(Πρώτο κουπλε)
Δεν είμαι δώ είμαι αλλού
Πίνω ολο ξύδια που και που λίγη φου
Ειμαι χαμένος μες στη σκοτεινιά του ουρανού
Νους μου όλο κάνει σβουρες έχει πάει
παντού
Είμαι μόνος και περπατώ στην Ερμού
Έχω γίνει ιδη πίτα δε το παίζω ξεχου
Τα χω κάνει όλα πουτανα δε νοιάζει αφου
Έχω το σώμα ζωντανού και την ψυχή του νεκρού
Πεθαμένος σαν την εφαρμογή του μπαντου
Είμαι καμένος ομως δεν είναι απ τη φου
Ειμαι βλαμμένος στα όρια αυτισμού
Εθισμένος στην μιζέρια του ρεαλισμού
Βρωμιαρες όλοι για τον πούτσο λόγος διεθνισμού
Μπάρες μου τόσο καυτές που ναι αίτια εμπρησμού
Παπαρες πιαστε το πως ειμ δείγμα κυνισμού
Κατάρες από τον πάτο του ψυχισμού
(Ρεφρέν)
Χαρά βρίσκω μεσα από τη σουρα και μαστούρα
Σαν πρόβατα περιμένω και γω στην ουρά
Γράφω ότι νιώθω με καμμένο μυαλό
Θέλω να πέσω να πνιγώ στο γυαλο
(Δεύτερο κουπλε μισοτελειωμένο)
Φέρε το κρασί να βρω το θέμα στο μυαλο μου
Ποιός εν τέλη θέλει το καλό μου
Χάνομαι για μερες μπας και βρω τι παίζει στον εγκέφαλο μου
Καταλαβαι με
Τον εαυτό μου μονάχα απαρνιεμαι
Στη μιζέρια βυθίζομαι πιο πολύ και βαριέμαι
Την ζωή και την κατάντια μου καταργιεμαι
Θέλεις να με σώσεις μα σου λέω άφησε με
Δε νιώθω τίποτα
Καταρα η ευλογία να βρω τη μοίρα του Οιδίποδα
Λέω αυτά που νιώθω ξετσίπωτα
