ΔΠΘ - ΣΤΙΧΟΙ

Δ.Π.Θ. (Μαύρο Λούκι) - Όνειρα στην γωνία by Dorian7

http://www.youtube.com/watch?v=SJU3CuK3o1Y

Κάπου στην άκρη της χιονισμένης οθόνης
τρεμοπαίζουν φιγούρες, αιωρούνται μόρια σκόνης
με λόγια λίγα και απλά τόσο γλυκά με σκοτώνεις
κάνω τα πάντα να μαι δίπλα σου μα συ με διώχνεις
κατ`εξακολούθηση , συνεχώς και επανειλημμένα
τοπία γνώριμα, χιλιάδες πρόσωπα μου ναι τελείως ξένα
με ένα μολύβι ζωγραφίζω το κόσμο μου και μένα
τα συναισθηματα μου αποσκευές που χάνονται στον ορίζοντα σαν τρένα
συχνά κάνοντας στάσεις σε τοπία μαγεμένα
ανασύροντας απ'το βυθό όσα είχα μέχρι τότε ξεχασμένα
το όλο θέμα μου μοιάζει με τρέλα
και αν έχεις λίγο χρόνο κλέψε και έλα

μ'αποροφά με βία το σύστημα σα προπέλα μπερδεύοντας το αληθινό με την οφθαλμαπάτη
η χορήγηση υπερβολικής δόσης υπνωτικών που και που μου κάνει κάτι
καταστολή προκαλεί μα ο θόρυβος απ'έξω μ' ενοχλεί και εν τέλη δεν θα κλείσω μάτι, μα ακόμα και αν τα καταφέρω
θα χει μπλοκάρει το μυαλό μου απο τα χάπια ακόμα και αν ονειρευτώ δεν θα το ξέρω

μέσα στο λήθαργο νοιώθω ότι κινούμε με ταχύτητα φωτός
έδωσα περισσότερα απ'όσα μπορούσα και έμεινα κενός
πίσω μου ρέμα μπροστά μου γκρεμός
ελάχιστα άλλαξα απ' όταν ήμουν πιο μικρός

όλα μηχανικά και τ' όνειρα μένουν εκτός τώρα πια
κάτι μου θυμιζει η σκοτεινή σου ματιά
κάτι με ξυπνά , εφιάλτες με σάρκα και οστά
τα όνειρα καμιά φορά βγαίνουν αληθινά ..
και έτσι τα αδύνατα γίνονται δυνατά

ΔΠΘ feat. Αλλοπροσαλλος - Καθε φορα που αλλαζω προσωπο by Γουσταρω ακομα τσιτες

http://www.youtube.com/watch?v=jOruvztXsqA

ΔΠΘ:

Έρχομαι μέσα από καπνούς
κρύβομαι απ'το φως
επιθετικός προς όλους αυτούς τους εκτός
εξελισσόμένος συνεχώς, υμενος(?)
είμαι ανερχόμενος θάνατος
κ είναι ο κόσμος που μας περιβάλλει σκοτεινός σα βάλτος
αλληγορικος αποπροσανατολισμός
ποίηση τε και μουσική είναι δεσμός
ο θεσμός υπόθεση προσωπική
διατυπώνω την αντιφατική πραγματικότητα
ίσα που κρατιέμαι ορθός εξοθώντας ομότητα
απ'την Ψυχοδράμα αδελφότητα
ΔΠΘ καυτές ανάσες στο μικρόφωνο
με πιάνει τσίτα, έι
στον εγκέφαλο μου εισερχόμενοι θηρευτές κυττάρων
κατευνάζω το ανεξάρτητο σώμα που τείνει στο να αυτοκαταστραφεί
την ίδια φορά μέχρι να βγάλει την πρώτη στροφή
τείνει για να αναζητήσει τροφή
στην επιστροφή, νιώθεις την αποστροφή του ατόμου
που μισεί την ίδια του τη σάρκα
κυλάει σαν αίμα
αλλάζει μάρκα γιατί δεν γουστάρει το λαϊκό μας δέρμα
μ'ένα βλέμμα εκδήλωσης μίσους
ανήκω στη γενιά που θηρίο τέλεσε τις εφτά ψυχολογικές αββύσους
όταν γέρνω μπροστά ξαπλώνω πίσω
δίνω λίγο χρόνο στον εαυτό μου
θέλω να ηρεμήσω
μα δεν μ'αφήνουν εκείνοι
αδιαφορία σ'αυτόν που θα με κρίνει
μαθαίνω πως μούφα την πίνει
υποτυπώδης στίχο στο τετράδιο γράφω
ό,τι ατόφιο μου 'χει μείνει
και δεν σέβομαι κανέναν πούστη πέρα απ'τον εαυτό μου και τα αδέρφια μου
με πιάνεις?
ό,τι σε φράγκα και φήμη κερδίζεις σε υπόληψη χάνεις
για μένα κανένας πια
μέσα απο τόση οχλαγωγία διάλεξα οικιοθελώς την μοναξιά
σαν άσημος κομπάρσος σε μικρού μήκους ταινία
και η ίδια ταινία ξανά, βαρέθηκα
θέλω να το τραβήξω ως το τέλος όπως αντρίκια υποσχέθηκα
φως, σκοτάδι, διαδοχή με μέσο πρόσβασης
το αίμα κυλάει βροχή στις υπόγειες διαβάσεις
σαν να πέφτω σε κώμα
με αυτό ταξιδεύω σε άλλες διαστάσεις
ζωντανός ακόμα
πες μου όσο το που είσαι πρόθυμος να φτάσεις πάνοπλος
εκονικά, υποτονικά
σερβίρω στίχους αρρωστημένης συνείδησης σε κάθε ξεπουλημένη κλίκα
μα δε βρήκα πολλούς που να το εκπροσωπούν σαν τον ΔΠΘ
είναι μίζεροι πλασάροντας στίχους παλιούς σε freestyle εκδοχές
φοβούμενοι την ήττα
βγες απ'τη φωλιά σου δειλέ και με δέος κοίτα
07 απ'τον υπόγειο σταθμό. λυτα σκυλιά
λυσσασμένοι χειμώνες
στης πόλης το στόμα μπαίνω σε επικίνδυνο ρυθμό
τον πούλο φιλόδοξη βρώμα
το hip hop δεν πέθανε εντελώς υπάρχει λίγο ζωντανό στους δρόμους ακόμα
κ αυτό που νιώθεις δίχως φόβο και πάθος αυθόρμητα πες το
μα μη μου λες πως είσαι πρωτοπόρος σ'ένα εξελιγμένο πρωτότυπο ραπ μανιφέστο
είναι βλακεία
αλλάζω πρόσωπο και πάλι περνάω φωνή στα ηχεία
βγάζοντας κάθε παιδικής απωθημένο μου φοβία
με βία γεννήσαμε βία
παράδειγμα προς αποφυγήν
είχε επιπτώσεις στην εφηβική ψυχολογία
παράγοντας επιθετικότητα δίχως αιτία
το ραπ ως ορόσημο αυτοσεβασμού άλλοτε
κ άλλοτε το οδηγώ στο χείλος του γκρεμού
με σκέψη θολωμένη μπροστά στο μικρόφωνο
δεν αφήνω ανάσα να πάει χαμένη
το βλέμμα μου υψώνω, ποτέ μου νηφάλιος
αγορεύω βουτηγμένος στην κρεπάλη
οσότου να πιάσω το τέρμα, πάτα τη σκανδάλη
μην σκεφτείς καθόλου
σε τέτοιες περιπτώσεις λέμε η τέχνη μας αναμφισβήτητα αποτελεί
έργο του διαβόλου
μα δεν πιάστηκα απ'τα κέρατα του προκειμένου να αποκτήσω φήμη
πεθαίνω για λίγα λεπτά με σκοπό να κρατήσω ζωντανό το αγρίμι
που μέσα μου κραυγάζει σαν δαίμονας
άγνωστος χειμώνας
άγνωστος χειμώνας
1/9 και 83
μ'άφησαν έρμαιο της τύχης μου σ'ένα πλανήτη γεμάτο θηρία
νικάς, χάνεις, μένεις συνεχώς με την ίδια πορεία
πόσα πρόσωπα κοιτάζουνε και ακούν με δυσπιστία
όλα όσα μέσα απ'την τέχνη σου κάνεις, ναι
εισπράτεις την αμφισβήτηση αν είναι ριζοσπαστικός ο τρόπος που θες να πεθάνεις
μην ακούγεσαι, σώπα, είδα κάτι το αλλόκοτο να μ'ακολουθεί μα δε σου το πα
και να 'μαι, μπροστά μου το ανοιχτό μικρόφωνο
πίσω μου όλα εκείνα που ακόμα φοβάμαι
είμαι όλα αυτά που κάποιοι δεν θα 'θελαν να 'μαι
ΕΛ187 aka ΔΠΘ
Ψυχοδράμα όταν πετάμε
στο γκρίζο ορίζοντα, καταθέτωντας όνειρα
μίσος απλώνεται ολόγυρα, πρόσεξε με
κάθε φορά που αλλάζω πρόσωπο θυμίζω αγρίμι υπό αιχμαλωσία
κοίταξε με, με θες θα μ'έχεις
στην αλλόκοτη έκφραση της μουσικής
συνεχής κατανάλωση ναρκωτικών οδηγώντας την εγκληματικότητα
στην αλλόγιστη χρήση των σιδερικών
τα αποτυπώματα φαίνονται ακόμα στην ταυτότητα ηθών
ασφάλεια, με τέτοιου είδους φύλαξη νιώθω ανασφάλεια
και επιστρέφω σε μένα, είμαι ο μόνος που θα με υπερασπιστεί
για αυτό το λόγο και δεν εμπιστεύομαι κανένα
ήμουν αρκετά σαφής?
σ'εκείνους που δεν ξέρουν πως το ραπ είναι θέμα επαφής, θέμα αποστροφής
κοινωνικής συναστροφής και θα δεις
πως κ ο θεός φοβέρα θέλει για να αρχίσει να ρίχνει ευχές
μου'παν πως όσοι φοβούνται κρύβονται πίσω απο δανεικές προσευχές
(πες) αν είσαι πρόθυμος να μείνεις, αν ξηγείσαι σωστός κ ειλικρινής
απέναντι σε αυτό που κάνουμε εμείς
συνεχής αγώνας αντοχής
της απειροελάχιστης απόστασης που διαχωρίζει σώμα απο ψυχή
δράμα σε μια δραματική εποχή
αδύνατη είναι η όποια ανακωχή
κ όλα μου φαίνονται άσκοπα πάλι
σαν κακόγουστη φάρσα μέσα από καπνούς
ζάλη υπό το βλέμμα του κόσμου
συνηθίζω να κάνω όσα δεν κάνουν οι άλλοι
αντιστοίχως, κ ο δικός μου σε μια βολική στιγμή
έχω μπει σε κατάσταση άλλη
κ η συνείδηση μου φωνάζει με τόνο ηγετικό
στο τοίχο να σπάσω το ήδη σπασμένο μου κεφάλι
ναρκωτικό για πάσης φύσεως ξενερώματα
παραμένω ατόφιος έπειτα απο χιλιάδες πισώπλατα καρφώματα
ξέρω. εχω μάθει να επιβιώνω κ ίσως να τα καταφέρω
τρελό θηρίο, στης πόλης το γεμάτο ζωή κοιμητήριο

Αλλοπρόσαλος:

Θολώνω όσο μεγαλώνω, ρίμες πένα, μουσικές, μικρόφωνα
δολοφονώ ό,τι τον εαυτό μου προσεγγίζει κ είναι ψεύτικο
δύσκολο εώς ακατόρθωτο
μα προσπαθώ όσο νιώθω πως υπάρχει ακόμα κάτι αληθινό
τόσο όσο το αίμα που κυλά
μες στις φλέβες μας από παιδιά
κάναμε όνειρα απ'τα χαμηλά
κ ακόμα το κρατάμε
ό,τι μας κάνει αληθινούς δεν ξεχνάμε
για αυτό πετάμε

Αφιερωμένο σε σένα αδελφε, ξέρω πως ζεις εκεί ψηλά και βλέπεις.

ΔΠΘ - Αντε να δουμε που θα βγει(παραγωγη Μέγας)

http://www.youtube.com/watch?v=PQXEF7Q1Tko

07 εκπροσωπώ ΔΠΘ ακα το Μαύρο Λούκι

Τον εγκέφαλο μέσα σε κρύσταλλο παγώνω
όπου χαλαρώνω τον χρόνο μου θα δείς να σκοτώνω
μουδιάζω τον πόνο με οινόπνευμα πνίγω,ψημένος για φόνο
χώνω συστήματα και κώδικες σαρώνω
το διάολο που κρύβω μέσα μου απελευθερώνω,και
περνάνε μήνες............
κόρνες ουρλιαχτά και σειρήνες
ανώνυμος πόλεμος,όλεθρος
όποιοσδήποτε δέχεται να ναι εχθρός
απρόσωπος και ανώνυμος μου παν ειναι ο Θεός που θα σε κρίνει
ε,ανθρωπάκο για ποιόν παραδεισο μου μιλάς τώρα που βράζει σε καμίνι
περνιέσαι για ξύπνιος μα πριν καν το σκεφτείς κάποιος άλλος σου τη στήνει
ποιός σε κλωτσάει στο σαγόνι και ενώ πνίγεσαι στο αίμα σου, σε φτύνει?
εκείνοι είναι οι κολασμένοι γήινοι
είναι η ξεφτίλα και ο ξεπεσμός που ακολουθεί ένα αρρωστάκι για να γίνει
πάνω που πας να πιάσεις ευθεία παρατηρείς την πορεία σου να παρεκκλίνει
ειναι εθισμός τζόγος,σεξ,αλκοολ,βία και ηρωίνη
είναι το βλέμμα του Μεγάλου Αδερφού στανταρ γωνία σε κάθε σπίτι
στη δολοφονία σου που ο γείτονας τα μάτια κλείνει
είναι συνένοχος στην πράξη μα ρουφιάνος και σε δίνει
όποιος τον κώλο του κοιτα να σώσει μόνο είναι σκουλήκι πατησε τον
και όποιος με λόγια συνεχώς προσπαθεί να σε πείσει πως αγαπάει μισησε τον γαμησε τον
ζούμε στριμωγμένοι σε τρύπες ποντίκια λαγούμια αρουραίων
ΦΩΤΙΑ στα σπίτια των νοικοκυραίων
οξύς στα πρόσωπα νάρκισσων,φράγκατων και ωραίων
κρεμάλα θα φας κουφάλα αφού το στόμα σου μιλάει πολύ και έπειτα εγώ δεν θα φταίω
Ναι ναι και

Μην ψάχνεις συνοχή μέσα απ`τα λόγια μου
απλώς γράφω γιατί μέσω των στίχων βρίσκω διαφυγή
πλανήτης Γη καινούρια μέρα ξημερώνει και αντε να δούμε που θα μας βγεί

Μην ψάχνεις συνοχή μέσα απ`τα λόγια μου
απλώς γράφω γιατί μέσω των στίχων βρίσκω διαφυγή
καινούρια μέρα πλανήτης Γη και αντε να δούμε φίλε που θα βγεί
αντε που θα βγει

Απο Φως Σε Σκοτάδι ft ΔΠΘ - Είναι τιμή σου

http://www.youtube.com/watch?v=9SG0oCKNo5M

couple ΔΠΘ

ναι.. πισω πουτανες
κρατατε αποσταση μη σας τα κοψω
γραφω οσα νιωθω
της σφαιρας που λεγεται γη ειμαι παιδι νοθο
και τα σπαω διχως λογο
μη ρωτας γιατι ειναι απλο γιατι μπορω
φως, γαληνη, δε ψαχνω να βρω
ασπρο πατο το ποτηρι που κερνας πικρο
μα.. δε γαμιεται φερε απο δω θα το πιω
στη τελικη δεν εχω να χασω τιποτα
τα παντα γυρω μου αλλαζουν ταχυτατα
στριμωχτηκες, σου κοπηκαν τα ηπατα
κοντρα στα κυματα, βηματα πισω
πολυ το τεντωνεις το σχοινι
στο τελος δε μ'αφηνεις αλλη επιλογη θα σε γαμησω
φραγκα θες μαλακα απ' το cd, φτηνο σε βρισκω
κι εχω ενα τροπο για να σε βοηθησω
διαφημιση σου κανω αμα σε βρισω
οχι δε θελω σεβασμο
ουτε πιτσιρικαδες για να προωθησω
βουλωσε το λιγο, πολυ φωναζεις
που' ναι τα αρχιδια σου ρε βλακα
αφου μοναχα με πιτσιρικια τα βαζεις
κι αν εισαι τοσο μαγκας οσο λες
ελα εδω κατω στο νοτο να μας τα κλασεις
ανιδεοι, καθυστερημενοι, δινουν παραστασεις
mc's με προσοντα που φτανουν σ'αλλες διαστασεις
τουλαχιστον εγω χαζεψα απο τις αναθυμιασεις
εσυ μου φαινεται το 'χες εκ γενετης κουσουρι
που να φτασεις,
το ονομα μου γραμμενο παντου
σε θυρες του ηλεκτρικου
σε δρομους, σε παρκα, στις στασεις
το ονομα σου γραμμενο στα αρχιδια μου
κρεμασου απο κει τη κορυφη αν θελεις να πιασεις
κοιτω τη δουλεια μου μονο και δεν ασχολουμαι
καμια φορα δινω τροφη για να χουν τα παιδια του φορουμ αφορμη
να δω τι αλλο θα πουνε
ποσοι κοζαρουν για να μορφωθουνε
και ποσοι απ' αυτους πραγματικα τα λογια μου ακουνε
αλεξη πες σ' αυτα τα κακομαθημενα πως τωρα μπορουν να πανε να γαμηθουνε
απλα ζουμε, και κανουμε για αυτο ο,τι μπορουμε
και ειναι αστειο ξερεις
ν' ακουω τις μισες μου ατακες στα κομματια σου
μονος σου θα βγαλεις φιλε τα ματια σου
θυμησου ποιος ειμαι, γιατι ξερεις
και το οτι ασχοληθηκα με τη παρτη σου ειναι τιμη σου
κι αντε γαμησου παλιοτσολι

ΔΠΘ - Χημείες by Γουσταρω ακομα τσιτες

http://www.youtube.com/watch?v=wga9BEvsHI4

Χάνω την επαφή, όραση, γεύση και αφή
μηδενίζονται πριν τη στροφή
βελούδινη υφή
νιώθω να 'μαι στην κορυφή
και όλα φαίνονται μικρά από κει
εγκεφαλική αποχή
συνεπάγεται την ασταθή συνοχή
και όλοι γύρω μου φαίνονται αμέτοχοι
σα να βρίσκομαι σε διαφορετική εποχή
υπό την ανοχή
του χημικού πυρετού, του πανικού που προκαλεί
υπό την αποβολή
λίγο-λίγο κουμπώνομαι έτοιμος να ξεφύγω και όλα γύρω μου αλλάζουν κάθε φορά που τα μάτια μου ανοίγω
είπα θα φύγω, είπα θα μείνω
είπα κομμένα τα χάπια από δω και μπρος φούντα μόνο θα πίνω
μα ακόμα πίνω
ψυχο- χώρια τα τσιρότα και το κοκό
φρίμπες από στοκο
εφόσον δε βγαίνω,
νιώθω να 'μαι κάπως σα του Αγγέλακα το τρένο
σωπαίνω κυλώντας
σνιφάρω ζαμπρέ μονολογώντας, όντας μόνος
και όμως με κάνει να νιώθω τόσο χαλαρός, τόσο καθαρός, τόσο σένιος
της ρούχλας ο κόσμος είναι παραμυθένιος
μόνος σε τεσσερις τοίχους φωνάζω το όνομα της είναι ήττα
το κάνω όταν νιώθω πως είμαι στην τσίτα
ανασαίνω κάπως αργά
ίσως είναι αργά
μπλέκω πάλι με αυτά τα σκατά
μπλέκω με τη XHMEIA .
που κάνει τον κόσμο να μοιάζει ταινία
και τα πάντα κυλάνε με ευκολία
γίνομαι λεία
με θύτη τον ίδιο μου τον εαυτό
αφού κουμπωθώ ένα βήμα πριν να τρελαθώ
προσπαθώ
ζωντανός να κρατηθώ μέσα από
ταχυπαλμίες, φοβίες, οπτασίες
περίπλοκα συναισθήματα και ερωτικές επιθυμίες
Χημείες

Και καθώς θα βλέπω τα δόντια μου να πέφτουνε στο πάτωμα
το δέρμα μου να λιώνει
ίσως καταφέρω να γίνω κ εγώ στο τέλος
ένας ζωντανός νεκρός

ΔΠΘ - Παιδι στου κουκου τη φωλια by Γουστάρω Τσίτες

http://www.youtube.com/watch?v=I05BO1DMELY

Εμαθα να συμβιβαζομαι με το θανατο
οσο ζωη με νικουσες με ενα προσωπο τοσο αποκρουστικο
κ σιχαμενο οντως ειναι σαν να κανεις βουτια στο κενο
οντως ειναι τοσο αληθινο που σε τρομαζει
καθως η νυχτα σαν βελουδινο πεπλο τα ματια μου σκεπαζει
ο,τι φαινεται δεν ειναι κ ο,τι μοιαζει με αντανακλαση
φωτα απο φτηνα μαγαζια με πελατες απροσωπους και ανεκφραστους περαστικους
που οι σκιες του δρομου καλυπτουν τα λιγοστα τους χαρακτηριστικα
αλλιωτικα βρεθηκα απο τα παιδικα ονειρα
σε ενα πηγαδι γεματο ψυχες, αναπηρος, και ο χειμωνας καταπιε τις τεσσερις εποχες
σε ενα διαμερισμα που χρονια υγρασια σταζει
ολοι φοβουνται αυτο που πισω απο τα σκοταδια μας κοιταζει
και ο (?) φαινοτυπο το φως εφοσον εφ'ολης της υλης
ειναι αναλωσιμοι, υποσυνείδητα υποδουλοι του στρες
σαδιστες σεξιστικοι, σαδομαζοχιστες και τζασμενοι
προφητες της ΟΚΑΣ πισω απο κρυσταλινους αδενες κοκας
περα απο καθε μου αποθεμα λογου δεν εχω κουβεντα να πω
περαιτερω οταν ειμαι φυτο στον πυρετο της φλοκας
συνεπως αλλαζω προσωπα, αυτοσκοπος επιβιωσης , τα χρονια
που η μερα πεθαινει και αφηνει καταλοιπα
αγαπη και μισος αποτομα αλλαζουνε, εκει που τα παθη φωλιαζουνε
εκει που τα λογια βουλιαζουνε, ενα προς ενα μεθυστικα τα αποτυπωνω
απο τα χρονια που εθιστηκα, τα λογια δεν εχουνε πλεον καμμια σημασια
ολα ξεκινανε απο το μηδεν εκει που η χρηση γινεται ζωης θυσια
πυρετος στην ιδια σκεψη και υπο την ιδια ουσια
επήρρεια, επιστροφη στα παρκα και τα "προς κατεδαφιση" κτιρια¨, μονη
καθοτι η οποιαδήποτε επαφη με τον εξω κοσμο σκοτωνει ο,τι δικο μας απεμεινε
σερνεται στα γονατα κ επειτα αλλοκοτα αλλαζει μορφες, αποκομματα,
ραντεβου για στενες επαφες, αναχωματα απο τυψεις
2006 ετη φωτος, μα και σηψεις σ ανακαλυψεις εσωτερικες
στου μυαλου μου τις σκοτεινες φυλακες, δεινε ρουφιανε
ποτε σου δεν μπηκες, φοβηθηκες τοσο, σκοταδι που εκει κατοικει
κ εχω την συνειδηση μου βρώμικη
μετα απο αυτο πεταχτηκα απο τον υπνο μου
βαδισα στην σιωπη σαν ξωτικο, ο,τι κ αν αγαπησα
το εχασα στοιχηματίζοντας ολοι σε μενα, προσωπα παραμορφωμενα
με βλεμματα στραμμενα στην βλεννα που μερα τη μερα
αναπτυσεται παρασιτωντας στον αυχενα, κατασπαραζει σαρκα και πνευμα
εμετος, ειναι ο πιο προστυχος, βρωμικος κ αρρωστος καιρος που ζησαμε
ολοι μαζι και ο καθεις χωριστα αμαρτησαμε τις νυχτες εκεινες
ερεβος οπου κοιτω, συμπερανα πως οι αμφεταμινες σε καταντανε φυτο
πως να σου το πω, τα παντα γυρω μας αλλαζουν κ αθορυβα περιφερεται
ο διαβολος αναμεσα μας, τα σωθικα μας κατασπαραζουν
τα σκοτεινα προσωπα της νυκτος μ αρπαζουν
ανεμοι φυσανε στην αγονη γη, με νικανε δαιμονες, θεοι
λογια που σκορπισαμε στο απειρο, βγηκα μια νυχτα εχοντας εντονη την
επιθυμια να αποκτησω ενα ακομη λαφυρο, μονο και μονο για μενα δεν
νοιαστηκες ποτε, και καποτε, καποτε να περνας, να με σκεφτεσαι μην με ξεχνας, στην πρωτη μας πραξη νομιζα πως ολο τον κοσμο αγαπας μα γελαστηκα, πηρα χασις και αλκοολ, καθησα και στοχαστηκα δεν βγηκα πουθενα και πιαστηκα διχως αιτια στο ξυλο, πισω μου σε εχω σατανα μεταμορφωμενο σε φιλο και ποτε ξανα δεν περιμενω πανω απο πεντε λεπτα
αν περασουν την εκανα κ εφυγα για τα καλα. δεν το βαζει για να (?)
τρελλας μην υποτιμας οτι δεν μπορει το μυαλο σου να δεχτει, να ανεχτει
πες πως υφισταται, ειναι ανυπαρκτες οι μορφες που σε εχουν καταβαλλει
γαμω το κερατο μου γουσταρω πολυ μα δισταζω να τραβηξω σκανδαλη
εισαι γλυκια ζωη και θυμα στην παγιδα σου αναμενεται να πεσω παλι
υπεθεσα πως ημουνα δεδομενη τροφη για τα κτηνη, με κυνηγαν εκεινοι
που ξερουν πως εχω στριμωχτει, τι κοιτας, τι?
υπαρχουν εκεινες οι στιγμες που τις ζεις μεσα απο χαλασμενες οθονες
ελπιζεις να σου βγει σε καλο μα σου μπηγουν το μαχαιρι ως το κοκκαλο
κ αιμορραγω μονος σε καποιο στενο, στο δρομο που συναντιεται το ψευτικο με το αληθινο στο σταυροδρομι που οτιδηποτε ειναι πιθανο να συμβει
οι προθεσεις συνηθως αλλαζουν απο στιγμη σε στιγμη
πνιγομαι, στις παρυφες της οικογενειακης μελαγχολικης συμβιωσης,
κομβος ενοχης, τα βλεμματα μας προδιδουν, τα ψεμματα μας στην επιφανεια βγαινουνε, εκζεμα(?) ταζουμε το τωρα για το πριν και στο μετα
ονοματα να μην αναφερεις καν, με εχει κουρασει αυτη η αμφισβητηση
ακομα κ αν στοματα λεν πως μ αγαπαν ωστοσο ποτε δεν μου το δειξαν
το πνιξαν καταδικαζοντας ο,τι πιο γλυκο, θυμαμαι καποτε σ ειχα αγαπησει
θυμαμαι καποτε σ ειχα αγαπησει, με τα χειλη μου βραχια στο προσωπο της γης, εξακολουθω να παραμενω ασαφης, με ενα ακομα αφηρημενο τραγουδι μου
διαπραγματευω με τα εσω, και δεν ητανε λιγες οι νυχτες εκεινες, που χαζευοντας το κενο αποφασισα να πεσω, ειπα η προσκρουση μετραει και επειτα η ψυχη μου πεταει, χαθηκα αναμεσα σε νερο οργη και λασπη, οπου υλη οργανικη ζωντανο με κραταει, πες μου τι να κανω πως να ζησω φυσιολογικα, πως να σταματησω αυτη τη μεταλλαξη, θελω να σκεφτω επιτελους θετικα, μεταξι θα δεις σε μερη που ποτε μου ως τωρα δεν βρεθηκα και μην βιαστεις να κρινεις, ο ιδιος ο κοσμος ειναι αυτος που πολλες φορες σε αναγκαζει αλλοκοτος να γινεις, ενα με ο,τι σιχαινεσαι, ενα και το αυτο, ενα για σενα και ενα για αυτο, για αυτο που σ αγγιζει μερα και νυχτα σαν αερικο, προκαλωντας φρικη, παραθετωντας εννοιες (?)
κ ανοιγει, το κελι μεσα στο οπιο, κατοικεις, ειναι το μοναδικο σου καταφυγιο μην ξεμυτισεις στις σκιες, στο φως μεινε συνεχως, εχω την υπονοια πως ο κοσμος γυρω μου ειναι υποκριτης κ αγχωτικος, ειναι ταφος ανοιχτος, πασσαλος καρφωμενος αναμεσα σε στηθη, και ειπα να βγω να δω τους επαναστατες του χθες στα γονατα, ρακενδυτοι ζητιανευουν οι μυθοι κ
αγωνιστες που μπερδεψαν τον δρομο, τον ειδαν (?), το μονοπατι που οδηγει στο παραμυθι, μισος, χαρα, λυπη, αγαπη, χτυποι αλλεπαλληλοι, εφαπτομενοι και παραλληλοι, οι δρομοι της πολης μας οδηγουν στο πουθενα
μου το πε η νυχτα πως σε μια κουφαλα απο μπετον καποιο πρωι θα πεθαινα

παιδι στου κουκου τη φωλια, κρατω την ανασα μου προκειμενου να μην μ ακουσουν, ειναι τοσο κοντα, νιωσε με αδερφε μου, καθε μερα βουλιαζω ολο και πιο βαθια, βλεπω τον ηλιο να πνιγεται στην αγκαλια της σεληνης, ερποντας σαν εντομα, κοιτα μεσα μου η φλογα δεν εσβησε ακομα και απο εδω και μπρος μετραω, τα λαθη μου μεταφραζονται σε χρονο που λιγοστευει, λιγοστευω, σαπιζοντας με ολα αυτα που μισω κ αγαπαω

παιδι στου κουκου τη φωλια
07 απο τον υπογειο σταθμο
ψυχοδραμα

Ψυχοδράμα - Σκέψη Θετική

http://www.youtube.com/watch?v=1mWU2GXj0CE

Καθε καινουρια μερα που αναδυεται, ζωντανο πορτρετο στο παραθυρο μου η πολη
γυμνη πηγη εμπνευσης ειναι η πολη, σα φυλακη που δεν βγαινεις απο κει οσο κι αν προσπαθησεις
εισαι μονος σου, ειναι ο κοσμος σου γεματος ακραιες απαιτησεις
αν δεις ενα, μα εστω κι ενα λαθος βημα αν κανεις
ανασες στον ομοχρωμο λαβυρινθο που χτιστηκε καποτε για μας, πετα μας
λιγο πιο ψηλα, ανεβασε μας κι αφησε με να δω το μετα μουδιαζω ουρλιαζοντας
αχρωμα, θωριβωδη απογευματα καπνιζω την σκεψη μου χαραζοντας απομνημονευματα
θυμαμαι, ειμαι 20 χρονων κι αυτην την πολη οσο μεγαλωνει τοσο την φοβαμαι
αναλονοντας ατελειωτες ωρες σε ηχητικες συλληψεις αποσπασματα συναισθηματικης ή
λεκτικης αξιας
ολονυκτιας επανταληψης προγραμματισμο, ζωντας ακομη καθε εφηβικο μου προβληματισμο
μενω στο 5ο πατωμα εναλλακτικοποιωντας τον ρομαντισμο, με ψυχη και σωμα αναζητοντας
τον τελειο κοσμο σε σελιδες κομιξ υοθετοντας προφιλ κομικου ετσι απλα σαν αμυνα, ετσι απλα
σα απεγνωσμενη μου προσπαθεια να κρυφτω απ αυτο που στην πραγματικοτητα ειμαι
σου πα θα γραψω ενα κομματι απ την καρδια μου γι αυτους που να βγει κοντα μου μεινε κι ασε με
να ταξιδευω σε κοσμους που πλαθω μεσα απο τα τραγουδια μου, φαντασου
τιποτα δεν μενει στασιμο, ολα αλλαζουν εχοντας αντικτυπο στην
προσωπικοτητα σου προσπαθησα να αποδεσμευτω κρατοντας αποστασεις προκειμενου να μην πουληθω
κι εγω στης μοδας τις παρερχομενες τασεις, εμεινα, μονος μου, βρεθηκα
σε ενα απ τα στεκια που συχνα ζουν οσοι υποκριτες πουλανε μουρη κρυμμενη πισω απο πλατες
κοιταξα γυρω μου και ειδα πως ολοι φορανε μασκες
ενιωσα πρωτη μου στο επικεντρο της προσοχης, μα ανεπιθυμητος
συνειδητοποιησα πως ο κοσμος μου ειναι τοσο διαφορετικος απ τον δικο τους, απεχω
και ψαχνω τον εαυτο μου σε ολα αυτα που απο παιδι με καναν να τρεχω, ελευθερος σαν λυκος
κατω απο την εικονικη πραγματικοτητα που μου πασαρουν οσα απλωχερα δωθηκαν καποτε
πισω θα θελησουν να παρουν ειναι ζητημα χρονου κι αυτο με πνιγει,
γραφω το ονομα μου σε επιπεδες επιφανιες ετσι κι αλλιως μολις κυλησουν πανω του
η βροχη και ο χρονος του μονο του θα φυγει, σαν να μην ειχε χαθει ποτε
σαν ολα αυτα που ζωγραφιζα καποτε λευκα κενα στα σχολικα μου βιβλια
κοιταζω πισω μου και βλεπω αγνη φιλια, απο το 95' ζω στα λαθη μου, στα λαθη τους χαμενος
αδερφια, φιλοι, σπιτι, κολλητοι, οικογενια κι ο κοσμος στο προσωπο μου ξενος
ειναι αγενεια να συναναστρεφεσαι ξενος αναμεσα σε ξενους κατω απο ουρανους συννεφιασμενους
συνεχως αναρωτιεμαι, πως να ξεχωρισω την αγαπη απο το ψεμα,
πως να διακρινω προθεσεις μεσα απο ενα γυναικειο βλεμα που κρυβει μοναχα σαρκικους ποθους
στα μονοπατια της αδειας ψυχης συνεχως γι αυτες ειμαι ανεπαρκης υπο την υποσχεση μιας καινουριας αρχης
αρχιζω να γραφω εχοντας σιωπηλη μου συντροφια τις σταλες της βροχης, σε περιμενω
στην ειλικρινια που με διακατεχει οταν με βρισκεις μεθυσμενο, κατ απ την χαρτινη πολη
γεννιεμαι και πεθαινω με βλεμμα κολλημενο στο αδιαπεραστο γκριζο, γεμματος αναπαντητα ερωτηματα
τριγυριζω με αδεξια βηματα, ζητοντας λυση σε αγνωστα προβληματα,
μεσα απ την διαυγεια σκεψης μου εξασφαλιζει μια καμμενη καφτρα, μα δινομαι μεσ αυτου
με σεβασμου στην μουσικη μου γραφω οσα χαραξανε πορεια στην παιδικη ψυχη μου,
ειμαι μικρος ακομα μα ξερω καλα πως δεν αλλαζουν τα παλια γι αυτο κοιταζω απο δω κι εμπρος
της πολης το στομα ενσωματομενος αγνωστος εχθρος, ενσωματομενος αγνωστος κι ομως αδερφος,
κλεινω τα ματια κι ονειρευομαι τον κοσμο οπως εγω τον προτιμω .....

Λόγος Απειλή ft Sadomas,ΔΠΘ - Χαμηλά Κράτα Το(κουπλέ ΔΠΘ)

http://www.youtube.com/watch?v=vSJEbfVr4lY

χαμηλα κρατα το - κουπλε ΔΠΘ

Και ναι..
τις ωρες της βουβης ανησυχιας
στο ξεσπασμα της βιας
θυμαμαι να σε μεταφερουν με τα συνοδείας
ειναι εκεινη η λεπτομερεια
που αλλαζει τα δεδομενα της ιστοριας
τιποτα δε μας δοθηκε απλοχερα
αν θες να τα πουμε εξω απ' τα δοντια
δως μου το χερι σου μαζι να βγουμε απ' την αρρωστεια
δεν αξιζει, δεν αρκει να κανεις παντα μαγκα αυτο που σε γεμιζει
ειναι σαν θανατος, θεριζει
υποκρισιας χαμογελα χαριζει
υποκλινεται στην ματαιοδοξια
σα' να ταν χαρισμα
σου χω μια εκπληξη για ξεκαθαρισμα
ακου το καλεσμα, γύρνα απο δω αφέσου στο ραπισμα
ειναι μουφες οσα ακουτε mc's γελοιοι
ποιος ηλιος δυει, ποιος ανατελει
θα φας τα μουτρα σου αν αποκοπεις απ την αγέλη
εγω σου το πα
μας επρηξες τα αρχιδια
αυτο που κανεις ειναι απατη κι οχι ντοπα
μαθε πως ζουμε περηφανα
με καθαρη καρδια και αδεια χερια οχι με δικανα,
μα παντα ετοιμοι βαμμενοι με πολεμου χρωματα
οταν χτυπανε τα τυμπανα

ναι.. διπλη κοκκινη γραμμη.. sadomas και μαυρο λουκι

---Marilize Legijuana---