LYRICS GIA ELLHNIKA TRACKS!!!

eiw

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Τίτλος: To ταξίδι ξεκινάει
Ραπ: Ladose
Δίσκος: Project Ladose Saga


- Κανονικά θα 'σουνα ο τελευταίος που έπρεπε να ειδοποιήσω
Αλλά άκουσα τόσα για σένα, που ήθελα να σε γνωρίσω
Να δω αν οι φήμες που λέγονται, για το πρόσωπό σου είναι αλήθεια
Να δω αν ισχύει κάτι από όλους τους θρύλους, και τα παραμύθια....
Λένε πως είσαι δύστροπος, έχεις δύο χαρακτήρες στο ίδιο σώμα
Λεν' πως με το γέρο δεν τα πας καλά...κι αυτό κρατάει από παλιά ακόμα
Τότε που όλοι ζούσαν σ' αρμονία και σε μία απόλυτη τάξη
Πες μου για να καταλάβω τώρα πια, τι έχει αλλάξει;

- Καταρχήν, φαντάζομαι για εμέ τι άκουσες...
Λόγια που τα βγάζουνε στη φόρα μαύρες μάγισσες
Μέσω του στόματος των δούλων που γι' αυτές τρέχουν
Κάτσε αν αντέχεις να πω τα πράμματα πως έχουν.
Με το γέρο όντως δεν τα πάω καλά
Κι αυτό γιατί μόνο όταν με χρειάζεται μιλά σωστά
Ξέρω πως όλοι τον θεωρούνε σοφό
Μα τον έχω δει απ' την καλή και τη στραβή εγώ.
Ήρθα και έμεινα στην πιο απόμακρη γειτονιά
Γιατί στις άλλες όταν πήγαινα όλοι τους στραβά με κοιτούσαν
Ναι...
Ξέρω ότι μισούσαν
Το δεύτερό μου εαυτό και πίσω του μιλούσαν.
Με τα χειρότερα λόγια, γι' αυτό με με βλέπεις μόνο μου
Απομακρύνθηκα και διάλεξα το δρόμο μου
Μα δε με νοιάζει
Πες μου για εμέ τι μήνυμα έχεις
Να σου δώσω απάντηση και σιγά σιγά να φεύγεις...

- Μου 'δωσε το γράμμα αυτό ο γέρος
Και μου 'πε να στο παραδώσω αυτοπροσώπως
Μου 'πε πως σίγουρα δε θα δεχτείς, μα
Να σε προειδοποιήσω όμως...
Πως ξέρεις το περιεχόμενό του
Ήταν γραφτό από παλιά...
Πως δε μπορείς να αρνηθείς αυτόν
Παρά την όποια μεταξύ σας διαφορά
Λέει πως η βούλα Λάμβδα επάνω του
Θα σε κάνει όλα να τα καταλάβεις
Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις,
Λέει, τις ευθύνες σου να αναλάβεις
Απάντηση δε θέλει από 'σένα
Μόνο να είσαι εκεί την ώρα που πρέπει
Ο καιρός έφτασε, λέει,
Και τον κίνδυνο να πλησιάζει βλέπει

- Αχά, κατάλαβα. Ξέρω τι εννοεί
Χρόνια σκεφτόμουν πως θα 'ρθει αυτή η στιγμή
Μάζεψε τα πράμματά σου, ώρα να επιστρέψεις
Πίσω στο γέρο για να του πεις αυτές τις λέξεις...
Πως, αυτό είναι πάνω απ' τις δυνάμεις μου, το ξέρω
Και πρέπει να κάνω πίσω παρόλο που δεν το θέλω
Ετοιμάσου να με υποδεχτείς, αλλά
Ξέρεις πως δε θα 'μαι μόνος όπως παλιά
Θα 'χω μαζί μου αυτό που μίσησες τόσο
Τον εαυτό που μου ζήτησες να σκοτώσω
Έχεις ανάγκη εμένα
Κι εγώ έχω ανάγκη εκείνον
Κάνεις πίσω, κάνω πίσω
Αλλιώς τη συμφωνία σβήνω...

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Ονειρα Σβηνουνε
Τίτλος: Ονειρα Σβηνουνε
Ραπ: Βήτα Πεις,Dask
Δίσκος: Από το στυλό στο χαρτί

Και τελικα κοιτα να δεις που ονειρα σβηνουνε
πανικος παντου
Κοιτα να δεις, κρατημα στο φως για να βγεις
απο τα ψεμματα που ζεις
Εφτασες 20 μ'ακομα υπνοβατεις
και βρηκες τροπο τελικα για να κρυφτεις
απ'τα προβληματα
μες τα στενακια της ντροπης
αυτο επελεξες να ζεις.

Ονειρα σβηνουνε ενω προβληματα σε πνιγουνε
οι πιο πολλοι το κρυβουνε
Ονειρα σβηνουνε, βελονες με θανατο καταληγουνε σε φλεβες
γεννανε πονο σα διαμονισμενς μητερες
και γυρω τερατα απο την πολιτικη ραδιενεργεια
να σου πασαρουνε μυθο και ψηφοδελτια
ΠΑΣΟΚ, Νεα Δημοκρατια, Καπα Καπα Ε
η σε μικροτερα κομματα δινεις πιστη
Ποιος απ' αυτους ειπε κατι και σε κερδιζει λαε?
Ποιος απ' αυτους ειπε κατι που να σ' αγγιζει?
Μπορει μεθαυριο το παιδι σου να πεθανει
απο εναν καυλωμενο μπατσο που πατησε τη σκανδαλη
η TV σιγα μην ασχοληθει με τετοιου ειδους δολοφονους
εχει να βγαλει κωλους να πληρωθει
Ναρκωτικα υπνωτιζουν την αντιδραση του νου
του γιγαντα τη δυναμη την κανουνε μικρου παιδιου
Σαμποταρουνε ρολους
βρηκαν το καλουπι του βλακα και βλεπω καθημερινα χιλιαδες κλωνους
πεθανε η αλητεια τωρα βγαζουνε φλωρους
βαζουνε καμερες και μας ελεγχουνε με δορυφορους.

Και τελικα κοιτα να δεις που ονειρα σβηνουνε
πανικος παντου
Κοιτα να δεις, κρατημα στο φως για να βγεις
απο τα ψεμματα που ζεις
Εφτασες 20 μ'ακομα υπνοβατεις
και βρηκες τροπο τελικα για να κρυφτεις
απ'τα προβληματα
μες τα στενακια της ντροπης
αυτο επελεξες να ζεις.

Το ιδιο στορυ παλι πιτσιρικα
τσουλαει στον τσιγκο πυρετος για να ρουφας
και να μη βλεπεις καθαρα
μεσα απ'τα βρωμικα στενα της Αθηνας
θανατος μυριζει και φλερταρει τη ζωη μας
μα εμεις ακομη στην αρρωστη λογικη μας
πιστευουμε το ψεμμα που πλασαρουν οι πολιτικοι μας
Λες κι ο Παπαντρεου περασε ποτε απ' τη Βαθης
να δει τοσα παιδια που γιναν θυματα της πλανης
να δει την πρεζα να σκοτωνει μυαλα, με πιανεις?
Σε βαλαν στο παιχνιδι τους και παιζεις για να χανεις
και στα αρχιδια μου εμενα ποιος θα γινει πρωθυπουργος
ολοι θα ταϊζουνε κουτοχορτο να τρως
Ποιος απ' αυτους θα ενδιαφερθει για να δωσει παιδεια?
Ποιος νοιαστηκε ποτε για τον κοσμο στην επαρχεια?
Εκει που ζουσα,ζω και προσπαθω να επιβιωσω με το βασικο μισθο
θελουν να κανω μια ζωη τον ταπεινο μικροαστο
να μην μπορω να σηκωσω κεφαλι να δω
να γινω υποδουλος στον κρατικο μηχανισμο
και να με πεισουν πως το μελλον μου εξαρταται απ'αυτο
Ευχαριστω μα δε θα παρω
απο το χαπι που σου δινουν να μην ξυπνησεις
στις τοσες στημενες δημοσκοπησεις
Ελληνισμος?
Ρε δε γαμιεσαι να ασπρισεις
Ως ποτε η αληθεια θα' ναι playback στις ειδησεις?
Ως ποτε θα σου κλεινουν το στομα να μη μιλησεις?
Ως ποτε θα μπορουνε να κοιμιζουν συνειδησεις?
Ονειρα σβηνουνε...

Και τελικα κοιτα να δεις που ονειρα σβηνουνε
πανικος παντου
Κοιτα να δεις, κρατημα στο φως για να βγεις
απο τα ψεμματα που ζεις
Εφτασες 20 μ'ακομα υπνοβατεις
και βρηκες τροπο τελικα για να κρυφτεις
απ'τα προβληματα
μες τα στενακια της ντροπης
αυτο επελεξες να ζεις.


Ειναι μερες που παταω γερα
Ειναι μερες που το νιωθω πως πεθαινω
Ειναι φορες που αναρωτιεμαι
αν τα πραγματα πηγαινουν οπως θελω η απλα
μηπως πηγαινω εγω οπως θελουν αυτα?
Τελικα ειναι απωτερος σκοπος τα λεφτα
η μηπως εγινε η κουλτουρα να 'χεις σαπια ιδανικα?
Ονειρα σβηνουνε οσο ψαχνεις να φτιαχτεις
εχεις φτιαξει ενα λακο και παλευεις μονος σου να θαφτεις
μηχανικα.
Πες μου σ' αρεσει που οι γνωστοι σου οταν σε βλεπουν
φοβουνται μη ζητησεις λεφτα?
Πες μου σ' αρεσει που τα βραδια σου σε βρισκουνε να ψαχνεις
κανα μπουμπλε κατω απ' τον ΟΚΑΝΑ?
Το νομισμα εχει δυο οψεις ζωη και θανατος.
Ποσες φορες ειπες σε μενα τον ιδιο πως θα την κοψεις?
Πως αντικρυσες τον ηλιο
πως δε σκεφτηκες αν θα τον ανταμωσεις ξανα?
Η μηπως εισαι απ' αυτους
που βγηκαν βολτα στα καναλια και ζητουσανε βοηθεια
την ερωτευτηκες βλακα και τωρα σου γινε συνηθεια.
Ειναι αληθεια πρεπει να τη δεχτεις
σου φτιαξαν την παγιδα ετσι ωστε να φροντισεις να παγιδευτεις
Βουτια στο κενο
Αυτοκτονεις...

Και τελικα κοιτα να δεις που ονειρα σβηνουνε
πανικος παντου
Κοιτα να δεις, κρατημα στο φως για να βγεις
απο τα ψεμματα που ζεις
Εφτασες 20 μ'ακομα υπνοβατεις
και βρηκες τροπο τελικα για να κρυφτεις
απ'τα προβληματα
μες τα στενακια της ντροπης
αυτο επελεξες να ζεις.

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Πάρε λίγο φως
Τίτλος: Πάρε λίγο φως
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Κλασσικά Ηχογραφημένα

Θέλω αυτάρκεια να νιώσω με τα λίγα αυτά που έχω,
άλλο δράμα στη ζωή μου πια δεν το αντέχω.
Ήρθε η ώρα στη μιζέρια μου ν’ ασκήσω βέτο γιατί σκοτείνιασε πολύ που τώρα πια δε βλέπω.
Σ’ ότι με χαλάει έμαθα να αντέχω με τη φαντασία μου ελεύθερος να τρέχω.
Η ζωή πολλές φορές μοιάζει με εικόνα, αλλάζουμε διαθέσεις κι αυτή αλλάζει χρώμα.
Αλλάζουμε εποχές καλοκαίρι και χειμώνα,
περνάνε τα λεπτά και αυτά γίνονται τώρα.
Πόσα σπαταλάμε στης καριέρας τον αγώνα
πόσο γρήγορα το αύριο γίνεται τώρα.
Τι θα θυμόμαστε όταν περάσουνε τα χρόνια,
τι θα καταφέρουμε με μίσος και διχόνοια.
Φύλα τη ψυχή σου και αυτή θα ζει αιώνια,
μη μοιραστείς τα θέλω σου με δόσεις και κουπόνια.
Γι’ άλλη μια φορά…

Πάρε λίγο φως από τον ήλιο που ανατέλλει
Κι όταν πάλι δύσει αυτό το φως θα σε ζεσταίνει
Εν τέλει τι είναι αυτό που απομένει,
Ποιοι κέρδισαν πραγματικά, ποιοι μοιάζουνε χαμένοι…

Θέλω να δω μια μέρα που ο ήλιος θα λάμψει,
μπορεί να φωτίσει αδικίες, μίση, άγχη και λάθη.
Να υπάρχει δουλειά κι όχι δουλεία κι όχι το χρήμα να ‘ναι θρησκεία,
η ζωή να αποκτήσει αξία μακριά από δημοκρατία.
Το νόημα ακόμα ψάχνω, μα έχω ρίξει τα θεμέλια.
Η ζωή δε δόθηκε για να’ ναι πάντα τέλεια.
Μάθε να αντιδράς λίγο αυθόρμητα και αυθαίρετα.
Κράτα τα όνειρα σου ζωντανά, απλά κι ελεύθερα.
Άσε το μυαλό χωρίς φανατισμό,
να ζήσει απαλλαγμένο από τον εγωισμό.
Να μην υπάρχει έγκλημα, να μην υπάρχουν φταίχτες,
να μην υπάρχουν άποροι ούτε ρακοσυλλέκτες.
Να μην υπάρχουν λόγια σε μπαλκόνια από ψεύτες,
να μην αλώνουνε λαούς, να στέλνουνε ευχές,
να μην υπάρχει άλλο πολεμική δράση
να μην υπάρχουν πια νεκροί στη γη από άκρη σε άκρη.

Πάρε λίγο φως από τον ήλιο που ανατέλλει
Κι όταν πάλι δύσει αυτό το φως θα σε ζεσταίνει
Εν τέλει τι είναι αυτό που απομένει,
Ποιοι κέρδισαν πραγματικά, ποιοι μοιάζουνε χαμένοι…

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Το τελευταίο γράμμα ενός αυτόχειρα
Τίτλος: Το τελευταίο γράμμα ενός αυτόχειρα
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Υπ' όψιν

Όταν διαβάσεις το γράμμα αυτό
θα είμαι κάπου μακριά
δεν έχω πάει ξανά
μα το σκεφτόμουν συχνά
και αν νιώθεις πίκρα και δάκρυ
να στάζει αυτό το χαρτί
μη σε ξενίζει αυτό,
έτσι ήτανε όλη μου η ζωή
πάντα η ίδια ατυχία
απλώς αλλάζαν οι χώροι
πρώτα σχολείο τιμωρία,
μετά στρατός και καψόνι
από μικρός μεσ' στην τάξη
παλιά και ίδια ιστορία
οι άλλοι καλοί μαθητές
κι εγώ στα τελευταία θρανία
πάντα ήθελα κάτι να γίνω,
ποτέ δεν έμαθα τι
όταν οι άλλοι είχαν διαλέξει
να γίνουν δικαστές και γιατροί
και μετά ήρθε η ώρα
για να πάω στρατό
μα όταν πήρα Ι5
όλοι με είπαν τρελό
έτσι βρέθηκα μόνος
μια δουλειά να ψάχνω να βρω
μα όλες οι πόρτες κλειστές
και το μέλλον θολό
με τις γυναίκες να νιώθω
σαν να 'ναι από άλλο πλανήτη
μ' άλλον πολιτισμό και κουλτούρα,
έθιμα και ήθη
προσπάθησα πολλές φορές
για να τις καταλάβω
έμαθα τι είναι αγάπη,
πως σε βουλιάζει στον πάτο
και σ' όσους μου στάθηκαν
πρέπει απλώς να ζητήσω συγγνώμη
και στους γονείς μου που απέτυχα
και σ' αυτούς ακόμη
συγγνώμη μητέρα,
που δεν ήμουν καλός μαθητής
συγγνώμη πατέρα,
που γιατρό δεν θα με δεις
συγγνώμη που δεν κατάφερα
να σας ικανοποιήσω
και ούτε θέλω πάνω σας
το φταίξιμο να ρίξω
παίρνω όλη την ευθύνη
γι αυτή μου την πράξη
και αναρωτιέμαι
τον ήσυχο ύπνο σας αν θα ταράξει
θυμάμαι μόνο μια ζωή
όπου το πάθος κυβερνούσε
στα ραντεβού με την τύχη μου
εκείνη πάντα αργούσε
όπως τότε με έναν φίλο
μεσάνυχτα στην εθνική
μία στάμπα από αίμα στην άσφαλτο,
το τέλος για μια ζωή
δεν το κατάλαβα ποτέ μου το γιατί
και ας ήμουν εκεί
και ας έψαχνα με λέξεις να βοηθήσω
για δες πώς τα 'φερε η ζωή,
σαν να 'ταν γραφτό να συμβεί
έρχομαι φίλε να σε συναντήσω...

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Απομακρύνθηκα
Τίτλος: Απομακρύνθηκα
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Κλασσικά Ηχογραφημένα
(αποστολέας vag8)

Απομακρύνθηκα, θαρρείς ότι τους άνθρωπους φοβήθηκα
Στη μοναξιά συστήθηκα μήπως κι αποτοξινωθώ
Και διώξω τα φαντάσματα
που στοίχειωσαν τον κόσμο μου κι έκλεισαν τα περάσματα
Άσματα παράφωνα ηχούν απ’ τα μεγάφωνα
Πλάσματα παράξενα γυρνούν στους δρόμους άσκοπα
Κοιτάζονται καχύποπτα, ψάχνουν για επιβεβαίωση
Θέλουν πίστωση χρόνου για να βρουν την εξιλέωση

Μη κοιτάς μόνο εκεί πέρα που σου μάθανε να κοιτάς
Κοίταξε λίγο παραπέρα μάθε μόνος να πετάς
Βλέπεις το έχει η εποχή να είναι όλα μπερδεμένα
Φθινόπωρο κι άνοιξη μαζί, μα πως έχουν γίνει όλα ένα
Κοιτάς μπροστά κ δεν σε νοιάζει κοιτάζεις πίσω και πονάς
Μα όλα θα ήτανε εντάξει αν είχες κάποιον να μιλάς
Να ήταν δίπλα σου στον πόνο να ήταν δίπλα στις χαρές
Να μην σ’ άφηνε μόνο σε μέρες τέτοιες σκοτεινές
Και είναι δύσκολες μέρες κ δεν περνάν οι στιγμές
Απέναντι σε έναν αιώνα που δεν τον άλλαξε το χθες
Λες όλα πάνε καλά έχεις τον κόσμο μπροστά σου
Κι ας είναι δύσκολοι καιροί εσύ τα θέλεις όλα δικά σου
Και κάπου μες το χαμό κάποιος σου φώναξε στάσου
Μα δεν τον άκουσες ποτέ είχες ξεχάσει το όνομα σου
Και τώρα άσκοπα γυρνάς έχεις για όνομα αριθμό
Υπάρχει φως μες το δωμάτιο μα μοιάζει πάντα σκοτεινό

Απομακρύνθηκα, θαρρείς ότι τους άνθρωπους φοβήθηκα
Στη μοναξιά συστήθηκα μήπως κι αποτοξινωθώ
Και διώξω τα φαντάσματα
που στοίχειωσαν τον κόσμο μου κι έκλεισαν τα περάσματα
Άσματα παράφωνα ηχούν απ’ τα μεγάφωνα
Πλάσματα παράξενα γυρνούν στους δρόμους άσκοπα
Κοιτάζονται καχύποπτα, ψάχνουν για επιβεβαίωση
Θέλουν πίστωση χρόνου για να βρουν την εξιλέωση

Ετικέτες FF.C.

Αναρτήθηκε από Αβραάμ στις 9:41 μμ 0 σχόλια


Τετάρτη, 27 Φεβρουάριος 2008
Το τελευταίο γράμμα ενός αυτόχειρα
Τίτλος: Το τελευταίο γράμμα ενός αυτόχειρα
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Υπ' όψιν

Όταν διαβάσεις το γράμμα αυτό
θα είμαι κάπου μακριά
δεν έχω πάει ξανά
μα το σκεφτόμουν συχνά
και αν νιώθεις πίκρα και δάκρυ
να στάζει αυτό το χαρτί
μη σε ξενίζει αυτό,
έτσι ήτανε όλη μου η ζωή
πάντα η ίδια ατυχία
απλώς αλλάζαν οι χώροι
πρώτα σχολείο τιμωρία,
μετά στρατός και καψόνι
από μικρός μεσ' στην τάξη
παλιά και ίδια ιστορία
οι άλλοι καλοί μαθητές
κι εγώ στα τελευταία θρανία
πάντα ήθελα κάτι να γίνω,
ποτέ δεν έμαθα τι
όταν οι άλλοι είχαν διαλέξει
να γίνουν δικαστές και γιατροί
και μετά ήρθε η ώρα
για να πάω στρατό
μα όταν πήρα Ι5
όλοι με είπαν τρελό
έτσι βρέθηκα μόνος
μια δουλειά να ψάχνω να βρω
μα όλες οι πόρτες κλειστές
και το μέλλον θολό
με τις γυναίκες να νιώθω
σαν να 'ναι από άλλο πλανήτη
μ' άλλον πολιτισμό και κουλτούρα,
έθιμα και ήθη
προσπάθησα πολλές φορές
για να τις καταλάβω
έμαθα τι είναι αγάπη,
πως σε βουλιάζει στον πάτο
και σ' όσους μου στάθηκαν
πρέπει απλώς να ζητήσω συγγνώμη
και στους γονείς μου που απέτυχα
και σ' αυτούς ακόμη
συγγνώμη μητέρα,
που δεν ήμουν καλός μαθητής
συγγνώμη πατέρα,
που γιατρό δεν θα με δεις
συγγνώμη που δεν κατάφερα
να σας ικανοποιήσω
και ούτε θέλω πάνω σας
το φταίξιμο να ρίξω
παίρνω όλη την ευθύνη
γι αυτή μου την πράξη
και αναρωτιέμαι
τον ήσυχο ύπνο σας αν θα ταράξει
θυμάμαι μόνο μια ζωή
όπου το πάθος κυβερνούσε
στα ραντεβού με την τύχη μου
εκείνη πάντα αργούσε
όπως τότε με έναν φίλο
μεσάνυχτα στην εθνική
μία στάμπα από αίμα στην άσφαλτο,
το τέλος για μια ζωή
δεν το κατάλαβα ποτέ μου το γιατί
και ας ήμουν εκεί
και ας έψαχνα με λέξεις να βοηθήσω
για δες πώς τα 'φερε η ζωή,
σαν να 'ταν γραφτό να συμβεί
έρχομαι φίλε να σε συναντήσω...

Ετικέτες FF.C.

Αναρτήθηκε από Αβραάμ στις 8:30 πμ 0 σχόλια


Πάρε λίγο φως
Τίτλος: Πάρε λίγο φως
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Κλασσικά Ηχογραφημένα

Θέλω αυτάρκεια να νιώσω με τα λίγα αυτά που έχω,
άλλο δράμα στη ζωή μου πια δεν το αντέχω.
Ήρθε η ώρα στη μιζέρια μου ν’ ασκήσω βέτο γιατί σκοτείνιασε πολύ που τώρα πια δε βλέπω.
Σ’ ότι με χαλάει έμαθα να αντέχω με τη φαντασία μου ελεύθερος να τρέχω.
Η ζωή πολλές φορές μοιάζει με εικόνα, αλλάζουμε διαθέσεις κι αυτή αλλάζει χρώμα.
Αλλάζουμε εποχές καλοκαίρι και χειμώνα,
περνάνε τα λεπτά και αυτά γίνονται τώρα.
Πόσα σπαταλάμε στης καριέρας τον αγώνα
πόσο γρήγορα το αύριο γίνεται τώρα.
Τι θα θυμόμαστε όταν περάσουνε τα χρόνια,
τι θα καταφέρουμε με μίσος και διχόνοια.
Φύλα τη ψυχή σου και αυτή θα ζει αιώνια,
μη μοιραστείς τα θέλω σου με δόσεις και κουπόνια.
Γι’ άλλη μια φορά…

Πάρε λίγο φως από τον ήλιο που ανατέλλει
Κι όταν πάλι δύσει αυτό το φως θα σε ζεσταίνει
Εν τέλει τι είναι αυτό που απομένει,
Ποιοι κέρδισαν πραγματικά, ποιοι μοιάζουνε χαμένοι…

Θέλω να δω μια μέρα που ο ήλιος θα λάμψει,
μπορεί να φωτίσει αδικίες, μίση, άγχη και λάθη.
Να υπάρχει δουλειά κι όχι δουλεία κι όχι το χρήμα να ‘ναι θρησκεία,
η ζωή να αποκτήσει αξία μακριά από δημοκρατία.
Το νόημα ακόμα ψάχνω, μα έχω ρίξει τα θεμέλια.
Η ζωή δε δόθηκε για να’ ναι πάντα τέλεια.
Μάθε να αντιδράς λίγο αυθόρμητα και αυθαίρετα.
Κράτα τα όνειρα σου ζωντανά, απλά κι ελεύθερα.
Άσε το μυαλό χωρίς φανατισμό,
να ζήσει απαλλαγμένο από τον εγωισμό.
Να μην υπάρχει έγκλημα, να μην υπάρχουν φταίχτες,
να μην υπάρχουν άποροι ούτε ρακοσυλλέκτες.
Να μην υπάρχουν λόγια σε μπαλκόνια από ψεύτες,
να μην αλώνουνε λαούς, να στέλνουνε ευχές,
να μην υπάρχει άλλο πολεμική δράση
να μην υπάρχουν πια νεκροί στη γη από άκρη σε άκρη.

Πάρε λίγο φως από τον ήλιο που ανατέλλει
Κι όταν πάλι δύσει αυτό το φως θα σε ζεσταίνει
Εν τέλει τι είναι αυτό που απομένει,
Ποιοι κέρδισαν πραγματικά, ποιοι μοιάζουνε χαμένοι…

Ετικέτες FF.C.

Αναρτήθηκε από Αβραάμ στις 8:29 πμ 0 σχόλια


Παραμύθι
Τίτλος: Όσο και να σκέφτηκα
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Κλασσικά Ηχογραφημένα

Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ' αυτόν τον πλανήτη .
Μου 'χαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία και να 'μαι πιστός σε ιδανικά όπως πατρίδα, οικογένεια , θρησκεία .
Μου 'χαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο '60 με '70 για μια επανάσταση κι αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια.
Μου 'χαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή, αυτοί θα με έσωζαν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει.
Μου 'χαν πει για μια χούντα και για μια αριστερά μου 'παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά .
Μου 'παν ότι ήμουν τυχερός γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία, για κάτι που το 'λεγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ' ελευθερία.
Μου 'παν τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά κι αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά.
Μου 'παν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ γιατί κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάξω θα το βρω!

Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.

Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει, δε φοβάμαι πια τους εχθρούς γιατί οι φίλοι μ' έχουνε κάψει
κι εκείνο το σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία έχει καταντήσει γραφικό κι ανήκει πια στην ιστορία
κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά, την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά,
κι αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί είναι οι περισσότεροι ίδιοι κλέφτες κι επικίνδυνα κομπλεξικοί.
Τώρα όλες οι πολεμικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα, η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα ,
εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο ούτε τη δικτατορία, ίσως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νιώθω ελευθερία
κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας έχουμε υλικά αγαθά άλλα μας λείπουνε άλλα πολλά,
μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω ακόμα σ' αυτό, νιώθω πως έχω γεράσει πριν ακόμα μάθω να ζω!

Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.

Δώσε μου φώτιση Θεέ μου υπάρχει εθνική συσκότιση χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση
ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δεν τον έμαθα ποτέ, πουτανιά, ψέμα και απάτη θεωρούνται κυριλέ.
Κάποτε πίστεψα σε κάτι σε μια ιδεολογία, πίστεψα στη μουσική μου σαν να ήτανε θρησκεία τώρα πια με το hip-hop κάνουν στριπτήζ μες στα πορνεία,
ζούσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νιώθω αηδία,
ένα μάτσο εγωπαθείς και επιεικώς κωλόπαιδα, μια παράσταση κλισέ αρνητικά όλα τα πρότυπα,
άμα κάτι δεν μου κάνει απλώς φεύγω μακριά δεν ανήκω σε κανέναν δεν ανήκω πουθενά
ο κόσμος έχει φοβηθεί δεν τον νοιάζει πια η αλήθεια είναι λέξη ντεμοντέ, η ψευτιά του έγινε συνήθεια,
η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα που να ζει, βάλανε στο φέρετρο της ευρωπαϊκή επιγραφή,
η Μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή, σοσιαλισμός και χούντα τώρα 'γιναν ασορτί, ψεύτικες δημοσκοπήσεις και αλλοδαποί σ' απογραφή,
μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους θέλει από κάπου να τους βρει,
σάπια λόγια και ιδέες κι η πουτανιά σαν αρετή και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή,
τι πειράζει όμως αυτό τώρα είμαστε Ευρωπαίοι , ψάξε να βρεις τον ανδρισμό σου, σ' ένα αμάξι που να λέει,
βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσεις την εικόνα, γίνε λίγο κουνιστός στην Ευρώπη είναι μόδα,
ας χαρούμε χωρίς λόγο έχουμε 21ο αιώνα,
αν το ήξερε ο Σωκράτης θα είχε αλλάξει χώρα

Ετικέτες FF.C.

Αναρτήθηκε από Αβραάμ στις 8:28 πμ 0 σχόλια


Όσο και να σκέφτηκα
Τίτλος: Όσο και να σκέφτηκα
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Κλασσικά Ηχογραφημένα & Αντιληψίες Συνείδησης

Όσα τραγούδια λοιπόν ακόμα κι αν γράψω,
άλλες τόσες σελίδες θα προσφερθούν να χαράξω,
τη δική μου πορεία μέσα σε όλη την κίνηση
δεν είναι απλώς δήλωση μα προειδοποίηση
και χωρίς διαφήμιση θα κάνω μόνος διακίνηση
με όπλο την ποίηση κι όσους έχουν συνείδηση,
αυτό είναι είδηση ή απλώς παρεξήγηση
φτάσαμε όντως στον πάτο ή μήπως είναι η εκκίνηση,
ξανά η αμφισβήτηση σε κάθε συζήτηση, δε δίνει τόπο στην οργή ζητάει εκδίκηση,
δε μένει άλλο στη σιωπή μα κάνει διαδήλωση
φωνάζει μήπως ακουστεί και βρει την εξήγηση,
τώρα ο πόνος του κόσμου είναι απλώς μια αφήγηση
με μουσική επένδυση μήπως βγάλει συγκίνηση
απ' την απογύμνωση στην αποτοξίνωση,
οι πράξεις στα θέλω μας θέλουν επαλήθευση.

Όσο και να σκέφτηκα δε βγήκα πουθενά,
όσα ζούμε εδώ είναι προσωρινά,
ίσως να μην πρέπει να τα παίρνω σοβαρά
κι όπως κάποτε είχα πει να μη με νοιάζει πια…

Πες μου γιατί η ευτυχία τόσο άνισα μοιράζεται
μέσα σ' ένα κόσμο που κανείς δε νοιάζεται
για πόσο το προσποιητό ακόμα θα δοξάζεται
η συνείδηση μου δεν εφησυχάζεται παρά μόνο
αναστιέται και πεθαίνει μα πάντα τα καταφέρνει
συνήθως μόνη της μένει και όλοι γύρω της ξένοι
μα συνεχίζει να σέρνει όσα ο χρόνος της φέρνει
κι ας μοιάζει να ναι δεμένη με όσα πρέπει να θέλει
και γύρω οι άνθρωποι να μοιάζουνε αγέλη
πάντα αγχωμένοι με ότι τους συμβαίνει
περνάνε τη ζωή τους σαν να είναι ναρκωμένοι
σ' ένα κάραβελ η τηλεόραση αναμμένη
να προτείνει σ' αυτούς να αποφασίζει γι' αυτούς
να λέει τι να βλέπεις, τι να ακούς
μα αντί να φωνάξεις στην άνεση σου θα λουφάξεις
να σου λένε πότε πρέπει να μιλάς και πότε πρέπει να σκάσεις

Ετικέτες FF.C.

Αναρτήθηκε από Αβραάμ στις 8:25 πμ 0 σχόλια


Όσα μου 'μαθες εσύ
Τίτλος: Όσα μου 'μαθες εσύ
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Κλασσικά Ηχογραφημένα

Μοιραστήκαμε τα πάντα όσο ζω σ' αυτή τη γη
Κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ, κάθε τέλος, κάθε αρχή
Ήσουν δίπλα μου με θάρρος στην πιο κρίσιμη στιγμή
Τότε σε έλεγα hip hop τώρα σε λέω μουσική

Ήσουν συντροφιά τα βράδια όταν οι φίλοι είχαν χαθεί
Να με γεμίζεις με δύναμη όταν είχα κουραστεί
Μου 'λεγες να κρατήσω έστω την ψυχή μου καθαρή
Τότε άλλαξα το όνομα σου και σε φώναξα ζωή

Με νανούριζες όταν οι σκέψεις δεν με άφηναν να κοιμηθώ
Μ' έμαθες να παίρνω ρίσκο για ότι στ' αλήθεια αγαπώ
Με βοήθησες να φτιάξω έναν κόσμο που να αντέχω
Να εκφράσω με ειλικρίνεια όσα μέσα στην ψυχή μου έχω

Φώναξες μαζί μ' εμένα όταν ήμουν θυμωμένος
Μου 'δειξες τον δρόμο όταν ένιωθα χαμένος
Δεν με πρόδωσες ποτέ, ήσουν πάντα στο πλευρό μου
Έδιωξες τον εφιάλτη απ' το πιο όμορφο όνειρο μου

Μου 'δειξες πώς να κρατήσω το παιδί που ήμουν ζωντανό
Στον κόσμο αυτόν τον κυνικό να ζω με ρομαντισμό
Μεγαλώσαμε μαζί με ευθύνη αλλά και μ' αφέλεια
Μα μόνο που σ' είχα συντροφιά μου ένιωθα και νιώθω τέλεια

Όσα μου 'μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα
Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα
Και όσα μου 'μαθες εσύ τώρα που φτάνω τα τριάντα
Τα φύλαξα όλα εδώ σ' ένα ρυθμό και μια μπαλάντα

Μ' έμαθες να είμαι πιστός σ'όλα αυτά που εγώ πρεσβεύω
Να υποστηρίζω με πάθος όσα πραγματικά πιστεύω
Νιώθω περήφανος για όσα μαζί έχουμε καταφέρει
Και τώρα που γράφω αυτούς τους στίχους πάλι μου κρατάς το χέρι

Κι όρθιο θα με κρατήσεις όταν η ζωή ανάποδα τα φέρει
Όπως κάνεις τόσα χρόνια κάθε χειμώνα και καλοκαίρι
Χωρίς εσένα δεν νομίζω να την είχα βγάλει καθαρή
Ίσως να τα 'χα παρατήσει, μπορεί και να 'χα βολευτεί

Σε μια δουλειά, εννιά με πέντε, σε κάποιου ρουφιάνου τη στολή
Γιατρός, μπορεί και δικηγόρος, μπορεί και να 'χα παντρευτεί
Άλλα όσα εσύ μου 'χεις χαρίσει με τίποτα πια δεν τ' αλλάζω
Γιατί νιώθω ακόμα ζωντανός κι ας μένω πολλές φορές στον άσσο

Έτσι απλά σ' ευχαριστώ που ωρίμασες μ' εμένα
Κι αυτά που νιώσαμε μαζί δεν είναι κατανοητά για τον καθένα
Κι από το γάμο το δικό μας γεννήθηκαν νότες και στίχοι
Για να μου θυμίζουνε πάντα ότι σημαντικό ως τώρα έχω ζήσει
Κι όταν το εφηβικό μου όνειρο κάποτε την πόρτα θα χτυπήσει
Ξέρω καλά πως πάντα θα 'ναι κάποιος εκεί για να του ανοίξει

Όσα μου 'μαθες εσύ... ] 2x

Ετικέτες FF.C.

Αναρτήθηκε από Αβραάμ στις 8:22 πμ 0 σχόλια


Λεπτή γραμμή
Τίτλος: Λεπτή γραμμή
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Κλασσικά Ηχογραφημένα

Είδα τα χέρια μου βαμμένα, από το δικό σου αίμα
Έμεινα αποσβολωμένος να κοιτάω, το ακίνητο σου βλέμμα
Μεταξύ αγάπης και μίσους, υπάρχει μια λεπτή γραμμή
Μερικοί σαν κι εμένα την περνάνε και πάνε και πιο ‘κει
Χρόνια ήμουνα το θύμα Και τι ειρωνεία; Τώρα θύτης
Μα ακόμα και νεκρή, πιο πολύ πάλι θα μου λείπεις
Το υποσυνείδητο μου να φωνάζει «ήταν η κακιά στιγμή»
Κι όσα έζησα μαζί σου περνούν μπροστά μου απ’ την αρχή
Σε είδα πάλι να ξεσπάς σε μένα, χωρίς λόγο και αιτία
Να με ταπεινώνεις συχνά, σαν να είσαι εθισμένη στη μοιχεία
Τόση κοροϊδία, το μυαλό μου δεν μπόρεσε άλλο να αντέξει
Δεν παραδέχθηκες τα λάθη σου, δεν είπες ποτέ ούτε μια λέξη
Όμως εσύ όπλισες το τρεμάμενό μου χέρι
Δε θυμάμαι τώρα πια αν ήταν πιστόλι ή μαχαίρι
Η μορφή του δικαστή, να φωνάζει δις ισόβια για μένα
Κι εγώ να σκέφτομαι μονάχα πώς θα ζω χωρίς εσένα

Και στο εφετείο η ποινή μειώθηκε σε εξήντα έτη
Κι ακούω ακόμα τον ήχο που κάνει το άψυχο σώμα όταν πέφτει
Κάποτε τα ΄χαμε όλα, μα δεν σου ήμουν αρκετός
Γιατί δεν μ’ άφησες να φύγω όταν ήταν ακόμα καιρός;
Κι όμως με ήθελες εκεί, υπηρέτη στον εγωισμό σου
Άλλη μια επιτυχία στον άρρωστο ναρκισσισμό σου
Ποτέ δεν άνοικες σε μένα και εγώ να είμαι πάντα δικός σου
Σαν να ‘ναι η πίστη και η αγάπη, ο χειρότερος εχθρός σου
Μα η ψυχή μου πονάει πιο πολύ απ’ ότι τ’ αγκάθι στη πληγή
Και νοιώθω ακόμα να μ’ εκδικείσαι κι ας μην είσαι στη ζωή
Και θα ‘χω πάντα εφιάλτες μέσα σ’ αυτό το υγρό κελί
Με μόνιμο πρωταγωνιστή, τη ματωμένη σου μορφή
Κι αφού δε μου μένει άλλη λύση, ας με συγχωρέσει ο Θεός
Αυτό που δεν έκανες εσύ, ίσως να κάνει κάποτε Αυτός
Και σαν τελευταία επιθυμία πριν περάσω την θηλιά στο λαιμό
Και πριν πετάξει η ψυχή μου να ψελλίσω πάλι «σ’ αγαπώ»

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Κάποιου Οκτώβρη την αυγή
Τίτλος: Κάποιου Οκτώμβρη την αυγή
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Υπ' όψιν

Λόγια περάσαν σιωπηλά
μιλώντας μόνο με μια ματιά
κρατώντας με τόσο σφιχτά
σα να ήταν η τελευταία μας φορά
πόσο σ' αγάπησα εκεί
κάποιου Οκτώβρη το πρωί
σ' ένα παγκάκι παγωμένο
ενώ γύρω έπεφτε βροχή
ριγώ στο πρώτο σου φιλί
σα να ήμουνα μικρό παιδί
έμαθα να ξαναγεννιέμαι
από τη δικιά σου την πνοή
σε μια αμμουδιά σ' ένα νησί
κάποτε κάναμε όνειρα μαζί
κάτω από του φεγγαριού το φως
και των κυμάτων τη μουσική
θυμάμαι τότε μου είχες πει
ας μην τέλειωνε αυτή η στιγμή
και άφησα το μυαλό μου να χαθεί
ακόμα να περιπλανηθεί
μα είσαι σαν το κακό κρασί
που φέρνει ζαλάδα το πρωί
υπάρχουν φορές που νοιώθω λύπη
κι άλλες που νιώθω οργή

Στο παρελθόν
κοιτάζω να με βρω
δεν είμ' εκεί
θα 'μαι απών
ώσπου να κλείσει η πληγή
και στο παρόν
μου μοιάζεις τόσο μακρινή
και απορώ
αν είχαμε ποτέ συναντηθεί

Ο χρόνος λένε κλείνει την πληγή
είτε μεγάλη, είτε μικρή
κι ώσπου το φως ξαναφανεί
θα διώξει όσα ζήσαμε μαζί
πόσα πρέπει να θυμάμαι
πόσα πρέπει να ξεχάσεις
εσύ να περνάς συνέχεια φάσεις
ν' αλλάζεις συνήθειες και πράξεις
να περιμένω να το ξεπεράσεις
μέσα απ’ αρρωστημένες καταστάσεις
ίσως έπρεπε ν' αλλάξω
ίσως ήταν γραφτό ν' αλλάξεις
μ' αυτοί που είχαν φανταστεί
χάθηκαν όπως εκείνη η βροχή
ζήσε μια άλλη εποχή
σε κάποιου Οκτώβρη την Αυγή
θα τη φυλάω πάντα εκεί
σαν την πιο πολύτιμη στιγμή
και θα τη φέρνω στη ζωή
όποτε έχει κάτι να μου πει
για να μη νιώθω μοναχός
κι όσο περνάει ο καιρός
θα τη φροντίζω διαρκώς
από κείνου του φεγγαριού το φως

Τώρα ξέρω πως η αγάπη διαρκεί
όσο κάνει η λάμψη να χαθεί
από το βλέμμα και στο τέρμα
δεν είμαστε πια εγώ κι εσύ
και πόσο αξίζουν τελικά
η αρχή η σπίθα η φωτιά
η γιορτή πληγή και η χαρά
τα σ' αγαπώ στα σκοτεινά
σαν τα όνειρα τα εφηβικά
οι σκέψεις γυρίζουνε ξανά
τα βράδια είναι παγερά
συνήθισα όμως να ζω με αυτά
οι αναμνήσεις μπαίνουν σε τροχιά
γελάν και κλαίνε σαν παιδιά
τρέχουν κοντά τους δυνατά
για να νιώσω πιο μόνος μου μετά
σ' είχα παρομοιάσει μια φορά
σαν όαση στην ερημιά
πάντα θα σημαίνεις για μένα πολλά
πάντα τα σημάδια σου θα 'ναι νωπά
πάντα θα σε ψάχνω σε πρωινά σαν κι αυτά
πάντα θα σε ζητάω άθελά μου κρυφά
ο ήλιος ανατέλλει μα λάμπει θολά
όσο τα όνειρά μου παραμένουν νεκρά

Στο παρελθόν
κοιτάζω να με βρω
δεν είμ' εκεί
θα 'μαι απών
ώσπου να κλείσει η πληγή
και στο παρόν
μου μοιάζεις τόσο μακρινή
και απορώ
αν είχαμε ποτέ συναντηθεί

Στο παρελθόν
πόσο σ' αγάπησα εκεί
στο παρελθόν
σε μια αμμουδιά σ' ένα νησί
στο παρελθόν
θα σε φυλάω πάντα εκεί
στο παρελθόν
κάποιου Οκτώβρη την αυγή

Στο παρελθόν...

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Θέλω να μιλήσω
Τίτλος: Θέλω να μιλήσω
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Υπ' όψιν

Θέλω να μιλήσω, θέλω να μπορέσω
ζήτημα να θέσω
θέλω να διαλέξω μήνυμα εκ των έσω
είναι όσο θα αντέξω
θα σηκωθώ θα πέσω πάλι μόνος μου θα τρέξω
Χρόνια στην απέξω, πως να σε πιστέψω
άσκοπες ευχές, παιχνίδια για να παίξω
τα όνειρα θα δέσω
και αν είναι θα πονέσω,
δεν θα θυμηθώ δεν θα τα γυρέψω

Το βλέμμα μου θα στρέψω και θα αγναντέψω
και ό,τι έχει μείνει θα το συμμαζέψω
χρόνο θα ξεκλέψω και θα τα βολέψω
και ότι μου ανήκει δεν θα ζητιανέψω
την μοναξιά θα θρέψω
να την ημερέψω
αυτή θα με ανεχτεί
εγώ θα την λατρέψω
δεν θα της μιλήσω, δεν θα την εκθέσω
μόνη θα μπορεί, μόνος μου θα αντέξω

Μη μου ζητάς άλλο να συμβιβαστώ
σου λέω φίλε με έχουν φέρει έως εδώ
άσκοπες σκέψεις σε έναν άστατο καιρό,
όχι άλλο πια δεν μπορώ να το ανεχτώ

Μη μου ζητάς άλλο να συμβιβαστώ...

Χάθηκα στις λέξεις, στα άχρηστα τα λόγια
ψάχνοντας κουράγιο, μα ψάχνοντας για χρόνια
ίσως αν μιλήσω να ακούσει κάποιος
ίσως ο κόσμος μας δεν είναι σάπιος
πάλι όμως μπαίνει η αμφιβολία
μήπως μόνο ψάχνω μια δικαιολογία
που δεν βρήκα άκρη στις αναζητήσεις
που έδωσα υπόσχεση χωρίς να την ζητήσεις

Ψάχνω αρμονία, μα με τις λάθος νότες
δεν σε είχα ακούσει κάποτε όμως μου το πες
τα πράγματα είναι αλλιώς στις αντίπερα τις όχθες
χαθήκανε οι άγιοι και μείναν οι προδότες

Μη μου ζητάς άλλο να συμβιβαστώ... (x2)

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Ευχαριστούμε Τους
Τίτλος: Ευχαριστούμε τους...
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Αντιληψίες Συνείδησης

Ευχαριστώ το Θεό που ακόμα με κρατά ζωντανό
Αυτόν που άλλοι λένε Αλλάχ Αυτόν που εγώ λέω Χριστό
Είτε υπάρχει πραγματικά Είτε είναι απλώς μια ιδέα
Τον ευχαριστώ έτσι απλά για κάθε καινούρια μου μέρα

Ευχαριστώ τις καταστάσεις που με φέρανε ως εδώ
Αυτά που έχω καταφέρει Αυτά που ακόμα προσπαθώ
Αυτά που δόθηκαν εύκολα στο χέρι Αυτά που προσπαθώ να βρω
Αυτά που φέρνει το καλοκαίρι Αυτά που μ’ αρέσουν ακόμα να ζω

Ευχαριστώ αυτούς που μπόρεσαν να με κοιτάξουν στα μάτια
Και δεν είδα ποτέ μέσα στο βλέμμα τους ζήλιας ή φόβου σημάδια
Σ’ αυτούς που ‘μειναν κοντά μου όλα εκείνα τα δύσκολα βράδια
Που ήταν γεμάτα από αλκοόλ στιγάρα και άδεια μπουκάλια

Ευχαριστώ όλους αυτούς που μας στηρίζουν σε κάθε συναυλία
Αυτοί δίνουν σε ότι κάνω νόημα, δύναμη, ουσία
Και σε αυτούς που συνεχίζουν επάξια αυτή τη χιπ χόπ ιστορία
Που της δίνουν διάρκεια, σεβασμό, ήθος και αξία

Ευχαριστώ όλους τους φίλους που μεγαλώσαμε μαζί
Είτε τους βλέπω κάθε μέρα Είτε οι ζωές μας έχουν χωριστεί
Θα μαι πάντα δίπλα τους το ξέρω Και όταν τους χρειαστώ θα είναι εκεί
Κάποιες φιλίες δεν πεθαίνουν σου λέω Κρατάνε μια ζωή

Ευχαριστώ τις αναμνήσεις που με νοσταλγία τις θυμάμαι
Αυτές που φυλάμε σαν θησαυρό Που παίρνουμε μαζί μας όπου κι αν πάμε
Και όσο γι’ όλες αυτές που με κάνουν ακόμα και τώρα να λυπάμαι
Τις αφήνω να πάνε να γ******ν Έχουν κάποιον άλλο πια να πονάνε

Ευχαριστώ και τις κοπέλες που κάποτε βρεθήκαμε μαζί
Για κάποια χρόνια, κάποιες μέρες ή κάποιου Οκτώβρη την αυγή
Για όλα αυτά που έχω ξεχάσει, για όσα με κρασί έχω θυμηθεί
Και γι’ αυτό το βράδυ πριν περάσει Δίνει ξανά στους στίχους μου πνοή

Ευχαριστώ τον χρόνο που περνάει και ας μου φαίνεται συχνά σκληρός
Και έτσι φροντίζω κάθε μέρα μου να τη γεμίζω με φως
Τη θλίψη κοιτάω πια στα μάτια συχνά όταν μένω μοναχός
Τη σπάω σε χίλια κομμάτια Γίνομαι εύκολα φίλος της και εχθρός

Ευχαριστώ και τον εαυτό μου που για 30 χρόνια με ανέχεται
Τα πάνω και τα κάτω μου έμαθε σιωπηλά να δέχεται
Για την ευτυχία που μου ζήτησε Τον κορόιδευα συνέχεια ότι έρχεται
Κι έτσι μου έδειξε εμπιστοσύνη και στα όνειρά μου μέσα αφέθηκε

------- Και ευχαριστώ δε λέω συχνά – Έτσι απλά σ’ ευχαριστώ (x2)
Να που μ’ έπιασα να ηχογραφώ γι’ αυτά (x2) -------

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Εκδοχή
Τίτλος: Εκδοχή
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Οχειρωμένη αντίληψη

Φαντάσου έναν κόσμο που τα λεφτά θα ήταν περιττά
και οι μοίρες των ανθρώπων δν θα εξαρτιόνταν απ' αυτά
Θα μπορούσες να περπατάς χωρίς φόβο νύχτα στους δρόμους
και δεν θα υπήρχε ανάγκη για κλέφτες και αστυνόμους
Πώς θα'ταν άραγε να ζεις με την φύση σε αρμονία
κι οι ζωγραφιές μικρών παιδιων ν' απεικονίζαν τοπία
ανθισμένα κι όχι κατεστραμμένα από βομβαρδισμούς
Μόνο να υπήρχε ειρήνη χωρίς άλλους νεκρούς
Χωρίς φανατισμό, χωρίς τα πάντα να βγαίναν σε πλειστηριασμό
ο άνθρωπος στον άνθρωπο να 'δειχνε σεβασμό
Να μπορούσα στη ζωή μου να βάλω μια τάξη
να πέρναγα εύκολα από τη θεωρία στην πράξη
"Εντάξει?"
κι αν ναι δεκτό, κι αν όχι έχεις χάσει
Να μπορούσε αυτή η ρίμα το μυαλό σου ν' αλλάξει
Αν όλοι ξέρανε τι κάνουν και γιατί
δε θα ήμουν εδώ με μόνο σκοπό να ακουστεί

Μια εκδοχή που λίγοι μάλλον έχουνε σκεφτεί
κι οι πιο πολλοί ποτέ τους δεν έχουνε φανταστεί
Πως θα γινόταν σε όλα αυτά να πεις απλώς ένα "σταμάτα"
Γι' αυτό λοιπόν φωνάζω και ρωτώ "πες μου πώς θα΄ταν;"

Τι θα ήταν το σωστό αν δεν υπήρχε το λάθος;
Τι θα ήταν η μουσική αν δεν είχε μέσα της πάθος;
Τι θα ήταν το αληθινό αν δεν υπήρχε το ψεύτικο;
Τι θα θεωρούσες χαζό αν δεν ξεχώριζες το έξυπνο;
Τι θα 'ταν η ζωή αν ποτέ δεν ήταν εντάξει;
Τι θα ήταν ο νικητής αν κάποιοι άλλοι δεν είχαν χάσει;
Τι θα 'ταν ελπίδα χωρίς την απογοήτευση;
Τι θα΄ταν ψαγμένο αν αυτό δεν είχε εξήγηση;
Τι θα ήταν το Hip-Hop αν δεν έβγαινε απ΄τη ψυχή;
Πες μου τι θα ήταν το λίγο αν δεν υπήρχε το πολύ;
Τι θα ήτανε το μέλλον αν δεν είχε παρελθόν;
Πώς θα ήταν να υπάρχεις μα είσαι πάντα απών;
Τι θα΄ταν το μαύρο αν δεν υπήρχε το άσπρο;
Τι θα ήταν καλό αν τίποτα δεν ήταν σκάρτο;
Τι θα ήτανε το φως αν δεν υπήρχε το σκοτάδι;
τι θα'ταν η αχαριστία αν δεν τους έκανες τη χάρη;
τι θα΄ταν σίγουρο αν δεν υπήρχε το "ίσως";
Πες μου τι θα ήταν η αγάπη αν δεν υπήρχε το μίσος¨;
"Πες μου πώς θα'ταν! πες μου πώς θα'ταν..."

Μια εκδοχή που λίγοι μάλλον θα'χουνε σκεφτεί
κι οι πιο πολλοί ποτέ τους δεν έχουνε φανταστεί
Πώς θα γινότανε σε όλα αυτά να πεις απλώς ένα "σταμάτα"
Γι'αυτό λοιπόν φωνάζω και ρωτώ "πες μου πώς θα'ταν;"

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Δε με νοιάζει πια
Τίτλος: Δε με νοιάζει πια
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Οχυρωμένη αντίληψη

Χτες το βράδυ έμεινα μόνος και συζήταγα με εμένα
γι' αυτά που θα συμβούν μα πιο πολύ για περασμένα γεγονότα
όμως τίποτα δεν είναι όπως πρώτα
Έβαλα λίγο κρασί και μετά λοιπόν έσβησα τα φώτα
Κι έτσι άρχισα ταξίδι σ' όσα έχω κάνει ήδη
πριν ο χρόνος γίνει φίδι που να είναι οι τότε φίλοι
όλοι έχουνε χαθεί άλλος εδώ άλλος εκεί
ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί πως θα 'ταν κάποτε η ζωή
Λίγοι μείνανε κοντά άλλοι φύγανε μακρυά
Άλλοι πιάσανε δουλειά κι άλλοι έχουνε παιδιά
Και όλοι ψάχνουνε να βρουν τι να είναι αυτό που 'χουν χάσει
Είναι η ψυχή που αρρωσταίνει πριν το σώμα γεράσει
κι έχω μία τάση λύσεις να βρω μα όλα έχουν ξεθωριάσει
Χρόνια περίμενα το τρένο μα για μένα δεν έκανε στάση
Δε πειράζει κι αν η νύχτα ξεχάσει όλα αυτά που 'χω γράψει
Πριν η μέρα χαράξει τι θα μπορούσε να αλλάξει

Τίποτα δεν μένει ίδιο
Τίποτα δεν αλλάζει πια
Πάντα μες στον ίδιο κύκλο
Μα δεν με νοιάζει πια

Χτες το βράδυ έμεινα μόνος κι έτσι πίστεψα για λίγο
ότι τώρα το παρελθόν μπορώ να κάνω φίλο
Κοίταξα φωτογραφίες από δύσκολους χειμώνες
μα ακόμα κι οι αναμνήσεις μου έχουνε μείνει μόνες
Λόγια φράσεις κι υποσχέσεις σαν τοπία με ομίχλη
η χαρά μου ζούσε λίγο και χανόταν χωρίς ίχνη
Πόσα είχα ονειρευτεί και πόσα έχω κάνει πράξη
Πόσα σου έταξα ψυχή μου πρι κάθε χρονιά αλλάξει
Πόσα μπόρεσα να δώσω μα ποτέ δεν πήρα πίσω
Που΄ναι όλα αυτά που ήθελα μα δεν πρόλαβα να ζήσω
Τόσα λάθη γίναν δάκρυ που δεν μπόρεσα να κρύψω
τόσα λόγια στο μυαλό μου που δεν μπόρεσα να σβήσω
"άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο να επιστρέψει"
στις στιγμές που τον καθένα μας έχουνε σημαδέψει
"άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο να επιστρέψει"
και στα ταξίδια του μυαλού σου κράτησέ μου μία θέση

Τίποτα δεν μένει ίδιο
Τίποτα δεν αλλάζει πια
Πάντα μες στον ίδιο κύκλο
Μα δεν με νοιάζει πια

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Είσαι ακόμα εδώ
Τίτλος: Είσαι ακόμα εδώ
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Οχειρωμένη αντίληψη

Με αφορμή το θάνατο μιλώ λοιπόν για τη ζωή
βλέπεις δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί το επόμενο πρωί
ξαφνικά ξυπνάς, βλέποντας πια καθαρά μια ροή σταματά, μια ψυχή ξεγλιστρά
μπορεί να είναι δυνατόν μπορεί στ' αλήθεια να συμβαίνει
χειρότερα απ' όλες τις σκέψεις σάρκα κι οστά τώρα να παίρνει
να με ζεσταίνει το άγγιγμα σου δεν είναι πια εφικτό
δεν είσαι πια εδώ γι' αυτό κι εγώ μιλώ σε σένα μητέρα
που έδωσες τα πάντα για μένα απ' την πρώτη στιγμή στη γέννα
βάζοντας σε κίνδυνο τη δικιά σου ζωή
το είχαν πει κι οι γιατροί
κι εγώ να στέκομαι ανήμπορος στη τελευταία σου στιγμή
μίσος, οργή, πόνος, φόβος, σιωπή
κάθομαι μόνος μου πολλές φορές κι αναρωτιέμαι γιατί
ποιο είναι το νόημα, που να είναι η αρχή και που το τέλος
πέφτουνε κι άλλα χτυπήματα μα συνεχίζω να αντέχω με σθένος

Μα είσαι ακόμα εδώ
σε λάθος και σωστό
σε κάθε τι παλιό
σε συναντώ
Μα είσαι ακόμα εδώ...

Με αφορμή ένα θάνατο είπα να κάτσω κάτω στίχους να γράψω
και στο σκοτάδι της ψυχής μου να ανάψω
φωτιά για να κάψω ενοχές αναμνήσεις
λύσεις ψάχνω να βρω κι απαντήσεις
και του Θεού ν' αποδεκτώ τις κρίσεις
Μη βιαστείς να με μισήσεις ήμουν πάντα στο πλευρό της
και εννοείς πως όσα πέρασε γίναν τελικά για το καλό της;
σωπαίνεις κι ομολογώ ότι αυτό μου προκαλεί μια ανησυχία
πρέπει να σκεφτώ αν όντως είναι άλλη μια δοκιμασία
Ουσία, ψάχνω να βρω σ' αυτόν τον άδικο χαμό
το ξέρω πως μ' ακούς μητέρα γι' αυτό θα σου πω
ότι το μάθημα που πήρα και με γεμίζει λύπη
ποτέ δεν εκτιμάς κάτι παρά μόνο όταν σου λείπει
λέξεις και φράσεις που τις θυμάσαι μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις
και φάσεις που όταν βιώσεις και νιώσεις
θα θέλεις μα θα 'ναι αργά για να αλλάξεις
τις μέχρι τότε σου πράξεις και σκέψεις
να μαντέψεις τις βλέψεις
να γλιτώσεις τις τόσες
πριν χάσεις να δώσεις πριν σπάσεις να διώξεις
τις τύψεις να λιώσεις στην ίδια θέση θα κληθείς να πληρώσεις
κι εσύ αργά ή γρήγορα αν θες λοιπόν να γλιτώσεις
δώσε αξία σ' ότι αξίζει τον εαυτό σου να σώσεις...

Μα είσαι ακόμα εδώ
σε λάθος και σωστό
σε κάθε τι παλιό
σε συναντώ
Μα είσαι ακόμα εδώ...

Το ξέρω δεν ήμουν ο πρώτος και δυστυχώς ούτε ο τελευταίος
κι έτσι βαθιά μέσα μου νιώθω πως έχω ένα χρέος και τώρα με δέος
κοιτάζω πίσω θυμάμαι
και στου νοσοκομείου τα παγκάκια με βλέπω ξανά να κοιμάμαι
και στην εντατική με υπομονή να περιμένω για κάποιο θαύμα να συμβεί
χωρίς να υπάρχει επιλογή
και στο πλευρό μου ο αδερφός μου μα και οι φίλοι οι πραγματικοί
συγγενείς στενοί ήτανε όλοι εκεί
ξεσπώ σαν βροχή στο παρελθόν πάλι ανατρέχω
κι όπως μου δίδαξες με τη στάση σου έτσι λοιπόν αντέχω
πάντα με θάρρος και πείσμα μα πιο πολύ πίστη
θα 'σαι ο φάρος, το πρίσμα πριν την ύστατη κρίση...

Μα είσαι ακόμα εδώ
σε λάθος και σωστό
σε κάθε τι παλιό
σε συναντώ
Μα είσαι ακόμα εδώ.

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...

Άδειο Σκηνικό
Τίτλος: Άδειο Σκηνικό
Ραπ: FF.C.
Δίσκος: Η απειλή

Όταν η μέρα τελειώνει και μένω πάλι μονάχος
κάνω βουτιά στο σκοτάδι, ναι, σε άγνωστο βάθος
Το μυαλό μου θολώνει και μένει μόνο το άγχος
Αν όντως βρήκα το σωστό ή μήπως έκανα λάθος

Άλλη μια μερα τελειώνει άλλη μια μάχη αρχίζει
Το παρόν με πληγώνει και το μέλλον φοβίζει
Οι σκέψεις συνεχίζουν πάλι να ματώνουν το μυαλό μου
και ειναι τόσοι αυτοί που δήθεν νοιάζονται για το καλό μου

Έτσι στο ψέμα βάζω τέρμα, στα δήθεν βάζω πάυση
το χαμόγελο έχει παγωσει, μα το μυαλό μου δεν έχει ξεχάσει
Κι όμως για μια στιγμή νιώθω να αγγίζω όσα έχω χάσει
σε μια ύστατη προσπάθεια το μυαλό μου να αποδράσει

Πως γίνεται κι όλα κινούνται γύρω μου σε γρήγορο ρυθμό
νιώθω τόσο μόνος, και το μέλλον μου ψάχνω να βρω
και αντιδρώ να βρω πως να σωθώ πατώντας στο κενό μπορώ
το όνειρο απατηλό σαν πτώση στο γκρεμό...


Στο γκρεμό..
Μοιάζει να πέφτω σ' ενα ατέλειωτο κενό
Πρωταγωνιστής σε άδειο σκηνικό
Στο γκρεμό..
Μοιάζει να πέφτω σ' ενα ατέλειωτο κενό
Και είμαι ακόμα είμαι ακόμα εδώ


Στο γκρεμό, μοιάζει να πέφτω σ' ενα ατέλειωτο κενό
σαν θηλιά στο λαιμό, κανένα περιθώριο
Η μοναξιά πισώπλατα και ύπουλα χτυπά
πρέπει να βρω τρόπο κάπως να σπάσω τα δεσμά

Σου χει τύχει ποτέ να νιώθεις μόνος μέσα στο πλήθος
παρέα όμως στίχος κι ο ήχος, της ψυχής μου σαν μύθος
που πλάθεται για να εξηγήσει το ανεξήγητο
να βρει την έξοδο στο λαβύρινθο

Έτσι κι εγώ διέξοδο, βρίσκω μέσα από τη μουσική,
Απόγνωσης κραυγή πρόκειται να ακουστεί
Στη ζωή στο σχολείο καθε μάθημα είναι πολύτιμο
κι αν δεν το πιάσεις με την πρώτη πληρώνεις το αντίτιμο

Μόνος με τις φοβίες αντιμέτωπος, με όλα σου τα λάθη
σε κυριεύει η μοναξιά, ο ήλιος έσβησε, εχάθη
Σκοτάδι παντού, φοβάσαι στο μέλλον τι θα γίνει
Ποιός είναι αυτός που φταίει και ποιός αυτός που θα σε κρίνει?

Αφού της μοναξιάς το μονοπάτι διαλέγεις σα μέσο διαφυγής
το κάνω κι εγώ κάποιες φορές, μα κάποτε θα κουραστείς
Σε κάθε λύπη και σε κάθε χαρά, παραμονεύει η μοναξιά
σε ξεγελά, στην αρχή φαίνεται γλυκιά, όμως μετά...
Αφιλόξενη και πικρή, μεταμορφώνεται σε εξορία
αλλλαζει πρόσωπο ξαφνικά, τώρα μοιάζει με τιμωρία,

Μα τι ειρωνία, έπεσες στην παγίδα ναι αντιστράφηκαν οι ρόλοι
όμως δυστυχώς χάνουμε όλοι...

Στο γκρεμό...

PERPATAW MESA STN POLH PALI ME ENA BARU KEFALI NIW8W PWS MOU KLEINEIS TO MATI A8HNA EISAI ZALH...