O VICE-MAN KAI TA ΒΙΤΣΙΑ ΤΟΥ
Το ντοκυμανταίρ για το ελληνικό ραπ στον ΑΝΤ1 μύριζε προβατίλα από χιλιόμετρα. Ο ρεπόρτερ, φτωχόπαιδο από τον Πύργο, κάπως γλοιώδης, ρωτούσε για ραπ κάτι άκυρα άτομα όπως μια πρώην πρωταγωνίστρια (γκόμενα) του παρατράγουδου Θεοφύλακτου Αργυρού. Μύθοι του ελληνικού χιποχοπ, όπως μέλη των TXC, FFC, Βαβυλώνα, Goin' Through, καθώς και ο πατέρας της νέας σχολής Τάκι Τσαν απουσίαζαν.
Το ραπ και η μουσική βιομηχανία πέθαναν στην Ελλάδα την δεκαετία του '80, με την ραδιοπειρατία και αργότερα την έλευση του ιδιωτικού ραδιοφώνου και της μουσικής τηλεόρασης (Μουσικόραμα), καθώς φυσικά και με την άγραφη κασσέτα/βιντεοκασσέτα. Ποιος ο λόγος να αγοράσεις έναν δίσκο όταν μπορούσες να γράψεις τα τραγούδια που ήθελες σε μια υψηλής ποιότητας TDK ή την εκπομπή με το Top 10 του εξωτερικού στο βίντεο; Επίσης τα παιχνίδια της Amiga και η έλευση των Anime ( Candy Candy, Sandybell) έκλεισαν τα παιδιά στα σπίτια τους, μακρυά από τις αλάνες των ράπερ, γκραφιτάδων και χορευτών και σήμαναν έτσι το τέλος της παιδικής ηλικίας όπως την ξέραμε αλλά και της ραπ, μιας κατ' εξοχήν κουλτούρας του δρόμου. Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1980, το ραπ ήταν ακόμα πολύ ψηλά. Οι δίσκοι των αμερικάνικων συγκροτημάτων είχαν ακόμα υψηλές πωλήσεις, σε μεγάλες ντισκοτέκ των Αθηνών (Μπαρμπαρέλα, Ντόριαν Γκρέυ) αλλά και της επαρχίας γίνονταν κάθε νύχτα breakdance battles. Οι τοίχοι της πόλης, των σχολείων και τα τρένα του ΟΣΕ ήταν γεμάτα με γκραφίτι, ταγκ, ζωγραφιές αλλά και απλά μηνύματα, όπως "Κούλα σε αγαπώ", ήδη από την δεκαετία του 1960, όταν μεσουρανούσαν το μετα-ντάντα, η ψυχεδέλεια και η ριζοσπαστική ιδεολογία των Μαύρων Πανθήρων και των πρώτων πολιτικοποιημένων ράπερ, των Lost Poets. Η καινούρια τεχνολογία (βίντεο, στερεοφωνικό ραδιοκασσετόφωνο, έγχρωμη τηλεόραση, Ατάρι 2000 κλπ)ήταν τόσο ρηξικέλευθη, που ο ραψωδός με το λόγο και ο dj με το turntable ή το boombox έμοιαζαν απολιθώματα περασμένων πιο αθώων και ανέμελων εποχών πριν από την έκρηξη της ντίσκο και την εμπορευματικοποίηση και νόθευση της κουλτούρας. Το rap ή γκεράπ όπως το λέγαν οι παλαιοί θαμώνες των καρεκλάδικων και η μουσική βιομηχανία γύρω από αυτό πέθαναν πριν από την έλευση της δεκαετίας του 1990. Αυτοί οι άφραγκοι κλόουν του youtube από την επαρχία είναι απλά "ιοί" του ίντερνετ. Επειδή δεν υπάρχει η παλιά γειτονιά και η Πάνια έχει εξαφανιστεί, τα "νούμερα" βγαίνουν τώρα στο youtube-οι πιο ηλικιωμένοι εξ αυτών είχαν βγει και στην Πάνια. Μια προσωρινή ψευδο-αναβίωση του ραπ έγινε γύρω στο 1995 με το Νικόλαο Βουρλιώτη και τον πάλαι ποτέ Βρωμύλο Δημήτρη Μεντζέλο μέσα από ένα πάντρεμα με το λαϊκοπόπ και το χιούμορ του Λάκη Λαζόπουλου. Οι ως άνω καλλιτέχνες έβγαλαν κάποια χρήματα από εμφανίσεις τους σε σκυλομάγαζα της Εθνικής Οδού μαζί με τρας καλλιτέχνες, όπως ο Μαζωνάκης και ο Φλωρινιώτης. Η εκπομπή ήταν άστοχη, καθώς αναφερόταν σε κωμικούς vloggers και τους βάφτιζε ράπερ, ενώ ούτε ένας από τους συνεντευξιαζόμενους δεν έφερε αυτήν την ιδιότητα.
Jim Blankman