Tα battlez:
Λοιπον ζητησα εναν φλωρο και ετρεξες ευθης
το καλυτερο που μπορεις να κανεις ειναι να παραιτηθης
εισαι κατωτερος σε ολα γενικα απο εμενα
και ηρθα χωρις στηριξει και στα χωνω διχως πενα
τουλαχιστον εγω εχω πατησει κοσμο σε real time μαχες
ενω συ γραμενες ριμες εχεις και ολες ειναι απατες
μαχιμοι ραψωδοι τι μου ειπες πρεπει να γελασω
κρυα τα ανεκδοτά σου, αηδια, θα ξερασω
mc george πιο λαμερας απο ποτέ
ειναι ακόμα μια κουράδα όπως το συνάφι του στον καμπινέ
σε πειραζει ισως που ξερω το ποιος εισαι τελικα
οχι δεν σε βλεπω τωρα δεν εχεις καμερες σε σημεια κρυφα
ειμαι εφιαλτης σου κε συναμα ο εχθρος σου
ειμαι ο μεγαλος που βγαζει το μελανι απο το στυλο σου
κανω ραπ και κανεις μπαλαντες σαν αδελφή
μα τι λεω τι εισαι αυτό που προείχα πει
βλάκα ζήτα απο τους founder να σε διαγράψουν
για να σωθεί η μουσική πρέπει να σε γαμήσουν και να σε σκοτώσουν
δν θα μπορέσεις τίποτα μέσω νετ να μου πεις
σαν να έχεις επισκλιριδιο στο αιμα δεν θα μπορεις να κουνηθεις
τρυπα απο βελονα στο σωμα δεν θα εχεις
μόνο τον νετ καθρέφτη σου , εμένα, θα παραλύεις γιατί την αλήθεια δεν αντέχεις...
Μου σπας τα νευρά μα εδώ είμαι πάλι
και γελώ με το δικό σου το χάλι
πας στο σπίτι γράφεις φρι σε ένα τρίωρο βλάκα
δεν έχεις στύλ και ύφος στην ατάκα
οι τέσσερις πρώτες γραμμές δεν κάνανε ούτε ρίμα
μα εδώ είμαι θήτα, θήτα όπως λέμε Θύμα
είμαι απο τους έκλεκτους και απο τους γαμάτους
με στίχους καυστικούς και απλώς μπιτάτους
είσαι απο τους τύπους χωρίς λεξιλόγιο
είσαι αδελφή έκανες με τον πατέρα σου οιδιπόδιο
είσαι απο αυτούς που κλαίγονται συνέχεια
έχεις στο μυαλό ανέχεια
φτώχια δηλαδή... τ' ακούς γύναικα?
κλαίγεσαι και στέλνεις πριβέ τη βρισιά
δεν μπορείς στα φρι να εκφραστείς σωστά
και περιμένεις να σε πάρω ζώο στα σοβαρά
έχω 100 μαγκια ενω εσύ πέρνεις 1000 στη κλανιά
"μάχιμα ζώα" δεν είστε για ράπ δυνατό είστε απο βούτυρο
δεν έχετε ούτε καν τσαγανό
εσύ ειδικά του φόρουμ το ζωάδι με τον τίτλο
είσαι κάτωτερος δεν εκφράζεις των αντιπάλων μου τον τύπο
τράβα στο σπίτι σου και αλείψου με βαζελίνη
πριν ο πατέρας σου τα αρχίδια μου μου πλύνει
και καθώς θα μας κοζάρει θα σε ρίξω μπρος στο πάτωμα
κατάλαβες καθίκι???...ένιωσες το λυρικό μου κάκωμα?
εσύ κάνεις μόνο για feat με τον Μπίχλα μαλάκα
πάρε μου τον πούτσο και κλάψου στην δική σου μάνα
ορφάνο απο μυαλό είσαι και το βλέπεις
στο λέει κάθε μέρα ο δικός σου ο καθρέφτης
δεν κάνω αυτή τη γαμωστιγμή αστεία
σε σιχαίνομαι είσαι μια βλακώδης ραπ παρωδία....
Και οι στίχοι...
H Λύτρωση του Φωτός...
Κουπλέ πρώτο
Ξυπνώντας σε ένα κόσμο σκότους έγινα ο ιδανικότερος αυτόχειρας
Κανένας δε θα αποτρέψει την ενέργεια αυτής της απόπειρας
Ο κόσμος έχει λίγο φως και δεν το έχει δει κανένας
Αφήνω ξανά στοχασμούς από την αιχμή της δικιά μου πένας
Ενώ σκέφτομαι πως μπορώ να αποδράσω από το κλουβί ελευθερίας που ζω
Ξαφνικά προσεύχομαι και ψηλά κοιτώ στον ουρανό
Άγγελοι, άγγελοι πολλοί μαζεμένοι σε μια έκπτωτων πορεία
Τότε άκουσα κλαμάτων τη δύστυχη και εξόριστη αυτή μελωδία
Οι άγγελοι σταμάτησαν να τραγουδάνε αρχίσανε να πονάνε
Χάσανε τα φτερά τους και μαζί με τα όνειρά τους δεν μπορούν πια να πετάνε
Χάνω τις ελπίδες μου και μάζευα δυστυχία σε κάθε πνοή
Και εκεί στη τελευταία στιγμή μου δείχνει αδιέξοδο η παρακμή…
(Ρεφραίν)
Σε κόσμο που οι άγγελοι δε πετάνε στη γη
Σε κόσμο που είναι ο πόνος απέκτησε σημασία ζωτική
Εκεί που ο θεός σταμάτησε να ακούει κάθε βοήθειας επίκληση
Τότε στο φως της μέρας βρίσκω τη δικιά μου λύτρωση
Κουπλέ δεύτερο
Στα δεκατέσσερα πάτησα και τα ίδιο χρώμα υπάρχει τόσα χρόνια
Τώρα τα αστέρια πέσανε σε ένα δρόμο που ο βασιλιάς λειτουργεί υποχθόνια
Πρόσφυγας στα δικά μου όνειρα έκανα τη φαντασία αντίπαλο
Ξεσπάω από τις αναμνήσεις σε δάκρυα τα εκρέω σα χείμμαρο
Αναμνήσεις που ξετυλίγουν το ποιος έγινα με τον καιρό
Τα έκανα στίχους για να σταματήσω τον εσωτερικό ολοφυρμό
Αναζητώντας λύτρωση ξαφνικά μια λάμψη το πρόσωπο χτυπά
Οιωνοί ακμής αναζωπυρώνουν της ψυχής μου τη φωτιά
Γαληνεύω ξαφνικά και αγγίζω τα σύννεφα σταμάτησε ο οίστρος
Μέσα στο φως νιώθω καλήτερα έγινα φίλος με το μίσος
Μα μέσα στη λύτρωσή μου σπάω της ζωής μου τον κρίκο
Απελπίζομαι να αποδράσω προσπαθώ και έτσι καταλήγω
(Ρεφραίν)
Σε κόσμο που οι άγγελοι δε πετάνε στη γη
Σε κόσμο που είναι ο πόνος απέκτησε σημασία ζωτική
Εκεί που ο θεός σταμάτησε να ακούει κάθε βοήθειας επίκληση
Τότε στο φως της μέρας βρίσκω τη δικιά μου λύτρωση
Για Χαμένες Είκονες, Όμορφες Εικόνες
Γραμμένο με Low Bap διάθεση
Ένας πόλεμος ξετιλύγεται έξω απο την θαλπωρή του σπιτιού του καθένα
περπατόντας σε μια εμπόλεμη ζώνη λυτρώνω τη σκέψη απο τη πένα
μάχονται για εικόνες που χάσανε στο δρόμο προς τη κορυφή
μα τις ψάχνουνε γιατί είδαν πόσο σημαντικές είναι αφου δε φτάσανε εκεί
σε ένα νεκρό πολιτισμό ακροβατώντας σε καρφιά έχω τα μάτια κλειστά
κάτι στον ορίζοντα μου μιλά και ζωντανό μέσα στο σήμερα με κρατά
εξουσία στο χρώμα της γνώσεις βαδίζοντας στο τέλος του παιχνιδιού ζωή
δεν είμαι ψηλά και ούτε θα πάω ποτέ όμως μου φτάνει που ζω με μουσική
η μούσα μου είδε τα παράσιτα του πόνου μέσα στο κόσμο το δικό μου
ήμουν ένας απλός άνθρωπος και τώρα απεβλήθει απο τον οργανισμό ο εγωισμός μου
κατεβαίνοντας το δρόμο της μοναξιάς αναζητώ αγάπη και στοργή
μα ίσως ζητάω υπερβολικά πολλά και με γεμίζουν τα γεγονότα αρμονίας αρετή
στη ονειρούπολη που ζω τίποτα δεν είναι άσχημο για τους άλλους
στη ονειρούπολη έχουνε σβήσει τους δικούς τους φάρους
δε πρόλαβα να νιώσω την ασφάλεια που προσφέρει η οικογένεια
μεγάλωσα πιο νωρίς απο ότι έπρεπε ψάχνοντας στον ουρανό αστέρια
εγώ πάντα βλέπω ξαστεριά αυτοί βλέπουν ακόμα και του Ωρίωνα τη ζώνη
εγώ δε βλέπω ανθρώπους καλούς στους δρόμους ενώ τους βλέπουν όλοι στη πόλη
στοχασμών οίστρος και ακόμα είμαι χαμένος απο το καθρέφτη
κάθε φορα που κοιτώ το μάτι το είδωλο στο τζάμι πια δε βλέπει
κάθε δάκρυ μια ανάμνηση που την διώχνω απο των ματιών τις σταγόνες
είμαι απο αυτούς και εγώ που παλεύουν για να πάρουν πίσω όμορφες εικόνες...
Μη Με Θυμηθείς...
Απόλυτα απαισιόδοξα ερωτικό κατεβατό στίχων
Σκοτείνιασε και 'γω μόνος να σε σκέφτομαι ξανά
ο ουρανός με καλεί να πάω να μείνω στη συννεφιά
μα τα σύννεφα ταξίδια σκαρώνουνε αγνά και με αγάπη
το να μη σε βλέπω καθόλου θα είναι ένα απο τα μύρια μου λάθη
Και τότε ο ουρανός δακρύζει μαζί με τον δικό μου πόνο
τόσο καιρό άντεξα τα πάντα και δεν ένιωσα για τους τυχερούς δόλο
το να μη σ' έχω φίλη θα είναι πολύ κακό για μένα
μα τι σε νοιάζει? Στη τελική δεν είσαι καν η δικιά μου κοπέλα
Η μοναξιά να με περικυκλώνει και αυτή ακόμη μια φορά
μα και αυτή με βρίσκει ειδαχθή, και όπως οι φίλοι μου, με παρατά
Η ζωή μοιάζει με θάλασσα ταραγμένη φουρτουνιασμένη μα εγώ μοναχός
δεν είμαι ο Οδυσσέυ είμαι ένας ποιητής και ίσως λύση μόνη ο ουρανός
μα θα σε χάσω και δεν θα σε ξεχάσω ποτέ όπως γράφει το γραφτό
τότε αμνησία θα ζητώ να κεραστώ να μπορέσω κάποτε να κοιμηθώ
Άλλο δρόμο μου έδειξε η καρδιά και πήρα την Οδό Της Οδύνης
και αν περάσεις από ‘κει και με δεις και συ μη ξεμείνεις
φύγε νεράιδα της καρδιάς μου μακριά και μη με θυμηθείς
μη κοιτάξεις τη μορφή και πέσε ήσυχη αυτό το βράδυ να κοιμηθείς...
Το Φως Της Αυγής
Δεδομένου πως όλα είναι καλά στη ζωή μου πρώτη φορά
επρεπέ να πετώ να είχα βγάλει και εγώ αγγέλου φτερά
συναισθήματα πολλά και γαμώτο δεν νιώθω πολύ καλά
ίσως να φταίνε τα πολλά που είχα ,σα παιδί, όνειρά
έχασα τα πάντα νωρίς...Δε πειράζει
μα τώρα πια το φως της αυγής αρχίζει να με τρομάζει
η μορφή μου αρχίζει να με απομονώνει με κάνει αποκρουστικό
αλλάζει έξι χιλλίαδες πρόσωπα σαν να 'ναι κάτι φυσικό
και δεν έχω κάπου να σταθώ και να στηριχθώ απο τον πονοκεφαλό μου
φίλοι πολλοί κοντά μου μα στα προβλήματα χάνω τον περιγυρό μου
η μοναξιά φαίνεται γλυκιά μέχρι να σε κατασπαράξει και το ξέρω αυτό
θα νιώσεις καλά μα θα σε αφήσει και η μοναξιά και εσένα μοναχό
ήλπιζα να λυτρωνόμουν να έβρισκά λίγο μέσα στο σκοτάδι μου φως
ζήτησα βοήθεια απο ψηλά μα με ξέχασε και πάλι ο θεός
δεν πέρασα απο ότι θύμαμαι και πολλές καλές στιγμές ευτυχισμένες
οι ευχές μου πικρές, δυστυχισμένα λόγια
πλανώμενες εικόνες στο μυαλό μου χαραγμένες
μελαγχολικές αξίες στη μνήμη θα ζούνε αιώνια...
( τα battles βασικά ...
