DWIGHT McCARTHY

Δεν ήμουν πάντα αυτός ο κάφρος που 'μαι σήμερα
Μέχρι που λάτρεψα μια γαμημένη χίμαιρα
Και τι δεν έκανα γι αυτήν έκανα φόνο
Μα τη σκότωσα αφού πλέον είχα μάθει να σκοτώνω
Αφού προηγουμένως με δολοφονήσει
Όχι εμένα μα τον Dwight που την είχε αγαπήσει
Μα για κακή της τύχη είχε επιζήσει
Μέσα μου αυτό το κτήνος κάτω που είχα κρατήσει
Και πίσω γύρισα με πρόσωπο καινούργιο
Τα κρέντιτ για τη φάση πάνε στον χειρούργο
Το πήρε πάνω της η Γκέιλ με τη Μόλι
Με κόψαν και με ράψαν δίχως παρακεταμόλη
Κι από τότε ζω μα δεν το κάνω θέμα πια
Βλέπω μπάσκετ και μιλώ στον Αγαμέμνονα
Μου λέει είμαι περίπτωση για το γιατρείο
Θα μπορούσε να 'χει γράψει και βιβλίο...

Και τις νύχτες μου περνώ σε μια φτηνή τρώγλη
Αρματωλοί όλοι σ' αμαρτωλή πόλη
Ασπρόμαυρη φωτογραφία μικροαστική
Ζωή ούτε καλή ούτε κακή μόνο άσχημη

Ω Τζάκι μπόι...
Κορόιδο κλωτσές που έχεις να φας
Που πάντα νταηλίζεις
Και πούτσες πρήζεις στα καλά καθούμενα
Τραμπουκίζεις με τους φίλους σου μια πρώην γκόμενα
Και σουρωμένος θες να μπεις μες την παλαίστρα
Να σε βοηθήσω πάρε το κεφάλι μες τη χέστρα
Λίγο να βρεις τα λογικά σου να ξενερώσεις
Σπίτι σου να πας πριν σου την πέσουν ξένοι Ρώσοι
Ωωωωωχ είσαι μαλάκας πεισματάρης
Τώρα με ακολουθάς λες και με κρυφογουστάρεις
Πάρε μάθημα ν’ ακολουθείς τον κώλο μου
Την ώρα που θα έπρεπε να σκέφτεσαι τον κώλο σου
Πάμε μια βόλτα μέσα στην παλιά πόλη
Όπου τον έλεγχο τον έχουν θηλυκοί διαβόλοι
Παιδιά να σας γνωρίσω από 'δω η Μίχο
Σας σκοτώνει τους μισούς χωρίς παραμικρό ήχο
Κι όσο η πόλη η παλιά κι άλλο παλιώνει
Η μικρή γιαπωνεζούλα τη δουλειά τελειώνει
Και στο καπάκι όλοι πλιατσικολογούμε
Είμαι με τα δυο στην Κόλαση και δεν απολογούμαι
Για να διαπιστώσουμε πως τα σκατώσαμε
Απ' όλους τους πουτάνας γιους τον άκυρο σκοτώσαμε
Τι πήγαινε απ' την αρχή στραβά μ' αυτόν
Να τι πήγαινε στραβά ήταν των αστυνομικών