Damian – Παρασκευή, 18 Αυγ. 2017, 03:25
Activissssst – Παρασκευή, 18 Αυγ. 2017, 02:49
Damian – Παρασκευή, 18 Αυγ. 2017, 00:53
Διαφωνώ με το βιωματικό του πράματος. Αν ήταν βιωματικό στην Ελλάδα θα ακούγαμε ή τα πιο μίζερα ραπς ή τα πιο βαρετά. Τίποτα ενδιάμεσο.
Βάλτε λίγο τα gimmicks στη ζωή σας. Εκτιμήστε την ομορφιά του ρόλου που λέγετε Ύπο/Τάκι Τσαν/Μικρός Κλέφτης/Θύτης/Snik/Tsaki/Μω etc.
Όταν ακούς ραπ άλλης χώρας, έχει ενδιαφέρον το βιωματικό, καθαρά κοινωνιολογικά.
Κατά τ' αλλά, οι περσόνες είναι σταθερό κομμάτι του χιπ χοπ. Από τους NWA ακόμα, που υιοθέτησαν όλο το gangsta lifestyle.
Ναι ρε, ξεκάθαρα για Ελλάδα λέω. Αλλά νταξ, εγώ δεν είμαι φαν του κοινωνικού ραπ. Είχα γράψει και ένα αρθράκι γι αυτό.
Όχι απαραίτητα κοινωνικό. Μέχρι και το gangsta/mafioso rap έχει κοινωνιολογικό ενδιαφέρον.
Μπορεί ο MC που τα αναπαράγει αυτά να μην είχε πάρει μέρος, αλλά βασίζεται στο περιβάλλον του και στις καθημερινές του εμπειρίες.
Το ότι ο Ice Cube, o Nas, o Biggie, o Jay-Z, μέχρι και ο Quavo, μπορεί να μη μιλάνε από πρώτο χέρι για τη thug life, δεν αναιρεί ότι μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον που το εμπόριο ναρκωτικών, η πορνεία, οι δολοφονίες, οι ληστείες, όλα αυτά ήταν ένα καθημερινό φαινόμενο. Οπότε και πάλι αποτυπώνουν ιστορίες.
Ο Ghostface Killah ας πούμε είναι βασιλιάς σε αυτό το πράγμα. Urban λογοτέχνης με τα όλα του.