Το hiphop έγινε 40 ετών, υλικό από το φεστιβάλ στην Νέα Υόρκη

Όπως κάθε μεσήλικας έτσι και το hiphop πριν να φτάσει στην ηλικία των 40 και γίνει παγκοσμίως γνωστό, πέρασε από τα parties της παιδικής ηλικίας, έτσι λοιπόν το party του Dj Kool Herc και της αδερφής του Cindy, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Sedwick 1520 του Bronx στις 11 Αυγούστου 1973 ορίζεται η γενέθλιος ημερομηνία της κουλτούρας που σήμερα ονομάζεται hip-hop.

Σε όλες αυτές τις δεκαετίες, από την απαρχή της hip-hop κουλτούρας μέχρι τις μέρες μας, αυτό που εννοείται γενικώς είναι το rap όταν μιλάμε για hip-hop, και τις "φατρίες" των καλλιτεχνών κάθε μεγάλου πια mainstream label και πολυεθνικής δισκογραφικής εταιρίας που βγάζουν κομμάτια πια της μιας σεζόν με ευτελείς τρόπους παραγωγής, κυκλοφορίας και marketing για την προώθηση τους. Το hip-hop κίνημα, τότε, πίσω στον χρόνο είχε ξεκινήσει για να δώσει στην "μαύρη" αρχικά, κοινωνία το βήμα για μιλήσει για τους προβληματισμούς της, να εμψυχώσει τους ανθρώπους της και συνάμα να ψυχαγωγήσει. Σήμερα το ίδιο μουσικό είδος μιλάει για το εγωιστικό alter-ego του καλλιτέχνη και για το πόσο μετράει στην ζωή το χρήμα και η δόξα.

ΟΙ ΠΡOΠΑΤΟΡΕΣ ΤΗΣ HIP-HOP

Η hip-hop μουσική έχει πολλούς πατέρες όπως ξέρετε και καταλαβαίνετε. Ο Kool Herc και ο Afrika Bambaataa ήταν 2 νέοι από το Νότιο Bronx, που έπαιζαν σε πάρκα και σχολικές γιορτές αλλά ο Pete DJ Jones ήταν ο άνθρωπος των clubs.

Πολλοί τον θεωρούν των πρώτο rapper/emcee, (πριν ο Coke La Rock ράππαρε σαν Herculord), και τον πρώτο που έπαιξε 2 κόπιες του ίδιου δίσκου σε set του. Η ίδρυση του Zulu Nation από τον Bambaataa το 1973 είχε σαν στόχο την εξάπλωση της κουλτούρας στο Bronx και στα προάστια της Νέας Υόρκης. Τα τέσσερα αυθεντικά στοιχεία της hip-hop κουλτούρας, υπήρχαν από την εποχή των parties του Kool Herc σαν αναπόσπαστο σύνολο της hip-hop, όμως τα ΜΜΕ, τα γνώριζαν κάθε ένα ξεχωριστά.

GRAFFITY, B-BOYING, DJING & ΕΜΠΟΡΙΟ

Η πρώτη η αναφορά για Graffiti έγινε τον Ιούλιο του 1971 σε άρθρο των New York Times με τίτλο "Taki Spawns Pen Pals."

Τελικά στα τέλη του 1979 η Rap μουσική αναφέρεται στον τύπο μετά από την μεγάλη επιτυχία "Rapper's Delight." Η συνέντευξη του Michael Holman τον Ιανουάριο του 1979 στην East Village Eye με τον Bambaataa, αναφέρει για πρώτη φορά την "hip-hop" και την κουλτούρα της,πρώτη παρουσίαση στον έντυπο τύπο. Χρειάστηκε το άρθρο στην Village Voice των Sally Baines και Martha Cooperτον Μάρτιο του 1981, με τίτλο: "Physical Graffiti: Breaking Is Hard To Do" για να εκθέσει στην Νέα Υόρκη, και αργότερα σε όλο τον κόσμο το to b-boying. Η Hip-hop υπήρχε τουλάχιστον δέκα χρόνια πριν αρχικές της ταινίες Wild Style και Style Wars, ήταν οι πρώτες που κινηματογραφήθηκαν. Το τί ακολούθησε ήταν αναπόφευκτο. Hip-hoppers όλων των ειδών (graffiti, DJ'ing, b-boying and emceeing) γύρισαν όλη την Ευρώπη και την Ασία έχοντας το Wild Style και Style Wars μαζί τους. Σύντομα η κουλτούρα εξαπλώθηκε παγκοσμίως. Μετά ακολούθησε το Hollywood και το πρώτο κύμα ταινιών και σόου στην τηλεόραση με θέμα την hip-hop, διαφημιστικά,τηλεοπτικά σποτ,ταινίες,ώσπου η υπερπροβολή ανάγκασε το b-boying να κινηθεί υπόγεια το 1985.Το τί αποκαλούσαν "breakdancing" τα μεσα μαζικής ενημέρωσης έχασε την λάμψη του σιγά-σιγά. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είχαν εναρμονιστεί με την ιδέα του scratching αλλά η ραπ ήταν με διαφορά η αγαπημένη του κόσμου.Το κλειδί της επιτυχίας ήταν ότι ήταν εύκολο να πουλήσει, να διαφημιστεί, και είχε μαζικές πωλήσεις. Το δυσάρεστο ήταν ότι όσο πιο δημοφιλής γινόταν η κουλτούρα της hip-hop, οι στίχοι γινόταν πιο φθαρτοί και η ραπ και η hip-hop μουσική έγινε ένα και για αυτούς που την άκουγαν και γι αυτούς που την αγόραζαν. Εδώ είμαστε 40 χρόνια αργότερα και η πλειονότητα των ακροατών δεν καταλαβαίνουν ότι η hip-hop μουσική που παράγουν οι εταιρίες παραγωγής δεν έχει καμιά σχέση με τον πολιτισμό που την γέννησε.

RAP, ΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΕΣ

Δεν είναι μυστικό ότι η ραπ έχασε σταδιακά την αίγλη της και έγινε πιο πολύ εταιρική. Το πρώτο μαύρο σύννεφο παρουσιάστηκε LA Riots την Άνοιξη του 1992 οδήγησε στο αμφισβητούμενο, "Cop Killer" από τον Ice-T σαν αποτέλεσμα της εμπλοκής του μουσικού κινήματος της hip-hop με το μεμονωμένο κοινωνικό γεγονός. Ως απότέλεσμα της κυκλοφορίας του "Cop Killer" ήταν το μποϊκοτάζ της Time Warner στον rapper τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς. Πολλοί συνειδητοί και αμφιλεγόμενοι rappers διώχτηκαν ή απελευθερώθηκαν από εταιρίες που ανήκαν στην Time Warner. Ακολούθησε το "Telecommunications Act" του 1996 που υπεγράφη από τον πρόεδρο Bill Clinton, ανοίγοντας τον δρόμο αρχικά στις Clear Channel and Emmis Communications να αγοράσουν σταθμούς σε όλη την χώρα και να δημιουργήσουν δυνατά και καυτά υποκαταστήματα σε όλη την χώρα με πανομοιότυπες playlists και airplays ανεξάρτητα με την περιοχή.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ RAP

Αυτή την εποχή (δεύτερο μισό των 90's) τα μοναδικά εναπομείναντα γκρουπ της λεγόμενης conscious rap, ήταν ή σε ανεξάρτητα labels π.χ. οι Public Enemy (αφού έφυγαν από την Def Jam το 1994) ή βγάζοντας τα τελευταία τους άλμπουμ σε μεγάλη εταιρία π.χ. Poor Righteous Teachers (Profile records/Sony) and Brand Nubian(Elektra/Warner) με μοναδική εξαίρεση τους Dead Prez που υπέγραψαν το 1998 με την Loud Records αλλά δεν έβγαλαν το πρώτο τους άλμπουμ μέχρι το 2000. Ωσότου οι Dead Prez εκδώσαν το πρώτο τους LP Let's Get Free ήταν το μοναδικό γκρουπ που έκαναν "συνειδητή" μουσική που θύμιζε την χρυσή εποχή της ραπ (1986-1989). έμελε να είναι το τελευταίο άλμπουμ που θα κυκλοφορούσε από μεγάλη δισκογραφική καθώς η πτώση της Loud Records σε συνάρτηση με την υπογραφή της Patriot Act post-9/11 ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της συνειδητής ραπ μουσικής. Οι εναπομείναντες emcees που κάνουν κοινωνική κριτική ή είναι επικριτικοί με την εξουσία κάνουν μουσική ανεξάρτητα καθώς οι μεγάλες εταιρίες δεν τους αγγίζουν και οι μεγάλοι σταθμοί αρνούνται να τους παίξουν π.χ Immortal Technique, Akir, Hasan Salaam, Jasiri X κτλ.

Οι τελευταίες προσπάθειες κοινωνικής κριτικής γενικά στη ραπ εμφανίζονται σε περίοδο εκλογών λίγο πριν την τελική ψήφο. Μετά τις εκλογές γυρνάνε στο να κάνουν διαφημιστικά για προϊόντα ή για προϊόντα της καθημερινότητας. Δυστυχώς αυτό έχει πέραση για την hip-hop στις μέρες μας. Η indie/underground rap που κατέχει στην πραγματικότητα τα απομεινάρια της διαφορετικότητας, της συνείδησης και οι στίχοι με περιεχόμενο, που υπενθυμίζει στους οπαδούς της ραπ γιατί ερωτεύτηκαν το είδος στην αρχή του, αγνοείται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα ραδιόφωνα. Σαράντα χρόνια μετά από την δημιουργία της hip-hop και που οι πρώτοι emcees απήγγειλαν στίχους που ενισχύονταν από μουσική,ακούγεται σαν να τα πράγματα έκαναν πια τον κύκλο τους... Και το πρόβλημα με αυτό είναι ότι στις μέρες μας η συντριπτική πλειοψηφία του του πολιτισμού της σκόπιμα καταστέλλεται υπέρ της πιο επικριτικής πτυχής της την mainstream rap

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

(φωτό από το φεστιβάλ από αριστερά προς τα δεξιά: Dj Kool Herc, Big Daddy Kane, Rakim, Coke la Rock)

Σαράντα χρόνια λοιπόν μετά και μετά την πολλή επιφανειακή ανασκόπηση του γίγνεσθαι της hip-hop κουλτούρας, στις 10 Αυγούστου στο Central Park της Νέας Υόρκης ο "πατέρας της rap" και εφευρέτης του "break" και διαχωριστής του μέχρι τότε "δισκοθέτη" από τον "Turntablist", Dj Kool Herc έλαβε χώρα το ετήσιο φεστιβάλ-γιορτή της hip-hop κουλτούρας για την συμπλήρωση των 40 χρόνων από τα πρώτα block parties στις πλατείες κτλ, μέχρι το Zulu nation movement και την σημερινή μορφή που έχει πάρει η κουλτούρα. Προσκεκλημένοι ήταν μεγάλα ονόματα που ξεκίνησαν και έφτασαν να γίνει το hip-hop αυτό που έχει γίνει σήμερα όπως οι Coke La Rock, Roxanne Shante, Rakim, Big Daddy Kane, DJ Premier, Grand Master Theodore, DJ Red Alert, Marley Marl, DJ Jerry Dee, Skoob (DAS EFX), Soul Sonic Force και άλλοι. Πλούσιο υλικό από βίντεο έχει αναρτηθεί στο YouTube στην παρακάτω διεύθυνση για όσους επιθυμούν να πάρουν μια γεύση από το τί επικράτησε στην εκδήλωση.

40th anniversary of hip-hop culture

Ευχαριστούμε την Lil K για την βοήθεια της. Το παραπάνω κείμενο είναι αποσπάσματα άρθρων των τελευταίων ημερών με συμπληρωματικά σχόλια δικά της, μια άλλη ματιά από αυτή που απλά θα παρέθετε το γεγονός του φεστιβάλ των 40 ετών από την γέννηση του hip-hop ως ένα από γεγονός.