
και ψάχνω, είναι λογικό με το μυαλό που κουβαλώ το μπούσουλα να χάνω
μα δεν πειράζει αρκεί που με πιάνεις και σε πιάνω που με πιανεις και σε πιανω, αρκεί

[άψινθος] σε αγκάθι τον ρυθμό να κυλήσει στο πιάνο χάνω πολλές φορές τον εαυτό μου σε έναν υρμό απάνω πιάνω
κι αν νοσταλγω τις μέρες που μουν ξενοιαστο παιδί είναι γιατί στην πόλη αυτή φυλακισμένος τη χάνω
στο 5ο πάτωμα την ανάσα λαμβάνω κάθε στιγμή που μ'αγγαλιάζει πάντα κύκλους κάνω σ'ένα κρανίο που η γαλήνη έχει αφήσει πριν καιρό τώρα
και δεν την πιάνω μια μετέωρη διαδρομή και λίγο πιο κοντά στο να πεθάνω ή να σκοτώσω ένα παιδί που φωνάζει "οχι δημητρη!" δεν το κανω
εναλλακτικοποιώντας τον ρομαντισμό επαυξάνω, εγκλειστος στους τοίχους ακροβατώντας μεσ τον κυνισμό την ευθύνη μου αναλαμβάνω
το πρώτο πράγμα που πιασαν τα χέρια μου είν της ερυθράς την άμμο στο <???> στάχτη σκορπίζοντας την αίσθηση πως έρημος είν η ζωη
μεχρι τη θαλασσα σου να φτασεις στην ακρη σε ποια βιτρινα κρυψαν την αγαπη αδερφε και ζητουν αντιτιμο πληρωνεις το συναισθημα μ'εγωισμο
στις μέρες μας κάτι επικύνδινο δινεις τα πάντα κ'η ψυχή σου πολύτιμο πράγμα πως να διακρινεις την αληθεια σε 2 μάτια που
που κοιτουν χωρις να βλεπουν συνάμα η καταχνια καλυπτει τα προσωπα μας σαν φασμα συνοστισμενοι σε θορυβους αστικους σαν ξενο κραμα
σε μια ζωη που καταπίνει όνειρα σαν μάγμα διαβάτης που περνά από σενα <???> επιβιώνω στο μπετόν σ'ένα ανθρώπινο χαρμάνι
και όποιος δεν μάθει αυτά που αγαπά να χάνει μάλλον δεν ξέρει να εκτιμά το τι πραγματικά φίλε μου απολαμβάνει
και ποιος θυσια δεν γινεται ή δεν κανει δεν παίρνει γραμμή, βελόνα στ'άχυρα στον κόσμο που και ο έρωτας μπροστά στην αγάπη έχει τιμή
και πιάνει μόνο ένα κτηνώδες πάθος τρωτό μεσ τον χρόνο σαν φλόγα που σβήνει όπως το δάκρυ πάλι μεσ τον πόνο..
σαν φλόγα που σβήνει όπως το δάκρυ μεσ τον πονο

[ρεφραίν]


[scrip-d] ίσως άλλαξε το βλέμμα μου στο χρόνο δρόμο διαλεξα μια νυχτα που ξεπέρασα το φοβο μονο κράτησα
πιστεύω και ανθρώπους που αγάπησα και εικόνες που χαράκτηκαν στη μνήμη μου ψάχνοντας τη γαλήνη μου
και η τυχη μου, δεν πιστεύω στην τύχη έχω στα χέρια όσα ζω και η επιλογή τους μου ανοίκει εγώ φταίω για τη φρίκη
και μονο εγω για τη χαρα και αν πιστευεις οσα κανεις ισως γινουν πυρκαγια από τη σπίθα της ψυχης κράτα γερά αν φοβηθείς
να μπορέσεις να περάσεις εμπόδια που θα βρεις και αμα βρεις στο ταξιδι σου συνταξιδιωτες, ειναι πολυ σημαντικο μα δεν πιστεύω σε προδότες
μα πιστεύω σε ανθρώπινες χημείες που αν αντέξαν στον χρόνο δεν τους ενωνε μονο το παρελθον και η συνηθεια αλλα βρηκαν στον άλλον μια καινούρια
αλήθεια και οχι σανίδα σωτηρίας που μονάχα μέσα σου θα βρείς αρκεί να ξέρεις τον τροπο τη μοναξιά να γευτείς χωρίς να υψώσεις στη ζωή σου
τειχη απο τους ανθρωπους εκει που πρεπει να ανοιχτεις ψαξε να βρεις τροπους. ψαξε να βρεις τι αξίζει γιατί ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω
και ίσως γίνει δυνατή η φωνή που ψιθυρίζει μέσα σου πως τη ζωή πρέπει να τη ζεις απλά και ας είναι η ίδια σύνθετη

[ρεφραίν]

101)Άγνωστος Χειμώνας ft. Προπάτωρ - H Άκρη

Άγνωστος Χειμώνας πίσω από τη μαύρη τρύπα
το βήχα κόβω απότομα
αιμόφυρτο το βρήκα
το σήκωσα ψηλά στα χέρια μου και μπήκα
μες στο λευκό δωμάτιο του μυαλού μου
εν τούτο νίκα
το θάνατο πολύχρωμα και στα κρυφά και χτύπα
στα μάτια λίγο πιο βαθειά
μέσα απ'τα μάτια κοίτα
εκεί είναι οι ψυχές μας
πιο χαμηλά απ'τον πάτο
κ αληθινά απ'όσα γίνεσαι κάθε σαββάτο
στο νέο κάτοικο της πόλης (?)
φάτο ό,τι κ αν σου δώσουνε
αρκεί να 'ναι μοδάτο νάτο
από την ομίχλη για να βγεις είναι ένα σάλτο
φοβάσαι να το κάνεις
έχεις μάθει να 'σαι γάτος
σε χρόνια από σκοτάδι, χαλάζι και χιόνια
σε χρόνια απ'το παιχνίδι με φθαρμένα παντελόνια
σε χρόνια που τα πρόσωπα γεμίσανε διχόνοια
απο το '83 στέκομαι εδώ ακόμα

Ψάχνω για να βρω
την άκρη
μέσα απ'τη χαρά
μέσα απ'το δάκρυ
κ όσο πλησιάζω τόσο χάνεται απ'το χάρτη
μήπως τελικά είναι διπλα μας η Ιθάκη?
(x2)

Ποίηση πέτρα και η καρδιά μας απο μέταλο
πληγώσαν τα φτερά μας σαν το Δαίδαλο
πρόστυχος στον ήλιο με ανέπαφο το μέτωπο
φλέγονται
μου λένε οι καρδιές πως δεν ελέγχονται
πηγάζουν μέσα από μάτια ζητιάνου
στο κάλεσμα του δαίμονα κοντά μου
σε κάθε λύπη μου και στη χαρά μου
θέλει δρόμο να δεις
τρέξε εκεί κοντά στη γειτονιά μου
όλα τυχη λένε
όλα είναι τύχη
μαζί τείχη, λύκοι θα γκρεμίζουν τείχη
πια δεν φτάνουν δέκα στίχοι
πια δεν φτάνει πούστη ν'ανεβάζεις μονάχα τον πύχη
θέλει βλέμα αετού
και να φωνάζεις εκεί που φωνάζουν λίγοι
γιατί λίγοι είναι δίπλα σου
να ξέρεις είναι λίγοι
κ αν σε πνίγει
άνοιξε τα μάτια σου να δεις πως καταλήγει
γύρω ψέμα
μα παίξανε και χάσανε
γιατί μέσα μας θα κυλάει αίμα
ως το τέρμα
όταν βγαίνει θα θυμίζει
πως τα λόγια μας δεν είναι αφηρημένα

Ψάχνω για να βρω
την άκρη
μέσα απ'τη χαρά
μέσα απ'το δάκρυ
κ όσο πλησιάζω τόσο χάνεται απ'το χάρτη
μήπως τελικά είναι διπλα μας η Ιθάκη?
(x2)

102)Άγνωστος Χειμώνας - Ο καιρός Της Σιωπής

Στον καιρό της σιωπής
Μυστικό πριν κοιμηθείς
τραγουδώ για να ξεχαστείς
το λευκό μιας μαύρης ψυχής
σ'αγαπώ παντού να το δεις(Χ2)

Γιώργο με λένε και τα γραπτά μου στάζουν
πόνο ψυχής και δάκρυα
φωνάζουν και βουλιάζουν
μέσα στην καρδιά μου φόβοι που φωλιάζουν με δικάζουν
μ'ενα φιλί σου μάτια μου άρχισαν να τρομάζουν και δειλιάζουν
και σιγά σιγά χλωμιάζουνε
τα χείλη σου αρπάζουνε τις λέξεις μου
τα μάτια μου πριν κλάψουνε
τις σκέψεις μου αγκάλιασε
τη λογική πριν χάσουνε και φύγω
σ'αγαπώ από εδώ μέχρι τον ήλιο
κ άλλο λίγο πιο ψηλά πετώ πριν κόψουν τα φτερά μου
να μην φοβάσαι φως μου
ξέσπασε στη αγκαλιά μου
γιατί εγώ θα σε κρατώ σφιχτά ν' ακούσεις την καρδιά μου
που χτυπάει απο το βράδυ εκείνο που σε είδα κοντά μου
γιατί βρέθηκες εκεί να μου θυμίζεις πως να ελπίζω
και μου θύμισαν τα μάτια σου τον ουρανό ν'αγγίζω
αξίζω κάτι παραπάνω απο το γκρίζο
κ ατενίζω τα χρώματα της χαράς μα δεν τ'αγγίζω
ακόμα χρωματίζω εικόνα μέσα στον αγώνα
γονατίσαν όλα
όλα αυτά που εγώ πίστεψα για μένα είχαν πεθάνει
την ψυχή μου άγγιξε λίγο να ξανανασάνει
φτάνει φώναξα ψηλά
φτάνει φτάνει φώναξα στην κάνη που ειχα στρεψει προς εμένα
την ελπίδα μου τη σκότωσα
και πήρα από ένα βλέμα πίσω ελπίδα
με σκοπό να ξαναζήσω
ελπίδα να κρατήσω
δώσμου το παρελθόν μου να σβήσω εντός μου
σε κοίταξα στα μάτια αυθόρμητα κ αληθινά
σε σιωπηλούς καιρούς με συναισθήματα νεκρά

Στον καιρό της σιωπής
Μυστικό πριν κοιμηθείς
τραγουδώ για να ξεχαστείς
το λευκό μιας μαύρης ψυχής
σ'αγαπώ παντού να το δεις

103)Άγνωστος Χειμώνας - Χρώμα

Αρπάζω λίγο χρώμα μπλε απ'τον ουρανό
και ομορφαίνω το γκρίζο της πόλης
καταθλιπτικό τοπίο καίγεται μόνο μέσα στο αστικό κενό
έτσι νιώθεις και άμα σκέφτεσαι πολύ σε λεν' τρελό
για αυτό κ εγώ βγάζω στη φόρα το μεγάλο μυστικό
κράτα αυτούς που σ'αγαπάν κοντά
κ οι άλλοι στο καλό
και να σου πω ρε την αλήθεια μου κουράσαν το μυαλό
όλα τα πρέπει μας, τα μη και το μεγάλο μας εγώ
γιατί είναι αυτό που μας κρατάει στον πάτο όλους τελικά
και δεν αφήνει τη ζωή μας να κυλίσει φυσικά
για αυτό ξηστά όσοι περνάνε απ'το θάνατο φθηνά
καλό θα είναι να το δούμε λίγο πιο μελωδικά
δεν κάνω κήρυγμα
πιο πολύ μιλάω αυτοκριτικά
μιλώ και λέω δεν τραβάει πια δεν πάει πουθενά
πέφτεις στο πρώτο χτύπημα αν δεν βλέπεις καθαρά
κ η ζωή δεν σε λυπάται και θα σε κάνει κιμά
για αυτό αγάπα την πουτάνα τη ζωή κ ίσως ξανά
να ξαναγίνει όμορφη κοπέλα μ' ανοιχτή αγκαλιά
να σ'αγαπήσει
να σ'αγαπήσει απ'την αρχή
κ αληθινά να σ'αγαπήσει
κ αυτή είναι η ουσία
αρπάζω λίγο χρώμα μπλε
κ από το βυθό και από τα κύμματα
τη δύναμη του παίρνω ένα λεπτό
περίμενε με καταφθάνει το αιχμηρό μου ηθικό
μη φοβάσαι σε σένα είναι χαμογελαστό το πρόσωπό μου
αφού το μέτωπο καθαρό μένει (?)
το όπλο μου γεμάτο στον καιρό
πηγαίνω κόντρα στο φόβο μου
σαν παιδί μικρό
στο κέντρο του τυφώνα ρίχνω σύνθημα (?)
(?)
δινω ρυθμο
(?)
07 δωμάτιο μουντό
ανοίξτε τα παράθυρα να γίνει φωτεινό

104)Εισβολέας - Γκέγκε


Γκέγκε; Γκέγκε; Γκέγκε;
Γκέγκε, γκέγκε, γκέγκε;
Γκέγκε; Γκέγκε; Γκέγκε;
Γκέγκε, γκέγκε, γκέγκε;

Ελληνική πραγματικότητα ενόψει
Τ’ αδέσποτο στην πίστα αν νυκτώσει θα σε δαγκώσει
Για αντιπνευματικότητας υπερβολική δώση
Και το σύνδρομο της κρίσης που ζούμε εν πιστώσει
ΓΙ’ αφεντικά που δεν υπηρετούν εργάτες
Για σκύλους που φοβούντα γάτες και γιαλαντζί αριστοκράτες
Ατάλαντοι πράοι δυνάστες για γκομενάκια σακάτες που ζουνε σ’ αυταπάτες
Για το όσο τόσο της ζωής για χαύνους mcs
Για τα όσα overdose ψυχής που αναγκάστηκες να υποστείς
Για το λόγο τιμής για τα όσα ήθελες να ξέρεις μάγκα πριν μάθεις και εκπλαγείς
Για κουλτουγιάρηδες που το θέλανε πιο άγριο
Για αισιοδοξίες που συνομωτούν για τ’ αύριο

Γκέγκε; Γκέγκε; Γκέγκε;
Γκέγκε, γκέγκε, γκέγκε;
Γκέγκε; Γκέγκε; Γκέγκε;
Γκέγκε, γκέγκε, γκέγκε;

Για το χαμόγελο την καλημέρα
Για τα παιδιά που θέλουν λίγη παρέα από τον Εισβολέα
Για του διαδυκτίου τη ματιά την πλάνα που σε βάζει ωραία σε κόλπα μιραία και σε κάνει πουτάνα
Ναι, για το βρώμικο μας κώδικα
Για της απλιστίας μας τα πιο κακά ελατώματα
Για την αμαρτία, για την αδιφορία
Για την εκμετάλευση και τη μαλακία
Για τα όνειρα, για κακά παιδία κουτοπόνηρα,
Για μεσαία, χαμηλά, και υψηλά προνόμια
Για τα όρια απ’ τα πιο μικρά ως τα πελώρια
Για παγκόσμια προβλήματα που γίνανε εγχώρια

Γκέγκε; Γκέγκε; Γκέγκε;
Γκέγκε, γκέγκε, γκέγκε;
Γκέγκε; Γκέγκε; Γκέγκε;
Γκέγκε, γκέγκε, γκέγκε;

105)Εισβολέας ft. Γέλως ft. Τάκι Τσαν - Το Κρατάμε Ζωντανό

Refren
Για τα παιδιά αυτά τα χέρια σας ψηλά πείτε ωωω
Για τον Γέλω και τον Είσβο όλου του κόσμου τα γιο
Είναι απλό το κρατάνε αληθινό
Και για το λόγο αυτό έχουν το λόγο, έχουν το λόγο
(χ2)

Γέλως
Τι κι αν παίζει βρώμ’ απόσταση δεν σταματάμ’ να γράφουμε
Καινούργια σκοτινή θ’ ακολουθήσει να υπογράφουμε
Αθήνα-Καλαμάτα, Καλαμάτα-Αθήνα
Όσο ερμηνεύεις κι ερμηνεύω θα περνάμε φήνα
Δεν θεωρούμαστε οι kings μα είναι η αγάπη μας μεν
Εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι ας τους άλλους να λεν
Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι
Και μην ανακυκλώνεις αλάνι μου τα ίδια λάθη
Η μπόρα δεν παρέσηρε κανέναν μας
Από την πρώτη μας φορά θα ‘ναι και διάφορα στην πένα μας
Μια φορά το ζήσαμε και σίγουρα μας κέρδησε
Σκέψου τι κρατάμε μη σε νοιάζει ποιος μας έφτυσε
Όσο με καλύπτεις σε καλύπτω κι εγώ
Μία φιλία που κρατάει χρόνια τόσο καιρό
Ό,τι μένει αξίζει φαίνεται δεν πάει στράφι
Εμείς δεν παίρνουμε από λόγια η καρδιά μας πράττει
Είναι συνήθεια παρά ο πόνος που ‘χω μες στα στήθια, τα ίδια
Τι άλλο να σου πω που λεν αλήθεια
Το κλειδί της ευτυχίας λίγο ψάξε βρες το
Κι αν δεν αποσκοπείς σ' αυτό ασε τότε χέστο

Refren
Για τα παιδιά αυτά τα χέρια σας ψηλά πείτε ωωω
Για τον Γέλω και τον Είσβο όλου του κόσμου τα γιο
Είναι απλό το κρατάνε αληθινό
Και για το λόγο αυτό έχουν το λόγο, έχουν το λόγο
(χ2)

Εισβολέας
Το ανθολόγιο της ραπ τσακ μπαμ στο δίνουμε μαν
Και το κεφάλι πάνω κάτω κουνάν
Η ομάδα πετάει, τα σπάει, πυροβολάει, λύρικο ??? με ρίμα που χτυπάει το νου κολλάει
Σαν αμάξι τούρμπο κίνητο δίλητρο τετρακίνητο
Πατάμε γερά έχοντας πάντα ένα κίνητρο
Δέξου τ’ ανήθικο πύρινο τρίδυμο που στήνει πάλι σκήνικο μπελαλίδικο και πυροβολάει
Αλλού, είμαστε αλλού στο φλου
Είμαστε αλλού σερφάρουμε στο κύμα του νου
Έχε το νου μη σε φάνε τα θηρία στο ντου
Έχε το νου το ξέρω δεν τον έχεις που και που
Τα τετραπέρατα τέρατα ???? κέρατα τ’ απέρατα πέρατα στέκονται πάντοτε αγέρωχα
Νύχτωνα και ξημέρωνα, πείσμωνα και ξενέρωνα
Μα πάντα για το καλύτερο προσπαθούσα κι έδινα
Είσβο, γκέγκε; μεγάλε πάμε
Με τα κουμπάρια ??? πάντα προχωράμε
Το μεγαλύτερο κουμάντο είναι η αγάπη που κρατάμε
Δε σταματάμε και πάντα αληθινό θα το κρατάμε

Refren
Για τα παιδιά αυτά τα χέρια σας ψηλά πείτε ωωω
Για τον Γέλω και τον Είσβο όλου του κόσμου τα γιο
Είναι απλό το κρατάνε αληθινό
Και για το λόγο αυτό έχουν το λόγο, έχουν το λόγο
(χ2)

Τάκι Τσαν
Όταν το βρίσκω και το γράφω και το βγάζω
Μπαίνω καταχθόνια και χαιρετίσματα πολλά στο Λάζο
Αράζω και κοιτάζω τόσα χρόνια ετοιμάζω
Τη φάση και το ξέρεις από τότε δεν αλλάζω
Τι ‘σαι ‘σύ ???????? alt control και delete
Γιατί αυτοί δεν ξέρουν να ραπάρουν και δε νιώθουν το beat
Τ’ ακούς καλα και υπήρξαμε κακά παιδιά
Και γράφουμε την ιστορία στη ??? τα χρονικά
Κι ένας δύο, κι ένας δύο μαζευτήκαμε πολλοί
Κι ο καθένας απ’ όλους τους κάτι εκπροσωπεί
Τον καλό, τον κακό και τον άχημο mc
Την αλήθεια, το ψέμα και αυτό που θα φανεί
Και λυπάμε, λυπάμε αν ξεπουληθείς
Ώρα να λογαριαστείς πάρτο τις μετρητοίς
Γιατί ό,τι πεις είσαι ‘σύ μου ‘γινες και ποιητής
Και θα γίνει το έλα να δεις

106)Εισβολέας ft. Μικρός Κλέφτης - Όσο-Τόσο

Refren
Όσο περιμένεις πίσω δεν τα παίρνεις
Όσο θα μένεις στατικός πιο πίσω θα πηγαίνεις
Όσο ακούς δεν θέλεις δεν θα καταλαβαίνεις
Τα χέρια σου ψηλά για όσα επιμένεις
(x2)

Εισβολέας
Όσο θα παίρνω μάγκα μου το χαμπάρι μου
Τόσο θα χώνω τόσο θα ‘χω βάτζα(?) στο κελάρι μου
Όσο παίζω μπάλα τόσο θα πηγαίνω μάγκα γι’ άλλα
Κι όσο γουστάρεις γουστάρω κι εγώ μαζί σου αλάνι μου
Όσο γυρνάμε τα σπάμε εμπειρίες βουτάμε
Κι όσο αδέρφια έχω δίπλα μάγκα δεν φοβάμαι
Όσο παίζει κατανάλωση τον κόσμο γαμάμε
Κι αυτοκτονάμε μεγάλε όσα έρθουν κι όσα πάνε
Όσο θα ‘χω χρήμα τόσο θα ‘χω μέλι
Όσο η πείνα ζυγώνει τόσο θα ‘χω ανάγκη την αγιέλη
Όσο τα παιδιά γελάνε η ζωή περιμένει
Κι όσο το δράμα εν μέρει τόσο εναντώνομαι σ’ ό,τι πυκραίνει
Όσο θέλω πιο πολλά τόσο έχω πιο λίγα
Κι όσο καλοσύνη δίνω παίρνω μ’ απαξία
Όσο θέλω να γουστάρω τίποτα δεν τρενάρω
Κι όσο ρολλάρω ρίμα πάντα μάγκα θα σε τρυπάρω

Refren
Όσο περιμένεις πίσω δεν τα παίρνεις
Όσο θα μένεις στατικός πιο πίσω θα πηγαίνεις
Όσο ακούς δεν θέλεις δεν θα καταλαβαίνεις
Τα χέρια σου ψηλά για όσα επιμένεις
(x2)

Μικρός Κλέφτης
Όσο ο πλανήτης γυρνάει τόσο ο ήλιος θα βγαίνει
Όσο το αίμα κυλάει τόσο οξυγόνο μου μένει
Όσο κι αν είναι θα πάρω τόσο να τρέξω την πίστα
Όσο το χάρο φλερτάρω τόσο θυμίζω ραλίστα
Όσο αφήνω να ξέρεις τόσο αξίζει να μάθεις
Όσο πουστιά θα προσφέρεις τόσο επί δύο θα πάθεις
Όσο θα ζω μες το γκρίζο τόσο θα το χρωματίζω
Όσο θα ???? τόσο θα ανοίγω ορίζο(ντες)
Όσο τα εσωτερικά μου ντεπόζιτα καίνε θα δίνω γκάζια ν’ αγγίξω τα απρόσιτα
Όσο θα κοιτάνε μάγκα να μας κρατάνε κάτω τόσο θα γελάμε, θα τα σπάμε,θα κερνάμε μεθάμε
Όσο αδειάζω ποτήρια τόσο γεμίζω σελίδες
Όσο μοιράζουν σκουπίδια κατασκευάζω οβίδες
Όσο θα ρίχνουνε φώτα τόσο θα γράφω για νύχτες
Όσο θα φτιάχνουνε φόρους τόσο θα φτιάχνουμε αλήτες

Refren
Όσο περιμένεις πίσω δεν τα παίρνεις
Όσο θα μένεις στατικός πιο πίσω θα πηγαίνεις
Όσο ακούς δεν θέλεις δεν θα καταλαβαίνεις
Τα χέρια σου ψηλά για όσα επιμένεις
(x2)

107)Ορθολογιστές - Εδώ Που Ζω

Ρεφρέν:
Ξέρω ότι, οι δρόμοι, θέλουν καρδιά για να μπορείς να τους βαδίσεις,
Τώρα, οι μόνοι, που διάλεξαν οι δρόμοι, έχουν καρδιά και δεν μπορείς να τους λυγίσεις.
(x2)

SΧΟ:
Εδώ που ζω: χτισμένα κολλητά είναι τα σπίτια,
Κι οι άνθρωποι μεσ' στα λεωφορεία σαν τα ποντίκια,
Έχουμε στόμα για να μιλάμε για όσα δεν είπες,
Τώρα που όλα τα στόματα κάνουνε πίπες,
Λέξεις σαν τη μαγκιά, εδώ γεννήθηκαν,
Μάγκες είν' αυτοί που απ' τη ζωή τους δε φοβήθηκαν και,
Η λέξη κάνω: δεν πάει μετά το "θα" - και κάτι άλλο,
Κοιτάμε στα μάτια - όχι χαμηλά,
Δεν έχω λόγο ν' αποδείξω κάτι - είμαι ότι φαίνομαι,
Δεν έμαθα απ' τ' αρχίδια κανενός τα κρέμομαι,
Είμαι ελεύθερος - αυτόβουλος - κι αυτό το κέρδισα,
Δε μάσησα - δεν κόλλησα - δε νοιάστηκα - αν σ' έπεισα
Έτσι ξέρω - έτσι κάνω - έτσι μεγαλώνω,
Έτσι ήμουν - έτσι θα 'μαι - έτσι ξέρω μόνο,
Έτσι θα 'μαι μάγκα κι αν χαλιέσαι μ' ότι φτιάχνω,
Κάνε ό,τι θέλεις - εγώ κάνω ό,τι κάνω.

Ρεφρέν:
Ξέρω ότι, οι δρόμοι, θέλουν καρδιά για να μπορείς να τους βαδίσεις,
Τώρα, οι μόνοι, που διάλεξαν οι δρόμοι, έχουν καρδιά και δεν μπορείς να τους λυγίσεις.
(x2)

ΤΝΤ:
Θέλει βαρύ στομάχι - χαρακτήρα δυνατό,
Να κοιτάς τον ουρανό - μα να μην πετάς στα σύννεφα,
Εδώ δε γράφουμε για να 'χουμε να πούμε,
Εδώ αυτά που γράφουμε είναι αυτά που ζούμε,
Συστήνομαι: Τ-Τ-Ν-Ν-Τ-Τ - όπου φωτιά - καμένα περιπολικά ευθύνομαι,
Γράφω για το νοήμον κοινό - οι άλλοι στ' αρχίδια μου,
Δε θέλω φλώρους και δεν έχω ανάγκη να 'ναι δίπλα μου,
Εδώ δεν έχει "μα μου και σουξου μουξου",
Εδώ αυτό που λες είναι λόγος - να 'χεις το νου σου,
Κι άμα δεν έχεις λόγο θα 'χεις πρόβλημα - συγγνώμη μα,
Πες ότι θες - με την τιμή μου πάντα είχα κόλλημα,
Σ' αυτά τα μέρη: ο σεβασμός κερδίζεται,
Ρώτα να στο πούνε μεσ' στα καφενεία μπαρμπάδες,
Ένας άντρας - αν είναι άντρας ποτέ δεν κρύβεται,
Κι αν είναι μάγκας αποφεύγει πάντα τους μπελάδες.

Ρεφρέν:
Ξέρω ότι, οι δρόμοι, θέλουν καρδιά για να μπορείς να τους βαδίσεις,
Τώρα, οι μόνοι, που διάλεξαν οι δρόμοι, έχουν καρδιά και δεν μπορείς να τους λυγίσεις.
(x2)

108)Ορθολογιστές - Μια Νύχτα Μετά Την Τελευταία Μέρα

SXO:
Και κάπως έτσι αλλάξαν όλα μεσ' σε μία στιγμή,
Κι οι μάνες ράψαν των παιδιών τους τα μάτια για να μη βλέπουνε,
Οι αλήτες στα στενά γίναν αγγέλοι κι αυτοί,
Βάλαν φτερά και ορκιστήκανε ότι θα μας προσέχουν,
Τα περιπολικά γουρούνια τα οδηγάνε πια,
Κι είναι καλό γιατί έτσι ξέρεις τι πρεσβεύουνε,
Κι όσο για την αλήθεια: πήρε όπλο και θερίζει,
Κι οι ειδήσεις προειδοποιούν τους ψεύτες να προσέχουνε.

ΤΝΤ:
Οι άστεγοι τώρα γίνανε βασιλείς με στέμμα,
Και ζεσταίνονται καίγοντας πολυεθνικές,
Η βουλή γκρεμίστηκε από βρέφη που 'ταν θλιμμένα,
Κι οι Μ.Α.Τάδες που τη φύλαγαν είναι στις φυλακές,
Δεν υπάρχουν μέσα ενημέρωσης να γίνει ντόρος,
Ήρθαν ανατροπές που δε χωράνε σ' εκπομπές,
Οι παπάδες μαζικά αυτοκτονούν στο άγιο όρος,
Ούτε η πίστη δεν τους καλύπτει τις ενοχές.

Ρεφρέν:
Δώσ' μου κάτι - για να πιαστώ,
Δώσ' μου κάτι σου λέω για να ελπίζω,
Από μικρό με μάθατε να κολυμπώ (μα),
Μα έχω μείνει στην άμμο κάστρα να χτίζω,
Μείνε κάτω - εκεί σε θέλουνε,
Δίχως εξέλιξη - πνεύμα φυλακισμένο,
Κοίτα ουρανό αδερφέ μου - γι' αυτό παλεύουμε,
Ελευθερία σε κάθε γωνιά προσμένω.

ΤΝΤ:
Έμποροι ναρκωτικών δολοφονήθηκαν,
Με καρφωμένες σύριγγες σ' όλο το σώμα,
Κι ευθύνονται λέει παιδιά που αναστήθηκαν,
Σαν παρενέργεια απ' τα παραισθησιογόνα,
Οι οπαδοί κατάλαβαν πως το παιχνίδι είναι στημένο,
Και πήγαν με τσεκούρια να σφάξουνε τη διοίκηση,
Κλείσανε τα μπουρδέλα μα μου 'παν να περιμένω,
Πουτάνες βγάζουν νταβατζήδες στο κλαρί για εκδίκηση.

SXO:
Στα παραμύθια: πλήθος από οργισμένους λύκους σκότωσαν τους κυνηγούς για όλες τις γούνες που τους πήρανε,
Και στην Ομόνοια συνταξιούχοι μαζευτήκαν - και θάψαν ζωντανούς όλους τους μπάτσους που τους δείρανε,
Στις χωματερές πεντακοσάευρα πετάνε,
Τράπεζες καίνε για να έχουνε τη νύχτα θέρμανση,
Κι οι βουλευτές έξω απ' τα κελιά τους χαιρετάνε,
Περιμένουν σιωπηλά την πρωινή εκτέλεση.

Ρεφρέν:
Δώσ' μου κάτι - για να πιαστώ,
Δώσ' μου κάτι σου λέω για να ελπίζω,
Από μικρό με μάθατε να κολυμπώ (μα),
Μα έχω μείνει στην άμμο κάστρα να χτίζω,
Μείνε κάτω - εκεί σε θέλουνε,
Δίχως εξέλιξη - πνεύμα φυλακισμένο,
Κοίτα ουρανό αδερφέ μου - γι' αυτό παλεύουμε,
Ελευθερία σε κάθε γωνιά προσμένω.

SXO:
Μια νύχτα μετά την τελευταία μέρα αλλάξαν όλα,
Κι όλης της γης οι κολασμένοι αγιοποιήθηκαν,
Τώρα τα σκυλιά στ' αφεντικά τους δίνουν φόλα,
Και τα' άμαχα θύματα των πολέμων αναστήθηκαν,
Νεογέννητα αποφασίζουν να πεθάνουν,
Κι αυτοκτονούν με το που βγουν απ' την κοιλιά της μάνας τους,
Η φύση αποφάσισε το τέλος του ανθρώπου,
Κανένας δεν ξανάκουσε ποτέ το πρώτο κλάμα.

ΤΝΤ:
Τα δέντρα βγάζουνε φωνή και κουφαίνουν τους ξυλοκόπους,
Στο αίμα πνίγουν φάλαινες φαλαινοθηρικά,
Οι τζογαδόροι χάσαν και το τελευταίο ευρώ τους,
Και θάβουν τα καζίνο με χέρια γυμνά,
Πλέον περπατάμ' όλοι πάνω σε κούφια γη,
Αφού νεκροταφεία έχει η γεμίσει η ομήγυρη,
Κι είμαστ' όλοι μας λεπροί μα είμαστ' ενωμένοι,
Δίχως πατρίδες να μας χωρίζουν - όλοι μας ξένοι.

Ρεφρέν:
Δώσ' μου κάτι - για να πιαστώ,
Δώσ' μου κάτι σου λέω για να ελπίζω,
Από μικρό με μάθατε να κολυμπώ (μα),
Μα έχω μείνει στην άμμο κάστρα να χτίζω,
Μείνε κάτω - εκεί σε θέλουνε,
Δίχως εξέλιξη - πνεύμα φυλακισμένο,
Κοίτα ουρανό αδερφέ μου - γι' αυτό παλεύουμε,
Ελευθερία σε κάθε γωνιά προσμένω.

109)Ορθολογιστές - Μηδενίζουμε Αποστάσεις

ΤΝΤ:
Σεβασμός - λείπει ο σεβασμός από τη φάση,
Ποιος - όμως τον απέκτησε όντως - για να τον χάσει,
Δεν - έκραξα ποτέ μ' ονόματα - ξέρεις γιατί;
Για να μη γίνω με ξένα αρχίδια μια κορυφή,
Ντρέπομαι - για τη σκηνή κι αντρίκια το δηλώνω πως,
Φταίω και γω: που μένει έτσι χρόνο με το χρόνο και,
Πιο πολύ από κάθε άλλοτε - αναπολώ στιγμές,
TXC - FFC - Frontal και Παρεμβολές.

SXO:
Μηδενίζουμε αποστάσεις που ιδρώνεις για τις φτάσεις,
Γιατί πάσχεις από μεγαλομανία κι αντιφάσκεις,
Δέσαμε τον Άτλαντα απ' τα πόδια μάγκα,
Τρίζει όλη η Γη όταν παίζουνε τα λιοντάρια…
Μικρόφωνα: για raps - παραγωγές: top guns,
Δεν ψάχνουμε: για fans - το κάνουμε: για μας,
Ο-ρθο-λογιστές και πάλι - πολλά χιλιόμετρα μπροστά: μας βλέπουν με το κιάλι.

Ρεφρέν:
Πάντα μηδενίζουμε αποστάσεις ενώ σκας,
Όταν κάνει break από μας το κοινό,
Και σου δίνουμε μόνιμα αλήτικο υλικό - δυνατό για να δω πανικό.
Βάλτο και άκουσε - κι ασ' τους άλλους να λένε,
Πως κάνουνε κουμάντο στη σκηνή - εμείς την καίμε.
(x2)

SXO:
Κάποτε ήμουνα ευκολόπιστος και - χαμογελαστός,
Και σε όλες τις προτάσεις ανοιχτός - τώΡA,
Πια δεν είμαι smiley όπως ο Ghetto Child,
O doctor Jekyll πέθανε - ζήτω ο Mister Hyde,
ΣΙΩπή λοιπόν και καλύτερα να κάθεστε φρόνιμα,
Στους σχιζοφρενείς δολοφόνους με τα μικρόφωΝΑ,
Γι' αυτούς που η μουσική δεν είν' η πόρνη κάποιας πίστας,
Γι' αυτούς που από κάτω φωνάζουν RationaLISTAS.

TNT:
Είναι καιρός που - το 'χω πάει αλλού,
Κι έχω αφήσει τους άλλους να κάνουν σήματα καπνού,
Κόπιες - στημένες κόντρες - τουπέ - ρε βρείτε καμιά δουλεία,
Ας μην κρυβόμαστε πια πίσω από φαρδιά…
Νοιάζομαι για τη φάση που δεν είδες ποτέ,
Με μάτια που τη βλέπω ρε κουτέ,
Κάθομαι - γράφω και πυροδοτώ μοναδικά κομμάτια που γίνονται κλασσικά,
Δουλεύω πυρετωδώς - είν' αυτός ο ρυθμός αρκετός - για να γίνει πανικός,
Και σαφώς - απρεπώς - βγαίνουν άλλοι εκτός - όταν χώνει ο τρελός - ΤΝΤ μηχανισμός.

Ρεφρέν:
Πάντα μηδενίζουμε αποστάσεις ενώ σκας,
Όταν κάνει break από μας το κοινό,
Και σου δίνουμε μόνιμα αλήτικο υλικό - δυνατό για να δω πανικό.
Βάλτο και άκουσε - κι ασ' τους άλλους να λένε,
Πως κάνουνε κουμάντο στη σκηνή - εμείς την καίμε.
(x2)

110)Ορθολογιστές - Γροθιά Αγάπης

ΤΝΤ:
Μαζί σου χάνω: μα είναι γλυκιά πάντα η ήττα,
Μια κρύπτη: χαμένη για χρόνια που μόλις βρήκα,
Μια πύλη που μπήκα αφού είπα: "το σουσάμι άνοιξε",
Κι ένα παραμύθι από πίσω που μόλις άρχισε,
Φαντάζει ο κόσμος σου με κύμα,
Και γω στην αμμουδιά μόλις που κάνω το πρώτο μου βήμα,
Και θέλω τόσο να βουτήξω να σε πιάσω,
Ρισκάροντας και τις σαράντα φορές να σε φτάσω,
Ακόμη - ακόμη σε ψάχνω μέσα σε χρόνιες συζητήσεις,
Και το ξημέρωμα με βρίσκει δίχως απαντήσεις,
Να περιπλανιέμαι ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο,
Αξίζει να υπάρχω - για ποιους υπάρχω - ακόμα ψάχνω,
Κι ειλικρινά: δεν πιστεύω άκρη να βγάλω,
Απλά έχω λόγο κι υποχρέωση να αμφιβάλω,
Απέναντι σε μένα και σ' όποιον κατρακυλάει,
Σ' αυτό που λέω ανθρωπιά - και στις μέρες μας πονάει.

Ρεφρέν:
Απέναντί μου αντικρίζω: ένα τεράστιο τείχος,
Γροθιά αγάπης σηκώνω - σκοπός μου να το γκρεμίσω,
Σταμάτησα να δακρύζω: σ' ελευθερία ελπίζω.
(x2)

SXO:
Κυλάει ο χρόνος προσπαθώντας ν' αποδείξει ότι υπάρχει,
Αλλά υπάρχει για να φθείρει μόνο ότι είναι τρισδιάστατο,
Αυτό που έχω μέσα μου για σένα δεν ορίζεται,
Κι όσο περιορίζεται από σένα τόσο γίνεται,
Ουρανός - βροχή - πλήθος από τραγούδια μέσα μου,
Πάθος και ανάμνηση που ζωντανεύει νύχτες που,
Έσταξα στα χέρια σου σαν άβουλη οντότητα,
Νιώθοντας του κάθε αγγίγματός σου την ποιότητα,
Ήθελα να γίνω αεράκι που θα σ' έντυνα,
Έγινα αέρας να πλανιέμαι στα Μετέωρα,
Δεν είχα λόγια όμορφα για να σε κανακεύσω,
Και κρύφτηκα στης σιωπής της πόρνης το μπουρδέλο,
Πόσο πολύ σε θέλω; Τόσο που με πονάει,
Κι είν' αρκετό τα μάτια μου υγρά για να κρατάει,
Και σαν τελώνιο που περνά και θροΐζουν τα φύλλα,
Φέρνεις στο κορμί μου μια γλυκιά ανατριχίλα.

Ρεφρέν:
Απέναντί μου αντικρίζω: ένα τεράστιο τείχος,
Γροθιά αγάπης σηκώνω - σκοπός μου να το γκρεμίσω,
Σταμάτησα να δακρύζω: σ' ελευθερία ελπίζω.
(x2)

111)Ορθολογιστές - Στο Βάθος Η Ελπίδα

ΤΝΤ:
Κάνω τ' αδύνατο δυνατό πρόστιμο επιβάλλοντας,
Νοητικής - πνευματικής μόρφωσης ξεσηκώνοντας,
Πλήθος βλακών που θέλουν να ζούνε υποδουλώνοντας,
Κοσμάκη που δεν έχει τη γνώση απολαμβάνοντας,
Ανούσιες μηχανές - ανάγκες βασικές του "χάνοντας",
Μη ερευνώντας έρμαιο μύθων όπως ο χάροντας,
Φοβούμενος μεταναστών - παιδιά φασίστες κάνοντας,
Ταυτόχρονα θύμα και αριθμός της γ***-φάλαγγας,
Ενός συστήματος που βιάζει τα θέλω ρίχνοντας,
Προβλήματα στην πλάτη για να μη σκέφτεσαι - κλείνοντας,
Τηλεπαιχνίδια που παίρνεις μέρος και συ ψηφίζοντας,
Σε δωρεές τη μοναξιά και τη θλίψη σου πνίγοντας,
Λακωνικά: είσαι καθαρά μέρος του "παραβλέποντας",
Την όλη ουσία κάνοντας βήματα αποβλέποντας,
Να μπεις μέσα στο πλήθος των βλακών το αίμα πίνοντας,
Κοσμάκη που 'τανε στη θέση σου πριν γίνεις…

Ρεφρέν:
Τίποτα - κι αν δε σου 'χει μείνει τίποτα,
Πολέμησε - μη γίνεις σαν κι αυτούς: τίποτα,
Τίποτα - κι αν δε σου 'χει μείνει τίποτα,
Πολέμησε - μη γίνεις σαν κι αυτούς (σαν κι αυτούς).
(x2)

SXO:
Ελπίζω: να μη σε δω να πεθαίνεις απλά ελπίζοντας,
Καταναλώνοντας και δουλεύοντας σαν είλωτας,
Κοίταξε μπροστά: μπορεί να 'ναι μαύρος ορίζοντας,
Όμως θ' αλλάξουν όλα νέα μέτωπα ανοίγοντας,
Κατάντησες νεκρός αποθημένα καταπνίγοντας,
Πόσες φορές προσπάθησες να βρεις την άκρη πίνοντας;
Πόσες φορές κατάπιες την αλήθεια ξεροβήχοντας;
Και πόσα βράδια γύρισες στο σπίτι αργά - βρίζοντας;
Μα η ιστορία γράφεται ανυπακούοντας,
Και όχι με προστακτική - όχι νόμους ακούγοντας,
Χύσε το αίμα σου απόψεις αντικρούοντας,
Απαίτησε απαντήσεις και πολέμησέ τους ξέροντας,
Ευλογημένος όποιος ξενυχτάει ανακαλύπτοντας,
Και τυχερός εκείνος που απεβίωσε γνωρίζοντας,
Σκίσε τα χέρια σου για την κορφή κοπιάζοντας,
Αλλιώς: κάτσε στη γωνιά σου και μείνε…

Ρεφρέν:
Τίποτα - κι αν δε σου 'χει μείνει τίποτα,
Πολέμησε - μη γίνεις σαν κι αυτούς: τίποτα,
Τίποτα - κι αν δε σου 'χει μείνει τίποτα,
Πολέμησε - μη γίνεις σαν κι αυτούς (σαν κι αυτούς).
(x2)

ΤΝΤ:
"Κι αν όλα είναι μαύρα - είδα,
Το λευκό στο βάθος: η ελπίδα,
Όχι - μην πέσεις στην παγίδα,
Μη γίνεις και συ ένας αριθμός."

Ρεφρέν:
Τίποτα - κι αν δε σου 'χει μείνει τίποτα,
Πολέμησε - μη γίνεις σαν κι αυτούς: τίποτα,
Τίποτα - κι αν δε σου 'χει μείνει τίποτα,
Πολέμησε - μη γίνεις σαν κι αυτούς (σαν κι αυτούς).
(x2)

SXO:
Τίποτα,Τίποτα
Πολέμησε - μη γίνεις σαν κι αυτούς (σαν κι αυτούς).
"Κι αν όλα είναι μαύρα - είδα,
Το λευκό στο βάθος: η ελπίδα,
Όχι - μην πέσεις στην παγίδα,
Μη γίνεις και συ ένας αριθμός."

112)Ορθολογιστές - Who, Being Loved, Ιs Poor?

ΤΝΤ:
Αφήνω το μυαλό μου ελεύθερο για να πετάξει,
Άλλες εικόνες να δει - σ' άλλα κρεβάτια να πλαγιάσει,
Κι είν΄ η ζωή μου λεωφορείο που δεν κάνει στάση,
Γιατί ο επιβάτης να πατήσει stop έχει ξεχάσει,
Περιπλανιέμαι ως το L.A. της California αναζητώντας ενέσεις αγνής πραγματικότητας,
Με δυο πεντάρες στην τσέπη και μια γεμάτη καρδιά,
Χωρίς πεντάρες πας - χωρίς καρδιά - πουθενά,
Σου αποκαλύπτω πως,
Ένιωθα φτωχός μα ποιος,
Μπορεί να 'ναι - αν αγαπήθηκε μια φορά έστω,
Κι ευτυχώς: έχω φίλους που 'χουν αγάπη αρκετή,
Ώστε να δύσκολα να μη σωριαστώ σαν άδειο σακί,
Γιατί οι μόνοι - που μένουν όταν το ποτό τελειώνει,
Και σε φουρτούνες δε θα γίνουνε ποτέ καπνός,
Οι μόνοι - που μαζί τους ο χρόνος παγώνει,
Λέγονται φίλοι και σε σκέφτονται διαρκώς.

SXO:
Είμαι σίγουρα ευλογημένος που γνώρισ' αγάπη,
Γι' αυτό στις εκλογές έριξα μια καρδιά στην κάλπη,
Απ' το Αιγάλεω city μέχρι και το L.A,
Βρήκα ανθρώπους με κότσια που η ψυχή τους το λέει,
Τι να σου κάνουν τ' αμάξια αν είσαι ακρωτηριασμένος;
Σαν το Μίδα μάγκα μου είσαι καταραμένος,
Δε θέλω όταν σ' αγγίζω να σε κάνω χρυσό,
Θέλω όταν σ' αγγίζω να 'χω κοντά μου έναν αδερφό,
Dilated Peoples - Rationalistas σ' όλη τη γη,
Όπου τους χρειαστώ - οι ανθρώποι μου είναι σίγουρα εκεί,
Κι αυτό αρκεί - είν' η πιο καλή πιστωτική,
Αφού αυτό με θρέφει και σε φόρμα με διατηρεί,
Κι αν κρίνω απ' τη σκηνή: είμαι σίγουρα σε φόρμα,
Αποφασισμένος να γράφω για χρόνια ακόμα,
Γιατί στην τελική αν πετάξουμε το πορτοφόλι,
Κάπου στο βάθος μάγκα μου είμαστε αδέρφια όλοι.

Rakaa:
I've seen hard cash - platinum - diamonds and gold,
All in - you gotta know when to fold,
If they go will you be left out in the cold,
Or see the value of friends and family you hold,
Rakaa's like TNT - I' m prone to explode,
To diffuse the bomb - only a few know the code,
To get where I'm at - only a few know the road,
One of a kind - they made my crew then broke the mold,
I'm rich - regardless of my bank account,
No matter what my portfolio is talking about,
Accountants all stressed out because I'm not,
They don't know how to measure the success I got,
But I know: it's all love so I shine - I glow,
Real wealth is this: army here when I fight foes,
If I get the signal from one of mine - I go,
And if I send a signal all of LA might show.
R. Taylor / Triclops Media (BMI)